گروه موسیقی پسران نابینای آلاباما یا آنطور که آمریکاییها خطابشان میکنند، «the Blind Boys of Alabama»، از جمله معروفترین و اثرگذار ترین گروههای موسیقی در طول صد سال اخیر در آمریکا و دنیا است.
این گروه که در ۱۹۳۹ به وسیله پنج پسر سیاهپوست آمریکایی در آلابامای آمریکا تأسیس شد، به عنوان یکی از شاخصترین گروههای اجرا کننده سبکهای Gospel, Blues و Soul در دنیا به حساب میآید. اولین اجراهای «پسران نابینای آلاباما» به زمان دانشآموزیشان بر میگردد. زمانی که هر یکشنبه، پشت دیوارهای بلند مدرسه، برای سربازان پادگانی در همان نزدیکی آواز میخواندند. اما دیری نگذشت که آنها در شهر محل زندگیشان شهرتی به هم زدند و اجراهای یکشنبه هایشان به جای مدرسه، در کلیساهای شهر یا مراکز دیگر انجام میشد. نُه سالی طول کشید تا بالاخره موفق شدند اولین آهنگشان را روانه بازار موسیقی کنند. آهنگی با نام «ما همه مادرها را میبینیم، غیر از مادر خودمان».
«Clarence Fountin»، یکی از مؤسسان این گروه بود که از همان بدو تأسیس تا واپسین روزهای عمرش به همکاری با آن ادامه داد. Fountain توانست در طول بیش از ۷۵ سال همکاریش با این گروه، پنج بار جایزه «گرمی» را که معادل اسکار در موسیقی است، از آن خود و گروهش کند. نام او و همکارانش در گروه موسیقی «پسران نابینای آلاباما» به عنوان میراث هنری آمریکا به ثبت رسیده و آنها توانسته اند به تالار مشاهیر سبک Gospel راه پیدا کنند. با هم بیش از ۶۷ آلبوم را روانه بازار کرده اند و در فیلمهای زیادی هم به اجرای موسیقی پرداخته اند. در سر تا سر دنیا کنسرت برگزار کرده اند و شهرت و آوازه شان جهانی شده است. فیلمهای مستند زیادی با موضوع زندگی Fountain و همکارانش ساخته شده و آنها تا به حال در امور خیریه زیادی مشارکت فعال داشته اند.
همکاری Fountain با گروه از ۲۰۰۷ به این سو فقط به اجرا در آلبومهای استودیویی محدود شده بود و ابتلایش به دیابت، مانع مشارکتش در اجراهای زنده این گروه میشد. او که در یک سال اخیر از نظر جسمی بسیار تحلیل رفته بود، آخرین اجرایش را در آلبوم سال گذشته این گروه با نام «Almost Home» انجام داد. به دلیل شدت بیماری، یکی دو ماه گذشته را تقریباً در بیمارستان گذراند و سر انجام «Charles Driebe»، مدیر برنامه های Fountain به رسانه ها خبر داد که او در اثر دیابت، چشم از جهان فرو بست. Fountain در زمان مرگ ۸۸ سال داشت.
این اتفاق بازتاب وسیعی در رسانه های تخصصی موسیقی و صفحات موسیقی در معتبرترین نشریات دنیا داشت؛ به طوری که روزنامه هایی نظیر نیویورک تایمز، لس آنجلس تایمز و مجله رولینگ استونز، پرونده های ویژه ای را به بررسی زندگی و آثار او اختصاص دادند.
منبع: ایران سپید
pactos.net