گرچه امکاناتشان محدود است و محدودیت هایشان نامحدود، اما آنها آستین همت را بالا زدند، کفش های آهنین را به پا کردند و حماسه سازان جاکارتا شدند.
افتخار آفرینی هایشان در هوای گرم جاکارتا، بارها داغ شبکه های اجتماعی شد و سونامی مدالهای خوش رنگشان، سونامی آن زلزله مرگبار را با خود برد. آنها اما چهار سال پیش هم قسم شده بودند، جایی که در همین روز های نخست آبانماه، تنها با یک طلا جایگاه چهارمی را به ژاپن واگذار کرده بودند. اما با همت و اراده، سامورایی ها را کنار زدند، عنوان سوم برای اولین بار در تاریخ آسیا به نامشان شد، جایگاهی که پیش از پارالمپیک 2020 توکیو، بسیار معنادار است.
حالا برای رسیدن به قله، که همانا جایگاه دومی پس از انحصار مادام العمر چینی ها در آسیا است، راه چندانی باقی نمانده، به شرط آنکه امکاناتشان نامحدود باشدو محدودیت هایشان به تدریج، محدود شود.
افزایش کمی ورزشکاران، رشد چشمگیر مدال ها
کاروان «خودباوری و امید» ایران که با 13 رشته در این رقابت ها شرکت کرده بود، پرونده حضور در سومین دوره بازیهای پاراآسیایی را با کسب 136نشان رنگارنگ شامل: (51 طلا، 42 نقره و 43 برنز) و صعود یک پله ای به رده سوم جدول رده بندی مدالها بست.
نگاهی آماری به عملکرد کلی کاروان ایران در این دوره، نشان میدهد از لحاظ کمی شمار ورزشکاران حاضر در جاکارتا نسبت به دوره گذشته در اینچئون، تغییر چندانی ندارد، اما تعداد مدالهای کسب شده گواهی میدهد تنها با افزایش هشت نفری ورزشکاران، 16 مدال بیش از دوره قبل صید شده است. ایران در بازیهای 2014 اینچئون با 200 ورزشکار 120 مدال کسب کرده بود. البته یکی از اتفاقات این رویداد، حذف دو رشته فوتبال هفت و پنج نفره از سوی میزبان بود که در دوره قبل هر دو رشته طلایی شده بودند. چه بسا حضور این دو رشته در جاکارتا، میتوانست سکوی دومی مسابقات را نیز از آن کشورمان کند.
اعزام کیفی، مهمترین عامل افزایش مدال های طلا
توجه کیفی به مدالهای ایران از دیگر نکات مهم این دوره از بازیهاست. کاروان کشورمان که در دوره گذشته با کسب 37 مدال طلا در جایگاه چهارم قرار گرفته بود، در این دوره با 51 حضور موفق در فینال بازیها و کسب نشان طلا، توانست عنوان سومی را از ژاپن پس بگیرد. این جایگاه در شرایطی حاصل شد که تا واپسین ساعات مسابقات، ایران در رتبه دوم قرار داشت و کره جنوبی تنها با اختلاف 2 مدال طلا بالاتر از ایران قرار گرفت. اضافه شدن 14 مدال طلا به کارنامه کاروان ورزشی ایران در این برهه، قابل توجه است و این مهم زمانی محقق شد که برخی از ورزشکاران موفق شدند نشانهای نقره خود را به طلا ارتقا دهند. ورزشکاران کشورمان که در اینچئون 52 نقره تصاحب کرده بودند، در جاکارتا با کاهش 10 مدالی، آن را به عدد 42 رساندند. کاروان ایران در کسب مدال برنز نیز جهشی 12 مداله داشته و تعداد سکوهای سوم ایران در این دوره از رقابتها از 31 عنوان سومی اینچئون، به 43 عنوان در جاکارتا افزایش یافت.
نمره قبولی به کارنامه درخشان ورزش نابینایان
ورزشکاران نابینا و کمبینا که در شش رشته ورزشی در این رقابتها حاضر شده بودند، توانستند 15 طلا، 14 نقره، 19 برنز و مجموع 48 نشان رنگارنگ را از اندونزی به ایران سوغات بیاورند.
تعداد مدالهای طلا و برنز ورزشکاران آسیب بینایی در این دوره به بیش از 100 درصد افزایش یافت. در واقع نابینایان، 4 مدال طلای گوانگژو 2010 و 7 طلای اینچئون 2014 را به 15 طلا در جاکارتای 2018 افزایش دادند. همچنین 9 برنز اینچئون، به 19 برنز در اندونزی افزایش یافت. تعداد مدالهای نقره ورزشکاران نابینا نیز از 19 عدد در کره جنوبی به 14 عدد در جاکارتا کاهش یافت که مهمترین عامل آن، تبدیل نشانهای نقره در دو و میدانی به مدال خوشرنگ طلا بود.
در ادامه، کارنامه رشته های مختلف ورزش نابینایان در سومین دوره مسابقات پارا آسیایی را زیر ذره بین خواهیم برد.
جودو، فرا تر از انتظار
جودوی نابینایان و کمبینایان با کسب هفت مدال رنگارنگ، یکی از موفقترین عملکردها را در اندونزی ازآن خود کرد. کسب شش مدال انفرادی از هفت وزن، (دو طلا، یک نقره و سه برنز) کارنامه قابل قبولی را برای محمدرضا حاج یوسفزاده سرمربی تیم ملی جودو به جای گذاشت. چرا که در اوزان انفرادی دوره گذشته در اینچئون، تنها سه نقره و سه برنز به دست آورده بودیم.
در بخش تیمی نیز جودوکاران نابینا با صعود به فینال و شکست مقابل کره جنوبی، عنوان نایب قهرمانی و مدال نقره را به دست آوردند. تنها نتیجه منفی در کارنامه جودوی نابینایان، رنگ باختن طلای آنها در بخش تیمی نسبت به دوره گذشته بازیهای پاراآسیایی بود.
افزایش فشار ها به انجمن جودو پیش از اعزام
جودوی نابینایان پیش از اعزام به جاکارتا، کم حاشیه نداشت. اعتراض برخی جودوکاران با سابقه نابینا به فدراسیون و انجمن جودو مبنی بر اوردن دو جودوکار بینا، به نوعی حساسیتها و فشارها نسبت به عملکرد جودو را افزایش داده بود. علیرضا خجسته و وحید نوری، دو جودوکاری بودند که تا سال جاری، در مسابقات جودوی افراد بینا شرکت میکردند و حضورشان در بخش نابینایان، برای کسانی که سالها در این رشته فعالیت داشتند، پذیرفتنی نبود. علیرضا خجسته حتی در بازیهای آسیایی جاکارتا نیز شرکت کرد و با قانونی که در مسابقات جهانی جودوی نابینایان حدود یک ماه پیش در باکوی آذربایجان وضع شد، دیگر نتوانست در مسابقات پاراآسیایی حاضر شود. تنها سه روز مانده به اعزام تیم، علی عباسنژاد جایگزین وی شد و جالب آنکه تنها در همین وزن -74 کیلوگرم که یوسفزاده بر روی مدال طلای خجسته حساب زیادی باز کرده بود، نتوانستیم در بخش انفرادی مدالی کسب کنیم.
شطرنج بازان نابینا، شگفتی سازان جاکارتا
بی تردید شطرنجبازان نابینا و کمبینا کاری کردند کارستان، کسب 4 مدال طلا، 6 نقره، 4 برنز و مجموع 14 مدال رنگارنگ، نتیجه ای بود که کمتر کسی انتظار آن را داشت. به گفته علی اکبر هدهدی رئیس انجمن شطرنج نابینایان، پیش از برگزاری مسابقات پاراآسیایی، شطرنج را در رده ورزشکاران برنزی قرار داده بودند و انتظار نمیرفت 4 نشان خوشرنگ طلا، دستآورد شطرنج نابینایان در اندونزی باشد. مسابقات شطرنج نابینایان در سومین دوره بازیهای پاراآسیایی که برای اولین بار در این رویداد بزرگ حضور مییافت، در دو بخش استاندارد و سریع، در دو گروه آقایان و بانوان و در دو کلاس (b1 نابینایان مطلق) و (b2-b3 کمبینایان) برگزار شد. در این مسابقات که هر بخش آن در هفت دور به روش سوئیسی برگزار میشد، به طور کل کشورها شانس کسب 32 مدال را داشتند که تیم 12 نفره مردان و زنان ایران، 14 تای آن را صید کردند. در این بین، بانوان شطرنجباز با هدایت استاد بنام شطرنج ایران شادی پریدر، خوش درخشیدند و 11 مدال از 14 نشان کسب شده را از آن خود کردند.
صفحات غیر استاندارد، مانع کسب طلا های بیشتر شد
آنچه بیش از همه نابینایان شطرنجباز بر آن تأکید داشتند، این بود که در مسابقات پاراآسیایی از صفحات و مهره های غیر استاندارد استفاده شده بود. به گفته ملیحه صفایی، اگر اجازه استفاده از صفحات خودمان را میدادند، قطعاً نتایج بهتری به دست میآوردیم.
صفایی گفت: این صفحات بسیار کوچک و مهره های آن ریز بود. ضمن اینکه وقتی ما دو صفحه در اختیار داشته باشیم، در زمان خودمان می توانیم به صفحه دست بزنیم و موقعیت حریف را متوجه شویم. اما در اینجا نیمی از زمان را از دست میدادیم. یعنی هنگامی که زمان ساعت حریف بود، ما نمیتوانستیم به صفحه دست بزنیم. شاید این ترفندی برای میزبان و سایر کشور های شرق آسیا بود. چون آنها به این روش بسیار مسلط بودند.
کسب 14 مدال رنگارنگ، تلنگری برای مسئولان است
فاطمه برقول نیز معتقد است: برای آینده از همین الان باید برنامه ریزی کرد و از مسئولین خواهش میکنم بیشتر به رشته شطرنج بها دهند چرا که این رشته در سالهای اخیر مظلوم واقع شده و شطرنجبازان نابینا به حق و حقوق خود نرسیده اند. فکر میکنم کسب این 14 مدال، تلنگری باشد تا توجه بیشتری به رشته شطرنج شود.
شور و نشاط نابینایان شطرنج باز بی نظیر است
بهروز مرادی، سرمربی تیم ملی شطرنج آقایان گفت: از معدود دفعاتی است که تمام اعضای تیم با دست پر به میهن باز گشتند. آنچه تجربه کار چند ساله با شطرنجبازان عادی و نابینا به من یاد داده، آن است که شور و نشاط حاکم بر شطرنجبازان نابینا بینظیر است و این مهم انگیزه ای برای هر مربی محسوب میشود.
شادی پریدر سرمربی تیم شطرنج بانوان نیز آرزو دارد در سالهای آینده، تیم ایران بتواند در مسابقات بخش فیزیکال شطرنج (معلولین جسمی حرکتی) شرکت کند که حضور در این بخش نیز میتواند مدالهای بیشتری را نصیب کاروان ایران کند.
تولد پسرم هدیه خداوند در ماه مهربانی بود
در حاشیه این مسابقات، یک اتفاق جالب برای علیرضا قورچیبیگی از شطرنجبازان کمبینا افتاد. وی که خبر تولد پسرش در حین برگزاری رقابتها بیش از هر چیز دیگری او را خوشحال کرده بود گفت: در این دوره مدال گرفتم اما زمانی که خبر تولد امیرعلی به من رسید، دنیایی از خوشحالی بر من مستولی شد. این دو اتفاق مبارک در زندگیم را به نوعی هدیه خداوند در ماه مهربانی میدانم.
طلای آقایان و برنز بانوان، حاصل تلاش گلبال نابینایان
تیم ملی گلبال آقایان و بانوان ایران در مسابقات پاراآسیایی جاکارتا، طبق انتظار عمل کرد.
بانوان گلبالیست نقره خود در دوره قبل را تبدیل به مدال برنز کردند. البته با توجه به اینکه تیم ملی گلبال بانوان در مرحله نیمه نهایی به مصاف چین یکی از قدرتهای اصلی در گلبال بانوان در جهان رفت، شکست در مقابل این تیم و راهیابی به مرحله رده بندی، دور از انتظار نبود. نگاهی به مسابقات گلبال بانوان در جاکارتا، نشان میدهد سایر کشورها به ویژه تایلندی که همیشه با گلآوراژ بالا مغلوب ایران میشد، بسیار پیشرفت کرده اند. کما اینکه در مرحله گروهی با این تیم مساوی کردیم و برای کسب مدال برنز، با نتیجه 4 بر 3 از سد این کشور گذشتیم.
دفاع از عنوان قهرمانی
دفاع از عنوان قهرمانی، کار سختی بود که ملی پوشان گلبال آقایان ایران از عهده انجام آن برآمدند. این تیم که در بازیهای پاراآسیایی 2014 اینچئون برای اولین بار به مقام قهرمانی رسیده بود، در جاکارتا 2018 هم درخشید و با پیروزی 8 بر 3 برابر چین در فینال، قهرمانی را از آن خود کرد. حالا مربیان و بازیکنان این تیم امیدوارند با کسب سهمیه حضور در پارالمپیک 2020 توکیو، غیبت خود در پارالمپیک 2016 ریو را جبران کنند.
برای کسب سهمیه پارالمپیک نیاز به بازی تدارکاتی داریم
مهدی نباتی، سرمربی تیم ملی گلبال آقایان گفت: خوشبختانه با آمادگی خوبی که داشتیم، در گروه‌مان اول شدیم و در ادامه به دیدار نهایی راه پیدا کردیم و در فینال، مقتدرانه چین را شکست دادیم و قهرمان شدیم.
نباتی درباره مسابقات پیش روی تیم ملی گلبال توضیح داد: «ما حالا خودمان را برای حضور در مسابقات جهانی امریکا آماده می‌کنیم که برای کسب سهمیه پارالمپیک 2020 توکیو است و سه تیم اول به پارالمپیک راه پیدا می‌کنند و بعد از آن هم مسابقات آسیایی است که فقط یک تیم میتواند در آنجا سهمیه بگیرد. اگر بخواهیم به این هدف مهم دست یابیم، نیاز است با برگزاری دیدار های تدارکاتی در تورنمنت های بین المللی، سطح فنی تیم ملی را بالا ببریم.
در سوپرلیگ اروپا بازی خواهم کرد
حسن جعفری یکی از ملی پوشان گلبال مردان کشورمان گفت: در فینال کار سختی برابر چین داشتیم اما توانستیم بازی بهتری ارائه دهیم و خودم هم در فینال 7 گل از 8 گل تیم را وارد دروازه حریف کردم.
او که می‌خواهد لژیونر گلبال ایران شود، در این باره هم صحبت کرد: «فعلاً با تیم اردبیل در مسابقات لیگ حضور خواهم داشت اما بعد از آن در مسابقات سوپرلیگ اروپا با تیمی از فنلاند شرکت خواهم کرد.
تلویزیون بازی فینال ما را پخش نکرد
محمد پرنیا، یکی دیگر از ملی‌پوشان گلبال ایران هم درباره این موفقیت صحبت کرد: «من برای اولین بار بود که در بازیهای پاراآسیایی شرکت می‌کردم اما به نظرم سطح مسابقات خیلی خوب بود.
متأسفانه بازی فینال ما از سیما پخش نشد. امیدوارم با این قهرمانی، حمایت‌های بیشتری صورت گیرد تا بچه‌ها انگیزه بیشتری داشته باشند.
سر جای خودمان مانده‌ایم!
محمد منصوری، دیگر بازیکن تیم ملی گلبال که در فینال مقابل چین نمایش خوبی داشت، گفت:
هم در این رابطه گفت: «ما در حالی در این دوره از رقابتها به قهرمانی رسیدیم که همه تیم‌ها پیشرفت کرده بودند و در تورنمنت‌های مختلف شرکت داشتند. اینها تیم‌هایی بودند که ما 4 سال پیش آنها را به سادگی و با اختلاف 10 گل می‌بردیم اما حالا پیشرفت کرده‌اند و ما با اینکه قهرمان شدیم، سر جای خودمان مانده‌ایم. وقتی 3 ماه از مسابقات دور باشی، این زمان زیادی در گلبال است.
نباید فرصت را از دست بدهیم و از همین حالا تمرینات‌مان را برای رسیدن به پارالمپیک 2020 آغاز کنیم.
دو و میدانی، پر مدال تر از همیشه
چنانچه انتظار میرفت، رشته دو و میدانی نابینایان و کمبینایان در سومین دوره مسابقات پاراآسیایی، پر مدالترین رشته ورزش نابینایان بود.
رشته ای که نابینایان در آن 21 نماینده داشتند و 24 مدال رنگارنگ از آن به دست آمد. در واقع دو و میدانیکاران نابینا و کمبینا هم با کسب هشت مدال طلا بیش از نیمی از طلاهای ورزش نابینایان را از آن خود کردند و هم با کسب 8 طلا، 6 نقره، 10 برنز و مجموع 24 مدال، توانستند نیمی از 48 مدال ورزش نابینایان در اندونزی را به نام خود ثبت کنند. از اتفاقات قابل توجه این رشته میتوان به دو مدال طلای وحید علی نجیمی و دو نشان طلای مهدی اولاد اشاره کرد. البته هاجر صفرزاده نیز با 2 نقره و یک برنز، نشان داد آینده درخشانی در انتظارش است.
حوادث ناخوشایند
دوندگان نابینا و کمبینا البته با اتفاقات ناگواری نیز مواجه شدند. از نوکلاس شدن حکیمه گودرزی گرفته تا دیسکالیفه شدن حمید اسلامی در دوی پنج هزار متر. در حالی که حمید اسلامی جلوتر از رقیبان ژاپنی خود در دوی پنج هزار متر از خط پایان گذشت و با پرچم ایران نیز دور افتخار زد، دقایقی بعد اعلام کردند حمید اسلامی به علت اینکه جلوتر از دونده همراه خود حرکت کرده و او را کشیده است، از دور رقابتها حذف شده و طلای او تقدیم ژاپنیها شد تا به این ترتیب، حمید اسلامی از دومین مدال طلای خود باز بماند.
افزایش چشمگیر طلا ها نسبت به اینچئون
دو و میدانی نابینایان در دور قبل مسابقات پاراآسیایی، 3 طلا،13 نقره، 2 برنز و مجموع 18 مدال به دست آورد و در این دوره با خوشرنگتر کردن مدالهای طلا از سه به عدد 8 سهم عمده ای در سومی کاروان ایران در جدول رده بندی توزیع مدالها ایفا کرد.
بازگشت دوچرخه سواری با دست خالی
دوچرخه سواری در کنار بوچیا که البته کسی انتظاری از مدالآوری آن نداشت، تنها رشته ای بود که امید مسئولان از کسب مدال را نا امید کرد و دست خالی از اندونزی به ایران بازگشت. تیم نابینایان، با یک دوچرخه سوار در این مسابقات شرکت کرد. طاهر مقدم دوچرخه سوار کمبینا و سینا امیر علایی که جلوران وی بود، نه در مسابقات جاده و نه در رقابتهای پیست، موفق به کسب مدال نشدند.
تجهیزات ما قابل مقایسه با کشور های دیگر نیست
فرهاد عصفوری سرمربی تیم ملی دوچرخه سواری نابینایان پس از پایان این مسابقات گفت: با نفرات خوبی به جاکارتا اعزام شده بودیم و دوچرخه سواران ما سطح فنی بالایی داشتند. اما تجهیزات ما مناسب این مسابقات نبود. قیمت کل دوچرخه هایی که همراه تیم ما بود، به اندازه یک دوچرخه تیم مالزی، ژاپن یا کره و حتی اندونزی نبود.
وی تصریح کرد: ما در جاکارتا امکان تمرین نداشتیم و در مجموع، دو ساعت در پیست و یک ساعت در جاده به ما اجازه تمرین دادند که این زمان برای آماده نگه داشتن ورزشکاران در این مسابقات با این سطح، اصلاً مناسب نبود.
عصفوری بیان داشت: هر چند طی رایزنیهایی که پیش از مسابقات با فدراسیون دوچرخه سواری داشتیم، توانستیم تا حدی مشکلاتی که از نظر تجهیزات داشتیم مرتفع و یک دوچرخه و تعدادی طوقه به صورت امانی دریافت کنیم، اما چون در شرایط کنونی امکان خرید دوچرخه های مدرن نبود، چاره ای نداشتیم با همین دوچرخه های فعلی که قدیمی هستند در رویدادهای بزرگی چون پاراآسیایی شرکت کنیم.
آب رفتن مدال های شنا با ادغام کلاس های پزشکی
نتایج درخشان شاهین ایزدیار در مسابقات شنا و کسب شش طلا و یک نقره، همه نگاه ها را به وی معطوف کرد و دیگر نتیجه نگرفتن شناگران نابینا در جاکارتا به چشم نیامد. تیم ملی شنای نابینایان که با دو شناگر به مسابقات پاراآسیایی اعزام شد، پیش از شروع بازیها، چالشهای زیادی با پارالمپیک برای اعزام ورزشکاران داشت. حمید شریفیان سرمربی تیم ملی شنای نابینایان معتقد بود اگر پارالمپیک اجازه دهد ما با چهار شناگر راهی مسابقات شویم، شانس کسب مدال در بخش تیمی را هم داریم. اما پارالمپیک که تنها اعزام کیفی مد نظرش بود، در نهایت با اعزام محمدحسین کریمی جهانآبادی و سید مهدی میر دهقان موافقت کرد. با توجه به اینکه در مسابقات پاراآسیایی اینچئون شناگران نابینا و کمبینا موفق به کسب هفت مدال رنگارنگ: یک طلا، دو نقره و چهار برنز شده بودند، امیدها برای کسب مدالهای مشابه در جاکارتا زیاد بود.
همه چیز به خوبی پیش میرفت تا اینکه در زمان کلاسبندی پزشکی شناگران، به علت کم بودن تعداد شناگران و به حدنصاب نرسیدن کلاسهای پزشکی مختلف، شناگران نابینا و کمبینا در همه کلاسها با هم ادغام شدند و همین میکس کلاسها، باعث شد همه چیز خراب شود و شنای نابینایان تنها به یک مدال برنز بسنده کند. هر چند در بسیاری از مواد، شناگران نابینای کشورمان موفق شدند رکوردهای ملی خود را ارتقا دهند.
میکس کلاس ها، مدال هایم را گرفت
محمدحسین کریمی جهانآبادی پس از پایان مسابقات شنا گفت: چون میزبان نمیخواست مدالها بین همه کشورها پخش شود و به دنبال بالا کشیدن خودش در جدول بود، موادها را میکس کرد تا نتوانم مدالهای بیشتری به دست آورم. من دچار بدشانسی بزرگی شدم چون موادی که در آن شانس کسب بهترین مدالها را داشتم، با کلاسهای دیگر ادغام شد تا فقط یک مدال برنز بگیرم. اگر کلاسها به این شکل ادغام نمیشد، حداقل یک طلا، سه نقره و دو برنز میگرفتم.
منبع: ایران سپید