کمک هزینه های مالی، اشتغالزایی برای معلولان، امکان تحصیل رایگان، اجرای قانون جامع حمایت از افراد دارای معلولیت، مناسب سازی فضای شهری برای ایاب و ذهاب معلولان، بیمه درمانی و تکمیلی، توانمندسازی افراد ناتوان از جمله موضوعات و دغدغه های این قشر از افراد جامعه است که همواره با آن درگیر هستند.
همه ما در طول زندگی خود بار ها واژه معلول را شنیده ایم معلولیت یکی از واقعیت های تلخ جامعه است و به افراد کم توان یا ناتوانی اطلاق می شود که بر اثر ضایعهٔ جسمی، ذهنی و روانی، دامنه فعالیت های روزمره آنها محدود شده باشد.
* تهیه وسایل توانبخشی ضرورت پرهزینه زندگی معلولین
افراد معلول به دلیل شرایط خاص فیزیکی که دارند، به طور قطع مشکلاتی در خانه یا بیرون خانه دارند و نمی توانند به تنهایی نیازهای خود را برطرف کنند.
ریحانه بهره مند مادر دختر معلول ۳۳ سال ای که سمت چپ بدنش ناتوان است به خبرنگار فارس می گوید: افرادی که دارای معلولیت جسمی – حرکتی هستند نیازهای خاص و متفاوتی نسبت به افراد عادی دارند.
وی ادامه می دهد: با وجود مشکلاتی که دخترم در انجام برخی کارهای روزمره در منزل دارد، اما خارج از منزل انجام کارها دشوارتر می شود و به دلیل عدم مناسب سازی مبلمان شهری برای معلولان، حتما باید یکی از اعضا خانواده به او در ایاب ذهاب کمک کند.
وی می گوید: با وجود مناسب سازی مبلمان شهری، چقدر شهر ما از نظر ساختاری و تجهیزات، آماده حضور نابینایان و معلولان است و دغدغه حمل و نقل که از نیازهای خاص معلولان است، توسط مسئولان رفع شده است؟
از دیگر نیازهای اولیه معلولان، عصا، سمعک و ویلچر است که به صورت یک ضرورت مهم اولیه زندگی درآمده و نبود این موارد فعالیت های روزمره زندگی آنان را مختل می کند. علاوه بر مشکل معیشت، این افراد با هزینه های بالای وسایل و تجهیزات توانبخشی مواجه هستند.
آن طور که صبرالدین نامی، پدر دانش آموز روشن دل هم از کمبود وسایل کمکی نابینایان گلایه دارد و به خبرنگار فارس گفت: وسایل کمک آموزشی دانش آموزان نابینا به دلیل قیمت زیاد محدود است و اگر خراب شوند پیدا کردنشان در بازار بسیار مشکل است. به طورمثال «پرکینز» های خارجی که دوام و مرغوبیت بالایی دارند گران هستند و انواع دیگر پرکینزها (ماشین تحریر نابینایان) کیفیت مناسبی ندارند.
وی گفت: پرکینز فرزند نابینای من خراب شده و مدت ها طول می کشد که تعمیر شود و روند درس خواندن او با همین یک قلم وسیله آموزشی، مدت ها به تاخیر افتاده است.
* فراگیری دانش آموزان ناتوان، بر اثر بارها و بارها تمرین و تکرار اتفاق می افتد
سعیده خراسانی معلم دانش آموزان استثنایی در گرگان که نزدیک سی سال از عمرش را صرف آموزش بچه های نابینا و کم توان کرده است در گفت وگو با خبرنگار خبرگزاری فارس گفت: اگر جامعه، معلولان را نپذیرد و مردم به عنوان تافته جدا بافته به آن ها نگاه کند، به طور قطع اعتماد به نفس این افراد پایین خواهد رفت و دیگر هیج علاقه ای برای ادامه تحصیل و حضور در اجتماع نخواهند داشت.
این معلم ادامه می دهد: کار معلمان مدارس استثنایی بسیار سخت تر است، چرا که به واسطه فراموش کاری، اختلالات یادگیری و ضعف حافظه بچه های معلول، مجبور می شویم بارها یک بحث را تکرار کنیم. در بحث آموزش هنرهای دستی و مهارت های زندگی هم بعد از بارها تمرین و تکرار، شاید به نتیجه مطلوب نرسیم.
وی عنوان کرد: معلولان با یادگیری مهارت ها می توانند کسب و کاری در آینده راه اندازی کنند؛ درآمدزایی کنند و حتی کارآفرین باشند چرا که محدودیت های عملکردی، ایجاد اشتغال را برای افراد این جامعه سخت کرده و بسیاری از آن ها تا سال های سال سربار خانواده های خود می شوند.
اگر چه به گفته طاهری زاده، سرپرست اداره کل بهزیستی گلستان بودجه ۳۰۰ میلیارد تومانی برای اشتغال زایی افراد واجد شرایط تا سقف ۱۵۰ میلیون تومان تسهیلات در نظر گرفته شده و هر کارفرمایی که در قالب شرکت، کارگاه و یا شرکت دانش بنیان به اشتغال اعضا جامعه بهزیستی کمک کند، از پرداخت مبلغ ۱۵۰ میلیون تومان تسهیلات با کارمزد ۴ درصد و باز پرداخت هفت ساله، و پرداخت حق بیمه مدد جو بهره مند خواهد شد.
*معلولیت عامل بازدارنده رشد و تعالی انسان نیست
فرد معلول اگر چه با از دست دادن بخشی از توانایی های خود، قادر به انجام برخی فعالیت ها نیست اما نباید بخش مثبت و توانمند وجود خود را نادیده بگیرد.
به اقتضای فلسفه آفرینش، خداوند در همه انسان ها این ظرفیت و توانایی را قرار داده که اگر عضوی، نقص داشته باشد، عضوهای دیگر توانمندتر عمل می کنند و این نشان دهنده این است که معلولیت نمی تواند مانع رشد و تعالی انسان شود.
همچنان که در بین معلولان و افراد کم توان، ورزشکاران، هنرمندان و نخبگان ارزشمندی می بینیم.
علی اکبر باقری معلول ضایعه نخاعی که قبل از سانحه و تصادفی که باعث معلولیتش شد به صورت حرفه ای به هنر رزمی جودو می پرداخت، از همین افرادی است که با وجود شرایط ویژه هنوز هم فعالیت های ورزشی مداومی دارد و دیگران را نیز ترغیب به ورزش کردن می کند.
باقری که ۵۳ سال دارد و در سال ۱۳۸۹ دچار ضایعه نخاعی شده به خبرنگار فارس می گوید: بعد از آن تصادف وحشتناک به کتاب خواندن روی آوردم و تلاش کردم روحم را با مطالعه آرامش ببخشم. درحین خواندن کتابی جمله ای از آن کتاب روی من تاثیر بسیاری گذاشت.
نوشته بود؛ شاید نقطه اوج شما بعد از پنجاه سالگی تان باشد… این جمله باعث شد دوباره به سمت ورزش بروم و زندگی را از نو بسازم.
اگر چه در حال حاضر به سبب شرایط ویژه ام بسکتبال با ویلچر را انتخاب کرده ام.
باقری می گوید: شرایط ضایعه نخاعی با افراد دیگر معلول فرق می کند؛ ما ممکن است درحین ورزش دچار شکستگی شویم ولی چون حسی نداریم نمی توانیم محل و درد آن شکستگی را متوجه شویم و این بسیار خطرناک است.
وی اضافه می کند: در بحث ورزش معلولین، مشکلات و هزینه های رفت و آمد به سالن یک طرف موضوع است و موضوع دیگر هزینه بالای ویلچر مناسب بازی بسکتبال است که ۴۰ میلیون تومان قیمت دارد؛ این می شود که بسیاری از دوستان ما خانه نشین، افسرده و منزوی می شوند و برخی اوقات حتی گرفتار زخم بستر می شوند.
منبع: فارس