رصد آن سوی مرز. گشت در سایت ها و مجله های خبری ویژه نابینایان در جهان

این هفته، رصد را با شرح ماجرایی آغاز می کنیم که یکی از بزرگترین مراکز نابیناییِ آمریکا، در راستای ایجاد دسترس پذیری در یکی از نرم افزار های محبوبِ این روز های آمریکایی ها با آن مواجه شده است.
«National Federation Of The Blind» یا به اختصار «NFB»، یکی از مراکزی است که تلاش های زیادی در جهت دسترسی نابینایان به امکانات عمومی داشته است. سیاست گذاری های آنها در فدراسیون به گونه ای است که ابتدا با مراکز ارائه کننده ی خدمات عمومی وارد بحث می شوند و با استناد به استدلال های متقن، قانعشان می کنند که مسأله ی دسترس پذیری از اهمیت زیادی برخوردار است و بعد، مشاورانی را به آن مراکز معرفی می کنند که در زمینه ی ایجاد دسترسی برای نابینایان، در طرح هایشان به آنها مشاوره دهند.
یکی از این ارائه کننده های خدمات که این روز ها در آمریکا بسیار محبوب شده و پیشتر هم در همین ستون در موردش صحبت کرده بودیم، تاکسی آنلاین «Uber» است.
به خاطر دارید که پیشتر تجربه ای را از یکی از نابینایان آمریکایی منتشر کرده بودیم مبنی بر آن که راننده ی اوبر، اجازه ی سوار شدنِ سگ راهنما را به او نداده بود. علاوه بر این مسأله که نابینایانِ زیادی به آن اعتراض کرده اند، مدل طراحی اپلیکیشنِ IOS اوبر هم از سوی نابینایان مورد انتقاد قرار گرفته است و همین مسأله باعث شده فدراسیون نابینایانِ آمریکا تلاشی را برای متقاعد کردن مسؤولینِ اوبر در جهت ایجادِ دسترسی در نرم افزارشان آغاز کند.
آنها در ابتدا فکر می کردند با توجه به این که اوبر، یکی از حامیان این فدراسیون است و اینجا و آنجا از آنها حمایت کرده، راه ساده ای در پیش دارند اما دیروز مطلبی در وبسایت فدراسیون منتشر شد مبنی بر این که گویا تلاش های فدراسیون برای تعامل مؤثر با اوبر بی نتیجه مانده است. عنوان مطلب منتشر شده در «NFB» اشاره به آن دارد که تعهد کردن، چیزی فراتر از تیک زدنِ یک checkbox است و اوبر در تعهدی که به نابینایان داده، شکست خورده است.
در این مطلب شرح داده شده که بعد از تقاضا های فراوانی که از سوی نابینایان به فدراسیون رسید، سعی کردیم تعاملی را با اوبر آغاز کنیم تا آنها اپلیکیشنِ مبایلیشان را برای نابینایان مناسب سازی کنند.
یکی از اشکالاتی که در تیم برنامه نویسی اوبر وجود دارد آن است که بر خلاف بسیاری از مراکز، آنها می خواهند به جای این که از مشاوران و تستر های نابینا برای ایجاد دسترسی در برنامه شان استفاده کنند، این امر را به مهندسان برنامه نویس خودشان واگذار می کنند. همین ماجرا باعث می شود آن مهندسان با تصورات ذهنی خودشان برنامه را دسترس پذیر کنند.
اما در عمل، برنامه پر می شود از دکمه های بی برچسب و اختلالاتی که در Voice over ایجاد می کند.
در این مطلب
می خوانیم که چه نامه نگاری هایی بین فدراسیون و اوبر انجام شده و حاصل دیدار ها چه بوده و دقیقاً چه گذشته که کارشناسان فدراسیون دیگر از اوبر نا امید شده اند.

انتخابات آمریکا که در شماره ی پیشین رصد هم به آن پرداختیم، دیروز آغاز شد و تکلیف رئیس جمهور تازه ی آمریکا نیز با انتخاب دونالد ترامپ نامزد جمهوری خواه امروز مشخص شد.
آنچه ما به عنوان نابینایان ساکن ایران از انتخابات در ذهن داریم این است که به شعبه ی اخذ رأی برویم و از همراهمان یا از یکی از متصدیان شعبه بخواهیم تا نام کاندیدای دلخواهمان را روی برگه ی رأی بنویسد و به صندوق بیاندازد.
ماجرا در مورد آمریکا اما بسیار متفاوت است.
سال ها است که امکان رأی دادن به صورت مستقل برای نابینایان فراهم شده است. در آستانه ی انتخابات ریاست جمهوری در آمریکا، بنیاد نابینایان آمریکا AFB
این مطلب
را منتشر کرده و طی آن، توصیه هایی را در جهت تسهیل رأی دادن به آنها کرده است.
از جمله این که از نابینایان خواسته پیش از مراجعه به شعبه ی اخذ رأی، ابتدا از این که آیا صلاحیت رأی دادن را دارند یا نه، اطمینان حاصل کنند.
وبسایت، ایمیل و شماره تلفنی برای کسب اطمینان در اختیار افراد قرار گرفته است.
همچنین این که توصیه کرده تعرفه های مناسبسازی شده را مطالبه کنند و به آنها این اطلاع را داده که می توانند تعرفه ها را به شکل بریل یا درشت خط در اختیار داشته باشند.
افزون بر این، دستگاه های اخذ الکترونیکی رأی هم مناسبسازی شده اند و کاربران نابینا می توانند به شکل گویا رأی بدهند و حتی پیش از تأییدِ رأی، به عقب برگردند و انتخاب هایشان را ویرایش کنند. به نابینایان توصیه کرده هدفون با خود داشته باشند و کم بینا ها هم ذره بین یا هر درشتنمای دیگری را که استفاده می کنند به همراه داشته باشند.
همچنین مراجعی هم معرفی شده که اگر هر یک از رأی دهندگان نابینا در هر زمینه ای با مشکل مواجه شدند، به آن مراجع مراجعه کنند و مشکل را در میان بگذارند.

پیشتر به وبلاگ «روزنوشته های خانمی نابینا» سر زده بودیم. وبلاگی متعلق به یک خانم نابینای ۴۴ ساله که چهار سالی می شود که به جرگه ی نابینایان پیوسته و بینایی چشم چپ را به کلی از دست داده و در چشم راست هم اندک بینایی برای او باقی مانده است.
آخرین مطلبی که در وبلاگ منتشر کرده به ۵ روز پیش بر می گردد و در این مطلب، ابتدا ضمن بیان خاطره ی پیاده روی روز اول نوامبرش با همسر و مادرش، اشاره به موضوع گذر زمان کرده و از این مسأله حرف زده که نابینایی چقدر برایش دردسر درست کرده و او را دچار مشکلات فراوان کرده اما علیرغم همه ی این مشکلات، وقتی فکر می کند به این که چه بسیار آدم هایی هستند که مشکلاتشان به مراتب پیچیده تر و آزار دهنده تر از مشکل او است، قدری تحمل مسائل ناشی از نابینایی برایش ساده تر می شود. او همچنین پستش را با اشاره ای به آخرین نسخه ی مجله ی RNIB connect magazine و مقایسه ی آن با مجله ای دیگر که همراه این مجله به دستش رسیده به پایان می رساند و از این مقایسه نتیجه می گیرد که RNIB از هر نظر با مجلات دیگری که برای افراد نابینا و کم بینا منتشر می شود متفاوت است و از کیفیت بسیار بالایی برخوردار است.

در پایانِ رصدِ این هفته، دعوتتان می کنیم به پنجه های شیرین نوازنده ی نابینای آکوردیون که در خیابان های تایپه به نوازندگی مشغول است، گوش دهید.
این فایل را می توانید از
اینجا
دانلود کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

چهار × چهار =

لطفا پاسخ عبارت امنیتی را در کادر بنویسید. *