نویسنده: مجتبی خادمی: مترجم و بنیان گذار نخستین وب سایت فارسی زبان ویژه نابینایان
این ماه در خصوص نکته هایی برای یافتن و ملاقات با متخصصین چشم صحبت می کنیم؛ که البته می توانید آن ها را در خصوص ملاقات با متخصصین سایر بیماری ها به کار بگیرید.
در ابتدای کار برویم سراغ هشت راهی که برای یافتن بهترین متخصص در خصوص مشکلات بینایی پیشنهاد شده است. اگر به تازگی دارای یک اختلال بینایی تشخیص داده شده اید (یا درگیر تشخیص اختلال بینایی یکی از عزیزانتان هستید) پیدا کردن بهترین متخصص می تواند دلهره آور باشد. در این جا چند نکته برای اطمینان از دریافت بهترین مراقبت درمانی ممکن آورده شده است.
۱-برای اطمینان از انتخاب متخصص مناسب، از تخصص های مختلف در حیطه چشم پزشکی مطلع شوید.
به عنوان مثال، بعد از اسم یک متخصص بینایی سنجی حروف «او.دی» )مخفف دکتر اپتومتری) آورده می شود. متخصصان بینایی سنجی در عملکرد های ابتدایی چشم تخصص دارند و به طور خاص برای تشخیص اختلالات بینایی آموزش دیده اند. آن ها می توانند لنز های اصلاحی را تجویز کرده و بیماری های چشم را تشخیص دهند. بعد از اسم یک متخصص چشم پزشکی حروف «ام.دی» (مخفف دکتر پزشکی) یا «دی.او» (مخفف دکتر استئوپاتی) آورده می شود. متخصصان چشم پزشکی برای انجام همه کار هایی که یک متخصص بینایی سنجی انجام می دهد آموزش دیده اند؛ اما علاوه بر این، برای انجام عمل جراحی چشم آموزش دیده اند و اغلب در درمان اختلالات خاص چشم تخصص دارند.
۲- با بیمه درمانی خود تماس بگیرید و فهرستی از پزشکان طرف قرارداد را درخواست کنید
بیمه درمانی شما می تواند فهرستی دقیق از گزینه های در دسترس را ارائه دهد.
۳- تحقیق کنید!
فقط به این دلیل که یک پزشک کت سفید پوشیده تصور نکنید تخصص لازم برای درمان بیماری شما را دارد. ممکن است پزشکی که در خصوص سی بیماری مختلف تخصص دارد؛ تخصصی که بیماری شما به آن نیاز دارد را نداشته باشد. خصوصاً اگر بیماری شما یک بیماری غیر معمول باشد. در صورت امکان گزینه های خود را بررسی کرده و نظرات سایرین را در سایت های نوبت دهی و کلینیک ها بخوانید.
۴- از پزشک عمومی خود دعوت کنید، هنگام گفتگوی شما و متخصص حضور داشته باشد.
پزشک عمومی شما ممکن است متخصصی را در شبکه همکاران خود در نظر داشته باشد یا پیشنهاد های ارزنده ای در مورد نحوه یافتن بهترین متخصص برای بیماری شما ارائه دهد.
۵-به ویژه در صورت داشتن یک بیماری غیر معمول، با بخش چشم پزشکی بیمارستان محلی خود تماس بگیرید و درخواست راهنمایی کنید.
اگر بیمارستان محلی شما متخصصی برای برآوردن نیاز های شما نداشته باشد؛ شاید پیشنهاد یا ارجاعی در مورد جایی که می توانید به آن جا بروید ارائه دهد.
۶- فرصت های بالقوه ارائه خدمات سلامت از راه دور را بررسی کنید.
شاید درخواست خدمات چشم پزشکی از متخصصی که به طور مجازی با شما ارتباط برقرار می کند غیر منطقی به نظر برسد. با این حال، اگر شما در یک منطقه روستایی زندگی می کنید یا به دلایلی نمی توانید حضوراً یک متخصص خبره واجد شرایط را ملاقات کنید؛ این گزینه ارزش بررسی را دارد. فناوری دائماً در حال پیشرفت است و ارتباط با یک متخصص عملاً ممکن است بهترین راه برای تکمیل درمان های یک پزشک محلی باشد که از تخصص لازم برخوردار نیست. احتمال دارد یک متخصص مجازی بتواند از راه دور هم سطح بالایی از مراقبت های درمانی را ارائه دهد.
۷- قرار ملاقات اولیه خود را با پزشک جدید به عنوان یک مصاحبه در نظر بگیرید.
سوال بپرسید. میزان دانش و مفید بودن او را ارزیابی کنید. آیا احساس راحتی می کنید؟ اگر نه، پزشک دیگری انتخاب کنید. صرفا چون یک پزشک در بیماری شما تخصص دارد به این معنی نیست که لزوماً می تواند برای رفع نیاز های منحصر به فرد شما مناسب باشد.
۸-از درخواست نظر دوم نترسید.
اگر از تشخیص یا گزینه های درمانی خود مطمئن نیستید، با خیال راحت برای دریافت نظر دوم به پزشک دیگری مراجعه کنید. اختلالات بینایی می توانند پیچیده باشند و شما کاملاً حق دارید اطمینان حاصل کنید که بالا ترین سطح مراقبت درمانی را دریافت می کنید.
اکنون که متخصص مورد نظرتان را با این هشت راه پیدا کردید، زمان مراجعه فرا رسیده است. با کمی برنامه ریزی و سوالات مناسب، افراد دارای اختلالات بینایی می توانند قرارهای پزشکی کم استرس تری تجربه کنند.
بدترین قسمت در خصوص مراجعه به پزشک چیست؟ انتظار طولانی؟ آمپول های ترسناک؟ اصطلاحات گیج کننده پزشکی؟ اختلال بینایی را نیز به این موارد اضافه کنید و این جاست که یک معاینه معمولی یا مراجعه به اورژانس می تواند کاملاً استرس زا شود.
اما لازم نیست این روال همیشگی باشد. در این جا ده نکته برای راحت تر و سازنده تر شدن مراجعه نابینایان به پزشک آورده شده است:
۱- قبل از مراجعه به مطب پزشک تماس بگیرید تا آن ها را در خصوص آن چه باید انتظار داشته باشند آگاه کنید. به عنوان مثال، به آنها بگویید که آیا کسی را با خود همراه می آورید یا به کمک خاصی احتیاج دارید.
۲- هرگونه اطلاعات مربوط به نقص بینایی خود را که ممکن است مربوط به ویزیت یا وضعیت شما باشد با پزشک در میان بگذارید. تصور نکنید که او همه چیز را از پرونده های پزشکی شما متوجه می شود.
۳- فهرستی از سوالاتی را که می خواهید پاسخ داده شوند یا علائم خاصی را که باید در مورد آنها بحث کنید، با خود بیاورید. در یک ویزیت پزشک که با عجله همراه باشد احتمال دارد یک سؤال حیاتی یا علامتی که شاید کلید تشخیص بیماری شماست به راحتی فراموشتان شود.
۴-در مورد احتیاجات خود رک باشید. شما حق دارید مثلاً بگویید: «لطفاً افراد دیگری که در اتاق هستند را معرفی کنید» یا «آیا کسی می تواند مرا به سمت سرویس بهداشتی راهنمایی کند؟» حامی خود باشید.
۵- از پرسیدن نترسید. اگر تشخیص یا دستور العمل پزشک خود را متوجه نمی شوید، تا زمانی که متوجه نشدید سؤالات خود را مطرح کنید. اگر هنوز چیزی هست که در موردش ابهام دارید، بپرسید. برای کسب اطلاعات بیشتر به کجا می توانید مراجعه کنید.
۶-فهرستی چاپ شده از هر گونه دارویی که با نسخه یا بدون نسخه مصرف می کنید به همراه داشته باشید. هر دارو ممکن است با سایر دارو ها تداخل داشته باشد و باعث ایجاد عوارض جانبی یا کاهش اثربخشی یک دارو شود.
۷- اطلاعات لازم را برای تصمیم گیری آگاهانه در مورد درمان دریافت کنید. می توانید این سؤالات را از پزشک خود بپرسید: درمان چقدر طول می کشد؟ خطرات و عوارض جانبی دارد؟ آیا گزینه های درمانی دیگری وجود دارد؟ در حین درمان از چه دارو ها، غذا ها یا فعالیت هایی باید اجتناب کرد؟ آیا هزینه کامل درمان تحت پوشش بیمه قرار دارد؟
۸- برای دستور العمل های پیچیده مراقبتی به حافظه خود تکیه نکنید. در صورت لزوم یک دوست یا یکی از اعضای خانواده خود را همراه خود بیاورید تا برای شما یادداشت برداری کند یا از تلفن یا هر وسیله دیگری برای ضبط کردن گفتگو (با رضایت پزشک) استفاده کنید تا بعداً دوباره به آن گوش دهید.
۹- به یاد داشته باشید که پزشکان عاری از خطا نیستند. آن ها ممکن است در مورد اختلالات بینایی خاص یا در مورد تاثیرات روزمره زندگی با نابینایی اطلاعات کافی نداشته باشند. یک پزشک ممکن است اشتباه کند. اگر از درمانی که دریافت کرده اید راضی نیستید یا از تشخیص دقیق خود مطمئن نیستید؛ درخواست کنید پزشک دیگری شما را ویزیت کند یا نظر بدهد.
۱۰- در صورت لزوم بخواهید تا اطلاع رسانی های قرار های بعدی در قالب های دسترسی پذیر برای شما ارسال شوند. به عنوان مثال: می توانید برای قرارهای بعدی به جای یک نامه چاپ شده به خط بینایی با اندازه قلمی که صرفا یک فرد کاملاً بینا می تواند بخواند؛ بخواهید یاد آوری های درشت خط برای شما فرستاده شوند؛ یا اطلاع رسانی به شما با تلفن یا ایمیل انجام شود.
در این جا به پایان یکی دیگر از ستون های اطلاعات پزشکی و سلامت رسیدیم. به یاد داشته باشید رعایت این نکات، شما، والدینتان و فرزندانتان را از سردرگمی نجات می دهد و کار هایتان را سریعتر می کند؛ پس این مطلب را چاپ کنید و یک نسخه از آن را همیشه در کیف دستیتان نگه دارید.
تا شماره بعدی شما را به یزدان پاک می سپارم.
منبع: ماهنامه ی مانا.