آنچه از بررسی از اطلاعات موجود تاکید می کنم اطلاعات موجود از وضعیت اشتغال نابینایان در کشور مشهود است تاکید و پیگیری اشتغال در بخش دولتی است. به عبارت دیگر نابینایان شاید به دلیل تعداد بالای تحصیلکرده ها در میان گروه های مختلف دارای معلولیت کشور عمدتا به دنبال جذب در بخش دولتی هستند. البته یک علت عمده دیگر این امر امنیت ناشی از اشتغال در بخش دولتی ست. امنیت اشتغال یکی ازبزرگترین دغدغه های افراد دارای معلولیت است زیرا بسیاری از این افراد پس از یافتن شغل نگران حفظ یا از دست دادن آن هستند. لذا امنیت ثبات شغلی یکی از بزرگترین نگرانی های آن دسته از افراد معلولی ست که توانسته اند به شغلی دست پیدا کنند. در مورد نابینایان نیزاین دغدغه وجود دارد اما مشکل آنجاست که تصویر روشنی از وضعیت اشتغال نابینایان در بخش دولتی نداریم به عبارت دیگر با محدود شدن وضعیت اشتغال نابینایان در بخش دولتی و ضرورت جذب آن ها در بخش های غیر دولتی مهمترین مسئله بررسی وضعیت اطلس اشتغال نابینایان در بخش غیر دولتی است. چند درصد از نابینایان در بخش غیر دولتی کار می کنند آن هم چه بخش غیر دولتی آیا در نهادهای عمومی یا در بخش خصوصی؟ چند درصد آن ها در تعاونی ها کار می کنند؟ سهم بخش تعاون در اشتغال نابینایان چقدر است؟ عمده نابینایان شاغل در بخش خصوصی دارای چه مشاغلی هستند و چه وضعیتی را از نظر درآمدی دارا هستند؟ تمام این ابهامات موجب می شود که برنامه ریزی هدایت و حمایت از اشتغال نابینایان در بخش غیر دولتی بسیار سخت شود به عبارت دیگر شاید عدم برنامه ریزی برای اشتغال نابینایان در بخش غیر دولتی باشد که خود موجب ابهامات شدید در وضعیت اطلاعاتی این بخش می شود. این چرخه معیوب عدم برنامه ریزی و عدم وجود اطلاعات مشخص در مورد اشتغال نابینایان در بخش غیر دولتی معلوم نیست تا کجا می تواند ادامه یابد. در سال های اخیر شبکه تشکل های نابینایان کشور چاووش و به طور قطع برخی دیگر از تشکل های استانی و شهرستانی متناسب با بضاعت خود در صدد طرح روند مشخص ایجاد اشتغال برای نابینایان در بخش غیردولتی بوده اند اما متاسفانه این امر همچنان با مشکلات و موانع جدی روبروست. به نظر میرسد به دلیل عدم وجود برنامه ریزی واحد و سیاست گذاری مشخص در حمایت از اشتغال نابینایان در بخش غیردولتی بسیاری از نابینایانی که نتوانسته اند در بخش دولتی جذب شوند همچنان با عدم اشتغال روبرو باشند. چه تعداد از نابینایان توانسته اند با کمک های دولتی کارآفرینی کنند یا کارآفرینی برای خود یا کارآفرینی برای سایر نابینایان و شاید افراد دیگر معلول و حتی افراد فاقد معلول. چرا در این زمینه اطلاعات مشخص وجود ندارد؟ اما از طرف دیگر هر ساله شاهد اعلام گزارش هایی دال بر ایجاد اشتغال در برای بخش کثیری از معلولان در بخش غیر دولتی هستیم که متاسفانه همواره بر عدم شفافیت این آمار تاکید کرده ایم و از مسئولان خواسته ایم که به طور مشخص آمار ارائه شده را به شکلی شفاف و با جزئیات کامل اعلام کنند که مشخص شود چه تعداد از افراد دارای معلولیت در بخش غیر دولتی و در چه شاخه هایی عملاً دارای اشتغال شده اند. به هر حال این یک ضرورت مبرم است که باید وضعیت اشتغال معلولان از جمله نابینایان در بخش غیر دولتی مشخص و راه های حمایت از آن به طور روشن تعریف شود. قانون حمایت از معلولان مصوب سال 1396 تلاشی بود برای شفاف سازی و طرح ضرورت سیاست گذاری در این خصوص که با پیگیری تشکل های نابینایان می تواند به فرجام نهایی خود برسد یعنی استفاده از بودجه و منابع اشتغال کشور برای افراد نابینا و گرفتن سهم عادلانه آن ها از منابع ملی در ایجاد اشتغال بویژه در بخش غیر دولتی.
منبع: ایران سپید