بررسی ایران سپید از نرم افزار بینا، OCR عصر گویش پرداز

اصطلاح «نویسه خوان نوری» شاید برای بسیاری از کاربران حتی پیگیر و جدی رایانه و فناوری هم نامأنوس به حساب بیاید.
این، اصطلاحی است که فرهنگستان زبان و ادب فارسی مدتها است برای OCR در نظر گرفته است. فناوری حیاتی محبوب نابینایان. تکنولوژی مفیدی که به کاربران امکان میدهد یک صفحه متن چاپ شده بر روی کاغذ را اسکن و بعد آن را به متن قابل ویرایش در رایانه یا تلفن همراه تبدیل کنند و به کمک صفحه خوانها بخوانند. این کار البته به کمک لنز دوربینهای دیجیتال یا حتی دوربین مبایل هم امکانپذیر است. انگلیسی و بسیاری دیگر از زبانهای حتی کم گویشور در دنیا، از OCR های بسیار با کیفیتی برخوردار شده اند اما در حال حاضر و بعد از گذشت چند دهه از عمر این فناوری در دنیا، فارسی، هنوز هم فاقد نویسه خوانی مطمئن و قابل اعتماد است. در طول دو دهه گذشته، چندین شرکت تلاشهایی را در این زمینه شروع کردند و به نتایجی هم رسیدند اما این نتایج، در مقایسه با اپلیکیشنهای مشابه خارجی، به معنای واقعی حرفی برای گفتن نداشت. آنها که اخبار این حوزه را دنبال کرده باشند حتماً میدانند که همین محصولات نه چندان رضایتبخش، با قیمتهایی نجومی در بازار داخلی، فروخته میشد و همچنان هم میشود.
چند سالی است نابینایان ایرانی برای OCR کردن متونشان دست به دامان Google شده اند و از قضا کارشان هم به رایگان و با کیفیتی قابل قبول را می افتد. البته برخط بودن این خدمات و ناپایداری اینترنت در ایران، همزمان باعث عدم اطمینان مخاطبان از دسترسی همیشگی به آن و همچنین کندی ارائه سرویس در این سامانه شده است. این میان، از مدتی قبل، یکی از شرکتهای شناخته شده ایرانی طی تماسهایی با برخی شهروندان که اتفاقاً بعضیشان نابینا هم بوده اند، اقدام به معرفی یک نویسه خوان تازه برای زبان فارسی میکند. نویسه خوانی موسوم به «بینا» که با قیمت یک میلیون و نهصد هزار تومان به فروش میرسد. آنطور که در بررسیهای انجام شده مشخص شد، این نرم افزار در حال حاضر هیچ یک از نیازهای نابینایان را برطرف نمیکند و در مقایسه با خدمات google, به جز ارائه خدمات به صورت برونخط، از امتیاز دیگری برخوردار نیست. بینا، پنجره ای خلوت و ساده دارد و کاربر صرفاً میتواند یک پرونده عکس یا PDF را در آن بارگذاری و نتیجه را هم فقط با پسوند TXT, دریافت کند. برای PDF ها همان محدودیت ۱۰ صفحه برقرار است و به همین علت هم این اپلیکیشن برای اسکن متون حجیمی نظیر کتاب، مناسب نخواهد بود. از نظر کیفیت متن تبدیل شده هم برتری خاصی نسبت به نویسه خوان Google مشاهده نشد. البته طراحان این نرم افزار وعده رفع این مشکلات در نسخه های بعدی را داده اند اما در حال حاضر، نمیتوان بر روی این اپلیکیشن به عنوان ابزاری کار راه انداز برای نابینایان حسابی باز کرد.
منبع: ایران سپید

6 دیدگاه دربارهٔ «بررسی ایران سپید از نرم افزار بینا، OCR عصر گویش پرداز»

  1. با سلام خدمت همه ی دوستان و مسؤولین شرکت،
    والا سؤال اصلی برای من اینجاست که اصلاً متخصصین به ظاهر روزنامه ی ایران سپید به این پی برده اند که تحت هیچ شرایطی interface این برنامه با هیچ یک از screen-reader ها سازگاری ندارد؟
    من به شخصه با خود شرکت صحبت کردم و فرمودند که هیچ سازگاری با صفحه خوانها وجود ندارد.
    وقتی هم ندارد حتی اگر 100 در صد هم درست کار کند باز به دلیل اینکه استقلال نابینا را زیر سؤال می برد به لعنت خدا هم نمی ارزد.
    ای کاش متخصص این برنامه اول به مهمترین بخش قصه می پرداخت که همانا سازگاری این برنامه با برنامه های صفحه خوان است و بعد به سمت درصد بندی دقت این نرم افزار می پرداخت.
    البته شاید هم پرداختند و متوجه شدند که سازگار است و مسؤول بی سواد شرکت به من دروغ گفتند.
    اینقدر ایرانی بازی تو این چند ماه دیدم که هر دو شرایط رو می تونم باور کنم.

    1. با سلام. طبق صحبت هایی که در این زمینه با خبرنگار فناوری ایران سپید داشتم، ظاهرا کلیت برنامه قابل دسترس است و تنها برچسب متنی گزینه ها کمی جابجا است.
      یعنی شما یه چیزی بینابین اون نکته ای که بهتون گفته شده حساب کنید.

        1. همونطور که در کامنت بالا عرض شد، طبق صحبت هایی که در این زمینه با خبرنگار فناوری ایران سپید داشتم، ظاهرا کلیت برنامه قابل دسترس است و تنها برچسب متنی گزینه ها کمی جابجا است. حالا این وسط دقیقاً بازیِ بازیگران ایران سپید چی بوده؟

          1. آهان، دوست من علاقه به معرفی بازی داری.
            بازی این بوده که اصلاً اولاً در متنشون اشاره ای به این قصه ای که شما نقل کردید نداشتند و ثانیاً حتی به شما هم اونقدر مبهم توضیح دادند که خود شما هم دقیقاً نتونستی به من کاربر تفهیم کنی که بالاخره میزان دسترس پذیری چقدر است.

  2. توضیح نویسنده ایران سپید کاملاً گویا بوده. اپلیکیشن با صفحه کلید قابل استفاده است و فقط برچسب یا عنوان برخی دکمه‌ها جا به جا انتخاب شده که اون هم قاعدتاً با دو دقیقه آزمون و خطا دستِ کاربر می‌آد. ابهامشو متوجه نمی‌شم. ضمناً اینطور که از متن بر‌می‌آد، اساساً قابلیت دیگه‌ای نداره که حالا ما بخوایم به دسترس‌پذیر بودنش هم فکر کنیم. JPG می‌دی TXT تحویل می‌گیری. همین یه کار رو انجام می‌ده و قاعدتاً این یه کار هم با صفحه کلید قابل انجام بوده که ایران سپید لازم دونسته راجع بهش مطلب بنویسه. اگه از اساس برا نابینا‌ها قابل استفاده نبود که به یه خبرِ ساده بسنده می‌کرد و نیازی به نوشتن این مرور وجود نداشت.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

نوزده − هشت =

لطفا پاسخ عبارت امنیتی را در کادر بنویسید. *