با سلام و احترام به همراهان وبسايت ويژه ی نابينايان شرکت دانش بنیان پکتوس. در بیست و پنجمین شماره ی هفته نامه ی دنیای موبایل و کامپیوتر و در صفحه ی آموزش، پنج آموزش در زمینه ی موبایل و کامپیوتر تقدیم شما گرامیان میگردد.
آموزش نصب افزونه های مرورگر کروم در سیستم عامل اندروید
استفاده از افزونه های کروم در گوشی آرزوی دیرینه ی بسیاری از کاربران است. در ادامه با آموزش نصب این افزونه ها در مرورگر گوشی خود، باما همراه باشید.
به نقل از زومیت، افزونه های مرورگر گوگل کروم ابزارهای قدرتمندی هستند که به شما امکان می دهند مرورگرتان را به دلخواه خودتان شخصی سازی کنید. در حالی که به صورت سنتی این افزونه ها تنها روی دسکتاپ قابل نصب بودند، در آخرین به روزرسانی روی مرورگر Kiwi این مرورگر، قابلیت پشتیبانی از افزونه های دسکتاپ کروم را به اندروید آورد.
Kiwi یک مرورگر منبع باز براساس کرومیوم و موتور رندر WebKit برای دستگاه های اندروید است.از آنجایی که این مرورگر از کدها و منابع کرومیوم استفاده می کند حس و ظاهری آشنا را برای ما تداعی می کند، اما همچنان ویژگی های خود را حفظ کرده است تا خاص و منحصر به فرد به نظر برسد.
به صورت پیش فرض از تبلیغات مزاحم جلوگیری کرده، مانع از بالا آمدن آگهی های پاپ آپ شده و درنهایت وظیفه ی حفاظت دربرابر کریپتوجکرها ( کسانی که اقدام به سرقت ارز دیجیتال می کنند ) را بر عهده دارد و می تواند اعلانات سایت ها را به خوبی صفحات AMP برای کسانی که سایت اصلی را به این صفحات ترجیح می دهند مسدود کند. این مرورگر بیشتر یک کروم با تمرکز بالا روی حریم شخصی است که دارای بهبودهای مختلفی در زمینه ی سرعت است.
از آن جایی که این مرورگر بر پایه ی کرومیوم است نه کروم، شما عملکردهایی مانند همگام سازی حساب بین دستگاه هایتان را از دست خواهید داد. این به این معنی است که اگر از قبل از مرورگر کروم استفاده می کردید بوک مارک ها یا امثال آن را باید به صورت دست وارد کنید.
همه ی این ها یک طرف،یکی از ویژگی های اصلی که نسخه ی بروز شده ی این مرورگر را از نسخه ی پیشین متمایز می کند و تمرکز امروز ما روی آن خواهد بود پشتیبانی Kiwi از افزونه های دسکتاپ است. تمرکز ما روی نحوه ی اجرا کردن افزونه های مورد علاقه ی شما در تلفن های هوشمند به جای دسکتاپ خواهد بود.
اجازه دهید در مورد افزونه های کروم در گوشی های هوشمند صحبت کنیم. قبل از اینکه به جزئیات بپردازیم بهتر است این را توضیح دهیم که چرا گوگل تا به حال افزونه های کروم را به نسخه ی موبایلی آن نیاورده است. به این خاطر که تجربه ی این کار موفق از آب درنیامد.
بیشتر یا همه ی افزونه های کروم برای نسخه ی دسکتاپ آن طراحی شده اند پس جای تعجبی نیست استفاده از آن ها در گوشی های هوشمند هیچ سودی نداشته باشد. در حقیقت هیچ کدام از افزونه های دسکتاپ کروم مورد استفاده ای در گوشی های هوشمند ندارد.
عملکرد هر یک از افزونه ها برای شما متفاوت با عملکرد دیگری خواهد بود، بعضی ها ممکن است به خوبی کار کنند درحالی که تعدادی از آن ها به صورت نسبی کار کنند یا خیلی هایشان به کل کار نکنند. تنها راه فهمیدن امتحان کردنشان است.
اما شاید شما بر اساس تجربه هایتان با آن ها این توانایی را داشته باشید که حدس بزنید کدام یک از این افزونه ها قرار است کار کند. به طور مثال افزونه ی LastPass برو روی کروم دسکتاپ به صورت بی نقصی کار می کند اما در گوشی های هوشمند کار نمی کند ولی افزونه ی ساده تری مانند Onetab به طور کامل روی کروم گوشی کار می کند.همان گونه که پیش تر اشاره شد تمامی افزونه ها نیاز به تست دارند.
با همه ی این حرف ها Kiwi با آوردن این ویژگی در مرورگرش کار خارق العاده ای انجام داده است که به صورت نسبی خوب کار می کند و در حال توسعه ی آن است. حذف و نصب این افزونه ها که در ادامه توضیح خواهیم داد به شدت ساده است.
نحوه ی استفاده از افزونه های کروم روی سیستم عامل اندروید
اگر هنوز مرورگر Kiwi را نصب نکردید اولین کار نصب کردن مرورگر Kiwi از فروشگاه گوگل است.
بعد از نصب آن را اجرا کنید. به دلیل اینکه هیچ مرحله ی نصبی در این قسمت وجود ندارد شما یک راست وارد مرورگر می شوید. داخل مرورگر گشت و گذار کرده با زیر و بم و ویژگی های خاص آن آشنا شوید. اما اگر از کاربران کروم بوده اید محیط مرورگر به مراتب برایتان آشنا خواهد بود.
اگر از قبل می دانید چه چیزی می خواهید نصب کنید برای شروع وارد فروشگاه وب کروم شوید. از آن جایی که این فروشگاه نسخه ی سازگار با گوشی ندارد، اگر از آن دسته افرادی نیستید که دارای گوشی های بزرگ بوده و به راحتی داخل صفحات پرسه می زنند بهتر است با بزرگ نمایی داخل صفحه را ببینید.
زمانی که می خواهید یک افزونه را نصب کنید همانند نسخه ی دسکتاپ کروم گزینه ی Add to chrome را بزنید.
تمامی مجوزها را قبول کرده و برای نصب شدن به افزونه زمان بدهید.افزونه ی شما آماده است.
افزونه با فرض درست کار کردن آماده ی راه اندازی و استفاده است.
نحوه ی حذف افزونه از مرورگر Kiwi
اگر متوجه شدید افزونه ای که نصب کردید آن چیزی نیست که شما فکرش را می کردید یا فقط می خواهید آن را حذف کنید، منوی بالا و سمت راست را در مرورگر باز کرده داخل گزینه ی افزونه ها شوید.
از آنجا افزونه ای که می خواهید پاک کنید را پیدا کرده گزینه ی Remove را بزنید.
متنی جهت تأیید باز خواهد شد. با قبول کردن آن فرایند پاک کردن افزونه به پایان خواهد رسید.
آموزش تغییر سیستم پیمایش اندروید Q به دکمه های قبلی
آموزش تغییر سیستم پیمایش اندروید Q به دکمه‌های قبلی
اگر از دستگاهی مجهز به اندروید Q استفاده می کنید و سیستم پیمایش جدید این نسخه شما را دچار مشکل کرده است، می توانید به راحتی به حالت دکمه های کلاسیک برگردید.
به نقل از زومیت، پس از اینکه گوگل نسخه های آزمایشی متعددی را از اندروید Q منتشر کرد، مشخص شد که این شرکت در طراحی این نسخه نیم نگاهی به رابط کاربری اپل داشته است. این امر به ویژه در سیستم پیمایش جدید اندروید Q نمایان است. اگر قبلا سیستم دودکمه ای اندروید پای شما را گیج کرده است، احتمالا جسچرهای کپی شده از iOS در اندروید Q شما را بیشتر عذاب می دهد.
جسچرهای جدید با نمونه های استفاده شده در گوشی های آیفون آنقدر شبیه هستند که جای تعجب است چطور اپل از گوگل به این خاطر شکایت نکرده است. برای نمونه جهت رفتن به home باید انگشت را از پایین صفحه به طرف بالا کشید یا برای دیدن برنامه های اجرا شده ی اخیر باید انگشت را به طرف بالا کشید و نگه داشت، یا برای بازگشت به عقب می توان انگشت را از کناره های صفحه به وسط کشید. این قابلیت در نسخه ی آزمایشی پنجم تقریبا به خوبی آیفون ها کار می کند.
این سیستم جدید در مقایسه با سیستم پیمایش سه دکمه ای قبلی به جز افزایش اندکی در فضای قابل دسترس صفحه، مزیت دیگری ندارد و حتی از بعضی جنبه ها بدتر نیز هست. سیستم پیمایش جدید می تواند با اپلیکیشن هایی که برای بعضی از قابلیت ها نیاز به کشیدن روی صفحه دارند، مثل منوی کناری در بسیاری از اپلیکیشن ها تداخل پیدا کند.
خوشبختانه اینطور که مشخص است گوگل قصد ندارد مثل پیکسل 3 شما را مجبور به استفاده از سیستم جسچر جدید کند. ولی باید منتظر بود و دید در پیکسل 4 چه اتفاقی روی می دهد.
درحال حاضر اگر از یک گوشی با اندروید Q استفاده می کنید و می خواهید به سیستم کلاسیک سه دکمه ای یا سیستم دو دکمه ای اندروید پای بازگردید، این کار به راحتی قابل انجام است.
برای انجام این کار کافی است به منوی تنظیمات گوشی یا Settings رفته و سپس به ترتیب به System و Gestures و System navigation مراجعه کنید. انجام این کار با جست وجوی عبارت gestures در منوی تنظیمات هم ممکن است. از این قسمت می توانید یکی از سیستم های پیمایش را انتخاب کنید. تنظیمات ممکن است اندکی در گوشی های اندرویدی شرکت های مختلف تفاوت داشته باشد، ولی باید بتوان به شکل مشابهی به آن دسترسی پیدا کرد.
آموزش نصب الکسا روی ویندوز 10
در این آموزش به فعال سازی دستیار صوتی شرکت آمازون یعنی الکسا در ویندوز ۱۰ می پردازیم.
به نقل از زومیت، اگر تا به حال از دستیار صوتی مایکروسافت یعنی کورتانا (Cortana) استفاده و آن را با دستیار صوتی آمازون معروف به الکسا (Alexa) مقایسه کرده باشید، احتمالا از عملکرد ضعیف کورتانا در مقابل الکسا نا امید شده باشید. البته این موضوع به این معنا نیست که کورتانا دستیار صوتی ضعیفی است، بلکه تجربه ی کاری این دو رقیب باهم متفاوت است و هر دو شرکت، روزانه در حال تقویت دستیارهای هوشمند خود هستند. خوشبختانه آمازون از مدت ها پیش الکسا را در قالب یک اپلیکیشن مستقل برای ویندوز ۱۰ عرضه کرده است. در این آموزش به فعال سازی الکسا در ویندوز ۱۰ می پردازیم.
برای شروع، اول باید اپلیکیشن الکسا را از این لینک دریافت کنید. برای دریافت الکسا در ویندوز ۱۰ به اکانت مایکروسافت نیاز دارید تا بتوانید اپلیکیشن را از فروشگاه نرم افزاری ویندوز ۱۰ دانلود کنید. بعد از اینکه وارد لینک بالا شدید روی Get کلیک کنید تا Microsoft Store باز شود. توجه داشته باشید اگر مرورگر سؤال کرد که آیا اجازه می دهید Microsoft Store باز شود، روی Open Microsoft Store کلیک کنید.
حالا بعد از نصب الکسا آن را بازکنید، اگر از قبل اکانت آمازون دارید آن را وارد کنید و اگر ندارید از این لینک اکانت بسازید.
پس از این که با اکانت وارد برنامه شدید، دستورالعمل های اولیه برای شما نمایان می شود. توجه داشته باشید برای استفاده از الکسا روی کامپیوتر حتما باید سیستم شما دارای میکروفون باشد؛ در غیر این صورت الکسا وارد مرحله آماده سازی نخواهد شد. اگر می خواهید الکسا همیشه منتظر دستورهای شما باشد، گزینه ی hands-free mode را فعال کنید. در غیر این صورت باید به صورت دستی از الکسا استفاده کنید. همچنین می توانید الکسا را طوری تنظیم کنید که هم زمان با بالا آمدن ویندوز فعالیت خود را شروع کند.
اگر روزی هم تصمیم به حذف دستیار صوتی آمازون از کامپیوتر خود گرفتید، به سادگی چند کلیک می توانید آن را از قسمت apps در بخش Settings ویندوز ۱۰ پاک کنید، یا از روش سنتی add or remove programs استفاده کنید. برای استفاده از این روش باید در بخش جستجوی ویندوز ۱۰ add or remove programs را تایپ کنید و بعد از باز کردن، برنامه ی مورد نظر خود را برای همیشه پاک کنید.
6 راه برای کپی سریعتر فایل ها در ویندوز 10
کمتر شخصی به پنجره کپی ویندوز توجه می کند اما می توان به راحتی سرعت کپی کردن را افزایش داد. با معرفی چند ترفند ساده، همراه ما باشید.
به نقل از زومیت، معمولا هنگامی که فایل های زیادی را برای کپی کردن انتخاب می کنید، سرعت انجام عملیات کپی افت می کند. در ویندوز ۷ و نسخه های پیشین، حتی ممکن بود فرایند کپی متوقف شود یا در صورت وجود خطا، سیستم منتظر پاسخ می ماند.
خوشبختانه ویندوز ۱۰ این مشکل را ندارد. اما شما هنوز می توانید کپی کردن در ویندوز را سرعت ببخشید. با هم نگاهی به برخی از ترفندهای موجود می اندازیم.
۱- میانبرهای کیبورد
میانبرهای صفحه کلید یک راه عالی برای سرعت بخشیدن به کارها در محیط ویندوز هستند. شناختن چند میانبر کاربردی در این زمینه می تواند سرعت شما را بسیار افزایش دهد. مهم ترین میانبرهای صفحه کلید برای کپی کردن عبارت اند از:
- Ctrl+x برای برش یک فایل. زمانی که فایلی را برش می دهید، فایل به کلیپ برد سیستم انتقال پیدا می کند تا بتوانید آن را در محل دیگری بچسبانید. هنگام بارگذاری، فایل برش خورده از محل اصلی حذف می شود.
- Ctrl+c به جای کپی. کپی همانند برش است، با این تفاوت که فایل اصلی حذف نمی شود.
- Ctrl+v میانبر محیط ویندوز برای چسباندن فایل ها است. از این میانبر برای چسباندن فایل های برش خورده یا کپی شده استفاده کنید.
- Windows+V برای مشاهده ی سابقه ی کلیپ بورد. با فشردن کلید ویندوز + V می توانید به فایل هایی که پیش تر کپی کرده بودید، دسترسی داشته باشید.
میانبرهای دیگری نیز وجود دارند که باعث سرعت بخشیدن به کارتان می شوند. برای مثال Ctrl + Shift + N می تواند پوشه ای جدید ایجاد کند یا با فشردن دکمه ی Alt+(←→) می توانید به ترتیب بین پوشه ی قبلی و بعدی جابه جا شوید. Alt + (↑) شما را به پوشه ی بالاتر هدایت می کند.
۲- میانبرهای ماوس
اگر ترجیح می دهید از ماوس استفاده کنید، میانبرهای زیادی برای کمک به شما وجود ندارند. اما می توانید از چند ترفند ساده استفاده کنید.
با فشردن و نگه داشتن دکمه Ctrl برای انتخاب چند فایل، فارغ از اینکه فایل ها در کجای صفحه قرار دارند، به راحتی می توانید چندین مورد را انتخاب کنید. برای انتخاب چندین فایل در یک ردیف، فایل ابتدایی را انتخاب کنید و دکمه Shift را فشرده و نگه دارید، سپس فایل آخر را انتخاب کنید تا تمامی فایل ها انتخاب شوند. این میانبر به شما امکان انتخاب تعداد زیادی از فایل ها را می دهد.
به طور معمول، با کلیک کردن و کشیدن فایل ها با کلیک سمت چپ ماوس آن ها را به مکان جدید (همان برش و چسباندن) منتقل می کند. با این حال، اگر روی فایل ها کلیک کنید و آن ها را با استفاده از کلیک راست بکشید، یک منوی کوچک ظاهر می شود. این منو به شما اجازه می دهد تا انتخاب کنید که آیا می خواهید فایل ها را کپی کنید یا انتقال دهید. اگر نمی خواهید از میانبر های صفحه کلید استفاده کنید، این میانبر می تواند مفید واقع شود.
۳- استفاده از ویندوز 10
ویندوز ۸ و ۱۰ دارای رابط های کپی بهتری نسبت به نسخه های پیشین ویندوز هستند. این رابط ها سریع تر هستند و یک گراف نشان دهنده ی سرعت کپی در طول زمان را نمایش می دهند. اگر چندین فایل را هم زمان کپی کنید، این رابط پنجره های کپی را در هم ادغام می کند و تنها یک پنجره نمایش می دهد که از شلوغی بی مورد دسکتاپ می کاهد. همچنین می توانید فرایندهای کپی را به صورت جداگانه متوقف کنید و آن ها را دوباره ادامه دهید. از همه مهم تر، اگر در عملیات کپی اختلالی پیش بیاید، فرایند کپی متوقف نخواهد شد و تا زمانی که به سیستم پاسخ دهید، ادامه پیدا خواهد کرد. این گزینه ای بهتر محسوب می شود تا اینکه کاربر بعد از برگشتن ببیند که عملیات بعد از ۱۰ ثانیه متوقف شده است!
۴- Tera copy را امتحان کنید
راه های ارائه شده در بالا برای افزایش سرعت کپی کردن فایل ها در ویندوز توسط شما هستند. برای افزایش بیشتر سرعت، نیاز به نصب یک برنامه کپی اختصاصی دارید. یکی از محبوب ترین برنامه ها در این زمینه، نسخه رایگان TeraCopy است.
این برنامه امکانات بسیار بیشتری نسبت به ویندوز ارائه می دهد. برنامه از الگوریتم های خاصی برای سرعت بخشیدن به روند کپی استفاده می کند. TeraCopy می تواند فایل های کپی شده را تأیید کند تا اطمینان حاصل شود که فایل ها ۱۰۰ درصد یکسان هستند. می توانید یک پنجره تأیید را فعال کنید تا اگر فایل ها را به اشتباه کشیده و رها کرده اید، سیستم برای کپی فایل ها از شما اجازه بگیرد. در صورت تمایل می توانید TeraCopy را به عنوان برنامه پیش فرض انتخاب کنید تا تمام کپی ها توسط این برنامه انجام شوند. همچنین TeraCopy، تاریخ و زمان فایل های کپی شده را ذخیره می کند.
TeraCopy به طور هوشمندانه از فایل های مشکل ساز رد می شود و به جای توقف تمام عملیات به شما اجازه می دهد تا آن ها را بررسی کنید. به طور کلی، TeraCopy یک ابزار عالی برای هر کسی محسوب می شود که با کپی کردن فایل ها زیاد سروکار دارد.
۵- با Robocopy آشنا شوید
اگر هنوز به کنجکاوی در Command prompt علاقه دارید، می توانید ابزار ساده وکارامدی به نام Robocopy را امتحان کنید. این برنامه امکانات بیشتری را برای کاربران حرفه ای تر فراهم می آورد که نیاز به کپی فایل های پیچیده دارند، کاربران معمولی نیازی به چنین امکاناتی پیدا نمی کنند و لازم نیست نگران این موضوع باشند. با استفاده از ابزار مذکور می توانید کپی های تکراری را بسیار ساده تر انجام داد. کسانی که به یک روش کپی سریع در شبکه نیاز دارند، Robocopy را یک ابزار ضروری می دانند.
برای استفاده از Robocopy، پنجره Command Prompt یا PowerShell را باز کنید. دستور با تایپ کلمه Robocopy شروع می شود و در ادامه بسته به عملی که می خواهید انجام دهید، تعداد پارامترهای لازم را دریافت می کند.
توضیح تمام این فرایند از حوصله ی مقاله ی حاضر خارج است اما برای مشاهده ی این دستورالعمل می توانید به صفحه Help Page Microsoft’s مراجعه کرده یا عبارت “Robocopy/?” را در Command Prompt وارد کنید.
۶- به روزرسانی درایوها
تمامی مراحل بالا در مورد تأثیر بهبودهای نرم افزاری بر سرعت کپی بود، باید این مطلب را نیز مد نظر قرار داد که سخت افزار نقش بسیار مهمی در میزان سرعت کپی داده ها ایفا می کند. همان طور که می دانید، هارد دیسک ها (HDD) به میزان چشمگیری کندتر از حافظه های حالت جامد (SDD) هستند. کپی کردن فایل ها روی یک دیسک سخت مدت زمان بیشتری نسبت به کپی همان فایل ها روی یک درایو حالت جامد، به طول می انجامد.
در کپی کردن فایل ها روی یک درایو خارجی یا برداشتن اطلاعات از روی آن، دقت کنید که اگر یک فلش مموری یا درایو خارجی قدیمی که از تکنولوژی USB2 بهره می برد را در اختیار دارید، سرعت انتقال داده ی کمی را تجربه خواهید کرد. پس برای نتیجه ی بهتر یک فلش مموری یا درایو مدرن با تکنولوژی USB3 تهیه کنید که سرعت انتقال داده ی بیشتری را پشتیبانی می کند. این موضوع (USB3) را می توانید از روی رنگ آبی پورت فلش مموری یا درایو مورد نظر دریابید.
فناوریهای ساخت تراشه چگونه نام گذاری و تعریف می شود؟
فناوری ساخت مفهوم مهمی در طراحی و توسعه ی پردازنده ها محسوب می شود که روندهای استانداردی برای نام گذاری و تعریف انواع آن وجود دارد.
به نقل از زومیت، جدیدترین اخبار و مقاله های دنیای پردازنده مملو از مفهومی به نام فناوری ساخت (Process Node) است که اهمیت زیادی هم در روندهای طراحی و توسعه دارد. در این میان، پرداختن به مفهوم اصلی فناوری های ساخت تراشه و چگونگی تعریف و نام گذاری آن ها خالی از لطف نیست. به علاوه، بحث و گفت وگوهای متعددی هم در جریان هستند که برتر بودن یا نبودن سامسونگ و TSMC را در توسعه ی پردازنده ها در مقایسه با شرکت هایی همچون اینتل دچار شک و تردید می کند. درصورت برتری شرکت های مذکور نیز، درباره ی میزان برتری و مزیت های رقابتی آن ها پرسش هایی مطرح می شود.
فناوری های ساخت عموماً به صورت یک عدد با واحد نانومتر نشان داده می شود و گاه با حروفی که گام های فناوری را خاطرنشان می کند، همراه می شوند. به عنوان مثال، می توان فناوریهای ۱۰، ۱۴، ۲۲ و ۲۳ نانومتری را نام برد. گفتنی است ارتباط مشخصی بین مشخصه های سخت افزاری پردازنده و نام فناوری ساخت وجود ندارد؛ البته چنین رویکردی همیشه وجود نداشته است. بین دهه های ۱۹۶۰ تا ۱۹۹۰، فناوریهای بخصوص براساس طول گیت ترانزیستور نام گذاری می شدند.
طول گیت یا همان گیت ترانزیستور پردازنده و half-pitch یا نصف فاصله بین دو جزء اصلی در تراشه به عنوان مؤلفه های مهم در نام گذاری پردازنده استفاده می شدند. البته، چنین رویکردی آخرین بار در سال ۱۹۹۷ انجام شد. نصف فاصله برای نسل های متمادی بعدی هم استفاده شد؛ اما اکنون دیگر ارتباطی با نام گذاری فناوری ساخت پردازنده ندارد. درواقع از مدت ها پیش، مقیاس دهی هندسی فناوریهای پردازنده دیگر با منحنی کاهش ابعاد اجزای آن هماهنگی ندارد.
اگر قرار بود نام فناوریها و ابعاد اجزا باهم هماهنگ باشد، باید ۶ سال پیش به فناوری تولید زیر یک نانومتر می رسیدیم. درنهایت، امروزه نام هایی که برای هر فناوری استفاده می شوند، نام های انتخابی شرکت ها هستند. در سال ۲۰۱۰، استاندارد ITRS یا نقشه ی راه بین المللی فناوری نیمه هادی ها تعداد درخور توجه فناوری موجود در فناوری های ساخت را قدمی به سوی مفهوم Equivalent Scaling برای آن ها دانست.
با نزدیک شدن هرچه بیشتر به پایان دوران ابعاد نانومتری، شرکت ها احتمالا در نام گذاری از مفهوم انگستروم استفاده خواهند کرد یا شاید به استفاده از اعداد اعشاری روی بیاورند. در سال های ابتدایی که مفاهیم ابعادی به صورت نانومتر به دنیای پردازنده آمدند، برخی از روزنامه نگاران حوزه ی فناوری ابعاد نانو را به کار نمی بردند و هنوز به مفهوم میکرون پایبند بودند. به عنوان مثال، در آن زمان به جای استفاده از نام گذاری هایی همچون ۱۳۰ یا ۱۸۰ نانومتری از عبارت های ۰.۱۳ یا ۰.۱۸ میکرونی استفاده می شد؛ به همین دلیل، احتمال اتخاذ چنین رویکردی در آینده نیز وجود دارد.
تقسیم بندی بازار
ساخت و تولید نیمه هادی ها به سرمایه گذاری عظیمی نیاز دارد و بدون تحقیقات طولانی مدت نمی توان به دستاوردهای مناسبی رسید. فاصله ی میانگین از وقتی فناوری روی کاغذ معرفی می شود تا وقتی به صورت فناوری تجاری به بازار راه پیدا کند، بین ۱۰ تا ۱۵ سال خواهد بود. در دهه های گذشته، فعالان صنعت نیمه هادی نتیجه گرفتند برای توسعه ی بهتر مفاهیم و استانداردها باید نقشه ی راهی برای نام گذاری فناوری های ساخت و ابعاد مؤلفه های روی هر فناوری تدوین شود. استاندارد مدنظر آن ها برای تمامی قطعات پازل یک فناوری جدید در مسیر عرضه به بازار کاربرد داشت.
سازمان ITRS سال ها نقشه ی راه جامعی برای کل صنعت منتشر می کرد که تا ۱۵ سال بعد را پوشش می دادند. نقشه های مذکور اهداف عمومی را نیز برای بازار نیمه هادی مشخص می کردند. نقشه ی ITRS از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۱۵ منتشر شد و از سال ۲۰۱۳، استاندارد مذکور به شاخه ی جدیدی به نام ITRS 2.0 تقسیم شد؛ اما حوزه ی پوشش آن، یعنی «فراهم کردن مرجعی کامل برای تحقیقات آتی دانشگاهی و صنعتی به منظور توسعه ی نوآوری در حوزه های متنوع فناوری» این الزام را ایجاد می کرد که پوشش استاندارد افزایش پیدا کند. درنهایت، ITRS منسوخ و سازمان جدیدی به نام IRDS یا International Roadmap for Devices and Systems جای آن را گرفت که حوزه ی پوشش گسترده تری در دنیای فناوری داشت.
تغییر در حوزه ی فعالیت و تمرکز بر آن نشان دهنده ی اتفاقات صنعت تولید نیمه هادی ها بود. یکی از دلایل خارج شدن طول گیت یا نصف فاصله از فرایند نام گذاری فناوریها، تغییرنکردن آن ها یا تغییرات آهسته بود؛ به همین دلیل، شرکت ها از فناوری های جدید و روش های تولیدی بهینه تر برای تغییر بیشتر ابعاد فناوری ساخت استفاده کردند. در مقیاس های ۴۰ و ۴۵ نانومتری، شرکت هایی همچون GF و TSMC روشی جدید به نام لیتوگرافی غوطه وری را معرفی کردند. در ابعاد ۳۲ نانومتری، مفهوم الگودهی دوگانه (Double Patterning) معرفی شد. ناگفته نماند روش تولید به صورت Gate-last در ابعاد ۲۸ نانومتری و درنهایت، اینتل در ابعاد ۲۲ نانومتری و دیگر بازیگران صنعت در ابعاد ۱۴ و ۱۶ نانومتری، روش FinFET معرفی شد.
شرکت های فعال در صنعت پردازنده قابلیت ها و ظرفیت های متنوع را در دوره های گوناگون معرفی می کنند. به عنوان مثال، TSMC و AMD فناوری لیتوگرافی غوطه وری را در ابعاد ۴۰ و ۴۵ نانومتری معرفی کردند؛ اما اینتل برای استفاده از فناوری مذکور تا ابعاد ۳۲ نانومتری منتظر ماند. همین رویکرد برای فناوری ها و ابعاد دیگر هم دیده شد. شرکت GlobalFoundries و TSMC در ابعاد ۳۲ و ۲۸ نانومتری از الگودهی دوگانه استفاده کردند. TSMC فناوری Gate-Last را در ۲۸ نانومتر به کار گرفت؛ درحالی که سامسونگ و GF در آن ابعاد از Gate-First استفاده می کردند.
با کاهش سرعت پیشرفت صنعت، شرکت ها تمرکز بیشتری روی فرایند بازاریابی کردند. نام گذاری فناوری های ساخت دیگر کمتر به اعداد بسیار بزرگ و تبلیغاتی مبتنی بود.
قطعا با نگاهی به استراتژی بالا به این نتیجه می رسیم که رویکرد شرکت ها در نام گذاری فناوری ساخت آن چنان روشن و صریح نیست. کاربران و کارشناسان با نگاه ساده به روش های نام گذاری نمی توانند روند توسعه ی فناوری های ساخت را تشخیص دهند.
اگرچه نام فناوری های ساخت هیچ ارتباطی با ابعاد المان های پردازنده ندارد و برخی مؤلفه ها نیز دیگر روند تغییر ابعاد را سپری نمی کنند، تولیدکنندگان به دنبال راه هایی برای بهبود عوامل حیاتی در محصولات بودند. چنین رویکردی را می توان بهینه سازی هوشمندانه ی مهندسی نامید. افزون بر این، به دلیل اینکه هم اکنون افزایش مزایای پردازنده ها آن چنان ممکن نیست و زمان زیادی برای توسعه نیاز خواهد بود، شرکت ها بیشتر روی نام گذاری فناوری های احتمالی آینده متمرکز شده اند. به عنوان مثال، اکنون سامسونگ تمرکز زیادی روی نام گذاری روش های تولیدی و قابلیت ها می کند و به نوعی بازاریابی را در اولویت خود قرار داده است.
آیا پردازنده های ۱۰ نانومتری اینتل با پردازنده های ۷ نانومتری سامسونگ و TSMC برابر هستند؟
برخی کاربران و کارشناسان اعتقاد دارند محصولاتی که اینتل با فناوری ۱۰ نانومتری معرفی می کند، با فناوری های ساخت ۷ نانومتری رقبای تایوانی و کره ای برابر هستند. دلیل اصلی در نزدیک بودن پارامترهای تولیدی پردازنده های ۱۰ نانومتری اینتل با محصولات ۷ نانومتری رقبا دیده می شود.
در فناوریهای اینتل و سامسونگ فاصله ی پایه های فلزی (Metal Pitch) از فناوریهای TSMC کمتر است. درمقابل، سلول های SRAM شرکت تایوانی که با چگالی درخور توجه مؤلفه ها طراحی می شوند، کوچک تر از محصولات اینتل هستند که به احتمال زیاد برای تأمین نیاز مشتریان متنوع شرکت تعبیه شده اند. در این میان، سلول های سامسونگ از رقیب تایوانی هم کوچک تر هستند. درنهایت، بسیاری از معیارهای اصلی فرایند تولید ۱۰ نانومتری اینتل با معیارهای فرایند ۷ نانومتری دو شرکت دیگر برابر می شود.
تراشه های تکی تولید شرکت ها مؤلفه هایی دارند که به دلیل اهداف طراحی خاص، از عوامل ابعادی بالا پیروی نمی کنند. اطلاعاتی که تولیدکنندگان درباره ی این اعداد ارائه می کنند، برای کاربردهای عادی در فناوریهای مشخص هستند. به بیان دیگر، نمی توان آن ها را برای هر تراشه ی تولیدی به کار برد.
کارشناسان در بررسی فرایندهای ۱۰ نانومتری پلاس اینتل این سؤال را مطرح می کنند که آیا عوامل بالا در آن هم رعایت می شود؟ شایان ذکر است فرایند مذکور برای پردازنده های آیس لیک (Ace Lake) اینتل استفاده می شوند. بررسی های اولیه ادعا می کند فرایند جدید تغییراتی جزئی در مقایسه با فرایند ۱۰ نانومتری دارد. البته با توجه به تغییرات ۱۴ نانومتری پلاس در مقایسه با ۱۴ نانومتری چنین رویکردی دور از انتظار نیست. اینتل ادعا می کند برای فرایند ۱۰ نانومتری نرخ مقیاس دهی ۲.۷ برابر را در مقایسه با فرایند ۱۴ نانومتری در نظر دارد؛ اما به هرحال باید منتظر ارائه ی محصولات نهایی باشیم تا تغییرات فرایند پلاس بهتر مشخص شود.
جمع بندی
برای درک بهتر مفهوم فناوری ساخت باید آن را به صورت مجموعه مفهومی در نظر بگیرید. وقتی شرکتی اخباری درباره ی عرضه ی فناوری ساخت جدیدی منتشر می کند، می توان آن را به صورت زیر تفسیر کرد:
ما فرایند ساخت و تولید جدیدی با مؤلفه های کوچک تر و تلرانس های کمتر ساختیم. برای رسیدن به چنین هدفی، از فناوری های ساخت و تولید جدید استفاده کرده ایم و برای نام گذاری این مجموعه ی جدید فناوری های تولیدی از عبارت فناوری ساخت استفاده می کنیم. درواقع، از عبارتی با مفهوم جامع استفاده می کنیم تا پیشرفت در تولید و افزایش ظرفیت را به صورت هم زمان نشان دهد.