در یک پیاده رو در شهر بوسان کره جنوبی، یک نابینا عصای سفیدش را در دست گرفته و در حالی که موزاییک های برجسته زرد رنگ را زیر پا هایش حس و دنبال می کند، سعی دارد مسیر ورودی ایستگاه مترو را پیدا کند. او نامش «پارک هایونگ» (Park Hyoung) است و همین حالا قرار است یک سیستم جدید مسیریابی ویژه نابینایان را در این ایستگاه امتحان کند.
پارک برایمان توضیح می دهد که این خطوط زرد، درست است که تا حدودی به دنبال کردن یک خط صاف یا بعضاً پیدا کردن مسیر کمک می کنند اما وقتی وارد مترو می شوی، مسیر های گوناگونی در مقابلت قرار دارد که بسته به نیازت قرار است یکی را انتخاب کنی؛ سکوی سوار شدن به قطار، محل فروش بلیط، سرویس بهداشتی یا آسانسر ها، از جمله مقاصدی هستند که یک فرد ممکن است در مترو پیش بگیرد. خطوط زرد، هیچ کمکی به یافتن این قبیل موارد نمی کنند. از عابران هم که می پرسی، خیلی وقت ها متوجه تو نمی شوند یا نادیده ات می گیرند و چه بسا در بسیاری مواقع آنها از تو عبور می کنند و تو هم با این تصور که هنوز در مقابلت ایستاده و به سؤالت گوش می کنند، منتظر جواب می مانی. پارک می گوید به خاطر همه این مشکلات است که ما اعتقاد داریم یک سامانه هوشمند که بتواند عابر نابینا را راهنمایی کند، در حال حاضر بهترین گزینه برای این افراد محسوب می شود.
پارک، از مشارکت کنندگان در طراحی یک سامانه هوشمند راهنمایی افراد نابینا است. سامانه ای که قرار است در قالب یک اپلیکیشن، بر روی گوشی عابر آسیب دیده بینایی نصب شود و به کمک صفحه خوانی که قطعاً روی گوشی فعال است، پیغام هایی را به منظور راهنمایی فرد نابینا اعلام کند. این سامانه، از جی پی اس و بعضاً بلوتوث برای مشخص کردن مکان و نقطه دقیق فعلی فرد نابینا استفاده می کند و سپس با استناد به نقشه ای که از آن محیط در اختیار دارد، راهنمایی های صوتی را به شکل قدم به قدم و متر به متر در اختیار فرد نابینا می گذارد. پارک در این آزمایش، فاصله ۹۸ متری سکو تا سطح خیابان را می پیماید. مقصد نهایی او هم البته ایستگاه آخر این مناسبسازی است.
در پوسان کره جنوبی در خروجی ایستگاه های مترو، کیوسک های الکترونیکیِ مخصوصی نصب شده که همه می توانند به کمک ابزار هایی که در آنها تعبیه شده، اطلاعاتی درباره محیطی که در آن قرار دارند به دست آورند. اطلاعاتی نظیر مسیر حرکت وسایط حمل و نقل عمومی و نقشه کلیِ آن محدوده. نکته جالب این است که این کیوسک ها هم در این طرح آزمایشی جزو گزینه های مناسبسازی شده هستند و فرد نابینا می تواند با صفحه خوانی که بر روی کیوسک نصب شده، یا حتی به صورت بریل، از این اطلاعات استفاده کند. نکته جالب تر هم این است که وجود بریل در این سامانه به طراحان این امکان را داده که بتوانند نقشه های موجود در سامانه را هم به شکل برجسته در اختیار نابینایان قرار دهند. مثلاً چنانچه عابر نابینا لازم ببیند می تواند به کمک امکاناتی که در این کیوسک در اختیارش است، پیش از ورود به ایستگاه مترو، نقشه ای کلی از محیط و چیدمان آن ایستگاه را مشاهده کند و با ذهنیت قبلی درباره ایستگاه، قدم در آن بگذارد.
مسؤولین شهری در پوسان امیدوارند بتوانند با راه اندازی این طرح در تمامی ایستگاه های مترو، به استفاده برابرِ نابینایان از امکانات شهری کمکی کرده باشند. بسیاری از نظریه پردازان مناسبسازی شهری معتقدند عصر حاضر، دوره ای است که می توان با اتکا به امکاناتی که فناوری های هوشمند در اختیار طراحان شهری می گذارند، شهر ها را به مکان های ایمن تر و مناسب تر برای تردد نابینایان تبدیل کرد. در حال حاضر در کشور ۵۲ میلیون نفری کره جنوبی، ۲۵۰ هزار آسیب دیده بینایی زندگی می کند و دولت این کشور می کوشد این اقلیت کوچک را در جهت داشتن زندگیِ آسان تر، یاری کند.
منبع: ایران سپید.