دوره استیلای کمونیسم بر شوروی گرچه برای سرزمین های تحت حکومت حزب کمونیسم و ساکنانشان با دشواری همراه بود اما از دل آن سال های تاریک، نویسندگانی بر آمدند و جواهرات پر شماری به گنجینه ادب دنیا اضافه شد که نمونه اش را در کمتر دورانی می توان مشاهده کرد. از میان همه آن نام های آشنا، ما به سراغ «ادوارد آرکادویچ اسدوف» رفته ایم از آن رو که شاعری نابینا بود.
ادوارد اسدوف تباری ارمنی داشت و پدر و مادرش که هر دو معلم بودند، در مرو که در آن روز ها یکی از شهر های منطقه ای موسوم به ترکستان (ترکمنستان کنونی) بود زندگی می کردند. ادوارد در ۱۹۲۳ به دنیا آمد. زمانی که پدرش، ۲۵ سال بیشتر نداشت. پدری که در جنگ های داخلی قفقاز با داشناک ها جنگیده بود و خیلی زود، زمانی که ادوارد تنها ۸ سال داشت از دنیا رفته بود. ادوارد و مادرش سال های سختی را تا زمانی جوانی ادوارد گذراندند. او توانست در ۱۹۴۱ از مدرسه سی و هشتم مسکو دیپلم بگیرد. این اتفاق، همزمان شده بود با ورود شوروی به جنگ عالم گیرِ دوم. ادوارد در جبهه های قفقاز شمالی و چهارم اوکراین پا به میدان نبرد گذاشت. چیزی نگذشت که در اثر یک انفجار، به شدت مسدوم و راهی بیمارستان شد.
مدت بیمارستان گردی های اسدوف به درازا کشید. چند سالی را از این بیمارستان به آن یکی طی مسیر کرد و سر انجام دکتر ها آب پاکی را روی دستش ریختند: «همه چیز را توانستیم درمان کنیم مگر چشمانت را که باید با نداشتنشان تا آخر عمر کنار بیایی». درست است که این اتفاق، باعث قدم گذاشتن ادوارد اسدوف به دنیای تاریکی شد اما یک حاصل خوش یمن هم داشت و آن هم آشنایی با همسری بود که مدت ها به عنوان پرستار بیمارستان تیمارش کرد و بعد از بهبودی هم تصمیم گرفت تا آخر عمر با او بماند.
ادوارد اسدوف که اولین بار در هشت سالگی شعری سروده بود، بعد از نابینایی دوباره به آغوش سحر انگیز کلمات پناه برد و شروع به سرودن کرد. اشعارش را در انجمن های ادبی می خواند و در نشریات چاپ می کرد تا اینکه یک منتقد سرشناس بر یکی از سروده هایش نقدی نوشت و او را به عنوان پدیده ای شناسایی کرد که حرف های زیادی برای گفتن دارد اما اشکالاتی تکنیکی هم متوجه کارش است. این نقد، مسیر ورود ادوارد به مؤسسه ادبی ماکسیم گورکی را هموار کرد. پنج سالی را از ۱۹۴۶ تا ۵۱ در این مؤسسه به تحصیل پرداخت و بعد از فراغت، نخستین کتابش با عنوان «راهیان نور» را منتشر کرد. کتابی که دروازه های اتحادیه نویسندگان شوروی را به رویش گشود و حتی به عضویت حزب کمونیست اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی هم در آمد. اسدوف پس از آن چندین مجموعه دیگر هم منتشر کرد و خود را به عنوان یکی از مؤثر ترین ها در عرصه شعر روسی تثبیت کرد. جایگاه بلند اسدوف تا به آنجا رسید که هم اکنون اشعارش را در کتاب های درسی دانش آموزان دبیرستانی تدریس می کنند. ادوارد اسدوف سر انجام در هشتاد سالگی در روز 21 آوریل 2004 درگذشت و در مسکو به خاک سپرده شد.
منبع: ایران سپید.