سلام و عرض ادب به شما مخاطبان عزیز و گرامی.
این هفته هم پنجره ای رو به دنیای نابینایان خارج از ایران باز می کنیم و گشتی در میان آنچه که در وبسایت ها و مجلاتشان منتشر شده است می زنیم و از آنچه که همنوعان خارجیمان تولید کرده اند، دانه ای بر می چینیم:
رصد این هفته را با NFB و ماهنامه ی قدیمی و شناخته شده اش «Braille monitor» آغاز می کنیم. البته هنوز شماره ی اوت این نشریه منتشر نشده و از آنجا که شماره ی ژوئیه در شماره ی پیشین رصد از قلم افتاد و مطالب ارزشمندی هم در آن منتشر شده بود، مروری بر این شماره خواهیم داشت.
نخستین و شاید جالبترین مطلب این هفته را Gary Wunder نوشته است. مطلبی با عنوان: «ایده های نو و فناوریها، حمل و نقل را آسانتر می کنند».
واندر در این مطلب مروری کرده بر تکنولوژی هایی که در کشور های پیشرفته برای رفت و آمد استفاده می شود. به طور مثال، یکی از این تکنولوژی های تازه، متعلق است به یک شرکت تاکسیرانی به نام Uber که در حقیقت خود، هیچ اتومبیلی ندارد و فقط تعدادی راننده ی تاکسی را به استخدام خود در آورده و در بستری آنلاین، امکان سفارش تاکسی و تعیین مبدأ و مقصد و پرداخت هزینه را در اختیار کاربران قرار می دهد.
اپلیکیشن این شرکت تاکسیرانی در IOS و AnDroid کاملاً قابل دسترس است و علاوه بر این، نابینایان می توانند در هنگام سفارش تاکسی، نابینا بودن خود را به شرکت اطلاع دهند تا راننده ای که دنبالشان می آید نیز از این موضوع آگاه شود و خدمات لازم را در اختیارشان قرار دهد.
خدمات زیاد دیگری نیز در اختیار کاربران Uber قرار می گیرد که برای خواندن یا شنیدن مشروح این خدمات می توانید به
این آدرس
مراجعه کنید.
در مطلبی دیگر، Leo Trub، مفصلاً در مورد قوانین نگهداری از فرزندان اولیای نابینا توضیح می دهد.
وی ضمن بیان تاریخچه و وضعیت مبسوطی در خصوص قوانینی که در مورد حضانت فرزندانی که پدر یا مادر آنها نابینا باشد، شرح می دهد NFB چطور توانسته با رایزنی با مراکز قانونگذار، تغییرات مثبتی در این قوانین ایجاد کند.
برای خواندن یا شنیدن این مطلب،
این صفحه
را ببینید.
آخرین قسمت برنامه Main Menu در ACB radio به المپیک اختصاص یافته و در مورد تکنولوژی هایی صحبت می کند که برای افراد نابینا در زمینه دنبال کردن این رقابت ها در المپیک چه از طریق تلویزیون و چه در سالن ها یا استادیوم ها صحبت می کند. با توجه به قرار داشتن در محدوده ی زمانی رقابت های المپیک و پارالمپیک، شاید شنیدن این برنامه خالی از لطف نباشد. در صورت امکان، در زمان برپایی رقابت های پارالمپیک در مورد این امکانات بیشتر خواهیم نوشت.
این پادکست را از
اینجا
دنبال کنید.
هفته ی گذشته، نگاهی داشتیم به یکی از مطالب منتشر شده در شماره اوت Access world این هفته هم یکی از این مطالب را مورد بررسی قرار می دهیم:
Janet Ingber، مروری کرده بر یکی از عینک هایی که اصطلاحاً با عنوان اولترا سونیک عرضه می شوند. این عینک محصولی است از شرکت G-Technology.
Janet در این مطلب از تجربه ی خود در زمینه ی استفاده از این عینک می نویسد. او به درستی معتقد است این عینک ها به تنهایی نمی توانند ابزاری برای تردد ایمن نابینایان به حساب آیند و فقط ابزاری جانبی در کنار سگ راهنما یا عصای سفید محسوب می شوند. این محصول، از یک باطری لیتیومی بهره می گیرد که قادر است ۷ تا ۹ ساعت بلا انقطاع به کاربر سرویس دهد. این عینک ها در دو مدل پایه و حرفه ای عرضه می شوند که در مدل پایه، کاربر به محض نزدیک شدن به مانع، از فاصله ی حد اکثر دو متر، می تواند با بوق یا لرزش، از نزدیک شدن به مانع مطلع شود.
در نوع حرفه ای، این فاصله به ۹ متر افزایش می یابد و همچنین، کاربر می تواند به دلخواه تعیین کند که می خواهد بوق یا ویبره از فاصله ی ۳ ۲ یا ۱ متری شروع به هشدار دادن به کاربر بکند. این عینک ها در مدل پایه با قیمت ۱۹۵ دلار و حرفه ای ۲۴۰ دلار و با گارانتی یک ساله در اختیار کاربران قرار می گیرند.
Janet در این مطلب، به شکل مشروح در مورد نحوه ی کارکرد این عینک ها و آنچه که خریداران در بسته بندی این محصول مشاهده خواهند کرد و شکل ظاهری آن و نوع کارکرد محصول توضیح داده است.
برای خواندن این مطلب، یا یافتن لینک مراجعه به صفحه ی عرضه ی این محصول در شرکت g-technology groups،
به این بخش
مراجعه کنید.
عرض سلااام و درود خدمت دست اندرکاران محترم پکتوس واقعاً که اخبار بسیار عالی رو در رسد این هفته منتشر کردید بازم ممنونم از بابت انتشار این پست در پناه حق بدرود و خدا نگه دار
با سلام به احمد عزیز، سپاس از توجهت.