با سلام و احترام به همراهان وبسايت ويژه ی نابينايان شرکت دانش بنیان پکتوس. در بیست و ششمین شماره ی هفته نامه ی دنیای موبایل و کامپیوتر و در صفحه ی آموزش،پنج آموزش در زمینه ی موبایل و کامپیوتر تقدیم شما گرامیان میگردد.
گزارش خطای ویندوز هنگام هنگ کردن برنامه ها دقیقا چه عملکردی دارد؟
همه ی ما با پیام خطای ویندوز پس از هنگ کردن برنامه مواجه شده ایم. ویندوز با این پیام سعی می کند بگوید در حال یافتن راه حلی برای رفع مشکل است. در این مطلب با عملکرد دقیق این پیام خطا آشنا می شوید.
به نقل از زومیت، با توجه به اینکه پیام های خطای ویندوز هنگام هنگ کردن برنامه ها ناکارآمد هستند، به نظر منطقی می آید سؤالاتی درباره ی نحوه ی عملکرد این پیام های خطا، به ذهنمان خطور کند. خوشبختانه مارک فادروس (Mark Phaedrus)، توسعه دهنده ی نرم افزار Windows Update Agent در مایکروسافت، این سؤال را کامل پاسخ داده است.
مارک فادروس در پاسخ این پرسش می گوید:
سعی می کنم به طور ساده ای توضیح دهم هنگام بروز این خطا، یعنی گزارش خطای ویندوز (Windows Error Reporting) چه اتفاقی می افتد.
۱. ابتدا برنامه هنگ می کند؛
۲. گزارش خطای ویندوز باز می شود که حاوی اطلاعات مهم درباره ی عملکرد برنامه هنگام هنگ کردن است؛
۳. سپس، از این اطلاعات برای ایجاد «مجموعه ی علائم» (Bucket Signature) استفاده می کند. ایجاد این مجموعه روشی کوتاه برای شناسایی توقف برنامه ها یا هنگ کردن آن ها است. توسعه دهندگان فقط با نگاه کردن به این «مجموعه ی علائم» نمی توانند دلیل مشکل را متوجه شوند؛ اما اگر چندین مشکل مجموعه ی علائم یکسانی داشته باشند، احتمال آن که دلیل بروز این مشکلات هم یکسان باشد، زیاد است؛
۴. چنانچه تنظیمات حریم خصوصی شما اجازه دهند، گزارش خطای ویندوز این مجموعه ی علائم را به مایکروسافت ارسال خواهد کرد؛
۵. در این مرحله، یکی از این سه اتفاق رخ می دهد:
الف. ممکن است کسی در مایکروسافت این مشکل را بررسی نکند. در این حالت، فقط سرورهای مایکروسافت پیامی مبنی بر ایجاد مشکل می دهند که حاوی مجموعه ی علائم مربوط است؛
ب. اگر تعداد پیام های دارای مجموعه ی علائم یکسان زیاد شود، آن گاه گزارش «باگ» به مفهوم «نقص نرم افزاری» به صورت خودکار ایجاد می شود و به منظور بررسی برای توسعه دهنده فرستاده می شود. معمولا توسعه دهندگان برای رفع باگ به اطلاعات بیشتری نیاز دارند. برای مثال، اگر باگ به بخش به روزرسانی ویندوز مربوط باشد، احتمالا به فایل های لاگ (فهرست تغییرات) و محتوای آن در پنج سیستمی احتیاج باشد که دچار چنین باگی شده اند. گزارش خطای ویندوز به کاربر سیستم پیام می دهد و فایل های لاگ و اطلاعات رجیستری را درخواست می کند. اگر تنظیمات رعایت حریم خصوصی اجازه دهند، این فایل ها و اطلاعات به مایکروسافت ارسال می شوند و آن ها باید بررسی شوند. همچنین، پیامی دیگر دائما به توسعه دهنده یادآوری می کند که هرگونه سوءاستفاده از اطلاعات به قیمت از دست دادن شغلش خواهد بود. اگرچه از سوی شما چنین به نظر می رسد هیچ تغییری حاصل نشده است، با در دست داشتن این اطلاعات، این احتمال وجود دارد که مایکروسافت بتواند این باگ را برطرف کند؛
ج. اگر برای برطرف کردن باگ روش های ساده ای نظیر نصب آخرین پَچ ویندوز کافی نباشد، سرورهای گزارش خطا با پیام اطلاعاتی به کاربر ارسال و مشکل را برطرف می کند یا ممکن است پیام حاوی دستورالعملی باشد تا کاربر با اجرای آن بتواند مشکل را برطرف کند. البته مورد آخر بسیار نادر است؛ اما ممکن است اتفاق بیفتد.
نتیجه گیری
می توان گفت اگر کاربران دربرابر پیام های گزارش خطای ویندوز بی تفاوت باشند، ممکن است مایکروسافت هیچ گاه متوجه نشود مشکل در میان کاربران چقدر رایج است. پس درواقع، حس نوع دوستی می تواند کمک فراوانی کند تا تعامل میان کاربران و مایکروسافت برقرار و پیشرفت روز افزونی در ویندوز حاصل شود.
چگونه بفهمیم اپلیکیشن ها با macOS کاتالینا سازگار هستند؟
اگر از کامپیوتر یا لپ تاپی با macOS استفاده می کنید، باید بدانید نسخه ی آینده ی کاتالینای این سیستم عامل از نرم افزارهای ۳۲ بیتی پشتیبانی نمی کند. در این مطلب، با نحوه ی پی بردن به ۳۲ بیتی بودن اپلیکیشن ها آشنا می شوید.
به نقل از زومیت، قبل از اینکه کامپیوتر یا لپ تاپ مک خود را به سیستم عامل macOS کاتالینا ارتقا دهید که اواخر سال ۲۰۱۹ عرضه می شود، بهتر است نکته ای را در نظر داشته باشید. اگر از اپلیکیشن های ۳۲ بیتی استفاده می کنید، امکان اجرای آن ها روی به روزرسانی جدید macOS وجود ندارد. وقتی نسخه ی کاتالینا اواخر سال ۲۰۱۹ عرضه شود، فقط از اپلیکیشن های ۶۴ بیتی پشتیبانی خواهد کرد. این یعنی macOS موهاوی نسخه ی ۱۰.۱۳ آخرین نسخه ای است که از اپلیکیشن های ۳۲ بیتی پشتیبانی می کند.
آیا این تغییر می تواند بر کار شما تأثیری بگذارد؟ به احتمال زیاد خیر، به ویژه اگر اغلب از اپلیکیشن های اپل استفاده می کنید. اپل در یکی از صفحات وب سایت پشتیبانی خود ذکر کرده که بیش از یک دهه است که روی تبدیل اپلیکیشن های خود به نسخه های ۶۴ بیتی کار می کند. با این حال، تفاوتی نمی کند چه از دو و چه از دویست اپلیکیشن استفاده می کنید، فقط باید بدانید کدام یک از آن ها تحت تأثیر این تغییر قرار می گیرد. با استفاده از روشی که در ادامه توضیح می دهیم، متوجه می شوید از صد اپلیکیشن ما، پنج اپلیکیشن قبل از ارتقا به macOS کاتالینا به به روزرسانی نیاز دارند. اگرچه هیچ یک از این اپلیکیشن ها چندان مهم نبودند، از دست دادن اپلیکیشنی پرکاربرد در زمان ارتقا، واقعا می تواند باعث نگرانی هر کاربر شود.
اگر از macOS موهاوی استفاده می کنید و اپلیکیشن هایی دارید که در نسخه ی جدید این سیستم عامل پشتیبانی نمی شود، حتما هشدارهای پاپ آپی را از اپل مبنی بر بهینه نبودن آن ها برای نسخه های آینده دریافت کرده اید. این هشدارها پس از بازکردن اپلیکیشن، هر ۳۰ روز به نمایش در می آیند. در غیر این صورت، برای اطمینان از پشتیبانی کردن اپلیکیشن دلخواه خود از نسخه ی جدید سیستم عامل، باید کارهایی انجام دهید که خوشبختانه انجامشان آسان است.
چگونه بفهمیم اپلیکیشن ها ۳۲ بیتی هستند یا ۶۴ بیتی؟
در این آموزش از مک بوک ایر با macOS نسخه ی سیرا (۱۰.۱۲.۶) استفاده می کنیم؛ با این حال، کامپیوتر ها و لپ تاپ های macOS موهاوی هم روش مشابهی دارند که باید همین گام ها را طی کنید.
در کامپیوتر خود، از گوشه ی بالا و چپ صفحه روی لوگو اپل کلیک کنید. سپس، از منو بازشده روی گزینه ی About this Mac را کلیک کنید.
اکنون پنجره ی جدیدی باز می شود که مشخصات دستگاه شما ازجمله زمان تولید، پردازنده، رم، شماره سریال و… را نشان می دهد. آنچه با آن کار داریم، دکمه ی System Report در پایین صفحه است. روی آن کلیک کنید.
با انجام این کار پنجره ی دیگری باز می شود. در سمت چپ این پنجره، دسته بندی های مختلف سخت افزارها و نرم افزارهای سازنده ی سیستم شما، ازجمله سخت افزار، شبکه، نرم افزار، ATA، صوتی، بلوتوث، دوربین و… به نمایش در می آید. در سمت راست نیز، اطلاعات مربوط به هر دسته نمایش داده می شود. پنل سمت چپ را به پایین بکشید و ضمن بازکردن دسته ی Software، زیردسته ی Applications را انتخاب کنید.
پنجره ی سمت راست ممکن است برای لحظاتی خالی بماند؛ ولی در ادامه، با فهرستی از نرم افزارهای نصب شده روی سیستم پر می شود. پس از اینکه فهرست نرم افزارها به نمایش درآمد، ستون ۶۴ بیت اینتل را پیدا کنید که از چپ پنجمین ستون است. در این ستون، مقابل هر نرم افزاری که فقط از سیستم ۳۲ بیتی پشتیبانی کند، کلمه ی No نوشته شده است. برای مرتب کردن فهرست به نحوی که نرم افزارهای ۳۲ بیتی کنار هم به نمایش درآیند، روی سرستون ۶۴ بیت اینتل کلیک کنید.
اگر اپلیکیشن مد نظر ۳۲ بیتی باشد، چه باید کرد؟
اگر هریک از اپلیکیشن ها ۳۲ بیتی باشد، این خطر وجود دارد که روی macOS کاتالینا اجراشدنی نباشد؛ البته نباید امید خود را از دست بدهید. اپل گفته است به منظور آماده کردن آن ها برای این تغییر در حال همکاری با توسعه دهندگان است. همچنین، شما می توانید مستقیما با توسعه دهنده ی اپلیکیشن مدنظر ارتباط برقرار کنید و از انجام این کار مطمئن شوید.
برای یافتن بهترین راه به منظور برقراری ارتباط با توسعه دهنده ی اپلیکیشن مراحل زیر را طی کنید:
- اپلیکیشن مدنظر را اجرا کنید.
- پس از اجرا، روی نام اپلیکیشن کنار لوگو اپل در گوشه ی بالا و چپ صفحه کلیک کنید.
- در منو بازشده، روی About کلیک کنید. اگر به اندازه ی کافی خوش اقبال باشید، خواهید توانست اطلاعات تماس با توسعه دهنده را در پنجره ی بازشده پیدا کنید. اگر موفق نشدید، وب سایت سازنده ی اپلیکیشن را جست وجو کنید.
۸ توزیع سبک لینوکس برای سیستم های ضعیف
سیستم عامل لینوکس به لطف انعطاف بالا و رایگان و متن باز بودن دارای توزیع های فراوانی است. در این مقاله به معرفی هشت توزیع سبک لینوکس که مناسب اجرا روی سیستم های ضعیف مانند سیستم های اتم اینتل هستند، می پردازیم.
به نقل از زومیت، پردازنده های سری اتم اینتل، ریزپردازنده هایی با ولتاژ پایین اند که نخستین بار در سال ۲۰۰۸ معرفی شدند. از این پردازنده ها در بسیاری از دستگاه های قابل حمل مانند نوت بوک ها، نت تاپ ها و تبلت ها استفاده می شود. اما مصرف انرژی پایین پردازنده های اتم به سرعت محدودیت های آن را در اجرای روان نرم افزارها نمایان ساخت.
البته ضعیف بودن این پردازنده به این معنا نیست که بگذارید دستگاه قدیمیتان خاک بخورد. با استفاده از یک توزیع لینوکس می توانید این دستگاه ها را به چرخه حیات و بهره وری برگردانید. سیستم عامل های مبتنی بر لینوکس معمولا منابع سخت افزاری کمتری نسبت به سیستم عامل های مشابه ویندوزی دارند. همچنین به علت تنوع بسیار بالای توزیع های لینوکس دست شما در انتخاب اصلا بسته نیست.
در این مقاله بهترین توزیع های لینوکس برای رایانه هایی با سخت افزار ضعیف به خصوص سیستم هایی با پردازنده اینتل اتم معرفی می شوند.
پاپی لینوکس (Puppy Linux)
پاپی لینوکس مقدار بسیار پایینی از رم را به خود اختصاص می دهد. این مقدار حدودا ۳۰۰ مگابایت بوده و شما می توانید این سیستم عامل را از روی فلش درایو یا DVD به طور لایو اجرا کنید. حتی می توانید کل این سیستم عامل را از روی رم اجرا کنید. استفاده از این سیستم عامل سرعت بالایی برای شما به ارمغان آورده و برای سیستم هایی با سرعت پایین هارددیسک و خواندن/نوشتن بسیار عالی است.
پاپی لینوکس براساس توزیع های اوبونتو بوده و از بابت پشتیبانی و به روزرسانی جای نگرانی وجود ندارد.
لوبونتو (Lubuntu)
لوبونتو خود را به عنوان سیستم عاملی سبک و سریع معرفی می کند. نسخه های جدیدتر از محیط دسکتاپ LXQt (محیط دسکتاپ مبتنی بر Qt با مصرف منابع بسیار پایین) بهره می برند، اما آخرین نسخه با پشتیبانی دراز مدت، از LXDE (محیطی دسکتاپ با مصرف سخت افزار نسبتا پایین) هم بهره می برد. لوبونتو یک سیستم عامل بسیار خوب برای افرادی است که از رایانه خود انتظارات بالایی ندارند.
نیازمندی های سخت افزاری برای این سیستم عامل بسیار پایین است. وب سایت لوبونتو یک گیگابایت رم برای مرورگری سنگین وب نظیر یوتیوب، فیسبوک و گوگل داکس، پیشنهاد می کند.
لینوکس مینت (MATE یا Xfc)
مینت از نام های آشنا و محبوب میان توزیع های لینوکس به شمار می آید. اوبونتو و توزیع های مبتنی بر دبیان، ساده، مدرن و کاربرپسندند. نرم افزار و کدک های مولتی مدیا نیز به آسانی برای این توزیع ها یافت می شود.
توزیع های متفاوتی از مینت موجود است که در میان آن ها MATE و Xfc گزینه های مناسب تری برای پردازنده های اتم اینتل محسوب می شوند. مینت از میان تمام توزیع های دیگر معرفی شده در این مقاله، کارایی و تجربه بهتری برای کاربران به همراه دارد. این توزیع همچنین برای کاربران تازه وارد نیز بسیار مناسب است.
اگر شما اوبونتو، فدورا یا اپن سوزه را ترجیح می دهید با خیال راحت از آن ها استفاده کنید زیرا کارایی این توزیع ها نیز به اندازه مینت خوب است.
بانسن لبز (BunsenLabs)
بانسن لبز توزیع دیگری از لینوکس بوده که حتی در میان توزیع های سبک دیگر، سبک به شمار می آید. این توزیع ادامه ای از کرانچ بنگ (CrunchBang) است، که محیط سنتی دسکتاپ را به لطف نسخه تغییریافته ای از مدیر پنجره های اپن باکس (Openbox window manager) از میان برداشته است.
اگرچه این توزیع مبتنی بر دبیان، سبک و برای پردازنده های اتم مناسب است اما ظاهر نه چندان کاربرپسند آن احتمالا برای بسیاری از کاربران مشکل ساز خواهد شد.
بانسن لبز تنها توزیعی نیست که از کرانچ بنگ بهره می برد اما ظاهرا فعال ترین توزیع آن است. اگر دوست دارید تا توزیع های جدید را تجربه کنید می توانید دو توزیع کرانچ بنگ++ (CrunchBang++) و آرچ بنگ (ArchBang) را امتحان کنید.
پورتئوس (Porteus)
کم حجم، سریع و قابل بوت از هر نوع حافظه جانبی، پورتئوس توزیعی عالی برای نوت بوک هاست. این سیستم عامل زیر ۳۰۰ مگابایت از رم را اشغال کرده و بسیار بهینه است به طوری که زیر ۳۰ ثانیه بوت می شود. پورتئوس در نسخه های ۳۲ و ۶۴ بیتی موجود بوده و به دلیل فضای کمی که از رم اشتغال می کند، می تواند کاملا روی رم اجرا شود. توجه داشته باشید که پورتئوس ماژولار است و با استفاده از یک پکیج منیجر و اتصال به اینترنت هنگام نصب اولیه، می توانید ماژول های آماده را به دلخواه فعال یا غیرفعال کنید.
ایلایو (Elive)
اگر خواهان یک تجربه منحصر به فرد از لینوکس روی دستگاه اینتل اتم خود هستید بهتر است نگاهی به ایلایو داشته باشید. توزیعی بسیار سبک با محیط دسکتاپ مخصوص به خود. تعدادی نرم افزار و بازی به طور پیش نصب روی سیستم عامل وجود دارند. این نرم افزارها و بازی ها در یک نواری در پایین صفحه نشان داده می شوند.
البته بهتر است بدانید که ایلایو برای تازه کاران و حتی حرفه ای ها طراحی نشده است! شاید بپرسید که کاربری این توزیع چیست؟ بیایید نگاهی به توضیح تیم توسعه دهنده داشته باشیم:
ایلایو برای تازه کاران ساخته نشده است. ایلایو برای کاربران باتجربه هم ساخته نشده است. ایلایو برای کاربری شرکتی یا شخصی هم ساخته نشده است. ایلایو هنر است. این توزیع برای افرادی است که از آن را تقدیر کرده و خواهان استفاده از آن هستند. شما و تنها شما تصمیم می گیرد که در این دنیا چه می خواهید!
شاید نتوان فهمید که این توزیع برای چه افرادی است اما یقینا می توان گفت برای سیستم های ضعیف است. حداقل نیاز سخت افزاری ایلایو سرعت پردازنده ۵۰۰ مگاهرتز، ۱۹۸ مگابایت رم و ۷۰۰ مگابایت هارددیسک است.
بودهی لینوکس (Bodhi Linux)
اگر دستگاه اینتل اتم شما دستگاه اصلی شما نیست می توانید از آن برای اجرای نرم افزارهایی که نمی خواهید مستقیم روی سیستم اصلی خود اجرا کنید، استفاده کنید. بودهی لینوکس یک پروژه کوچک است که به اندازه توزیع های دیگر این لیست قدرتمند نبوده اما قابل استفاده است.
بودهی از محیط دسکتاپ نسبتا ناآشنایی به نام «موکشا» استفاده می کند که احتمالا تجربه بهتری نسبت به LXQt و Xfce برایتان به ارمغان می آورد.
بودهی لینوکس برای اجرا حداقل به پردازنده ای ۵۰۰ مگاهرتزی، ۱۲۸ مگابایت رم و ۴ گیگابایت فضای هارددیسک نیاز دارد.
وات اواس (wattOS)
اگر دنبال یک توزیع سبک و نسبتا عجیب از لینوکس هستید بهتر است نیم نگاهی به وات اواس داشته باشید. وات اواس همان اوبونتو است که از تمامی غیرملزومات خود عاری و مدیر پنجره i3 به آن افزوده شده است. نسخه «میکرووات» این توزیع برای اجرا تنها به ۱۹۲ مگابایت رم و ۷۰۰ مگابایت فضای هارد احتیاج دارد.
اگر محیط کاربری رایج تری را ترجیح می دهید، نسخه LXDE را امتحان کنید. این نسخه رم بیشتری نیاز دارد اما همچنان روی یک نت بوک اینتل اتم بسیار خوب اجرا می شود.
لینوکس و اینتل اتم، زوجی دوست داشتنی
وقتی که نت بوک های اینتل اتم وارد بازار شدند، سازندگان فرصتی پیش روی دیدند تا لینوکس را روی این دستگاه ها اجرا کنند. اوبونتو و KDE نسخه های مخصوص نت بوک عرضه کردند. Joli OS حتی پیش از عرضه کروم بوک ها مختص این دستگاه ها بود. اما در نهایت تولیدکنندگان ترجیح دادند از سیستم عامل منسوخ ویندوز XP به جای دادن شانسی به لینوکس، استفاده کنند.
با این حال طی سال هایی که از عرضه اینتل اتم می گذرد شاهد آن بوده ایم که لینوکس همراهی دوست داشتنی و کارا برای سیستم های اینتل اتم است.
باور های نادرست درباره باتری تلفن های همراه
حتما شما هم شنیده اید که می گویند مکالمه با تلفن همراه در حال شارژ کار خطرناکی است و شاید باعث انفجار باتری شود. از دیدگاه شما، این گفته حقیقت دارد یا شایعه ای در بین عوام است؟
به نقل از زومیت، صحبت های زیادی درباره ی شارژکردن تلفن همراه وجود دارد و افراد مختلف نکات ایمنی فراوانی را متذکر می شوند که ممکن است شما را در استفاده از تلفن خود در هنگام شارژ دچار تردید کند. برای مثال، عده ای می گویند تلفن همراه را نباید در طول شب در شارژ گذاشت یا برخی دیگر می گویند وقتی تلفن همراه در حال شارژ است، با آن صحبت نکنید. برخی هم معتقدند همیشه باید صبر کرد تا باتری به طور کامل خالی شود و بعد آن را شارژ کرد. این ها تنها برخی از صحبت های بی اساس درباره ی باتری تلفن های هوشمند هستند.
وقتی از عمر باتری تلفن همراه صحبت می شود، قواعدی وجود دارد که پیروی از آن ها می تواند عمر باتری شما را افزایش دهد و سایر، صحبت هایی بی اساسی است که یا تأثیری در این باره ندارد یا اینکه حتی اثر منفی هم می تواند روی باتری گوشی شما بگذارد. در حالی که برخی از صحبت ها براساس علم گفته می شود و حقیقت دارد، بسیاری از آن ها فقط در حد شایعه است.
باتری های موبایل نیز مانند خود گوشی ها در سال های گذشته پیشرفت زیادی کرده است و امروزه، باتری هایی بهتر و هوشمندتر از قبل داریم. بیشتر سازندگان تلفن همراه مثل سامسونگ و اپل از باتری های لیتیوم یون استفاده می کنند. باتری های لیتیوم یونی امروزی باید بتواند بین سه تا پنج سال عمر کند. بسته به نوع نگه داری شما از باتری، این زمان می تواند بیشتر یا کمتر شود. در ادامه به پنج باور درباره ی باتری های تلفن همراه اشاره خواهیم کرد و صحت و سقم آن ها را بررسی خواهیم کرد.
۱. استفاده از شارژرهای غیر اصلی می تواند باتری را از بین ببرد
حقیقت این است که اگر شارژر غیر اصلی کیفیت خوبی داشته باشد، مشکلی برای باتری تلفن شما ایجاد نمی کند؛ اما باید از شارژرهای ارزان قیمت و بی کیفیت دوری کنید. برای مثال، برندهای غیر اصلی مانند Belkin و KMS وجود دارد که شارژرهای باکیفیت و استانداردی تولید می کنند. البته، هیچ چیز مثل شارژر اصلی گوشی نمی شود؛ ولی اگر قیمت شارژر اصلی گران باشد و نتوانید آن را بخرید، بهتر است حداقل از برندهای مشهور و باکیفیت استفاده کنید. معمولا شارژرهای ارزان قیمت به خوبی کار نمی کند.
۲. نباید تلفن خود را در هنگام شارژ استفاده کنید
این صحبت شایعه ای بیش نیست و هرچه خواستید، می توانید از تلفن همراه خود استفاده کنید؛ البته، این موضوع تا زمانی معتبر است که از شارژر اصلی و باکیفیت هم استفاده کنید. دلیل اصلی این صحبت اخباری است که گه گاه درباره ی انفجار گوشی همراه یا برق گرفتگی کاربران شنیده می شود. باید بگوییم این اتفاق در سال ۲۰۱۳ در چین افتاده بود و یکی از خدمه ی پرواز به نام Ma Ailun هنگام کار با آیفون ۴ متصل به شارژر دچار برق گرفتگی شد.
گزارش های بعدی نشان داد وی از شارژر درجه سه غیر اصلی به جای شارژر اصلی اپل برای شارژکردن تلفن همراه خود استفاده می کرد. اگر از شارژر اصلی سازنده استفاده می کنید، هیچ نگرانی در این باره نداشته باشید.
۳. شارژکردن باتری در طول شب می تواند باعث خرابی باتری شود
تلفن همراه شما هوشمندتر از خودتان است و زمانی که تشخیص دهد باتری پر شده، به طور خودکار فرایند شارژشدن را متوقف می کند. البته این به آن معنا نیست که هر شب تا صبح گوشی خود را در شارژر بگذارید. میزان شارژ باتری گوشی های پیشرفته را اگر بین ۴۰ درصد تا ۸۰ درصد حفظ کنید، عمرشان طولانی خواهد بود.
۴. سعی کنید تلفن همراه خود را خاموش نکنید
این حرف اصلا صحت ندارد. تلفن همراه نیز نوعی ماشین است و گاهی احتیاج دارد به آن استراحت دهیم. در گوشی های اپل، برای افزایش عمر باتری بهتر است هر از گاهی معمولا وقتی شب ها می خوابید، گوشی را خاموش کنید. متخصصان اپل پیشنهاد می کنند هفته ای یک بار گوشی خود را خاموش کنید تا باتری آن عمر بیشتری کند. این کار برای گوشی های اندرویدی نیز لازم است و خاموش و روشن کردن ساده می تواند بر عمر باتری تأثیر مثبتی بگذارد.
۵. تا وقتی باتری کاملا خالی نشده است، تلفن را خاموش نکنید
این گفته هم صحیح نیست و بهتر است تلفن خود را در طول روز و در فواصل نزدیک تر شارژ کنید تا اینکه هربار صبر کنید باتری آن به صفر درصد برسد و بعد تا ۱۰۰ درصد شارژ کنید. باتری های لیتیوم یون که در گوشی های اپل و سامسونگ استفاده می شود، در حالت شارژشده عملکرد بهتری دارد؛ بدین ترتیب، وقتی اجازه می دهید میزان شارژ این باتری ها به صفر درصد برسد، آن ها به حالت ناپایدار در می آید. باتری های گوشی ها سیکل شارژ محدودی دارد و هربار که میزان شارژ به صفر درصد می رسد، یکی از این سیکل ها از دست می رود.
در ادامه، چند راهکار مفید به شما معرفی خواهیم کرد تا عمر باتری گوشی خود را افزایش دهید. این راهکارها را کمیسیون ایمنی محصولات آمریکا پیشنهاد کرده است.
- هیچ وقت از باتری های غیر اصلی استفاده نکنید؛
- هیچ گاه به باتری اجازه ندهید بیش از حد گرم شود. گرما قاتل باتری است. اگر تلفن خیس شده باشد، آن را به شارژر متصل نکنید. این کار می تواند باعث آسیب به بردها و مدارهای تلفن شما شود و حتی ریسک انفجار نیز وجود دارد؛
- باتری آسیب دیده و خراب را فورا تعویض کنید و در تعویض باتری بادکرده تأخیر نکنید. هنگام خارج کردن باتری از داخل تلفن همراه نیز باید دقت کنید که با اجسام تیز به باتری ضربه نزنید؛
- وقتی باتری تلفن همراه کاملا شارژ شد، آن را از شارژر جدا کنید؛
- از قراردادن تلفن درمعرض حرارت زیاد خودداری کنید؛ مثلا بهتر است تلفن را زیر نور آفتاب یا درکنار اجاق و بخاری قرار ندهید. درجه ی حرارت خیلی کم نیز ممکن است برای باتری مضر باشد و در کشورهای خیلی سرد بهتر است نگذارید تلفنتان یخ بزند.
بررسی عملکرد کارت های گرافیک در گذر زمان و به روزرسانی های نرم افزاری
با توجه به سخت بودن نتیجه گیری در مورد عملکرد کارت های گرافیکی با استفاده از مشخصات اعلام شده توسط شرکت سازنده، در این گزارش معانی هندسی مربوط به بررسی ها دربرهه ی ۹ ماهه، تحلیل و ارزیابی شده است.
به نقل از زومیت، یکی از نکاتی که گاهی اوقات در بررسی ها، مورد بی توجهی قرار می گیرد، ارائه ی چشم انداز در مورد نحوه ی پیشرفت عملکرد قطعات سخت افزاری، در طول زمان است. در حالی که آهنگ رونمایی از سخت افزارهای جدید، هر سال فرصت های پی در پی را برای مقایسه ی قطعات جدید با سخت افزارهای قدیمی، فراهم می کند، در هر رونمایی از محصولی جدید، تمرکز روی تراشه های پردازنده یا پردازنده ی گرافیکی معرفی شده است. در همین حال پوشش عناوین ویژه، معمولا بلافاصله پس از رونمایی، بررسی و نگارش می شود و به عنوان «معرفی محصول یا بخشی از بازی» صورت می پذیرد. حالا اگر این دو مورد را کنار هم قرار دهید، متوجه خواهید شد که تشخیص میزان تغییرات در عملکرد پردازنده ی گرافیکی و درک ارزش خرید آن ها، برای یک گیمر چقدر سخت خواهد شد.
با در نظر داشتن تمامی این موارد سایت تحلیلی extremetech، اقدام به جمع آوری و تجزیه و تحلیل مجموعه داده های مربوط به بررسی های اخیر، از کارت های گرافیکی AMD رادئون RX5700 و رادئون RX5700 XT و کارت گرفیکی RTX 2080 Xtreme 8GB سری آئورس گیگابایت کرده است. این سایت با به روز آوری مجموعه داده های مربوط به پردازنده های گرافیکی در اواخر ژوئن و اوایل ماه ژوئیه سال جاری، فرصت خوبی را برای بررسی سیر تکاملی عملکرد کارت های گرافیکی مبتنی بر معماری های تورینگ، پاسکال، GCN و در ۹ ماه اخیر، ایجاد کرده است.
این سایت به طور خاص، دو مورد را مد نظر قرار داده است. اولی اینکه نگرانی های عمومی فراوانی در میان گیمرها، از ضربات شدید ناشی از حفره های امنیتی اسپکتر و ملت داون روی عملکرد بازی وجود داشت. دومین مورد، مربوط به حسی قوی و قطعی مبنی بر کاهش آهنگ پیشرفت عملکرد کارتهای گرافیکی انویدیا نسبت به پردازنده های گرافیکی AMD در گذر زمان بود که دلیل آن هم ماهیت ذاتی طراحی در کارت های گرافیکی انویدیا یا طراحی معیوب کارت های گرافیکی قدیمی، جهت به چشم آمدن قدرت پردازشی در پردازنده های گرافیکی جدید، برای حفظ رقابت است.
اگر صادق باشیم، این استدلال شیطانی ترین حالت قابل باور است. انویدیا و AMD در دوره ی پیش از دایرکت ایکس ۱۲، به دنبال راهکارهای بهینه سازی متفاوتی بودند و در این میان باور عموم مبنی بر این بود که انویدیا تلاش ها برای بهینه سازی را به جای کارت های گرافیکی قدیمی معطوف به پردازنده های گرافیکی جدید می کند. البته این امر برای انویدیا منحصر به فرد نیست. حال که AMD در حال عرضه ی کارت های گرافیکی خود بر مبنای معماری جدید RDNA است، ممکن است مجبور به تصمیم گیری در رابطه با اولویت بندی برای بهینه سازی معماری های گوناگون خود شود. تفاوت فراوانی بین این دو گفته که «انویدیا احتمالا تمرکز خود را برای بهینه سازی کارت های گرافیکی جدید بیشتر کرده» و این جمله که «انویدیا به صورت تعمدی پردازنده های گرافیکی قدیمی را معیوب می سازد» وجود دارد. در هر صورت هدف در اینجا سنجش میزان تغییرات عملکرد پردازشی در مجموعه ی مشابهی از عناوین در مرور زمان است. که در ادامه شاهد نتایج این بررسی خواهیم بود.
تمامی آزمایش ها روی مادر بورد Prime Z370-A ایسوس با رم ۳۲ گیگابایتی DDR4-3200 و با استفاده از پردازنده ی Core i7-8086K اینتل انجام شده است. در سپتامبر سال ۲۰۱۸، پردازنده های گرافیکی انویدیا، با درایور نسخه ی ۴۱۱.۶۳ معماری تورینگ مورد آزمایش قرار گرفتند، در حالی که در تست دوباره در ژوئن ۲۰۱۹ از نسخه ی ۴۳۰.۸۶ درایور انویدیا استفاده می کردند. پردازنده های گرافیکی رادئون آرایکس ۶۴ و رادئون VII از درایور آدرنالین ۱۹.۵.۲ بهره می بردند. از هارد یک ترابایتی مدل 970 EVO سامسونگ جهت فضای ذخیره سازی استفاده شد. در سپتامبر ۲۰۱۸ از ویندوز 10 نسخه ی ۱۸۰۳ جهت انجام آزمایش ها استفاده شده بود، در حالی که آزمایش ها در ماه ژوئن روی ویندوز 10 نسخه ی ۱۹۰۳ انجام شد. تمامی حفره های امنیتی Specter و Meltdown و پچ های مربوطه در حالت پیش فرض باقی مانده بود.
در حالی که تاریخ انجام مقایسه ها روی سپتامبر ۲۰۱۸ و ژوئن ۲۰۱۹ زمان بندی شده بود، مقداری وقفه در مورد کارت گرافیکی رادئون VII به وجود آمد که مربوط به تأخیر در عرضه ی آن تا ماه فوریه بود. در مورد این تراشه، عملکرد ماه ژوئن آن با عملکرد زمان رونمایی مقایسه شده است.
دو نسخه از بازی ها (Ashes of the Singularity: Escalation و Warhammer II)، کاهش عملکرد را در هر ۲ پردازنده ی گرافیکی جی فورس و رادئون نشان دادند. در هر دوی این بازی ها در تمامی APIها (رابط برنامه نویسی کاربردی)، شاهد کاهش در عملکرد پردازشی بودیم، هر چند این کاهش عملکرد در بازی AotS: Escalation شدیدتر بود. به نظر می رسد این نتایج، به دلیل حفره ی امنیتی اسپکتر و دیگر موارد حفاظتی به دست آمده است. هیچ کدام از دیگر بازی ها نزول عملکردی را نشان ندادند. البته این کاهش ها در برخی از عناوین اصلی به قدری ناچیز بود که تغییری در تجربه ی کلی ما به وجود نیاورد.
عملکرد پردازشی در بازی های Ashes of the Singularity: Escalation ، Deus Ex: Mankind Divided ،Hitman، Metro Last Light Redux، Middle Earth: Shadow of War، Rise of the Tomb Raider، Warhammer II، Shodow of the Tomb Raider، Assassin’s Crees: Origins و Far cry 5 اندازه گیری شد. ارقام عملکرد هر پردازنده ی گرافیکی در هر رزولوشن، منعکس کننده ی معانی هندسی نتایج است. در این آزمایش ها به جای استفاده از یک معنی ریاضی، برای برآورد میانگین، جهت اثبات این حقیقت که کمترین نرخ فریم می تواند به صورت گسترده ای در هر بازی متفاوت باشد، از معانی هندسی استفاده شده است. برای مثال در بازی Hitman به طور منظم، حداقل فریم قابل دستیابی برای تمامی کارت های گرافیکی بین ۴ تا ۱۲ فریم در ثانیه است.
نتایج
بهبودها در کمترین نرخ فریم در رزولوشن 1080p و 1040p برای کارت های گرافیکی Vega 64 ،RTX 2080 و GTX 1080 Ti قابل ملاحظه بود. سطح میانگین بهبود به طور کلی در تمامی کارت های گرافیکی پایین بود اما این لزوما تعجب آور نیست. Vega 64 و رادئون VII هر دو بر پایه ی معماری GCN ساخته شده اند و این معماری طی چند سال گذشته پرچم دار AMD در تراشه های گرافیکی بوده است؛ در نتیجه می توان به بلوغ رسیدن این معماری را به خوبی . تراشه ی RTX 2080 انویدیا، بیشترین امتیاز مستمر را، با در نظر گرفتن تمامی رزولوشن ها دریافت کرده است. حتی GTX 1080 Ti تنها چند فریم بهبود را در رزولوشن 1080p تجربه کرده است.
هیچ مدرکی مبنی بر دست کاری انویدیا، برای آسیب زدن به عملکرد پردازنده های گرافیکی مبتنی بر معماری پاسکال، یا انجام اقداماتی جهت نامطلوب به نظر رسیدن کارت های گرافیکی قدیمی این شرکت برای سال ۲۰۱۶ یا قبل تر از آن، نسبت به پردازنده های گرافیکی جدید وجود نداشت به همین دلیل، به احتمال زیاد کاهش عملکرد در بازی های AotS: Escalation و Warhammer II نه مربوط به GPU، بلکه مربوط به پردازنده اصلی است. درحالی که عملکرد پردازشی Vega 64 با پیشرفت قابل توجهی همراه بوده است، اما فراموش نکنید این کارت گرافیک مدت بسیار کمتری را نسبت به انواع پاسکال انویدیا، در بازار حضور داشته است. باوجود تمامی این بهبودها، Vega 64 در کمینه ی نرخ فریم و حد متوسط آن، در هر رزولوشنی، عملکردی مشابه یا به صورت جزئی پایین تر از GTX 1080 داشته است. عملکرد نسبی کارت های گرافیکی انویدیا و AMD نسبت به یکدیگر، اندکی تغییر کرده است.
فرقی ندارد از کدام کارت گرافیک استفاده می کنید؛ یافته ی این بررسی حاوی خبری خوب است. AMD یا انویدیا، Vega یا پاسکال، تمامی این پردازنده های گرافیکی، عملکرد پردازشی مورد انتظار را در دراز مدت از خود نشان دادند و شایعات افت عمدی عملکرد پردازنده های پیشین (حداقل درخصوص نسل قبلی) را رد می کند.