زندگی برای هر کس یک خواب دیده است. برای هر کدام از ما بار ها پیش آمده که درست در جایی که همه چیز را تمام شده می انگاریم، به ناگاه جایی چراغی روشن می شود و ورق برایمان به کلی بر می گردد و سد و دیواری که به وجود آمده به شکلی که اصلاً انتظارش را نداشتیم از سر راهمان کنار می رود. قصه «لوسی ادواردز» (Lucy Edwards) هم از همین قماش حکایت ها است.
زندگی برای لوسی ادواردز وقتی چهره ناخوشآیندش را رو کرد که او هفده سال بیشتر نداشت. در یک روز در آستانه بهار، درست در ۲۴ مارس ۲۰۱۳، لوسی که در اوج جوانی و سرزندگی بود، به ناگاه دنیا را مقابل چشمانش تیره و تار دید و از آن روز به بعد، از بینایی محروم شد. یک سالی را در حالی که با انواع افکار ناراحت کننده و آزار دهنده دست به گریبان بود، در اوج نا امیدی گذراند. تا پیش از این اتفاق، لوسی از جمله دخترانی بود که به زیبایی چهره اش اهمیت ویژه ای می داد و مثل اغلب هم سن و سال هایش همیشه یک آینه، همراه جدا نشدنی او محسوب می شد. حالا و با این اتفاق اما دیگر نمی توانست مثل خواهر و سایر هم سالانش از آینه استفاده کند. یک سالی به همین منوال گذشت تا این که لوسی با خود اندیشید که باید برای زندگی کردن راه و روش دیگری بیابد. سعی کرد همه چیز را از نو آغاز کند و زندگی کردن به شیوه نابینایی را فرا بگیرد.
علاقه لوسی به آرایش چهره اتفاقاً سکویی برای پرتابش به دنیای شهرت شد. وقتی به تازگی یاد گرفته بود که از لوازم آرایشی ویژه خانم ها چطور باید بدون کمک گرفتن از آینه استفاده کند، تصمیم گرفت یک ویدئو از نحوه کارش تهیه کند و آن را در شبکه یوتیوب به اشتراک بگذارد. اینجا بود که زندگی برایش از آن ورق های خاص رو کرد و به طور کاملاً اتفاقی، ویدئویی که لوسی در یوتیوب به اشتراک گذاشته بود، بیش از ۷۰۰ هزار بار دیده شد و این نابینای گمنام و نا امید را به یک سلبریتی یوتیوب بدل کرد. این، اتفاقی بود که باعث شد لوسی استعدادش در زمینه فعالیت در شبکه های اجتماعی را کشف کند و هر روز بر روی نردبان شهرت یک پله بالاتر برود.
او که حالا بیش از ۳۰۰ هزار دنبال کننده در یوتیوب و ۱.۶ میلیون مخاطب در تیکتاک دارد، هدف اصلی خودش از حضور در شبکه های اجتماعی را فرهنگسازی در خصوص افراد دارای معلولیت می داند. او با بنیاد های خیریه زیادی هم در همین راستا همکاری می کند. اولین این همکاری ها به همان سال ۲۰۱۴ باز می گردد که او به عنوان سخنران انگیزشی در جشن سالانه مؤسسه ملی سلطنتی نابینایان بریتانیا (آر ان آی بی) حاضر شد و به همراه «راد استوارت»، خواننده و آهنگساز شهیر بریتانیایی روی صحنه رفت و برای نابینایان سخنرانی کرد. او همچنین با رادیو و تلویزیون بی بی سی هم به عنوان یک خبرنگار حرفه ای همکاری می کند و در این مسیر توانسته جاده صاف کنی باشد برای ورود سایر نابینایان به عرصه خبرنگاری. از جمله مصاحبه های پر مخاطب لوسی، گفتگویی است که او با چارلی کاکس، بازیگر سریال پر بیننده دِردویل انجام داده است. لوسی یک شعار را سرلوحه کار خود در زندگی قرار داده؛ او همیشه می گوید: «نابینا شده ام اما از پا نیفتاده ام.»
منبع: ایران سپید.