خدیجه فلاح معلم مدرسه نابینایان عبدالعظیم از خاطرات خود می گوید

مصاحبه ایران سپید با خدیجه فلاح معلم بازنشسته مجتمع دخترانه عبدالعظیم تهران را بخوانید.
از او می پرسم کار خود را از کجا آغاز کردید؟
می گوید: ده سال اول خدمت را در مدرسه شاهد کار می کردم و بعد وارد مدرسه نابینایان شدم.
س: در مدرسه نابینایان چه درسهایی را تدریس می کردید؟
ج: در ابتدا چند معلولیتی و چند پایه کار می کردم در همه پایه ها. بعد به معاونت آموزشی آمدم و بعد از بازنشستگی سالهای حق التدریس را در پایه های هفتم، هشتم و نهم در دروس انسان و محیط زیست، علوم ، هنر، کار و فن آوری و تربیت بدنی گذراندم.
س: چرا بعد از بازنشستگی به کار ادامه دادید؟
ج: من تعهدی به بچه ها داده بودم که بعد از بازنشستگی هم به کارم ادامه دهم برای همین یک سال را بدون حقوق در مدرسه مشغول به کار بودم. درست مانند زمانی که معاون مدرسه بودم ساعت 7 صبح در  مدرسه بودم زنگ را می زدم  صبحگاه را انجام می دادیم. اگر همکاران نابینا می خواستند جزوه ای را به بریل تبدیل کنند یا بچه ها به فایل صوتی نیاز داشتند، کمکشان می کردم. نمایشنامه نویسی کار می کردم بچه ها را برای کارهای فرهنگی هنری می بردم و هر کار دیگری که از دستم بر می آمد. البته در همان سال به عنوان معلم نمونه کشوری انتخاب شدم و مورد تقدیر قرار گرفتم.  و دو سال بعد از آن هم مدیر مدرسه خواست به عنوان حق التدریس در مدرسه همکاری خودم را ادامه دهم.
س: با چه انگیزه ای بعد از بازنشستگی کار را ادامه دادید؟
ج: روزی که شنیدم بازنشسته می شوم بسیار غمگین شدم با اینکه به همه قول داده بودم به کارم ادامه می دهم من فقط روی کاغذ بازنشسته شدم من عاشق بچه ها هستم و در وجود آنها زندگی می کنم. برای همین قول دادم تا زمانی که توانایی دارم به کارم ادامه دهم بعلاوه زمانی عشق بچه ها بیشتر من را جذب کرد که شروع کردم به نمایشنامه نویسی و اینقدر پیگیری کردم که بچه های استثنایی هم بتوانند در مسابقات فرهنگی هنری کشوری با بچه های عادی رقابت کنند. اولین بار هم چهار سال پیش بود که من نمایشنامه از پیله تا پرواز را از زندگی همکارم خانم ظرافت انگیز نوشتم و رتبه اول کشوری را دریافت کردیم و هر سال ادامه دادیم تا امسال که با نمایشنامه درنای امید، مقام اول استانی را به دست آوردیم. خیلی دوست دارم با بچه ها به استانهای مختلف بروم و تواناییهای آنها را به دیگران هم نشان دهم.. دیگران و داوران میگویند ما فکر نمی کردیم این بچه ها اینقدر توانا باشند.اینها نمی گذارد من در خانه بمانم.
س: نمایشنامه ها را چگونه اجرا می کنید؟
ج: البته بچه ها می توانند نمایشنامه عروسکی و صحنه ای هم اجرا کنند اما یک مقدار محدودیت دارند برای همین بیشتر نمایشنامه خوانی کار می کنیم. نمایشنامه ها را خودم می نویسم و به بریل تبدیل می کنم و بچه ها با حس زیبای خود آن را می خوانند. حالا که آموزش و پرورش تعطیل است دوست دارم نمایشنامه ای بنویسم و بچه ها را به جاهای دیگر مثل تئاتر شهر برای اجرا ببرم. و همیشه یک گروه نمایشنامه خوانی داشته باشیم.    در مسابقات گلبال و قرآن و .. هم همیشه همراه بچه ها بوده ام و مقامهایی را کسب کرده ایم. امسال درس هنر را با بچه ها داشتم کتاب هنر برای بچه های عادی تدوین شده به بچه ها گفتم دوست دارید در این کلاس چه چیزی را یاد بگیرید چون این اجازه به معلم داده شده که بچه ها گفتند آشپزی. ما در مدرسه آشپزخانه داشتیم و مدیر هم وسایلی را که نیاز داشتیم تهیه کرد و در درس هنر با بچه ها آشپزی کار کردیم.
منبع: ایران سپید