با مروری مختصر در تاریخچه فعالیتهای مختلف ویژه نابینایان، شاید نتوان به لیست بلند بالایی از اسامی افراد تأثیرگذار دست یافت؛ اما همان معدود افرادی که در مسیر اعتلای سطح اندیشه و آگاهی نابینایان و جامعه نسبت به نابینایان قدم برداشته اند، نام نیک و جاودانی از خود به جا گذاشته اند که انکار ناپذیر است. کریستوفل آلمانی که بریل را در ایران فراگیر کرد، دکتر محمد خزائلی که بحث آموزش بزرگسالان نابینا را توسعه داد؛ دکتر حسن علوی که آموزشگاه ویژه نابینایان را تأسیس کرد. قطعاً نابینایان این شخصیتها را از یاد نمیبرند. یکی از کسانی که در حوزه توانبخشی نابینایان قدمهای مثبت و ماندگاری برداشت، عبد العزیز واحدیست. کسی که یکی از بنیانگذاران شاخص سازمان ملی رفاه نابینایان یا همان مرکز معروف رودکی است که نسلهای مختلف نابینایان از خدمات آن بهره مند بوده اند. واحدی را یک ضربه شدید توپ والیبال وارد دنیای نابینایی کرد؛ وقتی که ۲۳ ساله بود و در شهرستان سنقر کولیایی کرمانشاه به شغل معلمی اشتغال داشت. به علت بینتیجه بودن معالجات در ایران، برای ادامه درمان به آلمان میرود و در آنجا، با دوره های توانبخشی مثل ماساژ و تایپ آشنا شده و آنها را فرا میگیرد تا هنگام بازگشت به ایران، آموخته هایش را به همنوعان خود بیاموزد. واحدی در یک گفتگوی صمیمی با ایران سپید درباره نگرش جامعه به نابینایان در اوایل دهه ۴۰؛ یعنی زمانی که او به ایران باز میگردد، چنین تعریف میکند: «من سال ۴۱ از یک محیط مرفه دارای تمام امکانات ویژه نابینایان در اتریش، به ایران برگشتم و با یک برهوت مواجه شدم. وضع مالی کشور چندان مطلوب نبود و هیچ مؤسسه و تشکلی هم برای خدمت به نابینایان وجود نداشت. فضا چنان نا امید بود که حتی استاد ارزنده ای مثل دکتر نورعلی برومند، استاد بیبدیل موسیقی که خودش نابینا بود، اظهار نا امیدی میکرد که نمیشود برای نابینایان کاری انجام داد. البته قبلاً یک مرکز تحت عنوان رودکی خدمات توانبخشی و آموزش موسیقی به مدیریت مرحوم علی اکبر کابلی ارائه میداد که نمیدانم به چه دلایلی آن مرکز تعطیل شده بود.» واحدی به آشناییش با دکتر علوی، مؤسس آموزشگاه نابینایان شهید محبی اشاره میکند: «از طریق یکی از دوستان خیر به نام مصطفی شبلی، با مرحوم دکتر علوی آشنا شدم. آن زمان دکتر علوی مشغول احداث آموزشگاه نابینایان بود که امروز به نام شهید محبی مشهور است. ارتباط ما صمیمی شد؛ البته اختلاف نظرهای زیادی داشتیم. من معتقد بودم باید مهارتهایی مثل ماساژ حتی مهارتهای حرفه و فن را جزو برنامه های آموزشی مهم قرار داد؛ اما دکتر علوی بر آموزشهای تحصیلی تأکید میکرد و اصرار داشت تمام برنامه ها باید بر آن اساس طراحی شوند. با افتتاح آموزشگاه، آقایان مینایی و بقایی هم از اروپا آمدند و آقای مینایی بخش اداری، آقای بقایی بخش آموزشی و من هم بخش مهارتهای حرفه ای و فنی را عهده دار شدیم.» واحدی یکی از اتفاقات خوب و مؤثر در زمینه خدمت به نابینایان همزمان با تأسیس آموزشگاه شهید محبی را، تأسیس انجمن هدایت و حمایت از نابینایان عنوان میکند. وی در نقل خاطراتش از راه اندازی این انجمن، به آشنایی خود با دکتر خزائلی اشاره میکند: «حدود یک سال و نیم بعد از آشنایی با دکتر علوی، با مرحوم دکتر خزائلی آشنا شدم. این آشنایی نوید اتفاقات میمون در بحث ارائه خدمات به نابینایان بود؛ چرا که انجمن هدایت و حمایت از نابینایان را در همان سال ۴۳ که آموزشگاه تأسیس شد، راه انداختیم. قرار شد در این انجمن ریاست هیئت مدیره بر عهده دکتر خزائلی باشد و من معاون و دبیری را عهده دار شوم و دوستانی مثل آقایان شیرینآبادی و دادگر و خانم سیمین صحت که بعدها همسر من شد، اعضای هیئت مدیره را تشکیل دهند.
مشروح این گفتگو در قالب فایل صوتی را از وبسایت ایران سپید می توانید دانلود کرده و گوش کنید.
منبع: ایران سپید
pactos.net