Chris Downey معماری که به صدای ساختمانها گوش میدهد

آنها که تجربه نابینا شدن در سنین بالا را داشته اند حتماً با نگارنده هم نظر هستند که آشنایی با یک یا چند نابینای توانمند و موفق میتواند در بازگرداندنشان به آغوش زندگی عادی و طبیعی بسیار مؤثر باشد.
اتفاقی که برای «Chris Downey» به خوبی رقم خورد. کارشناسان حوزه توانبخشی میگویند ۹۹ درصد آدمهایی که در سنین جوانی یا بالاتر نابینا میشوند، هرگز تجربه برخورد یا همکلامی با هیچ نابینایی را در زندگیِ پیش از نابینایی نداشته اند. به همین سبب هم دنیای جدید پر است از انواع ترس و وحشت و شرایط و اتفاقات ناشناخته. کریس هم جزو همان ۹۹ درصد بود. بعد از دو دهه سابقه در معماری، در سال ۲۰۰۸ و در پی عمل جراحی برای برداشتن یک تومور در مغزش، بینایی خود را به کل از دست داده بود. یکی از کارهایی که مؤسسات توانبخشی به آن میپردازند این است که بر اساس حرفه و میزان تحصیلات افراد دیر نابینا، از میان نابینایانِ قدیمی کسی را با او مرتبط میکنند تا تجربیاتش را در اختیار فرد آسیب دیده قرار دهد. نظیر همین کار هم برای کریس صورت گرفت. به مرکز نابینایان «خانه نور» در کالیفرنیا مراجعه کرد و از آموزشها و کمکهای توانبخشی این مرکز بهره گرفت تا بتواند زندگی را دوباره از سر بگیرد.
کریس از جمله کسانی بود که پس از نابینایی، به جای پرداختن به سرگرمیها یا مشاغل مرسوم در میان نابینایان، تلاش کرد با استفاده از فناوریهای موجود، حرفه قبل از نابینایی را پی بگیرد. او که معماری حازق به حساب میآمد به صرافت راهی افتاد تا همچنان معماری را پی بگیرد. با این تفاوت که او این بار از جایگاه خود در این حرفه و هنر، به نفع نابینایان بهره ببرد. کریس در باره بازگشت خود به حرفه معماری میگوید: «قبل از نابینایی با یک نگاه میتوانستم تمام نقشه یک ساختمان را از نظر بگذرانم و از جزئیاتش آگاه شوم. حالا اما با انگشتانم فکر میکنم. نقشه ساختمانها را به شکل برجسته چاپ میکنم و با لمس خطوط مختلف، آن را تصور میکنم. من حالا علاوه بر معماری، به نیازهای یک گروه خاص در طراحی ساختمانها هم تسلط کامل دارم. حالا به عنوان یک معمار نابینا خوب میدانم که نابینایان در زمان تردد در ساختمانهای مختلف چه میخواهند و چه چیزهایی آنها را آزار میدهد.» او همچنین به نکته جالبی در طراحی ساختمانها اشاره میکند که تا پیش از نابینایی هیچ توجهی به آن نداشته است: «بعد از نابینایی، به شدت به موضوع معماری و تأثیر آن بر آکوستیک ساختمانها علاقمند شده ام. کیفیت انعکاس صدای پای نابینایان یا صدای حرف زدن آدمها یا کار کردن دستگاهها در یک ساختمان به میزان قابل توجهی بر راحتی حضور و تردد عابران نابینا تأثیر میگذارد. از همین رو سعی دارم در طراحیها به این نکات به طور خاص توجه کنم.» ساختمان خانه نور کالیفرنیا، از جمله ساختمانهایی است که کریس طراحی آن را به عهده داشته است.
منبع: ایران سپید