از روش های انتقال فایل از کامپیوتر قدیمی به کامپیوتر جدید تا نحوه ی استفاده از حسگر اثر انگشت گوشی برای باز کردن قفل لپ تاپ در نخستین شماره ی هفته نامه ی دنیای موبایل و کامپیوتر: صفحه ی آموزش

سلام و عرض ادب به مخاطبان وبسايت نابينايان شرکت دانش بنیان پکتوس.

همانطور که قطعاً در جریان هستید، در سالهای گذشته، مجموعه ی خبری دکه ی خبر در یکصد و بیست و هفت شماره و به صورت هفتگی در روزهای شنبه تقدیم شما گرامیان شد.

در اینجا لازم است از همراهی شما در این مدت با این مجموعه، نهایت تشکر و قدردانی را داشته باشیم.

همانطور که پیشتر وعده تغییر در برخی ستون ها را دادیم، از این پس، برای دسترسی هرچه ساده تر شما به اطلاعات و اخبار روز دنیای موبایل و کامپیوتر، در مطالب مختصرتر و در عین حال تفکیک شده و همچنین ارائه ی جدیدترین آموزشها و راهکارهای روز دنیای موبایل و کامپیوتر، مجموعه ی جدیدی تقدیم شما عزیزان می شود.

این مجموعه به صورت یک هفته نامه و در سه صفحه در روزهای زوج هر هفته، منتشر خواهد شد.

روزهای شنبه ی هر هفته، با صفحه ی آموزشی این هفته نامه در خدمت شما هستیم تا شما را در جریان جدیدترین راهکارها و آموزشهای دنیای موبایل و کامپیوتر قرار دهیم.

روزهای دوشنبه، در صفحه ی ویژه ی اخبار موبایل، جدیدترین خبرهای حوزه ی موبایل تقدیم شما خواهد شد.

و در نهایت در روزهای چهارشنبه، در صفحه ی مخصوص دنیای کامپیوتر، جدیدترین اخبار در حوزه رایانه تقدیم شما می شود.

امید است که در ادامه نیز همچون گذشته، افتخار همراهی شما را داشته باشیم.

در ادامه و در اولین شماره ی این مجموعه و در صفحه ی آموزشی این هفته نامه، پنج آموزش تقدیم میگردد:

روش های انتقال فایل از کامپیوتر قدیمی به کامپیوتر جدید

انتخاب روش مناسب برای انتقال فایل از کامپیوتر قدیمی به کامپیوتر جدید باعث می شود سرعت و دقت و کیفیت انتقال اطلاعات تعیین شود. نرم افزارها و سرویس های گوناگونی برای این کار وجود دارند که هریک مناسب افراد و کاربران مختلفی هستند.

به نقل از زومیت، قطعا آغاز کار با سیستمی پرسرعت و مجهز به ویندوز ۱۰ بسیار لذت بخش است. با این حال، یکی از مشکلات این است که تمام فایل های ضروری شما روی لپ تاپ یا کامپیوتر قدیمی تان قرار دارد و شما هم قصد ندارید تمام فایل های مورد نیازتان را دوباره جمع آوری کنید. بنابراین، باید از روش های مناسب برای انتقال این فایل ها به لپ تاپ جدیدتان کمک بگیرید. در این مقاله، ۵ روش برای انتقال این فایل ها را معرفی می کنیم.

۱. از وان درایو (OneDrive) برای انتقال فایل ها استفاده کنید

یکی از روش های آسان  برای تهیه ی فایل پشتیبان و انتقال داده، استفاده از سرویس ابری وان درایو است. اگر حساب کاربری مایکروسافت داشته باشید، خود به خود ۵ گیگابایت فضای ذخیره سازی رایگان در این سرویس به شما تعلق می گیرد.

البته، ۵ گیگابایت فضای ذخیره سازی چندان زیاد نیست؛ به ویژه اگر برای مدت طولانی از کامپیوتر قدیمی تان استفاده کرده باشید. با این حال، مایکروسافت گزینه های دیگری هم به شما پیشنهاد می دهد که البته قدری هزینه دربر خواهد داشت. ۵۰ گیگابایت فضای ذخیره سازی ماهیانه ۲ دلار هزینه  دارد؛ اما یک ترابایت فضای ذخیره سازی ماهیانه ۷ دلار هزینه در پی دارد و در عین حال، امکان استفاده ی شخصی از آفیس ۳۶۵ را برایتان فراهم می کند.

این فضای ابری به شما این امکان را می دهد تا وقتی اتصال اینترنت شما برقرار است، فایل ها و پوشه های شما به راحتی به کامپیوتر جدیدتان منتقل شود؛ بدون اینکه نگران از بین رفتن اطلاعاتتان به دلیل ایجاد مشکل در هارد درایو باشید. تنها مشکل موجود این است که تنظیمات اپلیکیشن های شما به کامپیوتر جدیدتان منتقل نمی شود.

۲. از هارد اکسترنال برای جابه جایی فایل ها کمک بگیرید

استفاده از هارد اکسترنال برای انتقال فایل ها از کامپیوتر قدیمی به کامپیوتر جدید این مزیت را دارد که نسخه ای پشتیبان از همه ی فایل های شما فراهم می کند که اگر زمانی دوباره به آن نیاز داشتید، بتوانید از آن بهره ببرید. این روش متداول ترین روش انتقال فایل و البته کمی زمان بر است؛ اما اگر هارد اکسترنالی دارید که بی استفاده مانده، برای جلوگیری از هزینه ی بیشتر می توانید از آن برای انتقال فایل ها استفاده کنید.

تمام کاری که باید انجام دهید این است که هارد اکسترنال را به کامپیوتر قدیمی تان متصل کنید و فایل ها و پوشه های مد نظرتان را به آن منتقل کنید. سپس، هارد را به کامپیوتر جدیدتان متصل کنید و فرایند معکوس انتقال را انجام دهید. فقط توجه کنید این روش، تنها برای انتقال فایل ها به کار می رود و نمی تواند تنظیمات ویندوز و اپلیکیشن ها را منتقل کند.

۳. از انتقال کابلی استفاده کنید

اگر نمی خواهید از سرویس فضای ذخیره سازی ابری استفاده کنید یا برای خرید هارد اکسترنال هزینه کنید، راه بسیار ارزان تری هم برای انتقال فایل بین ویندوز XP و ویندوز ۱۰ وجود دارد. این روش استفاده از کابل انتقال فایل بین ویندوزها است که هزینه ای حدود ۳۰ دلار دارد و از دو رابط USB 3 برای اتصال به دو کامپیوتر بهره می برد.

وقتی کامپیوترها به این کابل متصل شدند، نرم افزار مرتبط فایل ها، پوشه ها، تنظیمات و حساب های کاربری شما را به کامپیوتر جدید منتقل می کند. اگر یکی از کامپیوترهای شما USB 3 ندارد، از نمونه هایی می توانید استفاده کنید که با اتصال USB 2 فعال می شوند. توجه کنید انتقال کابلی، نسخه ی پشتیبان از فایل های شما فراهم نمی کند.

۴. از Macrium Reflect برای شبیه سازی هارددیسک استفاده کنید

داشتن نسخه ی پشتیبان کامل از اطلاعات روی کامپیوتر همیشه ایده ی عاقلانه ای است؛ چون هارددیسک ها ممکن است دچار مشکل شوند و از کار بیفتند. همچنین، ممکن است زمان هایی باشد که تصمیم بگیرید لپ تاپ یا کامپیوترتان را خانه تکانی کنید؛ اما ترجیح می دهید پس از خانه تکانی، کامپیوترتان دقیقا مانند قبل باشد. در این حالت، داشتن نسخه ی پشتیبانی که کاملا مشابه نسخه قبلی باشد، بسیار کمک کننده است. نرم افزار Macrium Reflect نرم افزاری است که می تواند این کار را برایتان انجام دهد و اطلاعاتتان را شبیه سازی کند. شبیه سازی هارد درایو به شما اجازه می دهد که بتوانید کپی کاملی از هارد درایو قدیمی تان روی درایو جدید داخلی یا خارجی ایجاد کنید. وقتی این شبیه سازی انجام شد، می توانید آن را روی کامپیوتر جدیدتان بوت کنید.

ابزارهای مختلفی برای شبیه سازی وجود دارند و Macrium Reflect یکی از نمونه های کاملا کاربردی آن است. نسخه ی رایگان آن برای کاربران عادی مناسب است و به درستی عمل می کند. کاربران حرفه ای و تجاری می توانند از نسخه های پولی آن استفاده کنند که قیمت های متفاوتی دارد. برای استفاده از این نرم افزار باید ابتدا آن را دانلود و نصب کنید.

۴.۱. چگونه برنامه ی Macrium Reflect را نصب کنیم؟

۱. مرورگر اینترنتی خود را بازکنید.

۲. وب سایت مربوط به Macrium Reflect را بازکنید.

۳. Download را انتخاب کنید.

۴. از بخش دانلود Home Use را انتخاب کنید.

۵. Save را انتخاب کنید.

۶. Run را بزنید.

۷. پس از اینکه جزئیات نصب را بررسی کردید، روی گزینه ی Download کلیک کنید.

۸. با انتخاب Yes دانلود شروع می شود.

۹. پس از اتمام دانلود، Next را انتخاب کنید.

۱۰. دوباره روی Next کلیک کنید.

۱۱. I accept the terms را انتخاب کنید.

۱۲. Next را بزنید.

۱۳. Next را انتخاب کنید.

۱۴. در مرحله    ی بعد، No را انتخاب کنید یا اگر می خواهید در نرم افزار ثبت نام کنید، مشخصات خود را وارد و Yes را انتخاب کنید.

۱۵. بازهم Next را بزنید.

۱۶. در این مرحله نیز روی Next کلیک کنید.

۱۷. روی Install کلیک کنید.

۱۸. دکمه ی Finish را بزنید.

در این بخش، نرم افزار Macrium Reflect را توضیح دادیم؛ اما این نرم افزار یکی از چندین نرم افزاری است که با آن ها می توانید فایل های خود را شبیه سازی کنید. از نمونه های دیگر آن AOMEI Backuppr و Clonezilla و Acronis True Image (نرم افزاری پولی) است.

۴.۲. چگونه با استفاده از Macrium Reflect هارددیسک کامپیوتر را شبیه سازی کنیم؟

قبل از شروع کار، مطمئن شوید هارددیسکی که قصد دارید روی آن شبیه سازی کنید، به کامپیوترتان متصل است و فضای خالی کافی دارد. حالا شبیه سازی را شروع کنید.

۱. نرم افزار Macrium Reflect را بازکنید.

۲. درایوی را انتخاب کنید که قصد دارید شبیه سازی  کنید. در اینجا، ما درایو C را انتخاب کردیم. با انتخاب درایو، مستطیل آبی روی آن نشان داده می شود.

۳. گزینه ی Clone this disk را انتخاب کنید.

۴. روی Select a disk to clone to کلیک کنید.

۵. در این مرحله، Destination disk را مشخص کنید. این، درایوی که قرار است اطلاعات روی آن شبیه سازی شود. درایو مذکور می تواند هارددیسک اکسترنال باشد یا درایوی داخلی. به یاد داشته باشید با انتخاب درایو مقصد، تمام اطلاعات روی آن حذف خواهد شد.

۶. در مرحله ی بعد، پارتیشن بندی درایوی که قصد شبیه سازی آن را دارید، به درایو مقصد منتقل کنید. دقت کنید ترتیب آن ها درست مانند درایو مبدأ باشد. در این مرحله، ممکن است نیاز داشته باشید ظرفیت پارتیشن ها را تغییر دهید.

۷. وقتی همه ی پارتیشن ها به درایو مقصد منتقل شد، Next را انتخاب کنید.

۸. بازهم روی Next کلیک کنید تا خلاصه ای از آنچه قرار است شبیه سازی شود، به شما نشان داده شود. آنچه انتخاب کرده اید، بادقت بررسی کنید.

۹. Finish را انتخاب کنید.

۱۰. درپایان، روی OK کلیک کنید.

۴.۳. چگونه اطلاعات شبیه سازی شده را در کامپیوتر جدید بازیابی کنیم؟

اگر اطلاعات درایو اصلی تان را روی درایو داخلی شبیه سازی کرده اید، با نصب درایو روی کامپیوتر جدیدتان و روشن کردنش، به راحتی می توانید از اطلاعات شبیه سازی شده استفاده کنید. با این حال، اگر اطلاعات را روی هارددیسک اکسترنال شبیه سازی کرده اید، باید چند مرحله را طی کنید تا پس از نصب ویندوز، بتوانید آن را فعال کنید. حتما قبل از شروع کار کامپیوترتان را خاموش کنید.

• هارد اکسترنال را به کامپیوتری متصل کنید که هارد درایو جدید روی آن نصب شده است.
• کامپیوتر را روشن کنید.
• وارد محیط بایوس شوید. توجه کنید اگر کامپیوترتان در حالت Secure Boot قرار دارد، قبل از اینکه بخواهید از روی هارد اکسترنال بوت کنید، Secure Boot را باید غیرفعال کنید.
• وارد منوِ بوت کامپیوتر شوید.
• گزینه ی Boot from the external USB drive را انتخاب کنید.

با این مراحل ویندوز ۱۰ شروع به کار می کند و اثری از تغییر درایو مشاهده نمی کنید؛ اما Macriun Reflect روی کامپیوتر نصب است. حالا مراحل را مانند مراحل شبیه سازی کردن طی کنید تا بتوانید اطلاعات هارد اکسترنال را روی هارد جدید کامپیوترتان شبیه سازی کنید.

بعد از اتمام شبیه سازی مرحله ی دوم، می توانید کامپیوتر را Restart کنید. هارد اکسترنال را جدا کنید و اجازه دهید ویندوز به حالت معمول شروع به کار کند.

۵. اشتراک گذاری فایل بدون HomeGroup

HomeGroup یکی از امکانات ویندوز ۱۰ برای انتقال فایل بود که در به روزرسانی فروردین امسال از ویندوز ۱۰ حذف شد. بنابراین، کسانی که برای انتقال فایل هایشان از HomeGroup استفاده می کردند، حالا باید از روش های دیگری استفاده کنند. سرویس HomeGroup در بخش File Explorer ویندوز دردسترس بود که در حال حاضر، این گزینه حذف شده است. درواقع، شرکت مایکروسافت قصد دارد کاربران را به سمت سرویس های مدرن مانند Share Functionality و Nearby و OneDrive و نیز ویژگی های ذاتی ویندوز ۱۰ برای اشتراک گذاری فایل ها و پرینتر سوق دهد. در اینجا، روش های اشتراک گذاری فایل و پرینتر در ویندوز ۱۰ و بدون HomeGroup را معرفی می کنیم.

۵.۱. استفاده از File Explore

اگر قصد دارید فقط یک بار فایلی را در اتاق یا بین سیستم های نقاط مختلف دنیا به اشتراک بگذارید، می توانید از گزینه ی Share استفاده کنید. برای این منظور مراحل زیر را به ترتیب انجام دهید:

۱. File Explorer را بازکنید (کلید میانبر Windows Key+E).

۲. با استفاده از گزینه ی Browse به پوشه ای بروید که فایل مد نظرتان در آنجا قرار دارد.

۳. فایل های مد نظرتان را انتخاب کنید.

۴. روی سربرگ Share کلیک کنید.

۵. گزینه ی Share را انتخاب کنید.

نکته: راه آسان تر این است که با کلیک راست روی فایل مد نظرتان، گزینه ی Share را مستقیم انتخاب کنید.

۶. روش اشتراک گذاری را انتخاب کنید. این روش ها ایمیل و Nearby Sharing و Microsoft Store App را شامل می شود.

۷. مراحل بعدی را طی کنید تا فایل مد نظرتان به اشتراک گذاشته شود.

دقت کنید اگر بخواهید فایل را با سیستمی نزدیک سیستم خود به اشتراک بگذارید، باید سیستم دوم به درستی در سیستم شما و سیستم شما به درستی در سیستم دوم معرفی شده باشد. گزینه ی Nearby Sharing از به روزرسانی اردیبهشت۱۳۹۷ و بعد از آن، در ویندوز ۱۰ فعال شده و دردسترس است. در این شیوه، از بلوتوث استفاده می شود.

۵.۲. استفاده از وان درایو

استفاده از وان درایو برای اشتراک گذاری فایل ها بین کامپیوترهای مختلف مراحل متفاوت تری دارد. در این روش، باید در ابتدا فایل را در وان درایو ذخیره کنید.

۱. File Explorer را بازکنید (Windows Key+E).

۲. با استفاده از Browse به پوشه ای در وان درایو بروید که فایلتان در آن قرار دارد.

۳. روی فایل مد نظرتان کلیک راست کنید و گزینه ی Share a OneDrive Link را انتخاب کنید.

۴. وقتی مراحل ایجاد لینک را طی کردید، لینکی یه شما نمایش داده خواهد شد که با کپی و ارسال آن می توانید امکان اشتراک فایل بین دو کامپیوتر را فراهم کنید.

علاوه بر این، وان درایو این امکان را به شما می دهد که بتوانید چگونگی اشتراک گذاری و شرایط اشتراک گذاری را تعیین کنید. برای این کار پس از انجام مرحله ی دوم، روی فایل راست کلیک کنید و گزینه ی More OneDrive Sharing Options را انتخاب کنید. با انتخاب این گزینه موارد زیر را خواهید دید.

• Allow Editing برای اجازه ی ویرایش فایل به اشتراک گذاشته شده
• Set Expiration date برای تعیین مدت زمانی که فایل همچنان در حالت اشتراک باقی می ماند
• Set password به منظور تعیین رمزعبور برای فایل به اشتراک گذاشته شده
• Get a copy of the link برای کپی گرفتن از لینک ایجادشده
• Send link via email برای ارسال لینک ازطریق ایمیل
• Share link in social media services برای ارسال لینک ازطریق شبکه های اجتماعی

۵.۳. استفاده مستقیم از File Explorer

اگر از آن دسته کاربرانی هستید که با استفاده از HomeGroup تعداد زیادی فایل را در شبکه ای محلی بین کامپیوترهای مختلف به اشتراک می گذاشته اید، هنوز هم می توانید این کار را انجام دهید؛ اما روند قدری متفاوت است.

۱. File Exporer را باز کنید (Windows Key+E).

۲. به پوشه ای بروید که فایل مد نظرتان در آن قرار دارد.

۳. روی پوشه راست کلیک کنید و Give access to و سپس، گزینه ی Specific people را انتخاب کنید.

۴. در بخش Network access، کاربرانی را که قصد دارید پوشه را با آن ها به اشتراک بگذارید و محتوای پوشه را انتخاب کنید. در این بخش، دو حالت وجود دارد:

• Individual User : اگر این گزینه را انتخاب کنید، کاربری که پوشه را با او به اشتراک گذاشته اید، باید برای دسترسی به پوشه نام و رمز عبور را وارد کند؛ مگر اینکه حساب کاربری آن مستقیما به سیستم شما ارتباط داشته باشد.
• Everyone: همه ی کسانی که به شبکه متصل هستند، می توانند به پوشه دسترسی داشته باشند و به نام و رمز عبور نیازی ندارند.

۵. دکمه ی Add را بزنید.

۶. با استفاده از بخش Permission Level، کاربرانی را انتخاب کنید که قرار است به پوشه دسترسی داشته باشند. در اینجا نیز، چند حالت امکان پذیر است:

Read: در این حالت، کاربران فقط می توانند فایل ها را بازکنند؛ اما امکان ویرایش یا حذف فایل ها و پوشه ها را ندارند. همچنین، نمی توانند فایل یا پوشه ی جدیدی ایجاد کنند.

Read/Write: کاربران می توانند فایل ها را باز، ویرایش، حذف یا بارگذاری کنند و فایل و پوشه ی جدیدی ایجاد کنند.

Remove: با این گزینه دسترسی کاربر یا گروهی از کاربران محدود می شود یا از بین می رود.

۷. گزینه ی Share را انتخاب کنید.

بعد از این مراحل، سیستم لینکی برای شما ایجاد می کند که ازطریق آن، کاربران شبکه می توانند به فایل مد نظر دسترسی داشته باشند.

این نکته را به یاد داشته باشید که در این روش، کاربران شبکه تا زمانی به پوشه دسترسی دارند که کامپیوتر مبدأ که پوشه را به اشتراک گذاشته، روشن و متصل به شبکه باشد.

۵.۴. چگونه از فایل به اشتراک گذاشته شده استفاده کنیم؟

وقتی فایل یا پوشه ای به اشتراک گذاشته می شود، حداقل دو راه برای دسترسی به آن وجود دارد. می توانید لینک ایجادشده را در File Explorer در Address bar کپی کنید یا اینکه ازطریق Network در قسمت چپ File Explorer فایل را مسیریابی کنید.

اگر با استفاده از این روش ها نتوانستید به پوشه ی مد نظر دسترسی پیدا کنید، احتمالا در تبدیل نام کامپیوتر شما به IP مشکلی وجود دارد یا اینکه مسیر مد نظر را Firewall بسته است. در این حالت، ابتدا با استفاده از آدرس IP کامپیوتری که فایل را به اشتراک گذاشته، نام کامپیوتر خود را تغییر دهید. برای این کار مسیر Settings> Network & Security را طی و Network adapter settings را بررسی کنید.

اگر احتمال می دهید مشکل Firewall وجود دارد، می توانید این گزینه را در هر دو کامپیوتر به طور موقتی غیرفعال کنید. برای این کار مسیر Windows Defender Security Center > Firewall & network protection را طی کنید و سپس، در قسمت Private network settings، گزینه ی Firewall را غیرفعال و سپس، دوباره سعی کنید به پوشه ای دسترسی پیدا کنید که به اشتراک گذاشته شده است.

اگر مشکل از Firewall باشد، می توانید با کلیک کردن روی گزینه ی Allow an app through firewall در صفحه ی Firewall & network protection مشکل را حل کنید. مطمئن شوید امکان File and Printer Sharing برای شبکه های Private فعال باشد.

آموزش نحوه اختصاص دادن حروف دائمی به درایوها در ویندوز ۱۰

روش های مختلفی برای الصاق حروف دائمی به درایوهای قابل جداسازی در ویندوز ۱۰ وجود دارد؛ ازجمله الصاق نام با ابزار مدیریت دیسک و الصاق نام با ابزار خط فرمان و الصاق نام با استفاده از رابط متنی.

به نقل از زومیت، در ویندوز ۱۰، وقتی حافظه های قابل جداسازی، مانند هارد دیسک های اکسترنال یا کارت های حافظه را به رایانه متصل می کنید، به محض اتصال، سیستم عامل حرفی برای شناسایی به آن حافظه در نظر می گیرد. با این حال، وقتی این ابزارها را جدا و باردیگر به سیستم متصل می کنیم، ممکن است حرف اختصاص یافته برای آن ابزار متفاوت باشد.

اگر این مسئله برایتان آزاردهنده است، باید بدانید راه حلی برای این مشکل وجود دارد. در ویندوز ۱۰، از سه طریق ابزار مدیریت دیسک (Disk Management) و ابزار خط فرمان (Command Prompt) و رابط متنی PowerShell می توانید حروف دائمی را به ابزارهای مشخصی اختصاص دهید.

با اختصاص حروف ثابت به درایوهای قابل جداسازی در ویندوز، احتمال تداخل در شناسایی دستگاه ها از بین می رود و نیز پیداکردن آن ها ساده تر می شود. در ادامه، نحوه ی الصاق نام به درایوها از سه روش مختلف را باهم یاد می گیریم.

۱. الصاق نام با ابزار مدیریت دیسک (Disk Management)

برای الصاق نام با استفاده از ابزار مدیریت دیسک، مراحل زیر را دنبال کنید.

۱. منو استارت را بازکنید.

۲. در قسمت جست وجو، عبارت Create and format hard disk partitions را بنویسید و اولین گزینه ی یافته شده را انتخاب کنید.

۳. در پنجره ی ابزار مدیریت دیسک، روی درایو دلخواه راست کلیک و گزینه ی Change Drive Letter and Paths را انتخاب کنید.

۴. در پنجره ی بعدی، روی Change کلیک کنید.

۵. در کادر ظاهرشده، گزینه ی Assign the following drive letter را انتخاب کنید.

۶. از فهرست کشویی یک حرف را انتخاب کنید.

نکته: برای جلوگیری از الصاق نام انتخابی تان به درایو دیگر، بهتر است از آخرین حروف الفبای انگلیسی استفاده کنید. پس، توصیه می کنیم به جای حروف D یا E یا F، حروفی مانند X یا Y یا Z را انتخاب کنید.

۷. OK را بزنید.

۸. در پنجره ی بعدی نیز، روی OK کلیک کنید.

پس از گذراندن این مراحل، با هربار اتصال درایو مشخص شده به رایانه، از حرف انتخابی شما استفاده خواهد شد. بدیهی است این انتخاب به رایانه ی شما محدود است و با اتصال ابزار ذخیره سازی به رایانه ای دیگر، حرف متفاوتی به آن اختصاص خواهد یافت.

۲. الصاق نام با ابزار خط فرمان (Command Prompt)

انتخاب نام دائمی برای درایوها ازطریق ابزار مدیریت دیسک ساده تر است؛ اما می توانید این کار را ازطریق ابزار خط فرمان نیز انجام دهید. برای این کار، مراحل زیر را دنبال کنید.

۱. منو استارت را بازکنید.

۲. عبارت Command Prompt را جست وجو کنید. روی اولین نتیجه ی نشان داده شده راست کلیک و گزینه ی Run as administrator را انتخاب کنید.

۳. فرمان زیر را بنویسید و سپس، Enter را بفشارید.

diskpart

۴. فرمان زیر را وارد کنید و Enter را بفشارید. این فرمان فهرستی از درایوهای متصل به رایانه را نشان می دهد.

list volume

۵. فرمان زیر را بنویسید و Enter را فشار دهید تا درایو دلخواهتان انتخاب شود.

select volume 3

در این مثال، عدد ۳ به چهارمین درایو در فهرست (Volume 3) اشاره می کند. بدیهی است در حالت های مختلف ممکن است بخواهید درایو متفاوتی انتخاب کنید. برای این کار، کافی است عدد نوشته شده بعد از کلمه ی Volume را جایگزین عدد ۳ در این مثال کنید.

۶. فرمان زیر را وارد کنید و Enter را بزنید.

assign letter=z

در این مثال، حرف Z برای درایو مد نظر ما در نظر گرفته خواهد شد. البته، به خواست خود می توانید حرف دیگری به جای Z در این فرمان تایپ کنید.

پس از انجام این مراحل، با هربار اتصال دستگاه، ویندوز همان حرف انتخابی تان را برای درایو در نظر می گیرد.

۳. الصاق نام با استفاده از رابط متنی PowerShell

گزینه ی دیگر برای انجام این کار، استفاده از رابط متنی PowerShell است. برای انجام کار، مراحل زیر را طی کنید.

۱. منو استارت را بازکنید.

۲. عبارت PowerShell را جست وجو کنید. روی اولین نتیجه راست کلیک و گزینه ی Run as administrator را انتخاب کنید.

۳. در صفحه ی فرمان، فرمان زیر را وارد کنید و سپس، Enter را بفشارید.

Get-Disk

۴. فرمان زیر را وارد کنید تا نام دلخواه به درایو انتخابی شما اختصاص پیدا کند.

Get-Partition -DiskNumber 1 | Set-Partition -NewDriveLetter Z

در مثال مذکور، عدد ۱ نشان دهنده ی شماره ی درایو انتخابی در فهرست (زیر ستون Number) و حرف Z نیز حرف درنظر گرفته شده برای درایو است. بدیهی است بنابر نیازتان، این دو گزینه ممکن است متفاوت باشند.

مانند دو روش قبل، در این روش نیز حرف انتخابی شما همواره به درایو دلخواه اختصاص پیدا خواهد کرد.

هفت فرمان برای نصب مجدد و به روزرسانی ویندوز 10

نصب ویندوز با پاک سازی سیستم، به روزرسانی با حفظ اپلیکیشن ها و تنظیمات، به روزرسانی با حذف اپلیکیشن ها و حفظ داده ها و نصب و به روزرسانی ویندوز ۱۰ ازطریق WDS ازجمله فرمان هایی برای نصب مجدد و به روزرسانی ویندوز ۱۰ است.

به نقل از زومیت، در اغلب محصولات مایکروسافت، می توان کار مشخصی را از چندین راه انجام داد. این مسئله برای متخصصان فناوری اطلاعات هم صدق می کند که با رایانه های ویندوزی سروکار دارند. برای مثال، می توان به نصب اپلیکیشن ها و به روزرسانی سیستم عامل اشاره کرد. در این مطلب، تمرکز ما روی گزینه ی دوم خواهد بود.

در هر سازمان و مؤسسه ای که مسئولیت حفظ  و نگه داری رایانه های ویندوزی برعهده ی شما باشد، زمانی فرامی رسد که سیستم عامل را باید نصب یا به روزرسانی کنید. هرچند رویه ی کار در سازمان های مختلف و بسته به نوع سیستم ها ممکن است متفاوت باشد، فرمان هایی که در ادامه به آن ها اشاره کرده ایم، در اغلب مواقع کاربرد دارند.

پیش از هر چیز، نباید فراموش کنیم برای نصب ویندوز ۱۰، باید فایل های نصب روی دستگاه ذخیره سازی (مانند فلش مموری ها) قرار گیرند یا به صورت اشتراکی در شبکه دردسترس باشند. برخی سازمان ها نیز از ابزاری موسوم به WDS یا Windows Deployment Services (به معنای خدمات اجرای ویندوز) استفاده می کنند. این ابزار امکان اجرای ویندوز را ازراه دور برای مدیرانِ سیستم فراهم می کند. در این مطلب، با دو فرمان آشنا می شویم که برای نصب ویندوز ازطریق WDS به کار می روند.

نصب ویندوز با پاک سازی سیستم

اگر می خواهید دیسک سخت را فرمت و ازطریق ابزار ذخیره سازی ویندوز را نصب کنید، می توانید از فرمان زیر استفاده کنید. توجه کنید در این روش، ازطریق اینترنت یا شبکه  جدیدترین به روزرسانی ها را هم به فایل های نصب باید الصاق کنید.

setup /auto clean /DynamicUpdate enable /Priority high /Quiet

به روزرسانی با حفظ اپلیکیشن ها و تنظیمات

گاهی اوقات لازم است ویندوز ۱۰ را به نسخه ی جدیدتری ارتقا دهید؛ اما درعین حال، می خواهید اپلیکیشن ها و داده های کاربر دست نخورده باقی بمانند. در این حالت نیز، می توانید برای نصب از ابزار ذخیره سازی استفاده کنید؛ اما همان طور که گفته شد، تغییری روی اپلیکیشن ها و اطلاعات شخصی اعمال نمی شود. برای انجام این کار از فرمان زیر استفاده کنید.

setup /auto upgrade

به روزرسانی با حذف اپلیکیشن ها و حفظ داده ها

با این فرمان نیز می توانید ویندوز را ازطریق ابزار ذخیره سازی به روزرسانی کنید؛ اما تفاوت در این است که این بار تنها داده های شخصی بدون تغییر باقی می مانند؛ ولی تمامی اپلیکیشن ها حذف می شوند.

setup /auto dataonly

به روزرسانی با حذف اپلیکیشن ها و داده های شخصی

گاهی اوقات ضمن به روزرسانی ویندوز ۱۰، تمامی داده ها و اپلیکیشن ها هم باید حذف شوند. در چنین حالتی هم می توانید از ابزار ذخیره سازی برای نصب به روزرسانی ها استفاده کنید. باتوجه به پاک شدن تمامی اپلیکیشن ها، توصیه می کنیم پیش از انجام کار، نرم افزارهای لازم را در اختیار داشته باشید تا پس از به روزرسانی ویندوز، بتوانید آن ها را نصب کنید. برای انجام به روزرسانی با حذف اپلیکیشن ها و داده های شخصی از این فرمان استفاده کنید.

setup /auto clean

نصب و به روزرسانی ویندوز ۱۰ ازطریق WDS

اگر قصد دارید ویندوز ۱۰ را روی یکی از رایانه های داخل شبکه ازطریق سرور WDS نصب یا به روزرسانی کنید، می توانید از فرمان زیر استفاده کنید. توجه کنید با استفاده از این فرمان، سرور WDS به صورت خودکار یافت می شود.

setup /WDS /WDSDiscover

اگر قصد دارید به سرور WDS مشخصی متصل شوید، باید از فرمان زیر استفاده کنید. توجه کنید در انتهای این فرمان آدرس آی پی (IP) یا دامنه ی معتبر را به صورت کامل باید وارد کنید.

setup /WDS /WDSDiscover /WDSServer:آدرس آی پی یا دامنه ی معتبر

نکته: برای مشاهده ی توضیحات کامل فرمان setup، می توانید از این فرمان استفاده کنید.

setup /?

همچنین، براساس نیازهای خود می توانید از سوئیچ های مختلف این فرمان نیز به طور ترکیبی استفاده کنید.

چگونه فایل های رمزدار مایکروسافت آفیس را باز کنیم؟

فایل های مایکروسافت آفیس می توانند با رمزگذاری امن شوند؛ اما چگونه می توان این رمز را بازکرد؟ با ما همراه باشید تا با کرک کردن این فایل ها بیشتر آشنا شوید.

به نقل از زومیت، فایل های مایکروسافت آفیس می توانند با رمز ایمن شوند تا از دسترسی غیرمجاز و دست کاری داده ها مصون بمانند. با این حال، اسناد رمزگذاری شده به وسیله ی نسخه های قدیمی تر آفیس مشکل امنیتی دارند و هَش های (Hash) آن ها می تواند با برنامه ی ساده office2john استخراج شود. همچنین، ابزارهایی نظیر John the Ripper و Hashcat می توانند هَش های استخراج شده را کرک کنند.

استخراج هَش از فایل مایکروسافت آفیس با ابزار office2john فقط چند ثانیه طول می کشد. استاندارد رمزنگاری محصولات آفیس طی سال ها تغییر کرده؛ اما هیچ کدام از آن ها در مقابل office2john امن نیستند.

این ابزار به زبان پایتون نوشته شده و فقط از ترمینال اجراشدنی است. این ابزار روی نرم افزارهای ورد، اکسل، پاورپوینت، وان نوت، پراجکت، اکسس و اوت لوک نسخه های ۹۷، ۲۰۰۰، ۲۰۰۳، ۲۰۰۷، ۲۰۱۰ و ۲۰۱۳ روی ویندوز و مک، کاربردی است. البته، office2john روی نسخه های جدیدتر ۲۰۱۶ و ۲۰۱۹ کار نمی کند.

دقت کنید این مقاله صرفا جنبه ی آموزشی دارد و استفاده ی صحیح و اخلاقی و قانونی از آن برعهده ی خود شماست.

نصب کالی

این آموزش برای سیستم عامل کالی (Kali) تدارک دیده شده  است. کالی توزیع لینوکس مشتق شده ای از دبیان است که به طور خاص برای امنیت و آزمایش نفوذ طراحی شده  است. این سیستم عامل نسخه ی جدیدی از BackTrack به حساب می آید. کالی را شرکت آفنسیو سکیوریتی (Offensive Security) پشتیبانی می کند. افزون بر این، می توانید کالی را به طور مستقیم روی VMWare نصب کنید.

مرحله ی اول: office2john را نصب کنید

برای شروع کار ابتدا باید این ابزار را از گیت هاب دریافت کنید؛ زیرا office2john در نسخه ی استاندارد John the Ripper وجود ندارد. ابزار John the Ripper به طور پیش فرض روی سیستم کالی شما نصب است. این ابزار با wget به راحتی دریافت می شود.

مرحله ی دوم: همه فایل ها را در یک مسیر قرار دهید

برای اجرای office2john با پایتون، باید ترمینال را به مسیر نصب آن هدایت کنیم. برای اکثر افراد این مسیر به طور پیش فرض همان Home است (فقط تایپ کنید cd)؛ اما می توانید مسیرهایی جدا نیز ایجاد کنید.

پس از این کار، نیاز داریم فایل مناسبی برای آزمایش پیدا کنیم.

مرحله ی سوم: هَش را با office2john استخراج کنید

در این مرحله، هَش  فایل رمزگذاری شده را باید استخراج کنیم. دستور زیر را اجرا کنید و خروجی در hash.txt برای استفاده ی آتی ذخیره می شود.

python office2john.py dummy.docx > hash.txt

برای تأیید موفقیت عملیات استخراج از دستور cat استفاده کنید. می توانید هش استخراج شده از فایل ورد ۲۰۰۷ را در خط دوم مشاهده کنید.

مرحله ی چهارم: هَش استخراج شده را کرک کنید

در این مرحله، باید هشی را کرک کنیم که از فایل آفیس استخراج کرده ایم. همان طور که ابتدای مقاله اشاره کردیم، دو ابزار برای این کار وجود دارد که هر دو کاملا عالی کار می کنند و هیچ کدام درمقایسه با دیگری برتری ندارد و انتخاب بین آن ها کاملا سلیقه ای است.

روش اول: John the Ripper

نشانه ی –wordlist را برابر مکان فهرست کلمات خود قرار دهید. بدیهی است برای رمز عبورهای دشوارتر و پیچیده تر به بانک های غنی تری نیاز خواهید داشت.

این ابزار کرک را شروع می کند و به دنبال مورد مطابق می گردد. هرچه پیچیدگی رمز بیشتر باشد، زمان بیشتری نیاز است. برای مشاهده ی وضعیت ابزار کافی است دکمه ای را فشار دهید. وقتی عملیات تمام شود، رمز یافت شده روی صفحه نمایش نشان داده خواهد شد.

امکان نمایش با استفاده از –show نیز وجود دارد.

روش دوم: Hashcat

روش دوم استفاده از Hashcat است. برای شروع می توانید از منوِ راهنمای این ابزار (–help) بهره ببرید. این راهنما اطلاعات کاملی از نحوه ی کار و امکانات این ابزار در اختیارتان قرار می دهد.

در این آزمایش، ما فقط به حالت های هَش مایکروسافت آفیس نیاز داریم. نزدیک انتهای منوِ راهنما، تنظیمات مربوط به حالت های مایکروسافت آفیس و شماره های مرتبط با آن را مشاهده می کنیم. برای مثال، شماره ID مربوط به فایل آفیس ۲۰۰۷ عدد ۹۴۰۰ است.

9700 | MS Office <= ۲۰۰۳ $0/$1, MD5 + RC4               | Documents

9710 | MS Office <= ۲۰۰۳ $0/$1, MD5 + RC4, collider #1  | Documents

9720 | MS Office <= ۲۰۰۳ $0/$1, MD5 + RC4, collider #2  | Documents

9800 | MS Office <= ۲۰۰۳ $3/$4, SHA1 + RC4              | Documents

9810 | MS Office <= ۲۰۰۳ $3, SHA1 + RC4, collider #1    | Documents

9820 | MS Office <= ۲۰۰۳ $3, SHA1 + RC4, collider #2    | Documents

9400 | MS Office ۲۰۰۷                                   | Documents

9500 | MS Office ۲۰۱۰                                   | Documents

9600 | MS Office 2013                                   | Documents

حال می توان سایر تنظیمات را با دستورهای زیر اعمال کرد:

hashcat -a 0 -m 9400 –username -o cracked_pass.txt hash.txt /usr/share/wordlists/nmap.lst

• نشانگر -a نوع حمله را تنظیم می کند (مقدار پیش فرض ۰).
• نشانگر -m حالت استفاده شده را تعیین می کند (عددی که پیدا کردیم ۹۴۰۰ برای آفیس ۲۰۰۷).
• گزینه ی –usename هرگونه نام کاربری را در فایل هَش نادیده می گیرد.
• فایل خروجی را با نشانگر -o می توان تعیین کرد.

درنهایت، با ورود فایل hash.txt که حاوی هَش فایل ما است و یک بانک لغات، Hashcat شروع به کرک می کند.

پس از گذشت زمان متناسب با پیچیدگی رمز فایل، Hashcat رمز را پیدا و آن را در فایل خروجی چاپ می کند.

محتویات فایل خروجی را می توانید با استفاده از cat ببینید. رمز یافت شده در انتهای فایل و پس از هَش قرار دارد.

استفاده از دو روش مختلف برای کرک هَش به دست آمده از ابزار office2john را یاد گرفتیم.

چگونه فایل های خود را ایمن نگه داریم؟

همیشه برای مقابله با شکستن رمزها، بهترین راه انتخاب رمزی مناسب است. رمز مناسب رمزی است که طولانی و حدس نزدنی باشد. ترکیبی از حروف کوچک و بزرگ و اعداد و علائم خاص بهترین گزینه برای رمز قوی و  مطمئن است. رمز عبور هرچه طولانی تر باشد، بهتر است؛ زیرا احتمال کرک شدن آن ازطریق سیستم های حدس رمز تقریبا به صفر می رسد.

در نظر بگیرید این آسیب پذیری در نسخه های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۹ مایکروسافت آفیس وجود ندارد؛ پس، بهتر است هرچه سریع تر آفیس خود را به روزرسانی کنید. درضمن، فایل های قدیمی شما که با نسخه های قبلی ساخته شده اند، همچنان آسیب پذیرند. استفاده از روش های رمزنگاری های دیگر نیز می تواند امنیت فایل های شما را تضمین کنند.

جمع بندی

در این مقاله، متوجه شدیم فایل های رمزنگاری شده ی مایکروسافت آفیس چندان هم امن نیستند. از ابزار office2john می توان هَش فایل ها را استخراج و با ابزارهایی نظیر John the Ripper و Hashcat آن را کرک کرد. در انتها نیز با روش های مقابله با این آسیب پذیری آشنا شدیم. نکات این بخش را رعایت کنید تا خیالتان از بابت امنیت اسناد آفیس راحت شود.

چگونه از حسگر اثر انگشت گوشی برای باز کردن قفل لپ تاپ استفاده کنیم

در حالی که اکثر گوشی های هوشمند حسگر اثر انگشت دارند، لپ تاپ های ویندوزی زیادی از این قابلیت بی بهره هستند. با این حال، چطور از حسگر گوشی برای آنلاک لپ تاپ استفاده کنیم؟

به نقل از زومیت، اگر با تمهید سامسونگ برای برقراری ارتباط بین دستگاه هایش با نام سامسونگ فِلو (Samsung Flow) آشنا باشید، حتما می دانید یکی از قابلیت های تمهید مذکور آن است که به شما این امکان را می دهد با استفاده از آن، قفل لپ تاپ سامسونگ خود را با اثر انگشت تبلت یا گوشی هوشمند سامسونگ خود بازکنید. البته، سامسونگ فِلو از دو سال پیش، به لپ تاپ های غیرسامسونگ نیز راه پیدا کرد؛ اما همچنان برای بازکردن قفل به گوشی سامسونگ با اندروید ۶ و بالاتر و تبلت سامسونگ با اندروید ۷ و بالاتر نیاز است.

در این مطلب آموزشی، زومیت روشی را به شما آموزش می دهد که به کمک آن بتوانید با هر گوشی و لپ تاپی امکان مشابهی داشته باشید و قفل ویندوز دستگاه را با اثر انگشت گوشی خود باز کنید.

باز کردن قفل لپ تاپ با حسگر اثر انگشت گوشی

برای اینکه بتوانیم قفل ویندوز لپ تاپ خود را با اثر انگشت تعریف شده در گوشی بازکنیم، به نرم افزاری به نام ریموت فینگرپرینت آنلاک (Remote Fingerprint Unlock) نیاز داریم. این نرم افزار دو نسخه ی رایگان و پولی دارد که در زیر، فهرست ویژگی های آن ها را مشاهده می کنید.

قابلیت های مشترک (موجود در نسخه ی رایگان و پولی)

• پشتیبانی از پیکربندی ۳۲ و ۶۴ بیت
• پشتیبانی از رایانه های دارای ویندوز ویستا، ویندوز ۷، ویندوز ۸ و ویندوز ۱۰
• پشتیبانی از اندروید ۶ و بالاتر
• قابلیت های کلی موجود در نسخه ی رایگان
• پشتیبانی از بازکردن قفل ازراه دور هم حساب های کاربری محلی (Local) و هم آنلاین به کمک حسگر اثر انگشت
• ارتباط بین یک رایانه با یک حساب کاربری برای بازکردن قفل از راه دور
• پشتیبانی از Wi-Fi Tethering

قابلیت های مختص نسخه ی پولی نرم افزار

• فاقد هرگونه تبلیغات
• امکان افزودن چندین رایانه ی ویندوزی
• امکان افزودن حساب های کاربری مختلف برای هر رایانه
• پشتیبانی از Wake-on-LAN

نحوه ی انجام کار

نصب و اجرای برنامه ی یادشده نسبتا ساده است. تمام کاری که باید انجام دهید، نصب ماژول روی سیستم و نصب اپلیکیشن روی گوشی یا تبلت دارای حسگر اثر انگشت است. برای این  کار پس از اطمینان از اینکه هر دو دستگاه به یک شبکه متصل هستند مراحل زیر را دنبال کنید.

۱. ریموت فینگرپرینت آنلاک را از گوگل  پلی دانلود و نصب کنید.

۲. ویندوز فینگرپرینت Credential Module را برای ویندوز دانلود و روی لپ تاپ ویندوزی خود نصب کنید.

۳. اپلیکیشن اندرویدی را اجرا کنید و به قسمت اسکن بروید.

۴. عملیات اسکن را آغاز کنید و اجازه دهید برنامه دستگاه ویندوزی شما را پیدا کند. توجه داشته باشید برای اینکه اپلیکیشن قادر به پیدا کردن لپ تاپ شما باشد، باید هردو دستگاه به یک مودم وصل باشند و نرم افزارهای تغییر IP نیز در هیچ یک از دو دستگاه فعال نباشد.

۵. روی رایانه ی مد نظر خود بزنید. می توانید در این مرحله نامی برای این دستگاه ایجاد کنید.

۶. بعد از اضافه کردن رایانه، به بخش حساب های کاربری (Accounts) بروید.

۷. روی اضافه کردن حساب کاربری (Add Account) بزنید. حالا نام کاربری و رمزعبور حسابی را وارد کنید که قصد دارید قفلش را بازکنید.

۸. پس از آنکه اطلاعات حساب کاربری را وارد کردید، روی حساب ایجادشده بزنید تا عبارت Selected درمقابل آن ظاهر شود. توجه کنید اگر این  کار را انجام ندهید با خطایی مبنی بر انتخاب نشدن حساب پیش فرض مواجه خواهید شد.

۹. حالا رایانه را قفل کنید (دکمه ی ویندوز + L). در صفحه ی قفل، باید کاربر جدیدی با نام Fingerprint Unlock با عبارت The module is active مبنی بر فعال بودن ماژول را مشاهده کنید.

۱۰. اپلیکیشن ریموت فینگرپرینت آنلاک را روی گوشی یا تبلت اندرویدی خود اجرا کنید و به بخش Unlock بروید و اثر انگشت خود را اسکن کنید.

اگر همه چیز درست انجام شده باشد، خواهید دید قفل ویندوز به طور خودکار باز می شود.

امنیت

برای اطمینان خاطر آن دسته از کاربرانی که نگرانی های زیادی بابت امنیت دستگاه هایشان دارند، به اطلاع می رسانیم برنامه های معرفی شده را هیچ یک از آنتی ویروس ها مخرب شناسایی نکرده اند و عملکرد آن ها نیز به گونه ای است که ایمنی لازم را به همراه دارد.

لازم به ذکر است که ارتباط بین ماژول و اپلیکیشن از نوع ارتباط امن SSL است و اطلاعات به صورت محلی (Local) و رمزنگاری شده ذخیره می شوند و حتی اگر کسی به آن ها دسترسی پیدا کند، نمی تواند کدگشایی کند. همچنین، در صورتی که برنامه را حذف یا ریست کنید یا حتی یکی از اثر انگشت های تعریف شده را تغییر دهید، فایل شامل حساب های کاربری برای همیشه پاک خواهد شد و باید مراحل مربوط تعریف حساب کاربری را باردیگر انجام دهید.

نکات کلیدی

• جست وجو و پیدا کردن در این روش به کمک قابلیت WiFi Thethering انجام می پذیرد. بنابراین لازم است هر دو دستگاه به یک شبکه (روتر) وصل باشند.
• چنان چه باوجود اتصال به شبکه ی یکسان قادر به پیدا کردن لپ تاپ نبودید، قبل از هرچیز مطمئن شوید که ماژول روی صفحه ی Log On ویندوز شما قابل مشاهده باشد. برای مثال در ویندوز ۱۰ باید ماژول را در سمت چپ، پایین صفحه مشاهده کنید.
• اگر از فایروالی غیر از فایروال پیش فرض ویندوز استفاده می کنید، حتما مجوز ترافیک ورودی و خروجی را در هر دو حالت TCP و UDP به LogonUI.exe موجود در مسیر C:\Windows\System32 بدهید.
• اطمینان پیدا کنید هم رایانه و هم گوشی یا تبلت شما به یک شبکه متصل باشند؛ این یعنی آدرس IP در هر دو دستگاه با 192.168.1 آغاز شده باشد. طبیعی است استفاده از برنامه های تغییر IP روند کار را مختل خواهد کرد.
• اگر در شبکه ی خود پورت هایی را بلاک کرده اید، اطمینان حاصل کنید پورت ۴۰۰۹ جزو آن ها نباشد. این پورت باید به منظور عملکرد صحیح برنامه، هم روی TCP و هم UDP فعال باشد.

چنان چه حساب کاربری را اضافه کرده اید، اما آنلاک اتفاق نمی افتد، موارد زیر را بررسی کنید.

• اگر از اکانت مایکروسافت (روش آنلاین) برای لاگین به ویندوز استفاده می کنید، هنگام افزودن حساب کاربری در اپلیکیشن به جای وارد کردن ایمیل از نام به نمایش در آمده در صفحه ی قفل ویندوز استفاده کنید.
• اگر از اکانت لوکال برای لاگین به ویندوز ویستا و ۷ استفاده می کنید، ممکن است قبلا نام کاربری خود را تغییر داده باشید، اما ویندوز این نام را از ریشه تغییر نمی دهد؛ پس لازم است نام ریشه ای حساب خود را پیدا کنید. برای این کار کافی است Command Prompt را اجرا کرده و در آن تایپ کنید: whoami. نام کاربری به نمایش درآمده نام اصلی حساب کاربری شما و همان نامی است که اپلیکیشن به آن نیاز دارد.