اداره کل امور رسانه های سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران، در پاسخ به گزارش «سرقت طرح اصلی یک نابینا توسط یک شبکه تلویزیونی» جوابیه ای منتشر کرده است. در این جوابیه آمده است: روزنامه شرق در گزارشی به قلم سمیه جاهدعطائیان در تاریخ 13 اسفند 1402 با تیتر «سرقت طرح اصلی یک نابینا توسط یک شبکه تلویزیونی» متنی منتشر کرده که کمتر رنگ و بوی فرهنگ و هنر دارد و بدون کمترین تلاش برای دریافتن ماجرا یا جرعه ای از حقیقت و بهره مندی از سواد رسانه ای، بیشتر وجهه شب نامه نویسی و روایت پرونده های خیالی برای صفحات روزنامه های زرد به خود گرفته است تا جایی که می توان آن را سرقت اعتبار از روزنامه شرق توصیف کرد. در آن گزارش ادعا شده تولید و پخش «محتوای فیلم ها به صورت صوتی ایده اصلی یک فرد نابینا» است و شبکه نمایش آن را به ناحق به نام خود زده است؛ اما در جای دیگری از همین مقاله، ذکر شده است «سابقه تولید و پخش این دست از فیلم ها به نفع افراد دارای اختلال بینایی در کشورهای مختلف دنیا، به حدود ۳۰ سال پیش باز می گردد». گذشته از اینکه چنین گزاره ای درباره چنین روندی نادرست است و از خبرنگار محترم شرق دعوت می شود پیش از دست به قلم شدن درباره موضوعات نسبتاً تخصصی، کمی مطالعه داشته باشد، اما با استناد به همان جمله باید گفت «ایده اصلی» تولید و پخش «محتوای فیلم ها به صورت صوتی» متأسفانه نه به نام یک هم وطن ایرانی و همین امسال، بلکه ده ها سال پیش تر ثبت و اجرایی شده است. پس از این توهم «دن کیشوت وار» دست برداریم که این ایده، اصیل و ناب و بارقه ای بوده که ناگهان شخصی مطرح کرده و حالا صداوسیما آن را ربوده و به نام خود زده است! برای آنکه موضوع برای خوانندگان محترم روزنامه شرق روشن شود، لازم است ذکر شود بررسی سوابق و اسناد نشان می دهد چنین طرحی پیش تر نیز در سیما مطرح شده بود، اما با این جمع بندی که چنین ایده ای قدیمی و در رادیو نیز در حال اجراست، استفاده از آن در سیما فاقد ارزش افزوده دانسته شده بود. علی ای حال، اجرایی شدن ایده «پخش فیلم با صدای شرح صحنه» در شبکه نمایش به ابتدای انتصاب مدیر پیشین این شبکه (خرداد ۱۴۰۱) بازمی گردد که به دلایلی که موضوع این متن نیست، امکان تحقق نیافت. پس از انتصاب محمد غلامرضایی (آبان ۱۴۰۲) بود که این ایده مجددا روی میز قرار گرفت و به همراه زیرنویس کردن فیلم برای ناشنوایان که چند سالی در شبکه مسکوت مانده بود، اجرایی شد. حال باید پرسید اینکه شبکه نمایش صداوسیما در جهت «عدالت گستری» تلاش کند با اتکا به روندهای آزموده شده جهانی گامی در جهت خدمت به جامعه نابینایان و کم بینایان یا ناشنوایان و کم شنوایان کشور بردارد اقدامی مجرمانه، عجیب یا خطرناک است که باید با توسل به هر حربه ای و با اغراض سیاسی، آن را زیر سؤال برد؟! این شبکه وجهه همت خود را همه ایرانیان عزیز قرار داده است؛ به ویژه همه آنهایی که با کمترین بهره مندی و برخورداری از امکانات، چشم امیدشان برای سرگرمی و پرکردن اوقات فراغت به تلویزیون دوخته می شود. اگرچه روزنامه شرق برای نابینایان یا کم بینایان نسخه ای به خط بریل منتشر نمی کند، اما اگر این نوشتار به گونه ای به سمع و اطلاع این عزیزان رسید و از امکان جدید شبکه نمایش بهره مند شدند، بدانند که مشتاقانه منتظر شنیدن دیدگاه آنها درباره تجربه استفاده شان از این خدمت جدید شبکه نمایش هستیم و با گوش جان پذیرای نقد و نظر آنها خواهیم بود».
منبع: رویداد ایران