کودک کم بینا از طرفی دیدش به اندازه ای است که نمی خواهد از عصا استفاده کند و از طرفی مهارت اینکه از چشمش به خوبی استفاده کند ندارد. کودک ناچار می شود وارد مدارس نابینایان شده و بریل خوان شود.
فاطمه عرب مربی آموزش توانبخشی سازمان بهزیستی که خود نیز کم بیناست معتقد است یکی از اولین مسائل مهم در عرصه توانبخشی نابینایان و کم بینایان، تربیت بینایی در کودکان کم بینای زیر ۶ سال است. کودکانی که با توانبخشی مناسب می توانند اول مهر همراه دیگر کودکان وارد مدارس عادی شوند و پا به پای کودکان بینا درس بخوانند و از آن طرف هم کودکان عادی یاد می گیرند با هم سالانی که دچار محدودیت هستند چگونه برخورد کنند.
وی عدم ارجاع به موقع پزشکان و بینایی سنجان را مهمترین دلیل در عدم توانمندسازی کودکان کم بینا می داند و معتقد است کودکی که دچار کم بینایی یا نابینایی است وقتی نزد پزشک می رود پزشک به او اعلام می کند که تو دچار معلولیت شدی اما متأسفانه بسیاری از پزشکان ما از خدمات توانبخشی در کشور آگاه نیستند و به این دلیل که نمی دانند؛ نمی توانند راهنمایی مناسبی هم به والدین کودک کم بینایان داشته باشند.
این گونه است که والدین کودک کم بینای خود را بدون اینکه فرزندشان توانبخشی شده باشد به مدارس عادی می برند و مدارس هم متأسفانه عمدتاً چندان اعتقادی ندارند که از کودکان کم بینا را بپذیرند.
عرب در تشریح نوع نگاه معلمان مدارس عادی به کودکان کم بینا گفت: آموزش و پرورش عمدتاً این طور استدلال می کند که کودک یا می بینند یا نمی بینند. اگر می بیند به مدارس عادی برود و اگر نمی بینند باید بریل خوان شود. در نتیجه گروهی که خیلی مظلوم واقع می شوند؛ نه جایگاهی به عنوان بینا دارند و نه جایگاهی به عنوان فرد نابینا دارند گروه کم بینایان هستند. نابینایان تکلیفشان معلوم است وارد مدارس آموزشی نابینایان شده و بریل خان می شوند و عصای سفید خود را می گیرند و زندگی طبیعی خود را طی می کنند اما یک کم بینا در این بین می ماند.
در حقیقت کودک کم بینا از طرفی دیدش به اندازه ای است که نمی خواهد از عصا استفاده کند و از طرف دیگر مهارت اینکه از چشمش به خوبی استفاده کند هم ندارد و آموزش ندیده است در نتیجه کم بینا هم ناچار می شود وارد سیکل و عرصه مدارس نابینایان وارد شود.
معلمان مدارس عادی اصلاً بلد نیستند با دانش آموزان کم بینا کار کنند
مربی آموزش توانبخشی سازمان بهزیستی در این رابطه گفت: متأسفانه آموزش و پرورش کودکان کم بینا را نمی پذیرد. معلمان مدارس عادی اصلاً بلد نیستند با دانش آموزان کم بینا کار کنند؛ والدین کودکان کم بینا هم اضطراب دارد دارند از برچسب های مثل کور کودک کم بینا آزار ببیند اینها مسائل فرهنگی است.
برای آموزش کودک کم بینا باید وقت و تلاش بیشتری گذاشته شود مهارت چشم و دست باید بالاتر برود صبوری بیشتری نیاز دارد
با این حال اگر مادر و پدر یک کودک کم بینا بتواند با توانبخشی به موقع کودک را در مدرسه عادی ثبت نام کند مسیر زندگی او را تغییر داده است؛ در غیر این صورت کودک به مدارس کودکان نابینا می رود و با کودکانی که به صورت کلی نابینا هستند در یک کلاس درس می خواند.
عرب با اشاره به اینکه کودکان کم بینا و نابینا با هم در یک کلاس درس می خوانند گفت: این در حالی است که آموزش به کودکان کم بینا اصلاً متفاوت است. برای آموزش کودک کم بینا باید وقت و تلاش بیشتری گذاشته شود مهارت چشم و دست باید بالاتر برود صبوری بیشتری نیاز دارد و متأسفانه در سیستم آموزش و پرورش ما این تفکر غلط وجود دارد که فکر می کنند همه کودکان کم بینا در نهایت نابینا می شوند و به همین دلیل هیچ تلاشی برای توانبخشی به کودکان کم بینا نمی شود و همین موجب می شود کم بینایان هم در نهایت بریل خان شوند.
منبع: مهر.