نویسنده: فاطمه جوادیان
منبع: بیستمین شماره ی ماهنامه ی نسل مانا
صبح در خانۀ سارا از خواب بیدار می شوم. در اینجا در بهمن ماه آفتاب بعد از ساعت هشت صبح طلوع می کند. هنوز هوا تاریک بود که سروش به مدرسه رفت. او به یک مدرسۀ ایرانی می رود و در مسیر سوار اتوبوس و تراموا می شود. تمام شب هایی که در خانۀ سارا هستم، در رختخوابی نرم و سبک روی کاناپه کنار پنجره می خوابم. پنجره را که باز کنی، دستت می رود روی کف بالکن. تا حالا با چنین سبکی از معماری مواجه نبوده ام. معمولاً بالکن ها با اتاق هم سطح هستند و با یک در از هم جدا می شوند، اما در این خانه و شاید هم بعضی خانه های دیگر، کف بالکن و اتاق هم سطح نیستند و با پنجره از هم جدا می شوند. خانۀ سارا بالای یک رستوران عربی قرار دارد.
حدود ساعت نُه، بعد از خوردن صبحانه به سمت محل کار سارا حرکت می کنیم. در روزهای بعد درمی یابم که انگار در این شهر، روز در همین ساعت آغاز می شود. سوار مینی بوس هایی به نام «دُلموش» می شویم. دُلموش ها ون های زرد رنگی هستند که ظرفیت هشت مسافر را دارند که آنها را در مسیرهای شهری و مسیرهای کوتاه خارج از شهر همراهی می کنند. سارا استانبول کارت دارد. استانبول کارت کارتِ مخصوصی برای شهروندان و گردشگران است که با استفاده از آن می توانند از وسایل حمل ونقل عمومی استفاده کنند. استانبول کارت معلولان شارژ رایگان دارد. شما می توانید مشابه کارت مترو در ایران، این کارت را شارژ کنید. با استانبول کارت، هزینه های جابه جایی شما با وسایل نقلیۀ عمومی مانند اتوبوس، متروبوس، مترو و کشتی در شهر بین ۳۰ تا ۵۰درصد کمتر می شود.
متروبوس ها در استانبول شبیه به بی آر تی های خودمان است. در اینجا تمام وسایل حمل ونقل عمومی برای معلولان رایگان است، اما برای استفاده از وسایل خصوصی مانند دُلموش و تاکسی باید هزینه بپردازیم.
محل کار سارا یک سالن زیبایی است که در ساختمان بلندی در دامنۀ کوهی، در محلۀ «ماسلاک» قرار دارد. سالن دو در ورودی دارد و اگر از یک در وارد آسانسور شوی، طبقۀ هشت و اگر از در دیگر وارد شوی، طبقۀ منفی2 ما را به واحد مورد نظر می رساند. سالن بزرگ و روشن است و صندلی های مخصوص پیرایش خانم ها و آقایان در دو طرف طول آن قرار دارد. در این سفر با هرچه مواجه می شوم، به فکر فرومی روم. دو صفحۀ نمایشگر در دو سوی سالن قرار دارد. از چند بلندگو که در سقف سالن کار گذاشته اند، صدای آرام موسیقی می آید. سمیرا همکار سارا با قهوه و بیسکویت از من پذیرایی می کند و بعد باهم به تراس می رویم. هوا سرد است. برج های ترامپ در دوردست پیداست.
دوست دیگرم، لیلا، خبر می دهد که از کانادا وارد استانبول شده است و خانواده اش هم از ایران رسیده اند. آنها در فرودگاه می مانند و از طریق اینترنت، خانه ای را در نزدیکی میدان تکسیم اجاره می کنند؛ جایی که با خانۀ سارا چند دقیقه پیاده روی فاصله دارد. خانه بزرگ است و اتفاقاً آن را از یک خانم ایرانی اجاره کرده اند.
برای یکی از افراد نابینای تأثیرگذار استانبول در واتس آپ پیامی می گذارم. عصر با من تماس می گیرد. خودم را معرفی می کنم و می گویم که توسط یکی از دوستان ایرانی با او آشنا هستم. او هم خودش را معرفی می کند. دکتر صلاح الدین آیدین، استادیار دانشگاه کِنت استانبول، که روان شناسی اجتماعی، رشد و شخصیت را درس می دهد.
دانشگاه کِنت استانبول دانشگاهی خصوصی است که در سال 2016م توسط بنیاد آموزش بدون مانع، در منطقۀ جیهانگیر استانبول تأسیس شد. هدف دانشگاه تربیت دانشجویانی است که بتوانند با اعتماد به نفس و مهارت بالای خود در زمینه های ملی و بین المللی، در عرصۀ جهانی رقابت کنند. او همچنین در شرکتی به فعالیت مشغول است که در آن ضمن تولید عصا برای افراد نابینا و ویلچر برای افراد دارای معلولیت حرکتی، بسیاری از اقلام مورد نیاز معلولان را مانند انواع بازی های مربوط به افراد نابینا، شطرنج، لوح و قلم، انواع ذره بین، انواع چاپگر و صفحه نمایش بریل به همراه خدمات پشتیبانی و ده ها محصول دیگر به مشتریان عرضه می کنند. دکتر آیدین برای حضور در نمایشگاه های مختلف جهانی و نیز ارائۀ مقاله هایش به کشورهای متعددی مانند چین، روسیه، ایالات متحدۀ آمریکا، انگلستان، آلمان، فرانسه، نروژ، بلغارستان، مجارستان، قزاقستان، ازبکستان و…سفر کرده، اما تاکنون به ایران نیامده است. با خود فکر می کنم اگر نابینایی برایش محدودیت هایی را به همراه داشته است، دست کم برای سفر به بسیاری از کشورها می تواند به اعتبار کشورش، به راحتی، ویزا بگیرد. همسر دکتر هم نابیناست. آنها دو فرزند دارند که فرزند اولشان دانشجوی رشتۀ دندان پزشکی است.
دکتر صلاح الدین آیدین را در کافه بِلتور ، در مجیدیه کُی ملاقات می کنم. اینترنت موبایلش را در اختیار من می گذارد تا هر وقت نیاز بود برای بیان منظورمان بتوانم از فرهنگ لغت استفاده کنم. با کمی استرس به او اعلام می کنم که به دست شویی احتیاج دارم. او هم با بلند کردن دست، پیش خدمتی را احضار می کند. کاپ مخصوص را از کیفم برمی دارم و همراه خانم پیش خدمت به دستشویی می روم.
در کافه مکعب روبیکی را که مناسب سازی کرده ام به دکتر آیدین نشان می دهم، علی رغم تصورم به این مکعب علاقه ای ندارد و بیشتر توجهش به روبیک ماری که می شود با آن شکل های متفاوتی ساخت جلب می شود. با اینکه تک تک روبیک هایم را خیلی دوست دارم، تصمیم می گیرم روبیک ماری ام را به یادگار تقدیم او کنم. روبیک را با آجیل سنتی شهر رشت که برایشان سوغات آورده ام، به دکتر آیدین می دهم.
متوجه می شوم زمانی که در پیاده رو باهم راه می رویم، عصاهایمان به هم برخورد نمی کند. او توضیح می دهد که هر دو دستش به یک اندازه برای مهارت استفاده از عصا تقویت شده است. من هم از همان روز تصمیم می گیرم در برخی موارد عصازدن با دست چپ را هم تقویت کنم.
در جایی دیگر، در خیابان نِشان تاشی، صدای دلپذیر آهنگی توجه ما را به خود جلب می کند. به آن سوی خیابان می رویم. وارد فضایی می شویم که صدا از آنجا می آید. متوجه می شویم که آنجا داروخانه است و صدای پیانو از یک دستگاه با کیفیت در حال پخش است.
آن روز غروب با آقای دکتر به محل کار سارا می رویم. بارها پیش می آید که او نقشه را روی موبایل چک می کند. سرعت خوب اینترنت باعث می شود به اطلاعات نقشه اعتماد کنیم. همان وقت زنگ موبایلش به صدا در می آید. یاد دوست نابینای دیگری می افتم که زنگ موبایلش را روی طلوع و غروب خورشید تنظیم کرده است؛ او تنها زندگی می کند و قادر به درک نور هم نیست؛ بنابراین وقتی گوشی همراهش غروب آفتاب را هشدار می دهد، چراغی را در خانه روشن می کند و وقتی گوشی خبر از طلوع خورشید می دهد، چراغ را خاموش می کند.
در سالن با فلوت برای افراد حاضر، آهنگ هایدی سویلِه را می نوازم. در طول سفر بازهم پیش می آید که کنج کافه ای، درحالی که با دوستان منتظر آماده شدن سفارشمان هستیم، این قطعه را می نوازم که حاضران بومی را به شوق می آورد.
سارا و من در یکی از ایستگاه ها از مترو پیاده می شویم و آقای دکتر راهش را به سمت منطقۀ آسیایی ادامه می دهد. او از من می خواهد در طول سفر سری به شرکت بزنم، اما زلزله می آید و فضای کاری آنها را دچار التهاب می کند؛ بنابراین با ورود مجازی به این شرکت و همچنین استفاده از گزینۀ تِرنسلیت و انتخاب زبان فارسی، از طریق لینک زیر با محصولات و خدمات آن آشنا می شوم.
Beyid.com.tr
ادامه دارد…