تعطیلات نوروزی نابینایان و مسأله ای به نام احسان علیخانی

روز ۲۷ اسفند، سومین فصل از برنامه استعدادیابی عصر جدید، با یک اتفاق هیجان انگیز به روی آنتن رفت. اتفاقی که بازخورد های عجیب و متفاوتی را در شبکه های اجتماعی به دنبال داشت. علیخانی در این برنامه، از مادر و دختری میزبانی می کرد که از شیراز به تهران آمده بودند تا روایتگر قصه ای شگفت آور باشند و در آستانه سال نو خورشیدی، مخاطبان میلیونی این برنامه را به هیجان آورند

نویسنده: امید هاشمی*

«تارا صبی»، دختر ۲۱ ساله ای است که در اولین قسمت عصر جدید مدعی شده در تاریخ های ۲۵ مرداد و ۱۶ شهریور ۱۴۰۰ در بیمارستان دکتر خدادوست شیراز تحت عمل جراحی سلول های بنیادی قرار گرفته و او که از ابتدای تولد نابینا بوده، بینایی کامل هر دو چشمش را به دست آورده است. این ادعا در حالی در برنامه عصر جدید از سوی علیخانی و مهمانانش مطرح می شود که با بررسی خبرگزاری ها و پایگاه های تخصصی حوزه اخبار چشم پزشکی به سادگی می توان دریافت که درمان نابینایی از طریق سلول های بنیادی، صرفاً در فاز های اولیه پژوهشی قرار دارد و نه در ایران، که هنوز در هیچ کشور دیگری هم چنین درمانی بر روی انسان ها مورد آزمایش قرار نگرفته است.

انتشار این خبر، موجی از امیدواری را در دل نابینایان و خانواده هایشان در اقصی نقاط ایران به وجود آورد و بسیاری از آنها با اعتماد به آنچه از سیمای ملی شنیده بودند، سرخوش از اینکه بالاخره کلید قفل نابینایی پیدا شده، شروع به پرسجو درباره بیمارستانی کردند که در این گفتگو به عنوان محل انجام این جراحی از آن یاد شده بود. غافل از اینکه اساساً چنین عملی در این بیمارستان انجام نشده و موارد مطروحه در برنامه مذکور، فاقد اعتبار علمی است.

با پیگیری حساب ها و صفحات شخصی کاربران نابینا و کم بینا و خانواده هایشان در شبکه های اجتماعی در طول دو هفته گذشته آشکار می شود که این موضوع، به سوژه داغی برای بحث و گفتگو در جامعه افراد آسیب دیده بینایی بدل شده و عده ای هنوز سر سوزن امیدی دارند که ادعا های علیخانی و مهمان هایش قرین واقعیت باشد و گروهی هم که نگاه واقع بینانه تری دارند، به دنبال پاسخ گو کردن این مجری و برنامه ساز تلویزیونی هستند. آنچه برای این گروه از کاربران محل شگفتی است این است که چگونه امکان دارد از برنامه ای در حد و اندازه های عصر جدید، با ده ها دست اندرکار و متخصصی که در این پروژه همکاری دارند، چنین اشتباه بزرگی رخ بدهد و چه کسی قرار است پاسخ گوی بار عاطفی-روانی تحمیل شده بر جامعه افراد آسیب دیده بینایی باشد؟

منبع: اقتصاد آنلاین.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

18 − هفت =

لطفا پاسخ عبارت امنیتی را در کادر بنویسید. *