تمام روزنامه نگاران روزنامه «ایران سپید» که تنها نشریه ویژه نابینایان است که با خط بریل چاپ می شود، در آخرین روز کاری سال اخراج شدند.
امید هاشمی، فعال رسانه ای و مترجم ضمن اعلام این خبر در توییتر خود نوشت: محمد حسن روزی طلب شخصی که مدیریت موسسه به او سپرده شد، نه حاضر بود تا با نمایندگان نابینایان دیدار کند و نه حتی قبول می کرد تا پای صحبت خبرنگاران این روزنامه که همگی بیش از یک دهه با این موسسه همکاری کرده اند، بنشیند و بیشترین توهین ها به این خبرنگاران از سوی خودش و اعوان وی انجام شد.
وی از اخراج دسته جمعی تمام روزنامه نگاران این نشریه خبر داده است.
امید هاشمی می نویسد: به قول اون کلیشه معروف هم اکنون نیازمند یاری سبز شمائیم. متأسفانه جوانان انقلابی، ، شب عید با شکوهی رو برای جامعه نابینایان رقم زدند. از شدت عصبانیت نمی دانم چطور قضیه رو بازگو کنم. لطفاً اگه راهی به ذهنتان می رسد کمک کنید. اگر هم نه، لا اقل در دیده شدن این رشتو کمک حال ما باشید.
می خواهم راجع به انحلال یکی از قدیمی ترین گنجینه های فرهنگی نابینایان بگم که در دولت «سریع، فوری، انقلابی» ها رقم خورد. آخرین میخ به تابوت شکسته روزنامه «ایران سپید»، تنها منبع رسمی اطلاع رسانی به نابینایان ایران، کوبیده شد.
این روزنامه، بیش از ربع قرن قدمت داشت و تنها روزنامه در ایران و به روایتی جهان بود که برای نابینایان و به بریل منتشر می شد و شرکت پست، هر روز به رایگان توزیع می کرد. مؤسسه فرهنگی مطبوعاتی ایران، متولی چاپ این روزنامه بود و در طول سالیان، به هر ضرب و زوری حفظش کرده بود.
با شروع همه گیری ورق برای ایران سپید برگشت و کرونا بهانه ای شد تا چاپ کاغذی متوقف بشود. توقف چاپ کاغذی تا مرداد شامل همه نشریات مؤسسه ایران، از جمله ایران سپید می شد، اما در مرداد ۹۹ نابینایان در کمال تعجب دیدند که همه نشریات چاپ کاغذی را شروع کردند، اما خبری از ایران سپید نیست.
پیگیری های یک سال و چند ماهه نابینایان نتیجه که نداد هیچ، با تغییر دولت و به تبع اون مدیران مؤسسه فرهنگی مطبوعاتی ایران، مدیر مسؤول ایران سپید درست در روز تولدش (۲۸ آبان ۱۴۰۰) برکنار شد و علیرغم تلاش ها، جوانانی که تازه گرد سفره نشسته بودند از انتصاب مدیر مسؤول امتناع کردند.
با یه جستجوی ساده می توانید به انبوهی از مصاحبه و یادداشت دست پیدا کنید که نخبگانی از میان نابینایان انجام داده یا نوشته بودند و در خبرگزاری ها و روزنامه ها منتشر شده بود تا شاید بتوانند کمی جامعه رو نسبت به قربانی شدن ایران سپید حساس کنند. همه، اما بی نتیجه.
محمد حسن روزی طلب جوانی که مدیریت مؤسسه بهش سپرده شده، نه حاضر بود با بزرگانی از نابینایان دیدار کند و نه حتی قبول می کرد پای صحبت خبرنگاران این روزنامه که همگی سال های همکاری آن ها با مؤسسه دو رقمی بود بنشیند و بیشترین توهین ها به این خبرنگاران از سوی خودش و یارانش انجام شد.
فشار ها از طرف نابینایان ادامه داشت تا جایی که اوایل بهمن، یکی از کارمندان مؤسسه در گفتگو های خصوصی با خبرنگاران ایران سپید مدعی شد مدیر مسؤولی این روزنامه به او سپرده شده و مؤسسه قصدی برای انحلال ندارد. ادعایی که کمی ایران سپیدی ها رو به بقا امیدوار می کرد.
وعده وعید و نمایش در باغ سبز همچنان ادامه داشت و مدیران، احتمالاً به خاطر هراس از واکنش جامعه نابینایان به هیچ وجه حاضر نبودند زیر بار پذیرش انحلال ایران سپید بروند، اما درست در آخرین روز کاری سال، همه چیز زیر و رو شد و از خبرنگاران خواسته شد فردا برای تسویه بروند.
حالا نابینایان یه رفیق ۲۵ ساله رو از دست دادند و خبرنگارانی که برای ایران سپید کار می کردند، درست در آخرین روز سال شغل شان را. مدیران خوش انصاف و انقلابی هم دقیقاً آخرین روز سال رو برای اعلام این خبر انتخاب کردند که در سکوت خبری تعطیلات نوروز، جایی پیگیر حقوق این خبرنگاران نباشد.
جزئیات ماجرا خیلی بیش از این ها است، اما دانستنش کمک خاصی به ما نمی کند. مهم اینه که حالا دیگه نابینایان روزنامه ندارند. از شما می خواهم صدای ما باشید تا جماعتی که تازه خر مراد رو سوار شدند، فکر نکنند به همین سادگی می شه حق طبیعی یه گروه رو پایمال کرد، بی آن که آب از آب تکون بخورد.
روزنامه ایران سپید، نخستین و تنها روزنامه ویژه نابینایان به زبان فارسی و خط بریل است که به مدت حدود ۲۵ سال منتشر می شود.
گفته می شود که چراغ این روزنامه برای همیشه خاموش شده است.
منبع: شعار سال.