موسیقی از هنر های مورد توجه نابینایان در همه نقاط دنیا بوده است. قدیمی ترین موسیقی دانان نابینا در چین شناسایی شده اند. ژاپن، اکراین و ایرلند هم از سرزمین هایی هستند که در تاریخ موسیقی خود، نامی از موزیسین های نابینا را ثبت شده دارند. در گذشته بسیاری از موسیقی دانان نابینا به شغل کوک کردن پیانو اشتغال داشتند و اتفاقا در این حوزه مورد اعتماد موسیقیدانان دیگر هم بودند. در عصر حاضر هم چیزی از علاقه نابینایان به موسیقی و استقبال مردم از موسیقیدانان نابینا کم نشده است. به طوری که رکورد بیشترین فروش آواز کلاسیک در اختیار آندره بوچلی، خواننده نابینای ایتالیایی است. همینطور پرفروشترین پیانیست کلاسیک هم یک نوازنده نابینای ۲۷ ساله اهل ژاپن است به نام Nobuyuki Tsujii. اما نامی که بهتر است آن را به خاطر بسپاریم چرا که یقیناً در سال های آینده بسیار شنیده خواهد شد، Jose Andre Montanho است. خوزه ۱۶ سال دارد و اهل بولیوی است. او توانسته در این سن کم، با رقص انگشتانش بر روی کلاویه های پیانو و با اجرای ریتم های آرام و سیال موسیقی جَز، سالن های کنسرت را در آمریکای لاتین به تسخیر خود در آورد. او که موسیقی را به وسیله پیانو اسباب بازی که مادرش به مناسبت تولد دو سالگیش به او هدیه داده بود شناخته، در 4 سالگی به سراغ درامز رفته است. تا 5 سالگی با درامز مشغول بوده و این ساز را فرا گرفته است.
در پنج سالگی آموزش پیانو را شروع کرده و بعد از یک سال، تا جایی پیشرفت کرده که توانسته اولین قطعه موسیقایی خود را بسازد. یک آهنگ به سبک جَز برای سه نوازنده. اثری که خوزه در شش سالگی خلق کرده، شاید برای نوازنده ای که سه برابر سن او را دارد هم کار دشواری باشد. حالا او در ۱۶ سالگی به طور منظم در بولیوی و سایر کشور های آمریکای جنوبی کنسرت برگزار می کند. خوزه چند ساعت قبل از یکی از اجرا هایش در جشنواره سالیانه جَز در شهر لاپاز میگوید: «من تا به حال در کشور های برزیل و پرو اجرا کرده ام. تا به حال در شهر های بزرگی مثل لاپاز، سانتاکروز و کوچابامبا کنسرت برگزار کرده ام. من معروف شده ام چون زیاد سفر می کنم و در جا های مختلف کنسرت می دهم.
اجرا در جشنواره جَز خیلی چیز ها به من یاد می دهد. من عاشق این سبک هستم و موسیقیهای تولید شده در این سبک را دقیق دنبال می کنم.» Vero Perez، یکی از خوانندگان شناخته شده جَز که با همراهی پیانو خوزه آواز خوانده است در خصوص سبک نوازندگی او می گوید: «او جَز را برای نوازندگان این سبک معنا میکند. ویژگی موسیقی جَز، آزاد و رها بودن آن است. خوزه به معنای واقعی بداهه نوازی میکند. خواننده هر نتی که اجرا میکند، خوزه با هوشیاری تمام به شکل غیر قابل انتظاری پاسخش را می دهد و این، خواننده را وادار می کند که همیشه حواسش نسبت به خلاقیت هایی که او در نوازندگیش اعمال میکند جمع باشد.»
منبع: ایران سپید.