با درود خدمت شما کاربران عزیز،
امیدوارم همیشه شاد و پیروز باشید.
از امروز قرار است مقالاتی را در خصوص نابینایان از مجلات به روز غربی ویژه نابینایان، استخراج کرده و ترجمه ی آن را از طریق این پایگاه، در اختیار شما خوبان قرار دهم.
بدیهیست مطالب ترجمه شده توسط این جانب و بر اساس اهمیت موضوع، برگزیده خواهند شد.
اگر شما هم از خوانندگان مجلات اختصاصی نابینایان در کشور های اروپایی و آمریکای شمالی هستید و مطلبی را می یابید که ارزش ترجمه دارد و می تواند بر اطلاعات نابینایان هموطنمان بیفزاید، لینک آن را در قسمت نظرات در اختیار بنده قرار دهید تا نسبت به ترجمه ی آن اقدامات لازم صورت پذیرد.
مقدمه
اولین مقاله از مجله ی
Braille Monitor
برگزیده شده است.
اگر بخواهم خیلی کوتاه در خصوص این مجله خدمتتان عرض کنم باید بگویم که:
این مجله در واقع یک ماه نامه تخصصی ویژه نابینایان است که در سال، 11 بار چاپ می شود.
شاید بپرسید سال که 12 ماه دارد پس چرا در سال این ماه نامه 11 بار تولید می شود؟
دلیلش طبق گزارش درج شده در سایت این است.
این ماه نامه هر ماه چاپ می شود. اما برای 2 ماه آگوست و سپتامبر فقط یک ماه نامه خواهیم داشت و در آن به بررسی نتایج جلسات و قراردادهای سالیانه ی ملی خواهیم پرداخت.
ماه نامه ی
بریل مانیتور
توسط
nfb
تولید و عرضه می شود.
NFB مخفف کلمات National Federation of the Blind بوده و به معنای فدراسیون ملی نابینایان می باشد که در کشور آمریکا قرار دارد.
Why Do You Want to Make That Child Blind? (چرا تمایل دارید آن کودک را نابینا جلوه دهید؟)
کودک 4 ساله ای با حساسیت بالا نسبت به نور وارد دوره پیش دبستانی می شود. حساسیت بالای این کودک به نور سبب می شود تا مدیر آنجا تعدادی از چراغهای کلاس را خاموش کند، امری که برای سایر دانش آموزان آنجا مشکل آفرین می شود. حرکت این کودک در محیط مدرسه نیز با مشکلاتی مواجه است، چون مرتبا فردی باید موانع موجود در محیط را به او گوشزد کند. فردی به عنوان یار کمکی در همه جا همراه و مراقب این کودک می باشد. چون این کودک نابینا نیست، از عصا و بریل استفاده نمی کند.
پسر 14 ساله ای که به تازگی وارد دبیرستان جدیدی شده، در پیدا کردن مسیر خود در راهروها و راه پله های دبیرستان مشکل دارد. برای حل این مشکل پیشنهادهای مختلفی از قبیل علامت دار کردن ابتدای راه پله ها و کمک گرفتن از فردی همراه به وی ارائه می شود. این پسر نیز از عصا و بریل استفاده نمی کند، چون نابینا نیست.
فردی 24 ساله به این دلیل که قادر به اتمام دوره دانشگاه و اشتغال نمی باشد، بسیار غمگین و منزوی شده است. ارائه پیشنهاد به او مبنی بر تعلیم دیدن در مرکز کم بینایان و نابینایان با مخالفت مادر وی روبرو می شود، زیرا نه او و نه فرزندش وی را کم بینا نمی دانند. هنگامی که مادر پسری به نام فرانک متوجه شد فرزندش در خواندن متون ریزتر مشکل دارد و هنگام راه رفتن نمی تواند برخی اشیاء را تشخیص دهد، از مسئولان مدرسه او خواست عصا و آموزش بریل را در اختیار فرزندش قرار دهند، اما آنها با ارائه دلیل که فرانک جزء افراد نابینا محسوب نمی شود، درخواست او را نپذیرفتند.
یکی از مسئولان طی پژوهشی دریافت مدیران مدارس آن منطقه تمایلی ندارند امکانات متعلق به افراد نابینا را در اختیار دانش آموزانی قرار دهند که ضعف بینایی دارند. بطور کلی بیشتر افراد تمایل دارند بینا به نظر آمده و والدین معمولا دوست دارند فرزندانشان در دسته دانش آموزان بینا به حساب آیند. اغلب کودکان تشویق می شوند از بینایی خود ولو اندک حداکثر استفاده را بنمایند تا مورد تشویق قرار گرفته و والدین خود را خوشحال کنند. عامل دیگری که عدم آموزش مهارتهای نابینایی به کودکان دارای ضعف بینایی را موجب می شود این دیدگاه است که نیازهای افراد بینا و نابینا با یکدیگر تفاوت دارند. عامل بعدی در اعتقاد به عدم آموزشهای نابینایی به کودکان با کمی ضعف بینایی نحوه تعلیم معلمانی است که به نابینایان مهارتها را آموزش می دهند. اینکه کودکانی را که دارای مقداری ضعف بینایی می باشند نابینا خطاب کنیم می تواند تاثیراتی منفی در روحیه آنها داشته باشد.
طی پژوهشی معلوم شد معلمان نسبت به بریل و آموزش آن رویکرد مثبتی دارند، اما تنها برای آموزش به کودکانی که کاملا نابینا محسوب می شوند و نه کودکانی که از ضعف بینایی رنج می برند. در این زمینه نوعی ارزیابی به نام سنجش کانال یادگیری وجود دارد که به بررسی این موضوع می پردازد که کودکان بیشتر با بهره گیری از کدام حس خود یادگیری را صورت می دهند. در این روش مشخص می شود که ابزار حسی که کودک برای یادگیری آن را ترجیح می دهد حس بینایی است یا حس شنوایی یا حس لامسه و بر مبنای این یافته نتیجه گیری می شود که وی به خط بینایی نیاز دارد یا به بریل. ابزار ترجیحی برای کودکان کم بینا ابزار بینایی و خط بینایی است. اما مسلما آنچه که کودک ترجیح می دهد الزاما برای او بهترین نیست.
محققی طی یک پژوهش تک تک پاهای حشره ای را می کند و پس از هر بار انجام این کار با صدای بلند می گفت: “بپر.” حشره نیز پس از هر بار که یکی از پاهایش کنده می شد، پرشی می زد. وقتی محقق آخرین پای حشره را کند، چند مرتبه با صدای بلند گفت: “بپر.” اما حشره هیچ حرکتی نکرد. محقق اینطور نتیجه گیری کرد: “وقتی تمامی پاهای حشره ای را بکنید، حشره نیروی شنوایی خود را از دست می دهد.”
ما طی تحقیقی کمیته ای را متشکل از افراد پژوهشگر، مدرسین افراد نابینا، و اعضای فدراسیون جهانی نابینایان تشکیل دادیم و روشی را جهت سنجش به وجود آوردیم که نیروی لازم را برای استفاده از بریل در اختیار کودکانی قرار می دهد که به واقع بدان نیاز دارند. برای یکی از جلسات از کودکی درخواست کردم برای سخنرانی به آنجا بیاید و متن سخنرانی را پیشتر در منزل بخواند و تمرین کند. مادر این کودک تقاضا کرد فرزندش به جای خواندن به سوالات پاسخ دهد و توضیح داد که وی بینایی لازم جهت خواندن متون بینایی را ندارد. نتیجه این ماجرا آن بود که به اعتقاد من، برخلاف مدارسی که می گویند چرا باید کودکان را نابینا به حساب آورد، چرا نباید به آنها اجازه باسواد شدن و توانایی سخنرانی به دست آوردن را داد. پژوهش مذکور بیانگر این واقعیت بود که بایستی به این کودکان اجازه داد به بالاترین نقطه تواناییهای خود برسند.
متن اصلی:
Why Do You Want to Make That Child Blind?
مترجم:
کاتب جوان
با هم، در کنار هم و برای هم تا فتح قله های افتخار
.