با سلام و احترام به همراهان وبسايت ويژه ی نابينايان شرکت پکتوس. در شصت و سومین شمارگان دکه خبر دنياي تکنولوژي و فناوري، 15 خبر تقديم شما گراميان مي شود.
رفع تحریم بازدیدکنندگان ایرانی برای ثبت نامر MWC 2018
به نظر می رسد مشکل کاربران ایرانی برای ثبت نام در MWC 2018 حل شده و بازدیدکنندگان ایرانی می توانند در این نمایشگاه شرکت کنند.
به گزارش زومیت، یکشنبه ی گذشته با انتشار مطلبی در زومیت از مشکل کاربران ایرانی برای ثبت نام در کنگره ی جهانی موبایل بارسلونا که قرار است طبق معمول در اسفند ماه سال جاری در شهر بارسلونا برگزار شود، گفتیم. اما حال این مشکل حل شده و می توان با مراجعه به وب سایت GSMA برای شرکت در این نمایشگاه ثبت نام کرد. تا امروز این امکان برای کاربران ایرانی مقدور نبود و پس از وارد کردن مشخصات در فرم مربوطه پیغامی نمایش داده می شد که حکایت از ممنوعیت حضور کاربران ایرانی در این نمایشگاه به دلیل تحریم داشت. وب سایت MWC 2018 به این دلیل که GSMA یک شرکت سهامی آمریکایی است و باید از تحریم های اعمال شده علیه ایران توسط آمریکا پیروی کند، اجازه ی طی مراحل ثبت نام را نمی داد.
همانطور که می دانید GSMA اصلی ترین نهاد بین المللی موجود برای هماهنگی در حوزه ی موبایل بوده و متولی اصلی برگزاری MWC یا کنگره ی جهانی موبایل که هر ساله در چند شهر جهان برگزار می شود، حال آنکه بارسلونا اصلی ترین و مورد توجه ترین نمایشگاهی است که با این نام برگزار می شود و طی آن بسیاری از کمپانی های مخابراتی و تولیدکنندگان انواع گجت ها در آن شرکت دارند.
وزیر ارتباطات: دیتاسنترهایی در عمق ۲۰۰ متری زمین ساخته می شوند
به گزارش وزیر ارتباطات، دیتاسنترهایی در عمق ۲۰۰ متر زیر زمین در نقاط مختلف کشور ساخته می شوند که حتی در مقابل حملات موشکی نیز مقاوم هستند.
به گزارش زومیت، محمد جواد آذری جهرمی در همایش نکوداشت هفته پدافند غیر عامل در وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات، به ارائه ی گزارشی از اقدامات انجام شده توسط وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات در حوزه پدافند غیر عامل پرداخت و گفت: «شبکه سیگنال رسانی صدا و سیما با پوشش ۹۰ درصدی در کل کشور آماده بهره برداری شده است که با همکاری صدا و سیما و به عهده گرفتن مسئولیت پشتیبانی و نگهداری این شبکه، امکان بهره برداری از این شبکه به وجود می آید.»
آذری جهرمی با اشاره به اینکه تعدادی از سازمان ها، اطلاعات حیاتی و پایه مردم را در اختیار دارند، تأکید کرد: «اطلاعات این سازمان ها در دیتاسنترهایی نگهداری می شود که مقاوم نیستند و به همین منظور وزارت ارتباطات در حال ساخت دیتاسنترهایی در عمق ۲۰۰ متری زیر زمین در نقاط مختلف کشور است که حتی در مقابل حملات موشکی نیز مقاوم هستند.»
به گفته ی وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات، بر اساس الزامات شبکه ملی اطلاعات، شبکه ای در لایه دوم خارج از شبکه ی IP کشور با همکاری شرکت مخابرات و زیرساخت طراحی و راه اندازی شده است که تاکنون ۶۷ دستگاه به این زیرساخت دسترسی دارند و از این طریق خدمات ارتباطی خود را دریافت می کنند.
آیفون X نخرید؛ نخستین مدل ممنوعه در طرح رجیستری
مدیر کل فناوری اطلاعات ستاد مبارزه با قاچاق کالا اعلام کرد که فعلا گوشی آیفون X از شبکه اپراتوری سرویس نخواهد گرفت.
به گزارش زومیت، درحالی که آیفون X هنوز به بازار عرضه نشده، این روزها بازار سیاهی برای این گوشی به راه افتاده است و با قیمت های نجومی در بازار معامله و پیش خرید و فروش می شود. در همین راستا، حمیدرضا دهقانی نیا توصیه کرده است که مردم فعلا برای خرید این گوشی دست نگه دارند. وی اعلام کرد: هیچ دستگاه آیفون X در شبکه مشاهده نشده و تاکنون هیچ ثبت سفارشی برای این گوشی انجام نشده، آیفون X قاچاق است و از شبکه اپراتوری سرویس نخواهد گرفت.
به گفته ی وی، نظر به شروع فرآیند پایش شبکه طرح ثبت تلفن همراه (رجیستری) و عدم مشاهده گوشی اپل X (اپل 10) در شبکه و با عنایت به این نکته که تا این تاریخ هیچ ثبت سفارشی نیز برای گوشی اپل 10 در کشور صورت نپذیرفته و IMEI آن در گمرک ثبت نشده است، منطقا گوشی مذکور کالای قاچاق است و در این طرح پس از شروع اعمال سیاست از شبکه اپراتوری سرویس نخواهد گرفت.
وی توصیه کرد که این گوشی ها به هیچ وجه خریداری نشوند تا زمانی که محموله های قانونی با گارانتی رسمی وارد کشور شوند.
مردم می توانند با ارسال IMEI این مدل گوشی به سامانه پیامکی با شماره 7777 از اصالت کالا و اینکه کالا در شبکه ثبت شده است یا خیر، مطمئن شوند. به عبارت دیگر اگر هنگام استعلام این پیام دریافت شد: «کالا در شبکه ثبت نشده است»، از خرید این گوشی خودداری کنند؛ در غیر این صورت در طی هفته های آتی سرویس نخواهند گرفت.
خط تولید گوشی ایرانی در خرمشهر راه اندازی شد
خط تولید تبلت و گوشی ایرانی با نام آگات در خرمشهر با حضور وزیر ارتباطات راه اندازی شد.
به گزارش زومیت، شرکت انارستان و اروند با حضور وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات، مدیرعامل همراه اول و استاندار خوزستان، طی مراسمی توافق نامه تولید داخلی ۵۰۰ هزار دستگاه تبلت و گوشی ویژه ی کودک و نوجوان را در شرکت GLX امضا کردند.
محمد جواد آذری جهرمی در این مراسم اعلام کرد: نیاز سالانه ی کاربران ایرانی در سال چیزی حدود ۷ میلیون گوشی و تبلت است؛ بنابراین با وجود ظرفیت یک بازار ۱۵۰۰ میلیارد تومانی در کشور ، تمرکز بر تولید باکیفیت داخلی حرف اول را می زند.
قرار است محصولات انارستان که تحت عنوان آگات تولید می شود، در ۹ هزار نمایندگی در سراسر کشور فروخته شود. پیش بینی می شود اجرای این توافقنامه منجر به ایجاد ۵ هزار شغل مستقیم و غیر مستقیم شود.
از ویژگی محصولاتی که با برند آگات روانه ی بازار می شود می توان به امکان نظارت خانواده ها و تأمین انواع برنامه ها و محتوای جذاب و مورد نیاز کودک و نوجوان اشاره کرد.
ابوالفضل محمودی، مدیر عامل انارستان گفت: «سامانه پیامکی ثبت سفارش این محصولات راه اندازی شده و لازم است خریداران عدد ۱۱۰ را به ۱۰۰۰۴۴۰ ارسال کنند.»
شرکت اروند تبلت های دانش آموزی انارستان را برای دانش آموزان تحت پوشش کمیته امداد امام (ره) پیش خرید کرده است.
رونمایی از اولین محصولات بورگوارد در ایران
شرکت کیان موتور وارنا طی مراسمی در برج میلاد تهران، اولین محصولات شرکت خودروسازی بوگوارد آلمان در ایران را رونمایی کرد.
به گزارش زومیت، طی مراسمی که در برج میلاد تهران برگزار شد؛ برای اولین بار دو محصول از شرکت خودروسازی بورگوارد آلمان در ایران رونمایی شد. در این مراسم که با حضور مدیران ارشد بخش اجرایی و طراحی شرکت خودروسازی بورگوارد برگزار شد، شرکت «کیان موتور وارنا» از دو کراس اور بورگوارد با نام های BX-5 و BX-7 به صورت رسمی رونمایی کرد.
بنا به اعلام مدیران شرکت کیان موتور وارنا، این دو خودروی کراس اور در محدوده قیمتی ۲۵۰ تا ۳۰۰ میلیون تومان و با گارانتی ۷ ساله یا ۱۵۰ هزار کیلومتر در اختیار علاقه مندان قرار خواهد گرفت.
شرکت خودروسازی بورگوارد آلمان با تأسیس در سال ۱۹۱۹، به عنوان یکی از قدیمی ترین شرکت های خودروسازی جهان شناخته می شود. اما یکی از علت های مطرح نبودن نام این خودروساز در صنعت خودروی دنیا، توقف تولید و کار این شرکت در سال ۱۹۶۱ است. پس از ۴۷ سال عدم فعالیت، این شرکت مجددا از سال ۲۰۰۸ و این بار با تفکری متفاوت احیا شد و در طی سالیان اخیر تلاش زیادی کرده است تا نام خود را در جمع بزرگان خودروسازی آلمان مطرح کند.
اما این دو خودروی آلمانی جدید و زیبای بازار ایران دارای چه مشخصات و ویژگی هایی هستند؟
کراس اور BX-5 دارای پیشرانه ی ۱.۸ لیتری با قدرت ۱۹۰ اسب بخار در دور ۵۵۰۰ و حداکثر گشتاور ۲۸۰ نیوتون متر در دور ۴۵۰۰ است. این خودرو که با شعار «آلمانی جوان، پر انرژی و هوشمند» به زودی روانه ی بازار داخلی کشور خواهد شد، دارای ابعاد ۴.۴۹ متر، ۱.۸۷ عرض و ۱.۶۷ متر ارتفاع و حداکثر سرعت ۱۹۰ کیلومتر بر ساعت است. بورگوارد در این خودرو از سیستم تمام چرخ محرک (AWD) همراه با جعبه دنده ۶ سرعته اتوماتیک جهت انتقال قوای محرکه به هر دو محور و چهار چرخ استفاده کرده است. مصرف سوخت ترکیبی و متوسط این خودرو ۷.۳ لیتر در هر ۱۰۰ کیلومتر اعلام شده است.
اما مدل BX-7 که برادر بزرگ تر کراس اور BX-5 به شمار می رود، به پیشرانه ی ۲ لیتری توربو با قدرت قابل توجه ۲۲۴ اسب بخار در دور ۵۵۰۰ و حداکثر گشتاور ۳۰۰ نیوتون متر در دور ۴۵۰۰ مجهز است. در این خودرو که با شعار «آلمانی لوکس، قدرتمند و باوقار» روانه بازار خودروی داخلی خواهد شد، وظیفه انتقال قوای محرکه در این خودرو به عهده جعبه دنده اتوماتیک ۶ سرعته ساخت شرکت آیسین ژاپن است و همانند برادر کوچک تر خود به سیستم تمام چرخ محرک تجهیز شده است. این خودرو دارای ابعاد ۴.۷۱ متر، ۱.۹۱ عرض و ۱.۶۹ متر ارتفاع و حداکثر سرعت ۲۰۶ کیلومتر بر ساعت است. از جمله امکانات ایمنی و رفاهی این خودرو می توان به سیستم کنترل الکتریکی پایداری خودرو (ESP)، سیستم کنترل نیروی رو به جلو (Traction)، دوربین ۳۶۰ درجه، صفحه نمایش ۱۲.۳ اینچی لمسی، درب برقی صندوق عقب و … اشاره کرد.
بنا به اعلام مدیران شرکت کیان موتور وارنا، این شرکت قصد دارد تا پایان سال ۱۳۹۷ شرایط را برای انتقال فناوری شرکت بورگوارد به داخل کشور و تولید محصولات این شرکت آلمانی در داخل فراهم کند.
ال‌آر‌تی، جایگزین بی‌آر‌تی خیابان ولیعصر در تهران می شود
معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران از احتمال جایگزینی خط BRT خیابان ولیعصر تهران با قطار LRT خبر داد.
به گزارش زومیت، محسن پورسیدآقایی، معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران، در حاشیه بیست و سومین نمایشگاه مطبوعات از احتمال جایگزینی بی آر تی (BRT) با قطار برقی سبک شهری تندرو معروف به ال آر تی (LRT) خبر داد. وی با اشاره به این مطلب که بر خلاف تصور عموم، ظرفیت خیابان های تهران برای گسترش حمل و نقل عمومی کافی است، اظهار داشت:
تهران در مقایسه با بسیاری از کلان شهرهای دنیا دارای خیابان و بزرگراه های متعددی است، اما مشکل شهر تهران کمبود فضا نیست؛ مشکل تردد تعداد بسیار زیاد خودروها است و اگر به این مشکل غلبه نکنیم، هرچه تهران گسترش پیدا کند باز هم ترافیک پایتخت باقی خواهد ماند. برای حل این مشکل هم باید زیرساخت های حمل و نقل عمومی را فراهم و هم مردم را از لحاظ فرهنگی آماده پذیرش استفاده از این وسایل به جای خودروهای شخصی کنیم. باید به سمتی حرکت کنیم که هزینه ی استفاده از خودروهای شخصی برای مردم بسیار زیاد شود و بدین ترتیب آن ها را به سمت استفاده از ناوگان حمل و نقل عمومی سوق دهیم.
وی با بیان این مطلب که در بسیاری از کشورها به واسطه دریافت عوارض های سنگین برای استفاده از بزرگراه های شهری و همچنین هزینه های بالای پارکینگ میزان ترافیک کاهش یافته است؛ درباره ایجاد نارضایتی مردم در صورت انجام اینگونه تصمیمات خاطرنشان کرد:
نکته این است که مردم باید قانع شوند و بپذیرند که عوارض دریافتی از آن ها به سمت توسعه ی ناوگان حمل و نقل عمومی می رود و بدین ترتیب نارضایتی نیز ایجاد نمی شود. باید این کار را جایگزین طرح ترافیک کنیم؛ چرا که برای مناطق مرکزی شهر که این طرح اجرا می شود عوارض اجتماعی بلندمدتی رقم خواهد خورد و به موجب محدودیت تردد، این مناطق به مرور زمان خالی از سکنه می شود، مانند مناطق ۶، ۷ و ۱۲.
پورسیدآقایی با بیان اینکه در همه جای دنیا به جای ایجاد محدودیت، از طریق قیمت گذاری مشکل را حل می کنند و و بدین ترتیب مردم را به استفاده از حمل و نقل عمومی سوق می دهند؛ استفاده از بی آر تی را سیاستی درست قلمداد کرد و افزود:
در این زمینه باید تلاش کنیم نواقص برطرف شود و از حداکثر ظرفیت استفاده شود. وقتی خطی را به کل می بندیم و آن را به تردد اتوبوس اختصاص می دهیم، باید عبور آن ها به نحوی باشد که درمقایسه با خودروهای شخصی نفرات بیشتری را جابجا کند. مثلا در اتوبان امام علی یک خط کامل بسته شده است، اما هر ۱۵ دقیقه یک اتوبوس تردد می کند؛ این نشان می دهد از ظرفیت ایجادشده به درستی استفاده نمی شود و همین امر موجب نارضایتی مردم شده است. البته راه حل، جمع کردن این روش نیست بلکه باید اتوبوس های بیشتری وارد خط شوند.
معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران با اشاره به مدل های مختلف حمل و نقل ریلی مانند LRT و مونوریل، از عدم گرایش به استفاده از این روش ها در تهران انتقاد کرد و هزینه ی ساخت LRT را یک چهارم مترو دانست. وی در این زمینه افزود:
متأسفانه به سمت روشی رفتیم که پر هزینه ترین حالت ممکن بود؛ یعنی ساخت مترو. باید به LRT توجه بیشتری داشته باشیم. درحال بررسی حذف خط BRT تجریش تا ولیعصر هستیم. اگر این اتفاق رخ دهد، یک لاین به مسیر تردد خودروهای شخصی اضافه خواهد شد.
وی در پایان با بیان اینکه بر اساس برآوردهای انجام شده، تهران نیاز به حداقل ۱۵ خط جدید مترو دارد، از برنامه ی شهرداری برای اتمام خطوط ۶ و ۷ مترو در کمترین زمان ممکن خبر داد.
سامسونگ تست رام اندروید 8 روی گلکسی نوت 8 و 8 پلاس را آغاز کرد
سامسونگ برنامه ی تست رام بتای اندروید ۸ را روی گوشی های گلکسی اس ۸ و گلکسی اس ۸ پلاس آغاز کرد.
به گزارش زومیت، سامسونگ مجوز توافق برای انتشار رام اندروید ۸ اوریو را برای گلکسی اس ۸ و اس ۸ پلاس دریافت کرده است و این به روزرسانی را برای گوشی های نامبرده در آینده ی نزدیک ارائه خواهد کرد.
سامسونگ رسما آغاز برنامه ی تست رام بتای گلکسی اس ۸ و گلکسی اس ۸ پلاس را اعلام کرده است. این شرکت برنامه ی فوق را به دلیل رونمایی از نسخه ی جدید محیط کاربری خود در این به روزرسانی، Samsung Experience 9.0 Beta نام گذاری کرده است.
شرایط دریافت اندروید 8 بتا برای کاربران
سامسونگ در مرحله ی اول رام بتای اندروید اوریو را برای کشورهای آمریکا، انگلیس و کره ی جنوبی منتشر کرد. کاربران کره ای برای دریافت این به روزرسانی باید کاربر یکی از اپراتورهای SKT ،KT یا +LG U باشند. آمریکایی ها نیز یا باید دستگاه آنلاک داشته باشند یا کاربر تی -موبایل و اسپرینت باشند. اما کاربران انگلیسی برای دسترسی به این به روزرسانی نیازمند یک دستگاه کاملا آنلاک هستند.
بنابراین شرط اول برای شرکت در برنامه ی بتای سامسونگ برای این به روزرسانی حضور در یکی از کشورهای یادشده تحت شرایط فوق است. شرط دوم ثبت نام در برنامه ی Samsung Members، اگر کاربر ساکن آمریکا باشد ثبت نام در +Samsung است. این اپلیکیشن ها از پلی استور قابل دانلود و نصب هستند. تعداد پذیرش در مرحله ی اول محدود است؛ اما کمی بعد مجددا امکان ثبت نام وجود خواهد داشت. در صورتی که کاربر موفق به ثبت نام شود، رام های بتا به صورت OTA در اختیار وی قرار خواهد گرفت.
برنامه ی تست رام بتای اوریو روی گلکسی اس ۸ چند ماهی به طول خواهد انجامید. غول کره ای دنیای فناوری هنوز رسما در خصوص تاریخ انتشار عمومی این به روزرسانی اعلام نکرده است؛ اما انتظار می رود اوایل سال ۲۰۱۸ شاهد انتشار عمومی آن باشیم.
ال جی سال ۲۰۱۹ از تلویزیون ۸۰ اینچ 8K رونمایی خواهد کرد
ال جی از برنامه ی آینده ی خود برای معرفی تلویزیون های جدید پرده برداری کرد.
به گزارش زومیت، گزارش های اخیر حاکی از آن هستند که ال جی دیسپلی در صدد است در سال ۲۰۱۹ از یک تلویزیون ۸۰ اینچ 8K OLED رونمایی کند و یک سال پس از آن، یعنی ۲۰۲۰، به معرفی تلویزیون های اولد جدیدش که در رده ی محصولات ۴۰ تا ۴۹ اینچ قرار می گیرند، بپردازد.
ال جی دیسپلی که در واقع به عنوان سازنده ی تمامی پنل های اولد در تلویزیون های امروزی شناخته می شود، در جریان برگزاری رویداد یوروپ اولد دی ۲۰۱۷ از برنامه اش برای رونمایی از تلویزیون های جدید پرده برداشت. بر این اساس، محصولات سال ۲۰۱۸ ال جی قرار نیست تفاوت چندانی با محصولاتی که در ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ عرضه شد داشته باشند؛ چرا که ظاهرا قرار است ال جی تلویزیون های ۵۵ تا ۷۷ اینچ عرضه کند. با این حال کره ای ها برای سال ۲۰۱۹ برنامه های ویژه ای تدارک دیده اند.
ال جی دیسپلی قرار است در سال ۲۰۱۹ از یک تلویزیون جدید ۸۰ اینچ با پنل اولد و رزولوشن 8K رونمایی کند. این تلویزیون می تواند تصاویر را با کیفیتی ۴ برابر بیشتر از 4K و ۱۶ برابر بیشتر از فول اچ دی به نمایش بگذارد.
این شرکت علاوه بر این، اعلام کرده است که اواخر ۲۰۱۹ یا اوایل ۲۰۲۰، از نسخه ی کوچک تر این تلویزیون با اندازه ی بین ۴۰ تا ۴۹ اینچ رونمایی خواهد کرد. در حال حاضر کوچک ترین تلویزیون اولد بازار، اندازه ای ۵۵ اینچی دارد.
ال جی برای عرضه ی پنل اولد قابل رول شدن در سال ۲۰۲۰ نیز برنامه ریزی کرده است. این نوع پنل بسیار انعطاف پذیر و بادوام است و امکان تولید محصولات نوین و استفاده در اشکال متنوع را فراهم میکند
در آینده قرار است پنل های شفاف انعطاف پذیر اولد نیز روانه ی بازار شوند؛ اما بد نیست بدانید که چنین محصولاتی عمدتا کاربرد صنعتی دارند.
اکثر این نوآوری ها به لطف کارخانه ی جدید ساخت پنل اولد ال جی در کره ی جنوبی امکان پذیر خواهند بود. در کارخانه ی یادشده، شرکت ال جی دیسپلی قصد دارد با بهره گیری از ترانزیستوری جدید، رسیدن به رزولوشن 8K را ممکن کند.
اچ تی سی وایو ربات نجات را مانند یک عروسک کنترل می کند
محققان ژاپنی به کمک هدست واقعیت مجازی اچ تی س وایو توانسته اند یک ربات انسان نما را کنترل کنند.
به گزارش زومیت، ربات های نجات می توانند ابزار فوق العاده مفیدی در آینده باشند، آن ها می توانند در موقعیت هایی که برای انسان ها بسیار خطرناک هستند، مورد استفاده قرار گیرند. اما اگر شما ربات های نسل حاضر را دیده باشید، باور این سناریو کمی سخت خواهد بود؛ چرا که حتی پیشرفته ترین ربات ها مشکلات انعطاف پذیری و حرکتی دارند. برای حل این مشکل، گروهی از محققان ژاپنی شیوه ی جدیدی برای کنترل ربات ها امتحان می کنند که اجازه می دهد انسان به طور اساسی یک ربات غول پیکر را مانند عروسک کنترل کند.
این نوع از سیستم کنترل از راه دور به کمک اچ تی س وایو جدید نیست و معمولا در زیرشاخه ای تحقیقاتی به نام «Telepresence» قرار می گیرد. با این حال، دانشمندان دانشگاه توکیو روش خود را که ماه قبل در کنفرانس IROS ارائه شد، پیشرفته تر از سیستم های پیشین می دانند. سیستم های قبلی از ربات های کوچک تری استفاده می کردند یا فقط نیمه بالای ربات را کنترل می کردند؛ حالا آن ها یک ربات کامل به بزرگی یک انسان بالغ را با استفاده از هدست واقعیت مجازی اچ تی س وایو کنترل می کنند.
سنسورهای «Lighthouse» وایو برای ردگیری کنترل کننده ها در فضای سه بعدی با استفاده از نور مادون قرمز استفاده می شود.
با اتصال کنترل کننده ها به هر دو دست و پا، محققان قادر بودند حرکت ربات ها را ردیابی کنند و آن را به عنوان دستور برای ربات ها بفرستند. با این وجود، بخش واقعا هوشمندانه، نرم افزار واسطه ای است که اطمینان حاصل می کند هر دستوری که برای ربات ارسال می شود، مطابق با قابلیت های آن باشد.
ربات جکسون درحالی که توسط کنترل کننده های Vive عکس العمل مشابه انسان انجام می دهد
ایشیگورو یاسوشیرو، یکی از محققان این پروژه، می گوید: «به عنوان مثال، قدم زدن با سرعت پیاده روی مجاز است، اما دویدن و پریدن ممنوع است. حرکات تند و تیز برطرف شده اند و حرکات سریع کاهش یافته اند؛ ما ربات را مجبور می کنیم که گام هایش را همیشه ایمن بردارد.» یاسوشیرو تأیید می کند که سیستم هنوز نقاط ضعف بسیاری دارد؛ اما مدعی است که انعطاف پذیری و پاسخگویی بیشتری در مقایسه با سایر طرح ها ارائه می کند.
این ربات که چندین سال پیش توسط دانشگاه توکیو ساخته شد و با نام «جکسون» شناخته می شود، در گذشته در چالش رباتیک دارپا رقابت کرده که به منظور آزمایش ربات ها در زمان فاجعه است. اگرچه این دستگاه های انسان نما در حال حاضر برای استفاده در این زمینه بسیار سنگین و حجیم به نظر می رسند؛ امید می رود که در آینده راحت تر مورد استفاده قرار گیرند. در نهایت، اگر آن ها مجبور باشند در فضایی که برای انسان ها ساخته شده فعالیت کنند ( با درها، دستگیره ها و شیر ها)، بهتر است که به شکل انسان ها باشند.
یاسوشیرو می گوید او و همکارانش فعلا تنها پیاده روی آهسته ی ربات ها با دو پا را عملی کرده اند؛ اما می خواهند آن ها فعالیت های بیشتری مانند بالا و پایین رفتن از پله ها، پریدن و حتی دویدن را یاد بگیرند. هدست های واقعیت مجازی می توانند به اپراتورها کمک کنند تا چیز هایی را ببینند که ربات ها می بینند، و واحد های بازخورد نیرو می توانند به آن ها در درک احساسات ربات ها کمک کنند.
تولید ارزان و سریع الیاف نانوی کارآمد و دقیق با استفاده از پرینت سه بعدی
دانشمندان در MIT موفق به ارائه ی روشی جدید برای ساخت الیاف نانو با قطر دقیق با استفاده از پرینت سه بعدی شده اند.
به گزارش زومیت، مش های ساخته شده از الیاف (فیبرها) با قطر نانومتری، طیف گسترده ای از کاربردهای بالقوه در مواردی همچون مهندسی بافت، تصفیه ی آب، سلول های خورشیدی و حتی ساخت پوشش های محافظ بدن را در بر می گیرند. اما تجاری سازی آن ها در حال حاضر به خاطر تکنیک های ناکارآمد ساخت و تولید، با مشکل مواجه شده است.
پژوهشگران MIT در آخرین شماره ی مجله ی نانو تکنولوژی، از ساخت یک دستگاه جدید برای ساخت مش های نانوفیبری گزارش داده اند و آن را به عنوان دستگاهی توصیف می کنند که می تواند خود را با سرعت تولید در سطح تجاری و مسائل مربوط به بازده انرژی هماهنگ کند و جانشین مناسبی برای بهترین نمونه های فعلی باشد؛ اما دستاورد اصلی مربوط به تغییراتی است که این دستگاه می تواند در قطر های فیبر ایجاد کند و آن ها را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. این کاهش قطر در بیشتر موارد کاربردی، به عنوان یک گزینه ی مهم به شمار می رود.
دستگاه های قبلی ارائه شده از طرف همین گروه در مرکز MIT، از طریق فرآیند پیچیده ای که نیاز به یک اتاق تمیز داشت، به وسیله ی سیلیکون کار می کردند؛ ولی دستگاه جدید از یک پرینتر سه بعدی تجاری ۳۵۰۰ دلاری ساخته شده است. به این ترتیب، کار گروه پژوهشی علاوه بر اینکه به تولید یک نانوفیبر قابل اعتمادتر می انجامد؛ تولید نانوفیبرهایی ارزان تر را نیز برای ما میسر خواهد ساخت.
دستگاه جدید شامل مجموعه ای از نازل های کوچک است و مایع حاوی ذرات پلیمر، از طریق همین نازل ها پمپ می شود. این دستگاه به عنوان یک دستگاه میکرو فلوید شناخته می شود. لوئیس فرناندو ولاسکو گارسیا، یکی از پژوهشگران اصلی آزمایشگاه فناوری های میکروسیستم در MIT و نویسنده ی ارشد مقاله ی جدید، می گوید: نظر شخصی من این است که در چند سال آینده، هیچکس به طرف کار با تکنیک ساخت در اتاق تمیز نخواهد رفت. هیچ دلیلی برای این کار وجود ندارد. فناوری پرینت سه بعدی چیزی است که می تواند همان کار را بسیار بهتر و با انتخاب بهتر مواد و با امکان واقعی برای ساخت سازه ای که می خواهید، انجام دهد.
هنگامی که ما اتاق تمیز را انتخاب می کنیم، بسیاری اوقات باید هندسه ی مورد نظر خود را قربانی فرایند ساخت کنیم و مشکل دوم هزینه ی بسیار بالای آن است. گارسیا در این پژوهش با دو دانشجوی دکترای دیگر به نام های اریکا گارسیا لوپز و دانیل اولورا ترخو همکاری داشته است.
سازه های توخالی
الیاف نانو برای هر کاربردی مفید هستند؛ حتی کاربردهایی با نسبت بالای سطح به حجم . به عنوان یک نمونه می توانیم به سلول های خورشیدی اشاره کنیم. در سلول های خورشیدی، سعی می شود حداکثر میزان قرارگیری در معرض نور خورشید به دست آید. الیاف نانو همچنین می توانند موادی را تولید کنند که فقط در مقیاس های بسیار کوچک مانند فیلترهای آب قابل استفاده هستند؛ یا موادی مانند محافظ بدن که به نسبت ساختار خود سنگین هستند. اکثر این کاربردها به الیاف با قطر منظم بستگی دارند. ولاسکو گارسیا می گوید: عملکرد الیاف به میزان زیادی بستگی به قطر آن ها دارد. اگر توزیع قابل توجهی از یک مقدار داشته باشیم، در واقع بدان معنی است که تنها چند درصد از آن مقادیر واقعا کار می کنند. مثلا: شما یک فیلتر دارید و فیلتر دارای حفره هایی بین ۵۰ نانومتر و یک میکرون است؛ این فیلتر در واقعیت همان فیلتر یک میکرونی خواهد بود.
از آنجایی که دستگاه قبلی این گروه از سیلیکون ساخته شده بود، آن را بیش از حد تغذیه شده ارزیابی می کردند؛ به این معنی که میدان الکتریکی، محلول پلیمری کناره های فرستنده های منفرد را در خود حل می کرد. جریان سیال توسط ستون های مستطیلی که در کناره ی فرستنده ها قرار گرفته بودند، تنظیم می شد؛ با این حال باز هم برای تولید الیاف با قطرهای نامعمول، به اندازه ی کافی نامنظم بود.
در سوی مقابل، فرستنده های جدید دارای حالت تغذیه ی درونی هستند: آن ها دارای حفره هایی هستند و فشار هیدرولیکی به حفره های مایع وارد می شود تا آن ها را پر کند. تنها پس از این روند است که میدان الکتریکی می تواند مایع را به الیاف کوچک برساند.
کانال های ایجادشده در زیر فرستنده ها ، به سیم پیچ ها متصل می شوند و به تدریج طول آن ها کاهش می یابد. این کانکتور (متصل کننده ) برای تنظیم قطر نانوسیم ها کلیدی است و تقریبا غیر ممکن است که با تکنیک اتاق تمیز بتوانیم به چنین کیفیتی دست یابیم. گارسیا می گوید: ساخت در مقیاس میکرو واقعا به معنای برش مستقیم است.
تکرار سریع
نازل ها در دستگاه جدید، به دو ردیف تقسیم می شوند. این دو ردیف کمی از یکدیگر انحراف دارند؛ زیرا این دستگاه برای نمایش نانوسیم های نانوکامپوزیتی ساخته شده است و موقعیت نسبی آن ها را حفظ می کند. نانو فیبرهای هم ترازشده در مواردی مانند چارچوب های بافتی مفید هستند. نازل ها می توانند برای کاربردهایی که در آن الیاف غیرهم ترازشده مناسب باشند، در یک شبکه تنظیم شوند و میزان خروجی کلی را افزایش دهند.
گارسیا باور دارد که علاوه بر تعدیل هزینه و زحمات طراحی، یکی دیگر از مزایای پرینت سه بعدی برای ساخت نانوفیبرها، توانایی ما برای تست سریع و تجدید نظر در طرح است. او اشاره می کند که با استفاده از دستگاه های میکروی گروهش، معمولا از زمان مدل سازی نظری تا انتشار یک مقاله ی علمی دو سال طول می کشد و در مواقعی، او و همکارانش قادر به آزمایش دو یا سه تغییر در طراحی اولیه خود بوده اند. با استفاده از دستگاه جدید، همین روند نزدیک به یک سال طول کشید و آن ها توانستند ۷۰ تکرار مختلف از یک طراحی را آزمایش کنند. پروفسور مارک آلن، از دانشگاه پنسیلوانیا در این باره می گوید: راهی که بتواند موقعیت و اندازه ی الیاف به دست آمده از فرایندهای الکتریکی را به طور تعیین کننده ای مهندسی کند، به شما امکان می دهد در مورد توانایی کنترل خواص مکانیکی مواد ساخته شده از این الیاف، فکر کنید. این امر به شما امکان می دهد در مورد رشد سلولی در جهت های خاصی در الیاف فکر کنید. بسیاری از فرصت های بالقوه در این مسیر وجود دارد. من پیش بینی می کنم که در آینده حتما افراد به دنبال این فناوری بروند و از روش های بسیار خلاقانه استفاده کنند. اگر کسی به این نوع شبکه از فیبرهای مهندسی شده قطعی نیاز داشته باشد، من فکر می کنم که این راه بسیار خوبی برای رسیدن به هدف مورد نظرش خواهد بود.
طرح انقلابی برای پیشرانه های مجهز به توربوشارژر
به تازگی یک طرح انقلابی برای پیشرانه های مجهز به توربوشارژر ارائه شده است که می تواند دنیای اتومبیل سازی را دگرگون کند.
به گزارش زومیت، در ده سال گذشته دنیای موتورهای احتراق داخلی شاهد تغییرات بسیاری بوده که بخش اعظم آن، مربوط به ظهور توربوشارژرها است. در گذشته تنها در دو حالت از توربوشارژر استفاده می شد. در حالت اول، رسیدن به بالاترین عملکرد هدف اصلی بود (مانند خودروهای مسابقه ای) و حالت دوم برای افزایش قدرت تولیدی پیشرانه های دیزلی، با حفظ گشتاور موجود بود. اما امروزه از ابرخودروها گرفته تا سدان های میان رده و حتی خودروهای کوچک و بسیار جمع وجور، به توربوشارژر مجهز شده اند و به نظر می رسد این روند، حداقل تا زمانی که خودروهای الکتریکی پیشرفته تر شوند، ادامه می یابد.
اخیرا وب سایت کار اند درایور (Car and Driver) مقاله بسیار جالبی از طرحی انقلابی در تکنولوژی توربوشارژرها منتشر کرده است. همه ما با سیستم توربوشارژر یگانه و دوگانه آشنا هستیم و به تازگی با توربوشارژر چهارگانه بوگاتی شیرون ۱۶۰۰ اسب بخاری نیز آشنا شده ایم. می دانیم که توربوشارژرهای بیشتر، از یک سو به معنی قدرت بیشتر و از سوی دیگر به معنی کاهش زمان تأخیر راه اندازی توربوشارژرها است. در طرح جدید ارائه شده، برای هر سیلندر یک توربوشارژر در نظر گرفته شده است که این امر سبب می شود علاوه بر افزایش قدرت پیشرانه، زمان تأخیر به صفر برسد. اندازه توربوشارژرها در این طرح، تا حد زیادی کاهش می یابد و سبب می شود با صرف انرژی کم تر، با سرعت بیشتری به چرخش درآیند. در این طرح پیشنهادی، توربوشارژرها با فاصله بسیار کمی از سر سیلندرها نصب می شوند که این امر سبب می شود هوای ورودی و گازهای خروجی فاصله کمی طی کنند.
اگرچه قصد نداریم به تشریح کامل و جزئی این طرح بپردازیم، اما ایده این طرح بسیار جذاب به نظر می رسد. در صورت عملی شدن این مدل، احتمالا هزینه تمام شده بسیار گزاف خواهد بود؛ چراکه تعداد توربوشارژرها و اجزای وابسته شان به طور چشمگیری افزایش می یابد. با اجرای این طرح گرمای بیشتری تولید خواهد شد و در نتیجه سیستم خنک کاری پیشرانه نیز با چالش مواجه می شود و باید دید از چه طریقی می توان گرمای اضافه را کنترل نمود.
احتمالا این طرح عملکرد خوبی خواهد داشت و می تواند آینده صنعت اتومبیل سازی را دگرگون کند؛ اما با وجود کشورها و شهرهایی که استفاده از موتورهای احتراق داخلی را تا بیست سال آینده ممنوع کرده اند، شاید برای اجرای این ایده خیلی دیر شده باشد.
تایید یک روش سریع تر برای تشخیص آلرژی ها توسط FDA
تشخیص سریع یک بیماری می تواند به نجات زندگی افراد از مرگ کمک کند. روش جدید تشخیص FDA امکان تشخیص سریع آلرژی را تنها با استفاده از یک قطره خون فراهم می کند.
به گزارش زومیت، به زودی تست آلرژی ها به سادگی تست قند خون خواهد بود. FDA اخیرا به ارائه ی یک روش تشخیص پرداخته است که از یک قطره خون برای یافتن یکی از چهار آلرژی متداول استفاده می کند و برای این کار تنها هشت دقیقه زمان لازم است.
تشخیص یک کلید است
با غلبه ی فناوری بر بهداشت و درمان، نباید از تشخیص پزشکی غافل شد. اهمیت تشخیص سریع به اندازه ی تفاوت بین مرگ و زندگی است. بر همین اساس سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) به اثبات یک روش جدید پرداخته است که امکان تشخیص سریع آلرژی را تنها با استفاده از یک قطره خون می دهد.
این تست پنج سال پیش توسط مؤسسه ی فدرال فناوری سوئیس در لوزان (EPFL) توسعه یافت. یکی از زیرمجموعه های EPFL به نام Abionic که به توسعه ی این روش در سال ۲۰۱۰ پرداخته بود، پلتفرم abioSCOPE را ساخت. این تست کپسول های یک بار مصرف را وارد دستگاه تست قابل حمل می کند که قادر به کشف چهار آلرژی متداول است: سگ ها، گربه ها و گرده های گیاه ها و درخت های متداول.
خونی که با یک واکنش گر شیمیایی ترکیب شده است، وارد یک صفحه ی DVD مانند دستگاه تست می شود. این ترکیب مجموعه های مولکولی را به عنوان واکنش های نمونه با بیوسنسورهای کپسول، تشکیل می دهد. سپس این مجموعه ها با استفاده از یک لیزر تعبیه شده کشف می شوند. نتایج اولیه فقط در پنج دقیقه روی یک صفحه ی نمایش با وضوح بالا ظاهر می شوند و نتایج نهایی روی یک کارت حافظه ی مجهز به Abionic ذخیره می شوند.
یک تست ساده برای یک مسئله ی جهانی
با وجود پیشرفت های فناوری های پزشکی کنونی، شیوع آلرژی ها از جمله حساسیت های ساده تا حملات کشنده تر، کاهش نیافته است. آمار اخیر که توسط آکادمی آمریکایی ایمنی شناسی و آلرژی آسم (AAAAI) اجرا ارائه شده است، نشان می دهد بیماری های آلرژیک در پنجاه سال گذشته افزایش یافته اند و بین کودکان سنین دبستان به ۴۰ تا ۵۰ درصد رسیده اند. به گفته ی مؤسسه ی آلرژی و آسم آمریکا، آلرژی ها از جمله آلرژی های غذایی و وابسته به بینی ششمین دلیل بیماری های مزمن در ایالات متحده به شمار می روند.
آلرژی ها از جمله آلرژی های غذایی و وابسته به بینی ششمین دلیل بیماری های مزمن در ایالات متحده به شمار می روند
تشخیص سریع تر آلرژی ها درمان آن ها را آسان تر و ارزان تر می سازد و با پیشگیری از واکنش فرد نسبت به ماده ی آلرژی زا از طریق آنافیلاکسی (یک واکنش آلرژیک جدی بر اساس علائه و نشانه ها در فرد تشخیص داده می شود)، می توان زندگی او را نجات داد.
به گفته ی نیکولاس دوراند، مدیر اجرایی Abionic در مجله ی EPFL:
۲۵ میلیون فرد بالغ در ایالات متحده از مخاط آلرژیک رنج می برند، این تعداد در حال افزایش است. امروزه با abioSCOPE ، که Abionic آن را به عنوان سریع ترین تست آلرژی در جهان توصیف می کند، امکان کشف حداقل چهار نوع از متداول ترین آلرژی ها بدون روش های تهاجمی و غیرآسوده وجود دارد. علاوه بر این، مدیریت آن آسان تر است و نتایج در ۸ دقیقه در دسترس قرار می گیرند.
به گفته ی دوراند در بیانیه ی مطبوعاتی Abionic:
ثبت abioSCOPE توسط FDA و اولین تست آلرژی مرتبط یک شاخص عمده برای Abionic و یک گام نظم دهنده ی مهم است که اولین مرحله ی تجاری سازی و ورودی بازار برای این فناوری انقلابی به شمار می رود. حال به دنبال ارائه ی یک پلتفرم سریع و آسان هستیم که یک تجربه ی مناسبت تر و تست بهینه تر زمانی را برای مبتلایان به آلرژی فراهم کند.
این روش یک گروه فزاینده از تست های تهاجمی و سریع را برای بیماری های پیچیده و مهلک ترکیب می کند. آخرین روش های تشخیص در تحقیقات سرطان در زمینه ی بیوپسی مایع به ویژه کاربرد تست های خون برای رونمایی از علائم رشد تومور، ارائه شده اند. یک فناوری مشابه هم برای کشف حمله های قلبی توسعه یافته است. Abionic هم تست های سریعی را برای کم خونی فقر آهن و همینطور مسمومیت های عفونی (یک عفونت زخمی جدی) با استفاده از پلتفرم abioSCOPE خود ارائه می کند و از سویی در حال توسعه ی سیستمی برای شناسایی آسم است.
انتظار می رود تست آلرژی abioSCOPE که در حال حاضر در اروپا مجوز گرفته است، از سال ۲۰۱۸ وارد بازار آمریکا شود.
طرح ایلان ماسک برای اتصال مغز نو به کامپیوتر، چه زمانی عملی می شود؟
همان طور که یونانیان باستان ایده ی پرواز را در ذهن خود داشتند، رویای امروز هم اتصال مغز به ماشین هاست تا به وسیله آن راهی برای یکی از آرزوهای دیرینه بشریت، یعنی زندگی جاودان بیابند.
به گزارش زومیت، اینکه مغز انسان تا چه حد می تواند به وسیله ی رابط مغز و کامپیوتر (BCI) به طور مستقیم به هوش مصنوعی، ربات ها و مغزهای دیگر متصل شود، هنوز تا حد زیادی دور از دسترس فناوری کنونی است. در طول ۵۰ سال گذشته، محققان مختلف در دانشگاه ها و مراکز و کمپانی های تحقیقاتی سراسر جهان، پیشرفت های قابل توجهی برای دستیابی به چنین مفهومی داشته اند. اخیرا ایلان ماسک (با کمپانی تازه تاسیس نورالینک -Neuralink) و برایان جانسون (کمپانی کرنل) اعلام کرده اند که به دنبال افزایش قابلیت های انسان با استفاده از فناوری رابط بین مغز و کامپیوتر هستند.
اما واقعا تا چه حد به اتصال مغزمان به فناوری های جدید نزدیک هستیم؟ و چنین فناوری دقیقا به چه شکلی به مغزمان متصل می شود؟ و اینکه این رابطه های مغز به کامپیوتر چگونه کار می کنند؟
ریشه های مفهوم اتصال مغز به کامپیوتر: توان بخشی و ترمیم
اب فتز، از پژوهشگران مرکز مهندسی عصبی حسی حرکتی (CSNE) است، او یکی از اولین پیشگامان فناوری اتصال مغز به ماشین است. او با بررسی های خود در سال ۱۹۶۹ (یعنی زمانی که حتی کامپیوترهای شخصی در دسترس نبودند) نشان داد که میمون ها می توانند از سیگنال های مغز خود یک سوزن را کنترل کنند.
بسیاری از مطالعات اخیر در زمینه ی رابط مغز و کامپیوتر برای بهبود کیفیت زندگی افرادی بوده اند که یا فلج اند یا اینکه دارای برخی معلولیت های شدید حرکتی هستند. احتمالا برخی موفقیت های اخیر را در اخبار خوانده یا شنیده باشید. محققان دانشگاه پیتسبورگ از سیگنال های ثبت شده در مغز برای کنترل یک بازوی رباتیک استفاده کردند. پژوهشگران استنفورد هم توانسته اند، خواسته های حرکتی بیماران فلج را از سیگنال های مغزشان به دست بیاورند و به آن ها امکان استفاده بی سیم از تبلت را بدهند.
به همین ترتیب، برخی حس های محدود مجازی را می توان با جریان الکتریکی به داخل مغز یا سطح مغز فرستاد. اما آیا می توان، چنین کاری را با حس های اصلی همچون بینایی و شنوایی هم انجام داد. اکنون نسخه های اولیه ای از چشم های بیونیک برای افراد مبتلا به اختلال بینایی شدید به کار می روند و نسخه های پیشرفته تری هم در حال گذراندن آزمایش های کلنیکی (روی انسان) هستند. از سوی دیگر ایمپلنت های کمپانی Cochlear، تبدیل به یکی از موفق ترین و پرکاربردترین ایمپلنت های بیونیک شده اند. هم اکنون بیش از ۳۰۰ هزار نفر در سراسر جهان از این ایمپلنت های کاشت حلزونی برای شنیدن استفاده می کنند.
اما رابط های مغز و کامپیوتر دو سویه (BBCI) که می تواند، سیستم عصبی را تحریک کنند و سیگنال ها را ثبت کنند، پیچیده ترین نوع رابط های مغز و کامپیوتر محسوب می شوند. این نوع رابط ها به عنوان ابزار توان بخشی جدید برای افرادی که دچار آسیب مغزی و نخاعی شده اند، مورد آزمایش قرار گرفته اند. یافته های جدید نشان می دهد که رابط های مغز و کامپیوتر دو سویه، می توانند برای تقویت ارتباط بین دو مغز و یا بین مغز و نخاع استفاده شوند یا برای ثبت اطلاعات مربوط به ناحیه آسیب دیده اندام فلج شده به کار روند.
با وجود تمام موفقیت هایی که تا به امروز به دست آمده است، شاید تصور کنید، ممکن است که رابط بین مغز و کامپیوتر، ابزار بعدی باشد که به دست مصرف کنندگان برسد. اما با وجود این، تمام رابط های مغز و کامپیوتر، تهاجمی (ایمپلنت یا کاشتنی) نیستند؛ بلکه رابط هایی وجود دارد که بدون نیاز به جراحی هم می توانند به کار بروند. این رابط ها معمولا بر اساس نوار مغزی کار می کنند و برای نشان دادن کنترل مکان نما، صندلی چرخ دار، سلاح های رباتیک، هواپیماهای بدون سرنشین، ربات های انسان نما و حتی ارتباط مغز با مغز مورد استفاده قرار می گیرند.
اما نگاه دقیقی به این رابط های مغز و کامپیوتر نشان می دهد که این فناوری هنوز راه طولانی در پیش دارد. وقتی که این رابط ها قادر به تولید حرکت شوند، خیلی کندتر، کم دقت تر و بسیار ساده تر از چیزی هستند که بتوانند در زندگی روزمره به کمک افراد کم توان یا فلج های حرکتی بیایند. چشم های بیونیک هم از لحاظ کیفیت بصری بسیار وضوحی کمی دارند و ایمپلنت های کاشت حلزونی هم می توانند اطلاعات صحبت ها و مکالمات را به خوبی انتقال دهند، اما تجربه ی موسیقی را به خوبی منتقل نمی کنند که نمی تواند برای بسیاری از کاربران چنین ایمپلنت هایی دلچسب باشد. و علاوه بر این، تمام الکترودهای چنین رابط هایی باید در بدن کاشته شوند، چیزی که خوشایند بسیاری از مردم نیست.
ایلان ماسک به دنبال رابط های مغز و کامپیوتری است که بتوانند، توانایی هایی انسان را افزایش دهند
سال ۲۰۰۶ بود که نخستین ربات انسان نما با کنترل مغزی غیر تهاجمی در آزمایشگاه سیستم عصبی دانشگاه واشنگتن آزمایش شد. در این مورد از رابط هایی استفاده شده بود که به ربات نشان می داد، می تواند چه اجسامی را بردارد و به کجا ببرد.
اما تمام این نمونه ها تنها در آزمایشگاه ها در اتاق هایی آرام با اجسامی مشخص بررسی شده اند،. این بررسی های فنی، تنها به قدری طولانی بودند که نشان دهند، چنین امکانی وجود دارد. به همین جهت، قابل تصور است که استفاده از چنین سیستم هایی با سرعت کافی و قوی در دنیای واقعی تا چه حد می تواند دشوار باشد. حتی اگر مشکل کاشت الکترود ها هم در میان نباشد، اینکه ذهن فرد چگونه می تواند بر اساس ساختار مغز خوانده شود، مسئله ی چالش برانگیز دیگری است. دانشمندان به خوبی می دانند که هر نورون عصبی و هزاران اتصال بین آن ها، شبکه ای عظیم را شکل می دهند، اما این برای مهندسی عصبی چه مفهومی دارد؟
تصور کنید، در جمعی نشسته اید و تلاش می کنید که مکالمه ای را پیگیری کنید که در مورد موضوعی پیچیده ای بین دوستانتان در حال انجام است؛ اما شما فقط اجازه دارید که به صحبت های یک نفر گوش دهید. در این حالت، ممکن است که بتوانید بفهمید این بحث پیچیده در مورد چه موضوعی است، اما قطعا بسیاری از جزئیات و خط ربط کلی بحث را از دست می دهید. از آن جایی که حتی بهترین ایمپلنت ها هم امکان گوش دادن به بخشی از مغز را فراهم می کنند، می توانیم قابلیت های قابل توجهی به دست بیاوریم، اما نمی توانیم کل یک مکالمه را درک کنیم.
همچنین موضوعی دیگر که می تواند، نوعی زبان باشد، مسئله دیگری است. نورون ها به وسیله ی یک تعامل پیچیده سیگنال های الکتریکی و واکنش های شیمیایی با هم ارتباط برقرار می کنند. این زبان الکترومغناطیسی را می توان با مدارهای الکتریکی ترجمه کرد، اما این کار هم آسان نیست. به عنوان مثال، وقتی ما با استفاده از محرک های الکتریکی با مغز صحبت می کنیم، در واقع داریم با لهجه ای غلیظ با مغز صحبت می کنیم. این باعث می شود که نورون ها به سختی قادر به درک محرک های مغزی شوند.
در نهایت، مشکل آسیب هم وجود دارد. بافت مغز بسیار نرم و انعطاف پذیر است. در حالی که اکثر مواد مغناطیسی، همان سیم هایی که به مغز متصل می شوند، اجرامی سخت محسوب می شوند. این بدان معناست که ایمپلنت های الکترونیکی اغلب باعث آسیب رساندن به بافت مغز و واکنش های ایمنی می شوند. شاید در آینده ای نزدیک بتوان از الیاف های زیستی انعطاف پذیر استفاده کرد، اما در این مورد هم هنوز نیاز به انجام آزمایش های زیادی است.
هماهنگ سازي و همسان سازی
با وجود تمام این چالش ها، ما هنوز هم در مورد آینده ی بیونیکی خود خوشبین هستیم. نیازی نیست که رابط های مغز و کامپیوتر کامل و بی نقص باشند. اجزای مغز ما به طور شگفت آوری سازگارند و قادر به استفاده از رابط ها به همان نحوی هستند که ما شیوه ی استفاده از ابزارهای جدید مانند رانندگی خودرو یا یک رابط لمسی را فرا می گیریم. به همین ترتیب، مغز می تواند یاد بگیرد که نوع جدیدی از اطلاعات حسی را درک کند، این حتی می تواند، زمانی باشد که از ایمپلنت های غیرتهاجمی بهره برده شده باشد، همچون پالس های الکترومغناطیسی. در نهایت، باور دانشمندان بر این است که رابط مغز و کامپیوتر دو سویه ی سازگار، می تواند گام موثری برای ایجاد ارتباط با نورون های مغز باشد. هم اکنون، ساختن چنین پل ارتباطی هدف محققان است.
به این ترتیب، ما می توانیم از موفقیت های اخیر در درمان هدفمند بیماری هایی مانند دیابت که با استفاده از ایمپلنت های کوچک بدون استفاده از دارو با موفقیت آزمایش شده اند، هیجان زده باشیم. از دیگر موفقیت های دانشمندان می توان به روش های جدید برای غلبه بر موانع زیستی و بیوشیمیایی اشاره کرد. مورد قابل توجه در این زمینه، موفقیتی است که در استفاده از تورهای عصبی قابل تزریق به دست آمده است. تورهای عصبی مبتنی بر نانوسیم های انعطاف پذیر، نورون های انعطاف پذیر و رابط های کربن شیشه ای ممکن است که به کامپیوترها امکان کاشته شدن در بدن ما را بدهد.
از ابزاری کمکی به تقویتی
کمپانی جدید ایلان ماسک، نورالینک، هدف جدیدی را دنبال می کند. ماسک می خواهد، با بهره بردن از رابط های مغز و کامپیوتر، گوی سبقت را از هوش مصنوعی برباید و به عبارتی ما را برای قیام ربات ها آماده کند. سناریویی که احتمالا به خوبی از آن خبر دارید و کارآفرین مشهور بارها نگرانی خود را از پیشی گرفتن هوش مصنوعی از انسان ابراز کرده است. او امیدوار است که مغز انسان بتواند با توانایی اتصال به فناوری های جدید، توانایی های خود را افزایش دهد و احتمالا این رابط ها به ما اجازه می دهد که از آینده بالقوه ای که در آن هوش مصنوعی به مراتب از توانایی های طبیعی انسان قدرتمندتر می شود، جلوگیری کند.
چنین هدفی شاید به نظر دور و بسیار تخیلی به نظر برسد، اما نباید این ایده را دست کم بگیریم. همین حالا هم هوش مصنوعی توانسته توانایی های بالقوه قابل توجه خود را نشان دهد. خودروهای خودران که تا همین دو دهه ی قبل، تنها در عرصه ی علمی تخیلی می گنجیدند، اکنون وارد جاده ها شده اند و از قضا، خود ایلان ماسک با کمپانی خودروسازی تسلای خود یکی از پیشگامان این عرصه است.
اتصال مغز به فناوری های جدید، در نهایت می تواند پیشرفت طبیعی ما برای افزایش توانایی های ما باشد، از استفاده از چرخ ها برای غلبه به محدودیت های راه رفتن روی دو پا تا ذخیره ی اطلاعات و خاطرات مان روی تبلت ها و ماشین های هوشمند دیگر، همچون کامپیوترها، تلفن های هوشمند و هدست های واقعیت مجازی، رابط های مغز و کامپیوتر هم زمانی که به دست مصرف کنندگان برسند، می توانند به ابزارهایی هیجان انگیز، خطرناک و عین حال امیدواربخش تبدیل شوند.
دانشمندان توانسته اند به خوبی از برخی رابط های مغز و کامپیوتر همچون چشم های بیونیک و ایمپلنت های کاشت حلزونی برای بهبود زندگی افراد ناتوان بهره ببرند
بنابراین، باید به خاطر داشته باشیم که در آینده ای نزدیک، رابط های مغز و کامپیوتر، فراتر از بازیابی توانایی افراد ناتوان به کار می روند، از این جهت، باید بسیاری از مسائل از جمله، رضایت، حفظ حریم خصوصی و هویت و غیره را در نظر بگیریم. هم اکنون بسیاری از متفکران، پزشکان و مهندسان به طور جدی به دنبال رفع چنین مسائل اخلاقی، فردی و اجتماعی هستند تا زمینه را برای پیشرفت این زمینه ی نوظهور هموار کنند.
تغییر مسیر حرکت زمان غیر ممکن است؛ اما می توان آن را خم کرد
بسیاری از ما در مورد تغییر مسیر حرکت زمان مردد هستیم و پژوهش های جدید نیز نشان می دهند که چنین کاری غیر ممکن است؛ اما می توان این مسیر را خم کرد.
به گزارش زومیت، انسان ها در تمام سنین و در تمام دوران ها، رؤیای سفر در زمان را در سر می پرورانند؛ آن ها در ذهن خود سفر به گذشته و آینده را تصور می کنند و علاقه دارند این کار را سریع تر از هر شخص دیگری انجام دهند. دانشمندان نیز همانند دیگر انسان ها، به این موضوع علاقه دارند و پژوهش های بسیاری برای محقق کردن این آرزو انجام می دهند. متأسفانه جدیدترین پژوهشی که توسط این دانشمندان انجام شده است، نشان می دهد که سفر در زمان دست نیافتنی و حتی از رؤیا و آرزو نیز فراتر است. از آن جایی که این پژوهشگران نتوانسته اند نقطه ای را در زنجیره ی زمان بیابند که بتوانند در آن سفر کنند؛ تغییر عقیده داده اند و حال بر این باور هستند که یک علم خاص ممکن است بتواند تغییراتی در زمان ایجاد کند.
در ماه ژوئن سال جاری میلادی، جیمز بیشام، فیزیک دان ذرات در سازمان اروپایی پژوهش های هسته ای سِرن (CERN) با یکی از خبرنگاران وب سایت Futurism در شهر بوداپست، مجارستان دیدار کرد. این دو، در جریان جشنواره ی بِرین بار که تمرکز آن روی علم و آینده است، با یکدیگر در مورد راه هایی که انسان می تواند به کمک آن ها در زمان سفر کند به بحث و تبادل نظر پرداختند. آن ها همچنین امکان سفر در زمان را از نظر منطقی و فنی بررسی کردند تا به یک نتیجه ی مطلوب برسند. جیمز بیشام، ابتدا طبق نظریه های آلبرت اینشتین، به شرح راه هایی که می توان به کمک آن ها در زمان سفر کرد پرداخت. با توجه به این نظریه ها، می توان گفت که سفر در زمان، روی کاغذ از طریق روش های مختلفی امکان پذیر است.
یکی از روش های سفر در زمان، استفاده از کرم چاله است. جیمز بیشام در این خصوص می گوید: ما می دانیم که فضا می تواند خم شود. اگر فضا خم می شود، آن گاه گرانش و به دنبال آن، فضازمان نیز خم می شود.
این ها سخنانی هستند که جیمز بیشام بر زبان آورد؛ اما شاید کمی نامفهوم باشند. برای آن که بهتر بتوانیم منظور وی را متوجه شویم، باید کمی در این خصوص رفع ابهام کنیم. در حال حاضر، ما می دانیم که فضا سه بُعد دارد و در آن همه چیز حرکت می کند. قضیه در مورد فضازمان کمی متفاوت است. فضازمان، ترکیبی چهار بُعدی و زنجیره وار از مفاهیم فضا و زمان است. برخی دیگر، فضازمان را به صورت یک شبکه ی تار و پودی تصور می کنند که انرژی وظیفه ی اداره کردن آن را بر عهده دارد. جیمز بیشام می گوید اگر فضازمان می تواند خم شود، آن گاه از دیدگاه نظری، خمیدگی زمان نیز امکان پذیر است.
تحقق رؤیای سفر در زمان
مفهوم خمیدگی فضازمان، ابتدا در نظریه ی نسبیت عام اینشتین مطرح شد. در این نظریه آمده است که کرم چاله ها می توانند از دیدگاه نظری، نقش یک پُل میان دو نقطه را ایفا کنند و فرقی نمی کند که این دو نقطه چقدر از یکدیگر دور هستند. با توجه به خاصیت انعطاف پذیری فضازمان، یک کرم چاله می تواند هر دو نقطه ای را در بافت فضازمان به یکدیگر متصل کند.
اگر فضا خم می شود، آن گاه فضازمان نیز می تواند خم شود.
تا چند وقت پیش، این یک دیدگاه کاملاً نظری بود و هیچ شواهدی در عمل وجود نداشت؛ اما چند سال پیش، تعدادی مدرک به دست آمد که باعث شد این دیدگاه کمی به واقعیت نزدیک تر شود. چند سال پیش، دانشمندان چیزی را ساختند که به آن «کرم چاله» می گفتند. مدل آن ها، دروازه ای برای میدان های مغناطیسی ایجاد کرده بود. در آن زمان، مؤسسه ی اسمیتسونین این چنین گفت:
اگر یک میدان مغناطیسی دیگر در این کرم چاله سفر کند، آن گاه هر دو میدان، فضای کرم چاله را رها می کنند و فوراً در انتهای مسیر ظاهر می شوند.
خمیدگی نور در میدان گرانشی خوشه کهکشانی. تصویری که توسط تلسکوپ هابل ثبت شده و به لبخند کیهانی مشهور است.
شاید با خود فکر کنید که این کار مانند «تِلِه پورت کردن» است؛ اما واقعیت این است که کرم چاله ی ایجادشده توسط دانشمندان، دقیقاً افراد یا ذرات را در فضازمان تِلِه پورت نمی کند؛ اما به صورت کاملاً واضح، پیشرفت مداوم ما در دستکاری کردن تعدادی از نیروهای بنیادین جهان را نشان می دهد و این دستکاری و تغییر نیرو، یک گام بزرگ و مهم در جهت ساخت کرم چاله ای پیچیده است که می تواند به ما اجازه دهد امواج الکترومغناطیسی را در یک تونل نامرئی ارسال کنیم. شاید روزی فرا برسد که ما بتوانیم با شیوه ای مشابه، فضازمان را نیز دستکاری و دچار تغییر کنیم.
تا به این جا دانستیم که ایجاد کرم چاله از دیدگاه نظری، امکان پذیر است و ما نیز گام های مهمی در جهت دستیابی به دانش تغییر فضازمان برداشته ایم. با این حال، هنوز کرم چاله ای در فضازمان مشاهده و یا ایجاد نشده است.
یکی دیگر از روش های سفر در زمان، استفاده از پدیده ی اتساع زمان است. نظریه های اینشتین پیش بینی می کنند که زمان، در جهان به شکل های مختلفی در جریان است. این تنها یک نظریه نیست و می دانیم که حقیقت دارد؛ زیرا ساعت هایی که در ایستگاه فضایی بین المللی هستند، به میزان بسیار ناچیزی آهسته تر از ساعت های زمینی حرکت می کنند. زمان در نزدیکی اجرامی که میدان های گرانشی قدرتمندی دارند در مقایسه با اجرامی که در این میدان ها قرار ندارند، آهسته تر می گذرد.
پس با خروج از زمین و گذراندن وقت در نقطه ای دوردست و سپس بازگشت به زمین، انسان می تواند در زمان سفر کند و وقتی به زمین بازمی گردد جوان تر از هم سن های خود خواهد بود. اگر شما بتوانید به یک سیاه چاله بسیار نزدیک شوید، زمان به طرز قابل توجهی آهسته خواهد شد؛ زیرا در نزدیکی سیاه چاله، میدان های گرانشی بسیار قدرتمندی وجود دارند و هر چند ثانیه گذر زمان در نزدیکی یک ابرسیاه چاله، معادل چند هزار سال زمینی خواهد بود.
وقتی که به سرعت های بالا فکر می کنیم، باز هم پدیده ی اتساع زمان خود را نشان می دهد. اگر ما به عنوان مثال بتوانیم با سرعتی معادل ۹۵ درصد سرعت نور حرکت کنیم، زمان به شکل قابل توجهی آهسته خواهد شد. بنابراین باز هم همان اتفاق قبل رخ می دهد و هر چند لحظه حرکت با سرعت بالا، معادل چند هزار سال زمینی خواهد بود.
می توان گفت که این، شروع کار است و راه های مختلفی وجود دارند که می توان برای تحقق رؤیای سفر در زمان، از آن ها بهره گرفت. دانشمندانی از رشته های مختلف، روش های متفاوتی توسعه می دهند تا بتوانند دست ما را برای تغییر در زنجیره ی زمان، بازتر کنند. یکی از این روش های نوظهور، استفاده از پرتوهای نور چرخان است. این پرتوها را می توان با استفاده از میدان های مغناطیسی و گاما ایجاد کرد که این کار منجر به خمیدگی فضا و در نتیجه، خمیدگی زمان می شود. روش های دیگری نیز نظیر تونل زنی کوانتومی و رشته های کیهانی فرضی وجود دارند که هنوز پیشرفت چندانی در آن ها مشاهده نشده است.
توجه داشته باشید وقتی چیزی از دیدگاه نظری کاملاً امکان پذیر است، به این معنی نیست که در عمل نیز کاملاً قابل اجرا است. به عنوان مثال، ما تا به امروز موفق به ساخت کرم چاله نشده ایم و با سرعتی نزدیک به سرعت نور حرکت نکرده ایم؛ اما این امید وجود دارد که ما بتوانیم به چنین فناوری هایی در آینده ی نزدیک دست یابیم. جیمز بیشام در این خصوص می گوید: شاید بتوانیم نهایتاً طی ۵۰ و یا ۱۰۰ سال آینده به کمک پژوهش هایی که اکنون انجام می دهیم، تمام مؤلفه های مربوط به زمان را به هم ربط دهیم و ماهیت اساسی زمان را بشناسیم و درک کنیم.
در حال حاضر ما باید این را قبول کنیم که سفر در زمان (چه سفر به گذشته و چه سفر به آینده) با قوانین فیزیک در تضاد است و آن ها را زیر پا می گذارد؛ اما این بدان معنی نیست که ما نمی توانیم برای آزمایش سفر در زمان تلاش کنیم. استیون هاوکینگ، فیزیک دان نظری و کیهان شناس مشهور می گوید: حتی اگر روزی مشخص شود که سفر در زمان غیر ممکن است؛ ما باید حتماً بدانیم که چرا چنین است و این چیزی است که اهمیت دارد.
ارزش بیت کوین از ۷۰۰۰ دلار عبور کرد
سیر صعودی افزایش بیت کوین ادامه دارد و ارزش پول رمزنگاری شده از مرز ۷۰۰۰ دلار عبور کرد.
به گزارش زومیت، بیت کوین در حال شکستن رکوردها و عبور از مرزهای جدیدی است؛ ارزش پول رمزنگاری شده از مرز ۷۰۰۰ دلار عبور کرد.. این برای اولین بار است که ارزش هر بیت کوین از مرز ۷۰۰۰ دلار عبور می کند. از ابتدای سال جاری میلادی ارزش بیت کوین روزبه روز افزایش پیدا کرده و در حال ثبت رکورد جدیدی است.
برای درک شتاب افزایش قیمت بیت کوین، کافی است بدانید که ارزش هر بیت کوین در طول ۷ هفته ی اخیر بیش از دو برابر شده است؛ به طوری که در حال حاضر ارزش هر بیت کوین از مرز ۷۱۰۰ دلار عبور کرده است.
با توجه به اینکه تا امروز بیش از ۱۶.۵ میلیون بیت کوین مَعدن کاوی شده، ارزش کل بازار بیت کوین به بیش از ۱۱۷ میلیارد دلار رسیده است. از آنجا که به جز بیت کوین بیش از ۱۰۰ ارز رمزنگاری شده وجود دارد؛ ارزش کل پول های رمزنگاری شده ی در حال مبادله به بیش از ۱۹۰ میلیارد دلار رسیده است.