با سلام و احترام به همراهان وبسايت ويژه ی نابينايان شرکت پکتوس. در شصت و چهارمین شمارگان دکه خبر دنياي تکنولوژي و فناوري، 15 خبر تقديم شما گراميان مي شود.
قرارگیری نسخه تقلبی واتساپ در گوگل پلی استور
ظاهرا نسخه ی تقلبی نرم افزار واتس اپ روز دوشنبه ی گذشته روی پلی استور قرار گرفته و پس از یک میلیون بار دانلود، پاک شده است.
به گزارش زومیت، بر اساس گزارش های اخیر کاربران در انجمن ردیت، ظاهرا روز دوشنبه ی گذشته نسخه ای تقلبی از نرم افزار پیام رسان واتس اپ به نام Update WhatsApp Messenger در فروشگاه گوگل پلی قرار گرفته و توسط عده ی کثیری از کاربران دانلود شده است. نکته ی جالب این است که در صفحه ی مربوط به این اپلیکیشن، آمده بود که توسط .WhatsApp Inc (شرکت سازنده ی نسخه ی اصلی واتس اپ) توسعه داده شده است.
در این نسخه، کاربران تبلیغات زیادی مشاهده کرده اند و حتی گفته شده است که می توان از طریق Update WhatsApp Messenger، روی دستگاه اپلیکیشن نصب کرد. گوگل به محض پی بردن به این ماجرا، سریعا نسخه ی تقلبی واتس اپ را حذف کرد.
همانطور که در بالا گفتیم، نکته ی عجیب این ماجرا، ذکر نام .WhatsApp Inc به عنوان توسعه دهنده ی این نرم افزار بود. البته ظاهرا افرادی با ذکاوت بالا این کار را انجام داده اند. آن ها در قسمت نام سازنده ی این نرم افزار تقلبی، برای ایجاد فضا بین WhatsApp و .Inc از کاراکتر خاصی استفاده کرده اند که حکم فضای خالی را بازی می کند؛ درحالی که واقعا خالی نیست.
این تفاوت جزئی بین نام سازنده های این نسخه ی تقلبی با نسخه ی اصلی، عملا توسط کاربران غیر قابل شناسایی بود و به همین دلیل حدودا یک میلیون نفر آن را روی دستگاه خود دانلود کردند.
چنین اتفاقی قبلا هم برای گوگل رخ داده بود. این شرکت در سال ۲۰۱۵ پس از بررسی، اپلیکیشنی را که ادعا می شد روی باتری گوشی نظارت می کند پاک کرد؛ چرا که ظاهرا این اپ از طریق گوشی قربانیانش، پیام های خاصی ارسال می کرد.
باگ جدیدی در iOS مانع تایپ حرف «i» می شود
برطبق گزارش برخی از کاربران، باگ جدیدی در iOS 11.1 مانع از تایپ حرف «i» می شود.
به گزارش زومیت، به تازگی برخی از کاربران که از iOS ۱۱.۱ استفاده می کنند، بروز مشکل در هنگام تایپ کلمه ی «i» را گزارش داده اند. بر اساس گفته ی یکی از کاربران ردیت، سیستم تصحیح خودکار صفحه کلید آیفون، حرف «i» را با حرف «A» که نماد «[?]» در جلویش نقش بسته، جایگزین می کند. برطبق گفته ی این کاربر، تا زمانی که حرف صحیح را به صورت دستی انتخاب نکنید، «i» با حروفی مانند «A»، «#» یا «!» جایگزین می شود؛ همچنین این کاربر خبر می دهد که درصورت کپی کردن حرف تصحیح شده، حرف «i» به مقصد انتقال می یابد. به نظر می رسد که این باگ علاوه بر آی مسیج، اپلیکیشن هایی مانند توییتر و اینستاگرام را نیز تحت تأثیر قرار داده است.
اپل این باگ را تنها مختص به نسخه ی ۱۱.۱ آی او اس می داند؛ اگرچه تنها عده ی کمی از کاربران با این مشکل گریبان گیر هستند. اپل اعلام کرده که در حال پیدا کردن راه حل این مشکل است.
اپل تا زمان حل کامل این مشکل، راه حلی موقتی برای رفع این باگ پیشنهاد کرده است. آن دسته از کاربرانی که از این مشکل رنج می برند، می توانند به بخش تنظیمات بروند و از قسمت «General»، گزینه ی کیبورد را انتخاب کنند. سپس گزینه ی «Text Replacement» را انتخاب کنند و با لمس علامت «+»، حرف «I» را تایپ و پس از آن حرف کوچک «i» را به عنوان حرف جایگزین تایپ کنند.
البته این تنها باگ آی او اس ۱۱ نیست و پیش تر برخی از کاربران از ثبت نشدن اعداد در حافظه ی ماشین حساب خبر داده بودند.
محصول خودران اپل در حال آزمایش رؤیت شد
ویدیویی در توییتر منتشر شده است که خودروی لکسوس RX مجهز به سیستم رانندگی خودران شرکت اپل را در حال تست و تردد در معابر شهری نشان می دهد.
به گزارش زومیت، پروژه تایتان اپل که با هدف طراحی و ساخت خودروی خودران توسط این غول فناوری پایه گذاری شده، طی سالیان اخیر شاهد تغییرات و پیشرفت های مهمی نبوده است. با این حال اپل هیچ گاه از سرمایه گذاری در بخش خودروهای خودران پا پس نکشیده است. بر اساس ویدیویی که اخیرا در شبکه ی اجتماعی توییتر منتشر شده؛ خودروی خودران اپل در حال گذراندن مراحل تست و عبور در خیابان ها و معابر عمومی ایالت کالیفرنیا است.
خیلی هیجان زده نشوید؛ خودروی خودران اپل یک لکسوس RX است که به سنسورها و سخت افزار پیشرفته مجهز شده است. بر اساس ادعای نشریه ورج، در این خودرو از ۶ سنسور لیدار، چندین دوربین و رادار پیشرفته استفاده شده است که روی سقف این شاسی بلند در قالب یک مجموعه بزرگ قرار دارد و در مقایسه با خودروهای دیگر شرکت های فعال در زمینه خودروهای خودران مانند فورد و ویمو گوگل، چهره ای زمخت و خشن به این خودرو داده است.
این ویدیو در حساب توییتر مک کالیتسر هیگینز منتشر شده است؛ کسی که به عنوان یکی از بنیان گذاران استارتاپ ویِج (Voyage) فعال در حوزه خودروهای خودران شناخته می شود. هیگینز در توییتی به این نکته اشاره کرده که مجموعه تجهیزات و سنسورهای اپل به صورت یکپارچه روی سقف این شاسی بلند نصب شده است؛ درحالی که این تجهیزات در دیگر خودروهای خودران همگی در داخل خودرو تعبیه می شود.
مدت های مدیدی است که شایعات فراوان درباره تلاش های اپل برای ورود به حوزه خودروهای خودران شنیده می شود و همین چندماه پیش، اپل تأیید کرد که با پروژه ی تایتان به صورت رسمی وارد این حوزه شده است. در مصاحبه ای که تیم کوک، مدیرعامل اپل در تیرماه سال جاری با نشریه بلومبرگ انجام داد، برای اولین بار از تلاش ها و برنامه های این شرکت بزرگ حوزه فناوری در راستای طراحی و توسعه سیستم های خودران خبر داد و این حوزه ی جدید را به عنوان تکنولوژی آینده نام برد. البته مدیرعامل اپل صحبتی از ساخت خودروی اختصاصی اپل به میان نیاورد و تنها از ورود به حوزه سیستم های خودران گفت.
اپل برای اولین بار در اردیبهشت ماه مجوز لازم جهت آزمایش خودروی خودران را از مقامات ایالت کالیفرنیا دریافت کرد. مدارک مربوط به تکنولوژی خودروی خودران اپل نیز مدتی بعد به بیرون درز کرد که بر اساس این مدارک، سیستم خودران اپل، فرمان و پدال ها را شامل می شود.
اولین بولدوزر خودران، رونمایی شد
شرکت بیلت روبوتیکس، بولدوزر خودرانی تولید کرده است که بدون دخالت انسان عملیات عمرانی انجام می دهد.
به گزارش زومیت، تاکنون شاهد خودرو، کامیون ، قایق و حتی اتوبوس خودران بوده ایم. حالا وقت آن رسیده است که اولین نمونه از بولدوزر خودران را هم ببینیم.
بیلت روبوتیکس (Built robotics) نام شرکت نوظهوری است که قصد دارد صنعت ۱۳۰ میلیارد دلاری ماشین های عمرانی را با بولدوزرهای خودران تغییر دهد. اپراتورها به جای اینکه تمام روز در کابین تنگ بولدوزر بنشینند، صرفا آن را برای عملیات مورد نیاز برنامه نویسی و سپس نظارت می کنند. استارت آپ بیلت روبوتیکس با سرمایه گذاری ۱۵ میلیون دلاری موفق شد چنین محصولی روانه ی بازار کند.
درست مثل وسایل نقلیه ی خودران متعلق به شرکت های وایمو و امثال آن، روبات های بولدوزر نیز از حسگر هایی مانند لیدار و فناوری مرتبط با GPS برای مشاهده و آگاهی از محیط اطراف خود استفاده می کنند؛ اما برخلاف خودروهای خودران که امروزه در کالیفرنیا و آریزونا آزمایش می شوند، این ماشین های سنگین از حسگرهای مدرنی استفاده می کنند که تحمل تکان ها و لرزش های عملیات عمرانی را داشته باشند.
مقر بیلت روباتیکس در شرق سان فرانسیسکو، در محلی واقع شده است که به راحتی می تواند ساخته های خود را آزمایش کند، نوا کمپبل، مدیر و مؤسس این شرکت، سابقه ی کار در گوگل و Ebay دارد. پدر نوا پیمانکار ساختمانی بود و به همین دلیل او تصمیم گرفت تجارتی مرتبط با کار پدر راه اندازی کند.
نوا می گوید: من در کودکی مجبور بودم تمام تابستان با پدر کار کنم. کارهایی مثل نقاشی کردن، اوراق کردن، نخاله جمع کردن و… آن زمان از این کارها متنفر بودم و فکر می کردم هرگز به این شغل روی نخواهم آورد
هدف از تولید بولدوزرهای خودران، علاوه بر سهولت، امنیت بیشتر است
در واقع، او هنوز هم به این شغل رو نیاورده است؛ چرا که روبات های بولدوزر این کارها را انجام می دهند. شاید عده ای با شنیدن این خبر، نگران از بین رفتن شغل های مرتبط با عملیات عمرانی شوند؛ اما هدف نوا افزایش امنیت و کارایی است. مصدومیت های منجر به مرگ در حوزه ی عمران و ساخت و ساز با دو درصد افزایش به ۹۲۴ مورد در سال ۲۰۱۵ رسید که بر اساس آمار، بالاترین سطح از سال ۲۰۰۸ بود. علاوه بر این، ۷۰ درصد از شرکت های ساخت و ساز آمریکا، فاقد کارگرهای ماهر و دوره دیده هستند.
نوا کمپل می گوید: البته این کار می تواند خسته کننده باشد؛ زیرا تبدیل به فعالیتی یکنواخت می شود. همچنین امکان انحراف از مسیر یا محل کار وجود دارد؛ اما من با تعداد زیادی از کاربران صحبت کردم و آن ها کاملا راضی بودند.
اتومبیل های خودران با دقتی در حد سانتی متر برنامه ریزی شده اند؛ اما تجهیزات ساختمانی با توجه به این که باید در فضای مشخصی بدون در نظر گرفتن عابران و دوچرخه سواران کار کنند، از نرم افزاری با دقت پایین تر استفاده می کنند. ردی کمپل می گوید: چیزی که ما از دستگاه خود می خواهیم حرکت روی زمین و کندن آن است؛ درحالی که شما هرگز از یک سواری خودران چنین انتظاری ندارید.
پدر نوا که پیمانکار ساختمانی است ابتدا با انجام این پروژه موافق نبود. نوا می گوید: وقتی اولین بار با پدرم در این خصوص صحبت کردم، او واکنشی کاملا منفی نشان داد. انگار معتقد بود من می خواهم نان عده ای را آجر کنم. اما، بعد از دیدن عملکرد ماشین ها نظرش تغییر کرده است.
گوگل اسیستنت حالا می تواند موسیقی را شناسایی کند
سر انجام امکان تشخیص آهنگ به دستیار هوشمند گوگل اضافه شد و از این پس می توانید تنها با پرسیدن یک سؤال، نام و اطلاعات آهنگ را پیدا کنید.
به گزارش زومیت، یکی از ویژگی های جذاب پیکسل 2 و پیکسل 2 ایکس ال امکان تشخیص موزیک بود که به صورت همیشگی فعال بود و می توانست تنها با شنیدن موسیقی مورد نظر، آن را شناسایی کند و اطلاعات آن را نمایش دهد. سر انجام گوگل تصمیم گرفته است این ویژگی را به دستیار هوشمند خود یعنی گوگل اسیستنت اضافه کند. زمانی که این دستیار صوتی عرضه شد، عده ی زیادی از کاربران از نبود چنین امکانی در آن ناامید شدند؛ اما حالا با آپدیت جدید می توانید این قابلیت کاربردی را در گوگل اسیستنت در اختیار داشته باشید.
از حالا اگر می خواهید گوگل اسیستنت آهنگی را برای شما شناسایی کند، کافی است از دستیار گوگل بپرسید: «نام این آهنگ چیست». بعد از این پرسش، کارتی حاوی نام آهنگ و خواننده ی آن دریافت می کنید.
کدنام گلکسی نوت 9، Crown است
اطلاعات موجود نشان از این دارند که تولید آزمایشی گلکسی نوت ۹ سامسونگ با کدنام Crown از ابتدای سه ماهه ی سال ۲۰۱۸ آغاز خواهد شد.
به گزارش زومیت، شنیده ها نشان از این دارند که کدنام نسل بعدی فبلت سامسونگ که انتظار می رود تحت نام گلکسی نوت ۹ سال آینده ی میلادی راهی بازار شود، Crown خواهد بود. بنابر اطلاعات ارائه شده توسط یکی از تأمین کنندگان زنجیره ی تولید گلکسی نوت ۹، تولید این گوشی هوشمند از سه ماهه ی اول سال ۲۰۱۸ به صورت آزمایشی آغاز خواهد شد.
استفاده از کدنام برای پروژه ها و محصولات آتی تولیدکنندگان گوشی هوشمند معمولا نشان دهنده ی بخشی از ویژگی های آن محصولات است. برای مثال سامسونگ کدنام گلکسی نوت ۸ را Baikal تعیین کرد که یکی از بزرگ ترین دریاچه های دنیا است و هدف از این نام گذاری، اشاره به نمایشگر بزرگ و بدون حاشیه ی گلکسی نوت ۸ بود.
استفاده از کدنام Crown برای نسل بعدی فبلت سامسونگ را نیز باید به عنوان ادامه ی تعهد این کمپانی برای تولید گوشی هوشمند با بهره گیری از نمایشگر بزرگ خواند. سامسونگ از سال ۲۰۱۱ با معرفی خانواده ی محصولات نوت، سری جدیدی را با بهره گیری از نمایشگر بزرگ رونمایی کرد که آخرین نسخه ی آن گلکسی نوت ۸ با نمایشگر ۶.۳۲ اینچی است. انتظار می رود سایز نمایشگر نسل بعدی گلکسی نوت نیز ۶.۳ اینچی باشد.
از جمله شایعات مطرح شده در رابطه با گلکسی نوت ۹ باید به احتمال رونمایی از این گوشی در اواسط آگوست و کمی پیش از ۲۳ آگوست که گلکسی نوت ۸ رونمایی شد، اشاره کرد.
کالبدشکافی هواوی میت 10 ؛ درون اولین گوشی مجهز به هوش مصنوعی چه می گذرد؟
هواوی میت 10 (Huawei Mate 10) دارای یک واحد پردازش شبکه عصبی درون تراشه خود است. کالبدشکافی هواوی میت 10 به عنوان اولین گوشی مجهز به هوش مصنوعی می تواند جالب باشد.
به گزارش گجتنیوز، چند ماه قبل و در جریان نمایشگاه IFA 2017، هواوی جدیدترین تراشه موبایل خود را معرفی کرد که اصلی ترین ویژگی آن داشتن یک واحد پردازش شبکه عصبی است. کایرین 970 برای اولین مرتبه در گوشی میت 10 هواوی به کار رفت. قرار دادن واحد مربوط به هوش مصنوعی درون یک تراشه، نیازمند اعمال تغییراتی بسیار زیاد در آن و سایر بخش های سخت افزاری است.
کالبدشکافی هواوی میت 10 دقیقا به همین دلیل جذاب است. کاربران و تحلیل گران دوست دارند بدانند هواوی در اولین گوشی مجهز به واحد مخصوص هوش مصنوعی و البته لنزهای دوربین لایکا چه قطعاتی به کار برده است.
ویژگی های تراشه کایرین 970
تعداد ترانزیستورهای به کار رفته در این تراشه فوق العاده بالاست. اسنپدراگون 835 به عنوان تراشه برترین گوشی های اندرویدی سال جاری و اپل A11 به عنوان چیپست آیفون های 2017 به ترتیب دارای 3.1 میلیارد و 4.3 میلیارد ترانزیستور است، در حالی که این تعداد در کایرین 970 به 5.5 میلیارد ترانزیستور می رسد!
ساختار پیشرفته تراشه کایرین 970 کالبدشکافی هواوی میت 10 را هیجان انگیز می کند
به لطف استفاده از فرآیند ساخت 10 نانومتری شرکت TSMC، بهره وری پردازشی مجموعا 37.5 درصد بهبود پیدا کرده است. کایرین 970 دارای یک پردازنده هشت هسته ای متشکل از هسته های Cortex-A73 و Cortex-A53 است. هواوی برای افزایش توان هوش مصنوعی این تراشه از یک معماری محاسباتی ناهمگن با مصرف انرژی پایین به نام HiAI به همراه یک واحد پردازش شبکه عصبی مستقل استفاده کرده است. همین پیچیدگی هاست که پرچمداران سال 2017 برترین گوشی ساز چینی را تبدیل به دیوایسی هیجان انگیز می کند. کابرین 970 اولین تراشه ای است که با استفاده از یک تکنولوژی جدید به کاربر اجازه می دهد با سیم کارت اول در شبکه LTE به گشت و گذار در اینترنت پرداخته و از VoLTE (قابلیت مکالمه تحت نسل چهارم شبکه موبایل) از طریق سیم کارت دوم استفاده کند.
ویژگی های کلیدی هواوی میت 10
هواوی میت 10 مجهز به یک نمایشگر 5.9 اینچی با نام FullView Display است و از HDR 10 پشتیبانی می کند. برخلاف بیشتر پرچمداران هواوی، رزولوشن این نمایشگر کیو اچ دی است. کایرین 970 در کنار 4 گیگابایت حافظه رم و 64 گیگابایت ظرفیت داخلی عملکرد خوبی از خود به نمایش می گذارد. البته در بازارهای چین نسخه ای مجهز به 6 گیگابایت رم و 128 گیگابایت ظرفیت داخلی نیز به فروش می رسد.
باتری این گوشی موبایل همانند تمامی محصولات سری Mate طی چند سال اخیر، 4 هزار میلی آمپر ساعتی است. به لطف بهینه سازی مصرف انرژی در تراشه کایرین 970 می توان مطمئن بود دوام این باتری از قبل بهتر خواهد بود.
هواوی میت 10 برای طرفداران عکاسی نیز ویژگی های زیادی در مشت دارد. دوربین دوگانه آن متشکل از یک سنسور رنگی 12 مگاپیکسلی و یک سنسور سیاه و سفید 20 مگاپیکسلی بوده و دارای گشودگی دریچه دیافراگم f/1.6 است. تشخیص چهره به صورت پیشرفته، تشخیص حرکت اشیا، اعمال افکت بوکه به شیوه ای حرفه ای تر و تشخیص نوع منظره از ویژگی هایی هستند که به لطف هوش مصنوعی تراشه گوشی ممکن شده اند.
همکاری اینتل و ای ام دی برای ساخت پردازشگری فوق پیشرفته
همکاری اینتل و ای ام دی به منظور رقابت با کمپانی انویدیا (Nvidia) و ساخت یک پردازشگری قوی و فوق پیشرفته خبری ست که به تازگی توجه زیادی به خود جلب کرده است.
به گزارش گجتنیوز، پس از اعلام همکاری و به چالش کشیدن بزرگ ترین سازنده تراشه های گرافیکی، یعنی شرکت معروف انویدیا، ارزش سهام هر دو کمپانی ای ام دی (AMD) و اینتل (Intel) در بازار بورس افزایش یافت.
به طور دقیق تر، دلیل همکاری اینتل و ای ام دی ترکیب دانش ساخت واحد پردازش مرکزی (CPU) شرکت اینتل، با مهارت ای ام دی در تولید واحد پردازش گرافیکی (GPU) اعلام شده است. بر اساس اطلاعات منتشر شده در روزنامه وال استریت جورنال، انتظار می رود که این دو غول تکنولوژی با کمک یکدیگر تراشه ای بسازند که کاربرد اصلی آن پردازش قوی بازی های ویدیویی و استفاده در لپ تاپ هاست.
در حال حاضر برای اجرای بازی های ویدیویی پیشرفته، علاوه بر نیاز به سی پی یو، وجود یک واحد پردازش گرافیکی هم لازم است. با وجود اینکه انویدیا بازیگر اصلی در ساخت GPU در سطح جهان است و اینتل هم مدت هاست که بازار سی پی یو را در دست دارد، شرکت ای ام دی در هر دو زمینه فعالیت می کند؛ با این حال پس از همکاری اینتل و ای ام دی انتظار می رود که نقش انویدیا در ساخت پردازشگرهای گرافیکی کمرنگ تر شود.
آخرین برنامه مایکروسافت برای ارتقاء رایگان به ویندوز 10 دهم دی پایان می یابد
مایکروسافت در تاریخ دهم دی (۳۱ دسامبر ۲۰۱۷)، آخرین بخش از برنامه ی خود برای ارتقاء رایگان به ویندوز ۱۰ را پایان خواهد داد.
به گزارش زومیت، مایکروسافت بخش عمده ای از برنامه ی ارتقاء رایگان به ویندوز ۱۰ را در ماه جولای ۲۰۱۶ متوقف کرد؛ با این حال افرادی که از قابلیت های دسترسی پذیری (Accessibilty) ویندوز استفاده می کردند، از این قاعده مستثنا بودند. اکنون به نظر می رسد که فرصت ارتقاء به ویندوز ۱۰ برای این دسته از کاربران نیز به زودی پایان خواهد یافت؛ چرا که مایکروسافت در سکوت خبری، با به روزرسانی وب سایت خود، به آن دسته از افرادی که به فناوری های کمکی نیاز دارند، اطلاع داده است که فرصت ارتقاء رایگان به ویندوز ۱۰ در تاریخ ۱۰ دی (۳۱ دسامبر ۲۰۱۷) پایان می پذیرد.
ردموندی ها توضیح بیشتری در خصوص چگونگی زمان بندی یادشده ارائه نداده اند؛ اما تمدید مهلت ارتقاء به ویندوز ۱۰ برای آن دسته از افرادی عنوان شده بود که برای استفاده از قابلیت های دسترسی پذیری موعود، ناچار بودند در انتظار ارائه ی به روزرسانی سالیانه ی جولای ۲۰۱۶ (Anniversary Update) باشند. با توجه به اینکه از آن زمان تاکنون، مایکروسافت به روزرسانی های بزرگ متعددی منتشر کرده است؛ به احتمال زیاد، بسیاری از کاربران تاکنون سیستم عامل خود را به ویندوز ۱۰ ارتقاء داده اند.
کاهش یافتن روند رشد سهم ویندوز ۱۰ از بازار سیستم های عامل به دلیل پایان یافتن برنامه ی ارتقاء رایگان به این سیستم عامل، کمی دور از ذهن است؛ چرا که احتمالا بخش عمده ای از کاربران، تاکنون سیستم عامل خود را به ویندوز ۱۰ ارتقاء داده اند. برخی دیگر که قادر به استفاده از برنامه ی ارتقاء رایگان مایکروسافت نبوده اند، ناگزیر به خرید کامپیوتر شخصی جدیدی مبتنی بر ویندوز ۱۰ شده اند. در این بین، احتمال آنکه شخصی از مهلت تمدیدشده برای کاربرانی که از قابلیت های دسترسی پذیری بهره می برند، سوءاستفاده کرده باشد، چندان بالا نیست؛ چرا که ارتقاء رایگان به ویندوز ۱۰ تا پیش از جولای ۲۰۱۶ بسیار راحت بود.
در هرصورت، دهم دی ، نقطه ی عطفی در تاریخ مایکروسافت است؛ چرا که پایانی رسمی بر تلاش های مایکروسافت جهت مدرن سازی و یکپارچه سازی جامعه ی کاربران ویندوز از طریق حذف مانعی به نام قیمت محسوب می شود. آیا این تلاش ها سودمند بوده اند؟ پاسخ دادن به این سؤال دشوار است. روند مهاجرت کاربران به ویندوز ۱۰ در برهه ای که ارتقاء رایگان به این سیستم عامل ممکن بود، سرعت بسیار بالایی داشت؛ اما مشخص نیست که اکنون روند رشد ویندوز ۱۰ به چه شکلی است.
طبق اعلام مؤسسه ی NetMarketShare، سهم ویندوز ۱۰ از بازار کامپیوتر شخصی از ۹ درصد در نوامبر سال ۲۰۱۵ به ۲۹.۳ درصد در اکتبر سال ۲۰۱۷ افزایش یافته است؛ اما ویندوز ۷ کماکان با سهم ۴۶.۶ درصدی خود بر این بازار غلبه دارد. به نظر می رسد که هنوز در برابر پذیرش ویندوز ۱۰ مقاومت می شود و دلیل این مقاومت را می توان به نگرانی شرکت ها و ارگان ها از سازگاری دستگاه هایشان با ویندوز ۱۰ یا تمایل نداشتن کاربران خانگی به مهاجرت سریع به ویندوز ۱۰ به بهای از دست دادن تجربه ای آشنا نسبت داد.
مایکروسافت برای هولولنز نقشه سه بعدی از جهان می سازد
مایکروسافت قصد دارد به کمک همه ی کاربران، نقشه ی سه بعدی از تمام نقاط و محیط پیرامون کاربران بسازد که در نهایت با ترکیب آن ها، نقشه ی سه بعدی از جهان برای استفاده در هولولنز ساخته می شود.
به گزارش زومیت، یکی از قابلیت های جالب هولولنز، هدست واقعیت افزوده ی مایکروسافت، قراردادن اشیاء مجازی در دنیای واقعی و قابلیت دسترسی به آن ها در همان مکان در آینده است. این قابلیت به کاربر امکان تعامل با اشیاء مجازی در دنیای واقعی در مراجعات بعدی می دهد.
مایکروسافت به کمک این قابلیت قصد دارد از مکانی که برای اولین بار وارد آن می شوید نقشه ی خاصی بسازد و سپس از اطلاعات ذخیره شده، برای قرار دادن اشیاء مرتبط با محیط استفاده کند. این نقشه روی ابزار ذخیره می شود و در مراجعه ی بعدی شما، مجددا مورد استفاده قرار می گیرد.
مایکروسافت در سال ۲۰۱۷ پتنتی ثبت کرد که فرایند اسکن محیط و ذخیره ی اطلاعات پیرامون اشیاء را تسریع و نتایج را در فضای آنلاین ذخیره می کند تا در مراجعات بعدی، به هولولنز (HoloLens) ارسال شوند. به این ترتیب کاربر پس از مراجعه به محیط جدید نیازی به اسکن مجدد سطوح مختلف برای ساخت نقشه ی سه بعدی از اطراف ندارد؛ همچنین کاربران جدیدی که به آن محیط مشخص وارد می شوند، می توانند از نقشه ای که پیش تر توسط کاربر دیگری تهیه شده است استفاده کنند.
احتمالا حالا می توانید تصور کنید که اگر این سیستم توسط انبوهی از کاربران مورد استفاده قرار گیرد، در آینده مایکروسافت قادر خواهد بود نقشه ی سه بعدی از مناطق مختلف جهان ایجاد کند.
در این پتنت اطلاعاتی در باره دسترسی عمومی به این نقشه ها ارائه نشده است و شاید این اطلاعات تنها در سازمان مشخصی ذخیره و نگه داری شوند؛ اما ساخت چنین سیستمی می تواند بسیار مفید و گسترده باشد.
مایکروسافت اخیرا هدست واقعیت افزوده ی هولولنز را در اختیار برخی از سازمان ها و بازارهای خاصی قرار داده است و انتظار می رود نسخه ی مخصوص کاربران نیز در آینده ی نزدیک آماده ی عرضه ی عمومی شود.
وجود یک نیروی نامرئی در قمر انسلادوس ؛ احتمال وجود حیات بیگانه قوت گرفت
دانشمندان اخیرا از وجود یک نیروی نامرئی در قمر انسلادوس خبر داده اند؛ اکتشاف جدیدی که احتمال وجود حیات بیگانه در زیر پوسته قمر را افزایش می دهد!
به گزارش گجتنیوز، وجود فوران های آبی در قمر سیاره زحل برای اولین بار 12 سال قبل کشف شد. این فواره های آبی، از قسمت جنوبی این قمر یخی به فضا منتشر می شد و کشف آن، یکی از مهم ترین دستاوردهای چند دهه اخیر به شمار می رود.
در سال 2005 و مدت ها پیش از پایان یافتن ماموریت فضاپیمای کاسینی، این کاوشگر توانست برای اولین بار از وجود این فواره های آبی پرده برداری کند. دانشمندان امیدوارند که در آینده ای نزدیک، سرانجام بتوان به وجود حیات بیگانه (حتی در مقیاس سلولی) در قمر انسلادوس پی برد.
در طول تمام این سال ها، وجود این نیروی نامرئی در قمر انسلادوس برای دانشمندان جای تعجب داشت. به راستی منبع انرژی این قمر برای ادامه دادن فعالیت های این فوران ها کجاست؟ به تازگی گروهی از محققان به یافته های جدیدی پیرامون هسته سنگی این قمر دست یافته اند. به واقع می توان گفت که ساختار و ترکیبات هسته قمر انسلادوس، نقشی کلیدی را در وقوع این فواره ها بازی می کند.
دانشمندان بر این باورند که فوران های آبی که از سطح یخی قمر انسلادوس به بیرون منتشر می شود، حاصل فعالیت های یک اقیانوس آب شور در زیر یخ های این قمر است. بر اساس برآوردهای صورت گرفته، ضخامت پوسته یخی این قمر به طور متوسط 25 کیلومتر بوده و این ضخامت در نواحی قطبی، به مقدار متوسط 1 کیلومتر کاهش می یابد. این ضخامت اندک در نواحی جنوبی این قمر، سبب بروز شکستگی های بزرگ در سطح پوسته و در نهایت فوران های آبی از آن می گردد.
بررسی های فضاپیمای کاسینی نشان داد که دمای ای فوران های آبی حدودا 90 درجه سانتی گراد بوده و مقادیری از مواد معدنی از قبیل نمک و خاک را در خود جای داده است.
اما برای اینکه چنین تعاملی رخ دهد، لازم است که در داخل هسته فضایی برای جریان آب و در نهایت راه یابی این فوران ها به بیرون وجود داشته باشد. به بیان دیگر، دانشمندان برآورد کرده اند که حدودا 20 الی 30 درصد هسته قمر انسلادوس از آب تشکیل شده است! این منابع آبی، به عنوان یک نیروی نامرئی در قمر انسلادوس عمل می کند تا این فواره های آبی به بیرون راه پیدا کنند.
در یک شبیه سازی جدید، این گروه از محققان دریافتند که حرکت جزر و مدی حاصل از مدار بیضوی قمر انسلادوس، به دلیل وجود اصطکاک، موجب گرم شدن آب موجود در هسته این قمر می شود. این میزان از حرارت، همچون یک نیروی نامرئی در قمر انسلادوس نقش آفرینی می کند و در گرمایش اقیانوس های زیرسطحی این قمر، نقشی کلیدی دارد. به بیان دیگر، همزمان با اینکه دمای آب افزایش پیدا می کند، از طریق منافذ موجود در هسته به اقیانوس های زیرسطحی این قمر راه یافته و پس از آن، در قالب فوران های آبی به بیرون منتشر می شود.
وجود این میزان انرژی و حرارت در نواحی جنوبی، سبب می شود که این فوران های آبی دائما در قسمت جنوبی این قمر به بیرون منتشر شوند. این رویداد، دلیلی منطقی برای نازک بودن یخ های این ناحیه از قمر انسلادوس است. تکرار این فرآیند به مدت چند میلیارد سال، سبب شکل گیری اقیانوس های آب گرم در زیر پوسته یخی این قمر شده و احتمال وجود حیات بیگانه را در آن افزایش خواهد داد.
پیش تر نیز مقالاتی در این رابطه منتشر شده بود که از جمله آن ها، می توان به مطالعه ای اشاره کرد که انفجارهای رادیو اکتیوی در هسته قمر انسلادوس را عامل وقوع این پدیده می دانست.
گرمایش اقیانوس های زیرسطحی قمر انسلادوس، اگر به کمک انفجارهای رادیواکتیوی صورت گرفته باشد، این حرارت تنها چند میلیون سال تداوم خواهد داشت. این دوره زمانی کوتاه مدت، برای شکل گیری حیات بیگانه کافی نیست. ولی در صورتی که این دوره زمانی به مدت چند میلیارد سال دیگر دوام داشته باشد، شرایط شکل گیری حیات به حداکثر میزان خود خواهد رسید.
مونیکا گریدی (Monica Grady) به عنوان یکی از محققان علوم سیاره ای در دانشگاه آزاد (Open University) انگلستان می گوید: یک اقیانوس آب گرم در صورتی که چند میلیارد سال بتواند این منابع آبی را در خود حفظ کند، محیطی بسیار عالی برای تکامل دادن حیات به شمار می رود. تکامل یافتن میکروب ها تا پستانداران بر روی زمین، 640 میلیون سال زمان برد. به همین دلیل، شرایط برای قمر انسلادوس نیز در تازه ترین مراحل خود قرار دارد. اگر این قمر در حدود 100 میلیون سال پیش شکل گرفته باشد، احتمالا مدت زمان بسیاری تا تکامل حیات بر روی آن زمان باقی مانده است.
سازه های باستانی در سمت تاریک ماه ؛ آیا بیگانگان از رگ گردن به ما نزدیک تر بوده اند؟
آیا بیگانگان در کره ماه، شهرسازی کرده بودند؟! کشف سازه های باستانی در سمت تاریک ماه موضوعی بود که در پی انتشار تصاویر رسمی، بحث های بسیاری را به همراه داشت.
این بار قصد داریم شما را به سفری دور و دراز از دنیایی عجیب ببریم! جایی که غم، اندوه و یا پریشانی ناشناخته است و هیچ خبری از درد، غم و اندوه نیست؛ جایی به نام سمت تاریک ماه! قسمتی از کره ماه که ما هیچ گاه آن را نمی بینیم. اما شاید در برخی موارد، این محدودیت به صلاح ما باشد؛ شاید بهتر است که از برخی چیزها اطلاع نداشته باشیم! به عنوان مثال، مردم ترجیح می دهند در مورد مسائلی همچون روح، اجنه و … مطالعه کمتری داشته باشند، زیرا تصور چنین چیزهایی ممکن است خواب شب را بر آنان دشوار سازد.
به گزارش گجتنیوز، سمت تاریک ماه نیز یکی از مواردی است که احتمالا باید آن را در این دسته بندی جای داد. از آنجا که ما هیچ گاه قادر به دیدن سمت تاریک ماه نیستیم، همواره داستان های اسرارآمیزی پیرامون آن وجود داشته است. چرا ما همواره فقط می توانیم یک سمت ثابت از ماه را ببینیم؟ در آن سوی دیگر از ماه چه چیزی قرار دارد؟ شایعات حاکی از آن هستند که سازه های باستانی در سمت تاریک ماه ، چیزی ست که از دیدگان ما پنهان شده و قمر زمین یکی از پایگاه های بیگانگان بوده است! شایعات نمی توانند چیزی را اثبات کنند، اما آیا شواهدی برای رد این ادعا وجود دارد؟
یوفولوژیست ها می گویند که در نیمه تاریک ماه، سازه هایی باستانی و قدیمی وجود دارند که هیچ یک از آنان ساخته انسان نیست!
سازه های باستانی در سمت تاریک ماه متعلق به تمدن های بیگانه است!
گفته می شود که این سازه ها، هم رنگ سنگ های موجود بر سطح ماه هستند و همین امر سبب می شود که تشخیص آنان در تصاویر تهیه شده مشکل باشد. عده ای می گویند که این ساختارها، چیزی جز یک اشتباه ذهنی موسوم به پدیده پاریدولیا (Pareidolia) نیست. با این حال، نظریه پردازان توطئه همچنان به بحث و گمانه زنی در این رابطه ادامه می دهند.
یک منبع ناشناس مدعی شده که آژانس فضایی ناسا با بمب گذاری مناطق مختلف کره ماه، سعی بر آن داشته که نشانه های مربوط به فعالیت های موجودات فضایی را از بین ببرد.
تونل های زیرزمینی در ماه
گروه دیگری از یوفولوژیست ها معتقدند که سازه های باستانی در سمت تاریک ماه ، بیانگر فعالیت موجودات فضایی در زیر پوسته این قمر است!
چاندریان-1 (Chandrayaan-1) اولین فضاپیمای بدون سرنشین هند بود که به منظور جمع آوری اطلاعاتی مفید از سطح کره ماه به فضا پرتاب شد. این فضاپیما با بررسی های خود در نیمه تاریک ماه، از وجود تونل های زیرزمینی در زیر پوسته این قمر رونمایی کرد و همین امر، باری دیگر بحث و گمانه زنی ها پیرامون همسایه باستانی زمین را به بیشترین مقدار خود رساند.
عده ای بر این باورند که وجود غارها و تونل های عظیم زیرزمینی در کره ماه، می تواند بیانگر این موضوع باشد که بیگانگان به خانه ما بسیار نزدیک تر از آن هستند که فکرش را می کردیم!
اکتشاف این شبکه وسیع از تونل های زیرزمینی در کره ماه، به اندازه ای است که می تواند یک شهر کامل را تحت پوشش خود قرار دهد.
آژانس فضایی ناسا در مورد این تونل های زیرزمینی می گوید که احتمالا بتوان آنان را به عنوان اقامتگاه های انسانی در آینده سفرهای فضایی مورد استفاده قرار داد.
سطح کره ماه در دوره های مختلف تاریخ هدف اصابت شهاب سنگ های بسیاری قرار گرفته که نشانه آن، دهانه های موجود بر سطح این کره هستند. گروهی از یوفولوژیست ها می گویند که سازه ها و فعالیت های بیگانگان، در سایه این دهانه ها انجام می گیرد؛ جایی که از دیدگان ناظران زمینی پنهان است.
واقعیت این است که تا قبل از اختراع ماهواره ها، نیمه تاریک ماه محلی مناسب برای مخفی شدن بیگانگان بود. اما همزمان با پیشرفت تکنولوژی، آن ها از تکنیک های دیگری برای مخفی شدن از چشمان ما استفاده می کنند. به همین جهت، استفاده از این تونل ها و غارهای زیرسطحی، می تواند محلی مناسب برای استقرار آنان باشد.
چرا نمی توان سمت تاریک ماه را دید؟
هرگاه که به کره ماه نگاه می کنید، یک سمت ثابت از آن در برابر دیدگان شماست. علت این است که ماه در هر بار گردش به دور زمین، یک بار به دور خود می چرخد. در طی چند میلیون سال، نیروهای گرانشی، آهنگ گردش ماه را کاهش دادند و بشر امروزی تنها قادر است یک سمت ثابت از آن را مشاهده کند.
آن قسمت از ماه که از دیدگان ما پنهان شده، اغلب با عنوان «سمت تاریک ماه» نام گذاری می شود که این اصطلاح از لحاظ علمی کاملا غلط است؛ چرا که سمت دیگر ماه نیز درست مشابه نیمه ای که ما آن را می بینیم، از تابش نور خورشید بهره مند بوده و هیچ تفاوتی از این لحاظ برای آنان نمی توان قائل بود.
صدها سال قبل، بشر همواره به این فکر می کرد که سمت دیگر ماه چه شکلی است. آیا شکل و شمایل ظاهری آن، مشابه با قسمتی است که ما همواره آن را می بینیم؟ و یا اینکه آن سوی ماه ظاهری کاملا متفاوت را دارد؟ سرانجام در سال 1959، از سمت تاریک ماه توسط فضاپیمای لونا 3 (Luna 3) اتحاد جماهیر شوروی، پرده برداری شد. این فضاپیما، سفری طولانی را به آن سوی ماه در پیش گرفت و توانست با تصاویری که از این ماموریت به ثبت می رساند، ظاهری متفاوت از سمت دیگر کره ماه را برای ما مخابره کند.
فضاپیمای بعدی، لونا 4 (Luna 4) بود که در سال 1967 به فضا پرتاب شد و توانست تصاویری با وضوح بسیار بالاتر را از این قسمت از کره ماه به زمین ارسال کند. بعد از این ماموریت، فضانوردانی که همراه با آپولو 8 در مدار ماه گردش می کردند، توانستند برای اولین بار قسمت تاریک ماه را با چشمان خود مشاهده کنند.
امروزه ما تصاویر و نقشه های بسیاری از سمت تاریک ماه را در اختیار داریم. اما با این حال، همچنان داستان های اسرارآمیز بسیاری در مورد نیمه پنهان ماه وجود دارد. اغلب این موضوعات، به مسئله عدم بازگشت انسان به کره ماه مرتبط هستند. نظریه پردازان توطئه بر این باور هستند که بیگانگان علاقه ای به بودن ما در این قمر ندارند. تاکنون تصاویر بسیاری نیز منتشر شده اند که بحث در مورد سازه های باستانی در سمت تاریک ماه را به یک موضوع جنجالی تبدیل می کنند!
پایگاه های بیگانگان
یوفولوژیست ها بر این عقیده اند که سمت تاریک ماه، محلی است که بیگانگان پایگاه های خود را در آن احداث کرده اند. اگر این دسته از بیگانگان، مهاجرانی از ماورای منظومه شمسی باشند، طبیعی است که برای ملاقات های مداوم از زمین، پایگاهی ثابت را در کره ماه ایجاد کرده باشند. برای این کار، چه جایی بهتر از سمت تاریک ماه؟ سازه های باستانی در سمت تاریک ماه چنانچه با این هدف ساخته شده باشند، احتمالا تصورات ما از بیگانگان و موقعیت آنان را به کلی تغییر خواهد داد.
برای تقویت این ادعا، یوفولوژیست ها اغلب از سخنان یکی از افسران سابق نیروی دریایی ایالات متحده با نام میلتون ویلیام «بیل» کوپر (Milton William Bill Cooper) نقل قول می کنند. او یکی از فعال ترین نظریه پردازان تاریخ آمریکا بود و همواره تاکید می کرد که قدرت های جهانی با موجودات فرازمینی در ارتباط بوده و این موضوع مهم را از جهانیان مخفی می کنند. او همچنین ویروس HIV را ساخته بشر می دانست که قرار بود همجنسگرایان، سیاهپوستان و بخش هایی از مردمان آمریکای لاتین را هدف قرار دهد.
در جریان یک گزارش مطبوعاتی در سال 1989، ویلیام کوپر سوگند یاد می کند که بیگانگان همواره در حال ملاقات از سیاره ما بوده و دولت آمریکا نیز با آنان در ارتباط است. او در این باره گفت: پایگاه مخفی بیگانگان در کره ماه که لونا (LUNA) نام دارد، توسط فضانوردان ماموریت آپولو دیده شده و از آن فیلم هایی نیز موجود است. وجود یک پایگاه عظیم، استخراج محتویات ارزشمند ماه توسط ماشین های بسیار بزرگ و همچنین تعداد بسیاری از سفینه های ناشناخته از جمله مواردی هستند که در سمت تاریک ماه قرار دارند.
یوفولوژیست ها می گویند که از این موارد، تصاویر و فیلم های بسیاری در دسترس هستند که همگی توسط دوربین های ناسا به ثبت رسیده اند! بیگانگان، پایگاه عظیمی را در سمت تاریک ماه ایجاد کرده اند و شواهد موجود، تماما از منابع معتبر و رسمی منتشر شده اند. در سال 1994، نیروی دریایی ایالات متحده به منظور نقشه برداری از قمر زمین، ماهواره ای تحت عنوان کلمانتین (Clementine) را به فضا پرتاب کرد. این ماموریت 2 ماه به طول انجامید و تعداد 1.8 میلیون تصویر را به ثبت رساند. از میان این تعداد، تنها 170 هزار تای آن به صورت عمومی منتشر شده و باقی آن ها به صورت محرمانه هستند. اگر بر روی کره ماه، چیزی به جز دهانه های برخورد و پستی و بلندی های طبیعی نیست، چه چیزی را از مردم پنهان می کنند؟ حتی در این باره یک فایل ویدیویی نیز تهیه شده که مجموعه ای از تصاویر مربوط به سازه های باستانی در سمت تاریک ماه را در کنار هم قرار داده است.
سفر ذهنی به کره ماه
یوفولوژیست ها معتقدند که یکی از مهم ترین شواهد مربوط به وجود سازه های باستانی در سمت تاریک ماه ، تجربه ای تحت عنوان سفر ذهنی و یا تجربه سایکیک است. اینگو سوان (Ingo Swann) به عنوان یکی از افراد باتجربه و شناخته شده در این زمینه، نقش به سزایی را در چنین ماموریت هایی ایفا کرد.
با توجه به موفقیت های بسیار شگفت انگیزی که داشته، گفته می شود که او یکی از بهترین بینندگان از راه دور بوده است. برای مثال، در سال 1973، سوان با بهره گیری از مهارت های ذهنی خود، از وجود حلقه در مدار سیاره مشتری خبر داد. این در حالی بود که وجود و یا عدم وجود حلقه ای از اجرام آسمانی در اطراف سیاره مشتری، تا سال 1979 بر دانشمندان ناشناخته بود و از این واقعیت مهم، سر انجام توسط فضاپیمای وویجر 1 (Voyager 1) پرده برداری شد.
سوان چندین مرتبه با استفاده از یک فرد دیگر، مشاهدات خود را به صورت از راه دور برای ایالات متحده عملی می ساخت که از جمله آنان می توان به برنامه های جاسوسی اشاره کرد.
سوان همراه با فرد دیگری، یک سفر ذهنی به کره ماه را تجربه کردند که در طی آن، امکان مشاهده نواحی مختلف این کره برای او میسر می شد. در این تجربه، 10 مختصات جغرافیایی مختلف از کره ماه مورد بررسی قرار گرفت که در این میان، قسمت هایی از سمت تاریک ماه نیز شامل آنان بود.
سوان با چشمان ذهنی خود، بخش های مختلفی از ماه را به صورت از راه دور مشاهده کرد و سرآخر تصمیم گرفت منطقه ای دور دست از چشم انسان را نیز واکاوی کند. منطقه ای که همواره از دیدگان بشر پنهان است!
پس از آنکه ارتباط ذهنی سوان برقرار شد، او نشانه هایی از یک فعالیت عجیب و غریب در سطح ماه را دید. گویی که ردپای حمل و نقل های غول آسا در این کره ناشناخته را مشاهده کرده باشد! او بعد از اندکی مشاهده راه دور، متوجه شد که فعالیت هایی فرازمینی در قمر زمین در حال اجرا هستند. او در این باره می گفت که در اعماق یک دهانه، هاله ای سبک رنگ دیده می شود که نور آن از سمت برج های بسیار بلند تابیده می شود. در ادامه سوان از وجود یک شخص یا یک چیز عجیب در ماه سخن گفت که ساخت پایگاه های باستانی در سطح ماه را در برنامه های خود دارد. به گفته وی، بیگانگانی که در ماه حضور دارند، علاقه چندانی به مکالمه با ما زمینی ها از خود نشان نمی دهند. از این جهت، تنها راه اطلاع از برنامه های آنان استفاده از فعالیت جاسوسی از طریق سفر ذهنی به کره ماه است. سازه های باستانی در سمت تاریک ماه موضوعی بود که ذهن سوان و سایر سران ایالات متحده را با خود مشغول کرد.
بازگشت به ماه
مانند تعداد دیگری از نظریه های توطئه، موضوع سازه های باستانی در سمت تاریک ماه هنوز در هاله ای از ابهام قرار دارد و به طور قطع بر یقین نمی توان آنان را رد و یا تایید کرد. تنها راهکار موجود برای پرده برداری از واقعیت، بازگشت دوباره انسان به ماه است.
ظاهرا هم ناسا سعی دارد چنین برنامه ای را عملی ساخته و مجددا انسان را به سمت همسایه زمین ببرد. در واقع، این بار قرار است که 4 فضانورد از آژانس فضایی ناسا، ماموریت جدیدی را به نیمه تاریک ماه اجرا کنند! ماموریتی که قادر باشد به سوالات بسیاری پاسخ دهد. چه چیزی در نیمه تاریک ماه، در انتظار فضانوردان است؟ آیا این مسئله یک بار برای همیشه تمامی شایعات و گمانه زنی های موجود را حل و فصل می کند؟
سوراخ لایه اوزون به کوچک ترین ابعاد خود در چند دهه گذشته رسید!
سوراخ لایه اوزون حفره ای در پوشش محافظی سیاره بوده که بر اساس ادعای دانشمندان ناسا (NASA)، در حال حاضر به کوچک ترین حالت خود از سال 1988 رسیده است.
به گزارش گجتنیوز، مدت هاست که اکثر بررسی های محیط زیستی دانشمندان، از وضعیت بد آب و هوایی سیاره آبی ما خبر می دهند، اما خوشبختانه به تازگی اعلام شد که سوراخ لایه اوزون زمین که در حال کوچک شدن بوده، به وضعیتی مساعد رسیده است. اندازه گیری های اخیر نشان داد که بیشترین ابعاد این بخش از اتمسفر سیاره در سال جاری، مربوط به ماه سپتامبر بوده و قطر اندازه گیری شده 19.7 میلیون کیلومترمربع (در حدود 2.5 برابر مساحت کشور آمریکا) اعلام شد.
با این حال ابعاد اعلام شده نسبت به سال گذشته 3.4 میلیون کیلومترمربع کم تر است. دلیل اصلی کوچک تر شدن سوراخ لایه اوزون به گرم تر شدن شرایط هوا در اتمسفر، از سال 2016 مربوط می شود؛ افزایش دما باعث زدودن مواد شیمیایی مانند کلورین و برومین که عوامل آسیب رسان به اتمسفر محافظ زمین هستند، شده است.
با این حال بهبود شرایط کلی سوراخ لایه اوزون به تلاش های بین المللی که از دهه هشتاد میلادی، در جهت ممنوعیت تولید مواد شیمیایی مضر برای اتمسفر زمین صورت گرفتند، مدیون است. پل ای نیومن (Paul A. Newman) دانشمند ناسا در این رابطه می گوید که شرایط آب و هوایی قطب جنوب در حال حاضر به گونه ای بوده که باعث بهبود شرایط لایه اوزون شده است؛ این تغییر وضعیت به تفاوت هایی که در وقوع طوفان در هر سال، نسبت به سال های گذشته به وجود می آید، شباهت زیادی دارد. به این صورت که شرایط دمایی خاص امسال باعث بهتر شدن وضعیت لایه محافظ سیاره شد.
اخبار مربوط به این پدیده هم زمان با سی امین سالگرد کشف سوراخ لایه اوزون که باعث تنظیم توافقی بین المللی برای محدود کردن آسیب های وارده توسط کشورها به این بخش از زمین شد، اعلام شده است. کاهش غلظت بخش گازی محافظ سیاره بیشتر از همه در قطب جنوب اتفاق افتاده است و به همین خاطر، افراد ساکن شهرهای واقع در نیمکره جنوبی، به نسبت سایر ساکنین زمین در معرض خطر جدی تری هستند.
همانطور که اطلاع دارید لایه اوزون که از گازی بدون رنگ تشکیل شده، انسان ها را در برابر تشعشعات ماورا بنفش موجود خورشید محافظت می کند و از بروز بیماری هایی مانند سرطان پوست و آب مروارید چشم که در نبود این پوشش محافظ به وجود می آیند، جلوگیری می کند.
تاثیر مخرب کلروفلوئوروکربن ها بر مولکول های اوزون برای اولین بار در دهه هفتاد میلادی کشف شد و در بیست سال پس از آن، سوراخ لایه اوزون به یک مسئله جهانی تبدیل شد. نگرانی افکار عمومی در سطح بین المللی، از آسیب های چشمی و پوستی ناشی از این پدیده باعث شد تا در ابتدا 24 کشور مهم جهان توافق نامه ی منع تولید کلروفلوئوروکربن ها را امضا کنند و پس از مدتی این تعداد به 197 کشور رسید.
توافق صورت گرفته در نوع خود منحصر به فرد بود و بررسی های اخیر دانشمندان نشان داد که بشریت در حال دست یابی به هدف مشخص شده برای آن، یعنی نگهداری از لایه محافظ زمین، است. ماریو مولینا (Mario Molina)، دانشمندی که در کشف سوراخ لایه اوزون نقشی کلیدی داشت و بعدها به خاطر این یافته جایزه نوبل را نصیب خود کرد، در این باره می گوید که مشاهده ی به ثمر رسیدن تلاشی که از تعدادی تحقیق عملی شروع شد و در نهایت به جنبشی جهانی در جهت حفظ سیاره مبدل شد، بسیار لذت بخش است.
کلروفلوئوروکربن ها پیش از این به واسطه ساخت یخچال ها، قوطی های اسپری و دستگاه های تهویه هوا تولید می شدند و از آنجایی که طول عمر بالایی دارند، در حدود صد سال زمان نیاز است تا بخشی از مواد شیمیایی مضر تولیدشده که تا قبل از دهه هشتاد میلادی وارد جو زمین شدند، از بین بروند.
البته به تازگی تحقیق دیگری در این رابطه، در ژورنال “Nature Communications” به چاپ رسید که از تاثیرات ماده شیمیایی خطرناک دیگری با نام دیکلورومتان (dichloromethane) بر روی لایه اوزون خبر داد و اعلام شد که در طول ده سال گذشته، میزان دیکلورومتان موجود در اتمسفر دو برابر شده است. اگر تولید این ماده همچنان افزایش یابد، بازگشت وضعیت لایه حافظ زمین به شرایط قبل از دهه هشتاد میلادی بیشتر از سی سال به تعویق می افتد.
جالب است بدانید که بر اساس اطلاعات منتشرشده از سوی ناسا، سوراخ لایه اوزون در سال 2000 به بزرگ ترین حالت خود رسید و قطر آن 29.8 میلیون کیلومترمربع اندازه گیری شد.
تصمیم چین برای ساخت بزرگ ترین کشتی جزیره ساز دنیا
چینی ها قصد ساخت بزرگ ترین کشتی جزیره ساز دنیا را دارند. این نوع کشتی برای ساخت جزیره های مصنوعی به کار می رود.
به گزارش زومیت، رسانه های دولتی چین از هدف این کشور برای ساخت یک کشتی بزرگ خبر داده اند؛ کشتی بزرگی که از آن به عنوان یک جزیره ساز جادویی یاد می شود. تیان کون هائو، ظاهرا بزرگ ترین کشتی لایروب آسیا خواهد بود. تیان کون هائو در واقع نسخه ی بزرگ تری از کشتی هایی است که چین در گذشته برای ایجاد جزایر مصنوعی در دریای چین ساخته بود.
کشتی جدید قادر به حفاری با سرعت ۶ هزار متر مکعب در ساعت است؛ حجمی تقریبا برابر با سه استخر استاندارد. جزایر مصنوعی با استخراج مقادیر عظیمی از شن و ماسه و در ادامه، رساندن ماده ی مورد نظر به سطح یک جزیره ی موجود که می تواند یک صخره ی دریایی مناسب یا حتی یک صخره مرجانی باشد، ساخته می شوند. با استفاده از این فرآیند، می توان خشکسارهایی با توان پشتیبانی از پایگاه های نظامی و نوارهای هوایی ایجاد کرد.
این روش همواره به طور گسترده توسط چین مورد استفاده قرار می گیرد. روش حفاری در دبی نیز محبوب است و می توانیم به مجمع الجزایر پالم جمیرا به عنوان مثالی شناخته شده از تکنیک اخیر اشاره کنیم. با این حال، تلاش های مشابه برای تغییر خشکی ها و زمین ها در سراسر جهان مورد توجه است: شماری از مصب های رودهایی خاص در ایالات متحده، اروپا و استرالیا در محدوده ای تا بیش از ۵۰ درصد از خط ساحلی آن ها، با همین ساختار مصنوعی افزوده شده است.
به سوی دریاها
با وجود تمایل چین به ساخت جزایر مصنوعی، انتقادات مختلفی در این زمینه صورت گرفته است. نگرانی های مطرح شده، در مورد ادعاهای جنجال برانگیز این کشور در زمینه ی خشکی های اطراف و همچنین تمایل آن به نادیده گرفتن انتقاد از استقرار تأسیسات نظامی حاصل از ساخت این جزیره ها است. انتقادات اخیر از سوی ایالات متحده و دیگر کشورها مطرح شده است.
از سویی دیگر، نگرانی هایی وجود دارد درباره ی اینکه شاید خشکی های ایجادشده به طور خاص پایدار نباشند. گزارش های اخیر نشان می دهند که مجموعه ای از جزایر مصنوعی طراحی شده در دبی که طرح آن ها از نظر ظاهری شبیه به نقشه ی کره ی زمین است (پروژه ی انجام شده توسط گروه سازنده ی مجمع الجزایر جمیرا)، از سال ۲۰۱۱ تا کنون مقداری دچار فروسایش (کاهش ارتفاع) شده است.
در عین حال، نگرانی هایی جدی در مورد تأثیر احتمالی روند ساخت وساز در آب، بر اکوسیستم های فعلی وجود دارد. به همین ترتیب، استدلال شده است که ساخت جزایر مصنوعی شکل جدیدی از گسترش شهرها محسوب می شود. جزایر مصنوعی به طور بالقوه می توانند زمینه را برای برآورده ساختن نیازهای کشاورزی و مسکونی جمعیت های رو به رشد ما فراهم کنند. با این حال، بسیار مهم است که ما از این فناوری با مراقبت و با دقت مناسب استفاده کنیم. ساخت وساز بدون کنترل، خواه در دریا و خواه در خشکی ، می تواند آسیب های زیادی به اکوسیستم اطراف خود وارد کند. باید توجه کنیم که روش های جایگزینی هم وجود دارد؛ روش هایی مانند ساختن شهرهای شناور یا حتی شهرهای زیر آب. این گزینه ها می توانند از لحاظ اکولوژیکی هم قابل قبول باشند.
افزایش رکورد بهره وری سلول های خورشیدی کوانتوم دات
پژوهشگران رکورد جدیدی برای بهره وری سلول های خورشیدی کوانتوم دات ثبت کرده اند: ۱۳.۴ درصد.
به گزارش زومیت، پژوهشگران آزمایشگاه ملی انرژی های تجدیدپذیر (NREL) در وزارت انرژی ایالات متحده موفق شدند رکوردی جدید در بهره وری سلول های خورشیدی کوانتوم دات ثبت کنند.
کوانتوم دات های کلوییدی، موادی الکترونیکی هستند و به سبب اندازه ی بسیار کوچک خود (معمولا ۳ تا ۲۰ نانومتر)، خواص نوری فوق العاده ای از خود نشان می دهند. سال ۲۰۱۱ بود که سلول های خورشیدی کوانتوم دات به عنوان جدیدترین فناوری برای تبدیل نور خورشید به الکتریسیته با بهره وری بالا در چارت های آزمایشگاه NREL ظاهر شدند. نخستین سلول های خورشیدی کوانتوم دات با سولفید سرب ساخته شدند و بهره وری آن ها ۲.۹ درصد بود. سال گذشته دانشگاه تورنتو توانست بازده این سلول های خورشیدی را به عددی دورقمی، یعنی ۱۲ درصد برساند. این بهبود به سبب درک بهتر اتصالات بین واحدهای جداگانه کوانتوم دات، بهتر شدن ساختار کلی دستگاه و کاهش نقص های کوانتوم دات ها حاصل شد.
در آخرین پیشرفت در زمینه ی سلول های خورشیدی کوانتوم دات، از ماده ای کاملا متفاوت استفاده شده است. این کوانتوم دات جدید، سرب سزیم تری یدید (CsPbI3) و عضوی از جدیدترین خانواده ی هالید پروسکایت است. سرب سزیم تری یدید در حالت کوانتوم دات خود ولتاژی بسیار زیاد (در حدود ۱.۲ ولت) در مدارهای باز تولید می کند.
جوزف لوتر، دانشمند ارشد و مدیر پروژه در گروه مواد شیمیایی و دانش نانو در آزمایشگاه ملی انرژی های تجدیدپذیر، می گوید: این ولتاژ که با بند گپ این ماده ترکیب شده است، سرب سزیم تری یدید را به گزینه ای مناسب برای لایه ی بالایی سلول های خورشیدی مولتی جانکشن تبدیل می کند.
سلول خورشیدی مولتی جانکشن، نوعی از سلول های خورشیدی است که اتصال های p-n متعددی دارد و هر یک از این اتصال ها از مواد نیمه رسانای متفاوتی ساخته شده است. سلول بالایی در سلول های خورشیدی کوانتوم دات باید بازده زیادی داشته باشد و در عین حال شفاف باشد تا امواج نور خورشید بتوانند به لایه های پایینی برسند. سلول های تاندم نسبت به پنل های خورشیدی سیلیکونی که بازار را قبضه کرده اند، بازده بیشتری دارند.
این پیشرفت در مقاله ای با عنوان «آرایه های کوانتوم دات CsPbI3 با پویایی بهبودیافته در سلول های فتوولتاییک ولتاژ بالا با رکورد بازدهی» در ژورنال Science Advances منتشر شده است. در نوشتن این مقاله، ارین ساهارینا، اشلی مارشال، جفری کریستن، استیون هاروی، پیتر سیزیلسکی، لنس ویلر، فیلیپ شولز و متیو برد از آزمایشگاه ملی انرژی های تجدیدپذیر و لین لین از داشنگاه واشنگتن همکاری کردند.
رویکرد مولتی جانکشن اغلب برای کاربردهای فضایی استفاده می شود. در این موارد، بازده بالا، مهم تر از قیمت تمام شده ی سلول خورشیدی است. پروسکایت کوانتوم دات که توسط لوتر و گروه مشترک آزمایشگاه ملی انرژی های تجدیدپذیر و دانشگاه واشنگتن توسعه داده شده است، می تواند با فیلم های نازک پروسکایتی و ارزان جفت شود و بازدهی به اندازه ی سلول های خورشیدی فضایی داشته باشد؛ اما قیمت آن از پنل های خورشیدی سیلیکونی ارزان تر باشد. به این ترتیب این سلول ها به فناوری ایده آلی برای کاربردهای زمینی و فضایی تبدیل می شوند.
ارین ساهارینا، دانشجوی دکترای دانشگاه واشنگتن که در NERL پژوهش می کند، می گوید: در بیشتر مواقع، مواد استفاده شده در کاربردهای فضایی و سقف خانه ها کاملا متفاوت هستند. دیدن پیکربندی هایی که می توانند برای هر دو مورد مناسب باشند، هیجان انگیز است.
پژوهش آزمایشگاه ملی انرژی های تجدیدپذیر بودجه ی خود را از دفتر علوم وزارت انرژی تأمین می کند؛ اما ساهارینا و لین کمک هزینه ی تحصیلی و پژوهشی خود را از ناسا می گیرند.
NREL آزمایشگاه ملی زیر نظر وزارت انرژی ایالات متحده است که وظیفه ی تحقیق و توسعه ی انرژی های تجدیدپذیر و بازده آن ها را بر عهده دارد.