نویسنده: مریم مشایخی
منبع: بیست و ششمین شماره ی ماهنامه ی نسل مانا
سم: سلام دوستان! به بِلاینْد لایف خوش برگشتین! در برنامۀ امروزمون با مت فیلیپیگو صحبت می کنیم. مت! خیلی ممنونم ازت! قبل از هر چیز بهمون بگو مشکل بیناییت چیه؟
مت: مشکل بینایی من اشتارگارته. من و سم برادران اشتارگارت هستیم. هجده نوزده ساله بودم که برای اولین بار متوجه نقصی در بیناییم شدم و پیش چندتا دکتر رفتم. از اون موقع باهاش زندگی می کنم تا حالا که تقریباً چهل ساله هستم.
ـ در حال حاضر چقدر بینایی داری؟
ـ من کم بینا هستم.
ـ بسیار خوب! زندگیت رو چطور می گذرونی؟
ـ من نه ساله که تُو شبکۀ منابع انسانی مایکروسافت کار می کنم؛ درواقع عضو تیمی هستم که کارش رسیدگی به مشکلات سازمانیه؛ برای مثال من به تازگی با سازمانا کار کردم و با دولت هم کار کردم. براشون آفیس رو راه اندازی می کنم، آفیس رو براشون به روزرسانی می کنم یا فعال سازی آفیس رو براشون انجام می دم و البته به تازگی خیلی روی دسترس پذیری آفیس هم کار می کنم.
ـ چقدر جالب! برای فعالیت تو این شغل به چه آموزشایی نیاز داشتی؟
ـ خب! من سفر عجیبی داشتم. وقتی مدرسه می رفتم، قدرت انتخاب داشتم، اما وقتی در هجده نوزده سالگی متوجه مشکل بیناییم شدم، دیگه دایرۀ انتخابام محدود بود. چاره ای نداشتم، جز اینکه یه فرایند معمول رو بگذرونم، پس عضو بیمۀ تأمین اجتماعی معلولان شدم و به کالج رفتم. بعد از گذروندن دورۀ دوساله در کالج مدرک کاردانی علوم کاربردی رو گرفتم. با توجه به آموزشی که دیده بودم؛ درواقع باید شغل من معاونت اداری می بود، ولی من به فناوری خیلی علاقه داشتم.
قبل از ورودم به مایکروسافت دوسه تا کسب و کار کوچیک راه انداختم و زندگیم این شکلی در جریان بود، ولی من می خواستم وارد مایکروسافت بشم، پس در طول سه سال برای هفت شغل مختلف در مایکروسافت و برای هر شغل سه بار مصاحبه رفتم؛ بنابراین من در طول اون سه سال، ۲۱ نفر از چهره های مایکروسافت رو دیدم و بالاخره تونستم وارد بشم. در ابتدا توی مرکز پشتیبانی به کار مشغول شدم؛ «سلام! مت هستم، از اینکه با پشتیبانی مایکروسافت تماس گرفتین ممنونم…» و بهشون کمک می کردم مشکل آفیسشون رو حل کنن. این طوری کارم رو شروع کردم و به تدریج پیشرفت کردم، ولی هر مطلبی که تا حالا یاد گرفتم تا حد زیادی به صورت خود خوان بود یا اینکه از بقیه یاد گرفتم.
نکتۀ مهمی که به نظرم برای همه و تو هر شرکتی می تونه سودمند باشه و به همه توصیه می کنم اینه که از هم تیمی هاتون کمک بگیرید. همۀ کسایی که شما باهاشون کار می کنید، می خوان که شما موفق بشید. من هم خیلی از مطالب لازم رو از هم تیمی ها و همکارام یاد گرفتم؛ در واقع روزی نیست که من توی مایکروسافت مطلب جدیدی یاد نگیرم و این مأموریت کارمند ای مایکروسافته که همیشه در حال یادگیری باشن. درست همون زمانی که فکر می کنی همه چی رو می دونی و دچار رکود می شی، اون وقته که پسرفت می کنی؛ درواقع اگه نخوای پیشرفت کنی و یاد بگیری، چاره ای جز پسرفت نداری.
ـ بله! منطقیه. اگه تو فکر کنی که همه چیز رو می دونی، دیگه کسی نیستی که اونا می خوان. خب! بهمون بگو که برای انجام این شغل به چه وسایل کمکی نیاز داشتی و درخواستات چطور پیش رفت؟
ـ خب! توی مایکروسافت خیلی جالب بود، اما راجع به شغلای قبلیم هم صحبت کنیم. قبل از اینکه وارد مایکروسافت بشم، کار فروشندگی رو شروع کردم. وقتی فروشنده بودم، خیلی از وسایل کمکی استفاده نمی کردم. یه مانیتور بزرگ داشتم که می ذاشتمش روی لبۀ میز و کیبوردم هم درست زیرش بود. صورتم فقط چند اینچ از مانیتور فاصله داشت و این کار هر روزم بود. به چشمام به شدت فشار می اومد و دیدم خیلی تار می شد، اصلاً نمی دیدم. بعد به زحمت راهم رو به سمت بیرون از اتاق پیدا می کردم و کمی می نشستم، کمی موزیک گوش می دادم تا یه کم چشمام استراحت می کردن و بعد دوباره برمی گشتم، ولی وقتی وارد مایکروسافت شدم تا یکی دو سال به کسی از وضعیت بیناییم چیزی نگفته بودم، ولی وقتی به همه گفتم که من کم بینا هستم، فرایند تجهیز وسایل کمکی فوق العاده بود. من به بخش تدارکات مایکروسافت ایمیل زدم. استیسی، مسئول تدارکات، برام یه فرم فرستاد و من فرم رو پر کردم. استیسی گفت: خوبه، حالا برو هر چیزی رو که لازم داری بخر! من یه فهرست از همۀ وسایلی که نیاز داشتم تهیه کردم و استیسی گفت: خوبه، برو همه رو بخر و برای پرداخت از این کد استفاده کن! به این ترتیب همۀ وسایل مورد نیاز من فراهم شد.
ـ عالیه! البته شاید همیشه این پروسه این قدر راحت و هموار نباشه، ولی خیلی وقتا شرکتا خوشحال می شن از اینکه به شما کمک کنن و وسایل مورد نیاز شما رو فراهم کنن تا شما بتونید کارِتون رو به خوبی انجام بدید. خب مت! تو همکار کم بینا یا نابینای دیگه ای هم تو بخش خودتون می شناسی یا فقط تو این مشکل رو داری؟
ـ توی تیمی که من کار می کنم، فقط من مشکل بینایی دارم، ولی توی تیم مهندسی مون هم چندتا همکار کم بینا داریم. نکتۀ مهم اینه که همکارای من واقعاً حواسشون به شرایط من هست؛ برای مثال توی گردهمایی که ما هر سه ماه یک بار در سیاتل داریم، همۀ همکارا من رو می شناسن و مطالبی رو که قراره روی پروژکتور با بقیه به اشتراک بذارن، قبلش در اختیار من می ذارن، چون می دونن من نمی تونم اونا رو بخونم؛ درواقع فرقی نداره شما کجا کار می کنید. اگه تصمیم بگیرید راجع به مشکلتون صحبت کنید، این کار شما رو توانمند می کنه. شاید فکر کنید صحبت راجع به مشکلتون، شما رو عقب نگه می داره. خود من تا مدت زیادی غرورم اجازه نمی داد راجع به مشکلم حرف بزنم، چون نمی خواستم کسی از روی ترحم کاری برام انجام بده، ولی کم کم متوجه شدم که هرچقدر من شفاف تر راجع به نقص بیناییم صحبت کنم، بقیه راحت تر می تونن باهام همکاری کنن.
ـ خب مت! شاید بعضی از مخاطب های ما دوست دارن برن سر کار، اما به خاطر مشکل بینایی شون مضطربن. تو به اونا چی می گی؟
مت: دنبال کاری که بهش علاقه دارید برید! خیلی از مردم خیلی چیزا رو در زندگی در نظر می گیرن. من حتی قبل از اینکه متوجه مشکل بیناییم بشم، کمک بهیار بودم و واقعاً عاشق کارم بودم. همون جا هم با همسرم آشنا شدم، ولی کار کردن در زمینۀ پزشکی برام سخت بود. برای نمودارا و مراقبتا مشکل داشتم و گاهی بعضی چیزا رو نمی دیدم، ولی من به همۀ کسایی که این مصاحبه رو می خونن، می گم دنبال شغلای مورد علاقه تون برید، مثلاً خود تو سم! تو به ویرایش فیلما علاقه داری. خیلی ساده، می تونی بگی من کم بینام و نمی تونم این کار رو انجام بدم، پس می رم یه کار دیگه انجام می دم! کار مورد علاقه تون رو پیدا کنید؛ هرچی که باشه و براش تلاش کنید. وقتی شما عاشق کارِتون هستید و مصممید که براش بجنگید، شاید مجبور باشید وقت بیشتری رو برای انجام دادنش صرف کنید، منم وقت زیادی رو صرف می کنم تا یه ایمیل بخونم، اما از ابزار ای دسترس پذیری مثل نرم افزار ای صفحه خوان در ویندوز و موبایل استفاده می کنم. قطعاً فناوری به کمک شما می آد تا بتونید پیشرفت کنید و بهترین کارمند بشید، پس ریسکش رو بپذیرید و برید جلو. واقعیت اینه که دنیا داره خیلی آگاه تر از قبل می شه و امکانات هم داره بیشتر می شه.
ـ تو همیشه یه شعار داری برای نابینا هایی که می خوان وارد بازار کار بشن، اون چیه؟
ـ بله! اگه به تازگی مشکل بینایی تون تشخیص داده شده، دوتا انتخاب دارید؛ می تونید تسلیم شرایطتون بشید یا اینکه با همین شرایط پیشرفت کنید. شما گزینۀ دوم رو انتخاب کنید.
ـ عالیه! خیلی ممنونم مت که با ما همراه بودی و ممنون از همراهی شما دوستان!