نویسنده: Carlton Anne Cook Walker
منبع نسخه ی انگلیسی: Future Reflection
مترجم: داوود چوبینی
منبع نسخه ی ترجمه شده: محله ی نابینایان
سخنی با کودکان، گفتگویی با مارک ریکوبونو
هر ساله در کنفرانس “سازمان ملی والدین دارای فرزند نابینا” “NOPBC”, رئیس فدراسیون ملی نابینایان آمریکا “NFB” با وجود مشغله کاری، برای صحبت کردن رو در رو با فرزندانمان وقت می گذارد.
ما کودکان را به جلوی اتاق فرا می خوانیم و رئیس سازمان ملی نابینایان آمریکا، با کت و شلوار و کراواتش، روی زمین می نشیند تا با آنها صحبت کند، به آنها گوش دهد و به سوالات بچه های ما پاسخ دهد.
امسال رئیس مارک ریکوبونو مثل همیشه با بچه های ما صحبت خواهد کرد.
بچه ها، لطفاً در زوم جمع شوید و برای کنفرانس “سخنی با بچه ها”, از مارک ریکوبونو، رئیس فدراسیون ملی نابینایان استقبال کنید!
مارک ریکوبونو: عصر همه بخیر، ما باید صدای همه ی بچه هایی که اینجا هستن رو باز بکنیم تا بتونیم با هم گفتگو بکنیم!
یه کم منتظر می مونم تا خودتون رو معرفی بکنید.
خب، خوشآمد میگم به بِرَدِن از لوئیزیانا، الیزابت، اوریانا از مریلند، اَن از یوتا، هنک، زِنیا، هارلی، کلارا از آلاباما، کِیتی از تگزاس و نادیا.
خوش اومدید!
از اینکه در این جلسه شرکت کردید و در اولین گردهمایی مجازی فدراسیون ملی نابینایان حضور دارید، متشکریم.
این موضوع هیجان خاصی رو به شما منتقل می کنه. چون بعدها می تونید بگید شما عضوی از بزرگترین گردهمایی نابینایان بودید که تا به امروز در تاریخ ثبت شده است.
واقعا عالیه!
ما قصد داریم چند روزی فعال باشیم.
میخوام از والدین به خاطر آوردن فرزنداشون به اینجا، تشکر بکنم. واقعاً مهمه بچه هاتون با این تشکل همراه بشن.
مایلم به اطلاع والدین بِرِسونم، در فدراسیون، طی چهار ماه گذشته، تمرکز ما بر حفظ حقوق نابینایان و مسئولیتهای آنها در جامعه بوده است.
این به معنای ایجاد ساختاری بنیادین و محکم برای بچه های ما است. بچه های شما، بچه های ما هستند!
دلم می خواد بدونم بچه هایی که اینجان از من سوالی دارن یا نه.
اگه سوالی دارید اسمتون رو بگید.
هارلی: آیا افراد میتونن زمین بازی برای کودکان نابینا درست بکنن که مبتنی بر سیستم صوتی باشه؟
مارک ریکوبونو: ایده ی عالیی هست.
مطمئناً میشه این کار رو کرد.
چه نوع صداهایی رو تو زمین بازی میخوای؟
هارلی: فکر کنم صدای خنده ی بچه ها خوب باشه.
مارک ریکوبونو: خوبه. دیگه چی میخوای؟
هارلی: صدای جیرجیر پرندگان.
مارک ریکوبونو: آیا میخوای صداها بِهِت کمک بکنه تو زمین بازی راهِت رو پیدا بکنی؟
میخوای صداها چی کار بکنن؟
هارلی: کمکم بکنه برم به طرف سرسره ها و وسایل دیگه.
و بدونم وسایلها کُجان.
مارک ریکوبونو: فکر میکنی سرسره چه صدایی داشته باشه بهتره؟
هارلی: نمیدونم. صدای بچه ای که داره از اون بالای سرسره میاد پایین.
مارک ریکوبونو: جذابه!
خوشمون اومد.
چه شکلی میشه یه زمین بازی رو مجهز به یه سیستم صوتی کرد؟
نمیدونم تا حالا کسی این کار رو کرده یا نه, اما این میتونه ایده ی جذابی باشه.
در هر صورت، وقتی من میرم شهر بازی، عصام رو با خودم میبرم.
از طریق عصا، می تونی اطلاعات نسبتاً خوبی از قبیل اینکه وسایل کجا هستند به دست بیاری
اما خوب میشه اگه شهر بازی رو کلاً برای همه مجهز به سیستم صوتی بکنن و نه صرفاً به خاطر بچه های نابینا. این شکلی فکر نمیکنی؟
هارلی: اونا میتونن چشماشون رو ببندن یا چشم بند بزنن.
مارک ریکوبونو: وقتی به یه قفس میمون دست می زنی، اون قفس میتونه صدای خاصی رو از خودش ایجاد بکنه. ایده خیلی عالییه! سؤال دیگه ای هم هست؟
برادن: چرا وقتی میتونیم از یه چوب دستی استفاده بکنیم، مجبورمون میکنن از یه عصای سفید بهره ببریم؟
مارک ریکوبونو: میتونی از چوب دستی استفاده بکنی، اما در فدراسیون ملی نابینایان، ما این عصاهای بسیار جالب رو تولید کردیم که از فیبر کربن ساخته شدن.
فیبر کربن ماده بسیار سبکیه که بازخورد ارتعاشی خوبی به شما میده.
بسیار سبکتر از چوبِ و از چوب دستی نازک هم محکمترِ.
بعضی وقتها از چوب دستی هم میتونی استفاده بکنی.
من نابیناهایی رو میشناسم که هنگام پیاده رَوی، عصای خودشون رو همراهشون میبَرَن، اما از چوب دستی هم استفاده میکنن.
بسیاری از مردم هنگام بالا رفتن از زمینهای شیبدار و سنگلاخی، از چوب دستیهای کوهپیمایی استفاده می کنن.
اما طبق یافته های ما، عصای سبک وزن و بلند، در اکثر محیطها، برای جا به جایی سریعتر، بهترین عملکرد رو داره.
هنک: از سگ راهنما استفاده میکنید یا عصا؟
و اگه هر دو رو دارید، کدومش رو بیشتر استفاده میکنید؟
مارک ریکوبونو: اینم یه سوال عالیه دیگه. من عصا دارم، و از عصا بیشتر استفاده میکنم. چون سگ راهنما ندارم.
همسرم، ملیسا، که یکی از اعضای هیئت مدیره “سازمان ملی والدین دارای فرزند نابینا” هست، از سگ راهنما استفاده کرده.
در حال حاضر، سگ راهنماش دیگه توان کمک بهش رو نداره و زمان اون رسیده که سگ رو ببره و یه جوونترش رو بگیره.
حتی اگه از سگ راهنما استفاده کنی، به مهارت های استفاده از عصا نیاز داری.
دلایل زیادی براش وجود داره.
مکانهایی هست که ممکنه نخواین سگتون رو اونجا ببرید.
یا ممکنه سگتون مریض بشه، و شما بخواین به جایی که کار دارید بِرید.
تو بعضی موقعیتها، بعضی از افراد، هم از عصا و هم از سگ استفاده میکنن.
برای من در تصمیم گیری برای استفاده از سگ راهنما، بخشی از تصمیم به این برمیگرده که من تو مراقبت از خودم به حد کافی مشکل دارم، و دیگه نمی خوام صرفاً برای اینکه دلم می خواد از سگ راهنما استفاده کنم، مسئولیت یه حیوون رو هم به عهده بگیرم. به هر حال شما برای استفاده از سگ، باید یه سِری کار قبل و بعد از استفاده، برای حیوون انجام بدی دیگه.
خِیلیا این انتخاب رو میکنن و این اولویت شخصی اونهاست.
نهایتاً به این نتیجه میرسی که تو همون مهارت عصا زنی حرفه ای بشی. دلیلش هم این هست که ممکنِ نخوای سگت رو تو برخی مکانها با خودت ببری و یا احتمالاً نمی خوای نگرانیهایی از قبیل غذا دادن سگ تو برخی موقعیتها و سختی بیرون بردنش، تو رو تهدید بکنه.
اما مهارتهای رفت و آمد مستقلانه، اساساً یکسانه. چه تمایل به استفاده از سگ راهنما داشته باشی و چه استفاده از عصا رو ترجیح بدی.
من اینجا از گفتگو با شما لذت میبرم.
تشویقتون میکنم بعدها تو جلسات مجمع شرکت کنید.
دلم می خواد اونجا هم یه جلسه ای با هم داشته باشیم.
امیدوارم همه شما گردهمایی لذتبخشی رو تجربه کنید.
نهایت تلاشم رو می کنم تا والدین، استعدادهای ناب شما رو شناسایی کنن.
از نماینده ی اولیا و مربیان یعنی کارلتون و سایر والدین تشکر می کنم.