مروری بر نشریات و پادکست های انگلیسی زبان ویژه ی نابینایان در اردیبهشت 1402

نویسنده: امید هاشمی

منبع: هفدهمین شماره ی ماهنامه ی نسل مانا

دانلود نسخه ی صوتی نوشته

دانلود پادکست

تَورقمان در میان نشریات انگلیسی زبان را از خبری آغاز می کنیم که مورد توجه برخی خبرگزاری های خارجی قرار گرفته است: طراحی یک ربات که قرار است جایگزین سگ راهنما شود. سپس یک عصای سفید ویژه را معرفی خواهیم کرد و از طرح خلاقانه ای خواهیم نوشت که فدراسیون ملی نابینایان آمریکا با همکاری یک ورزشکار حرفه ای در جهت فرهنگسازی در خصوص نابینایان اجرا خواهد کرد و کتابی تازه دربارۀ یکی از قهرمانان نابینا را معرفی خواهیم کرد.

آینده جهت یابی نابینایان در دستان یک ربات هوشمند

حضور و نقش آفرینی ربات ها در زندگی انسان ها هر روز در حال پر رنگ تر شدن است. هفته ای نیست که خبری نشنویم راجع به رباتی که یکی از کار های معمول انسانی را به عهده گرفته و باری را از روی دوش بشر برداشته است. اخیراً هم که پیشرفت های هوش مصنوعی وارد مرحله تازه ای شده و در مسیر ایجاد یک انقلاب بزرگ قرار گرفته، امیدواری ها برای طراحی و عرضه ربات های هوشمند تر و کار آمد تر را به طرز چشمگیری افزایش داده است. یکی از عرصه هایی که همواره از سوی ربات ساز ها مورد توجه ویژه بوده، موضوع تسهیل زندگی افراد دارای معلولیت و تجهیزات کمکی این افراد بوده است.ربات سگ راهنما با نام «تِفی»، یکی از آخرین دستاورد های پیوند میان مهندسی سخت افزار و هوش مصنوعی است. تفی را «جراردو پورتیلا »طراحی کرده است. او که مدرک دکترای مهندسی سخت افزار را از دانشگاه پلی تکنیک مادرید دریافت کرده، این ربات را با هدف کمک به نابینایان و سایر افرادی که احتیاج به کمک یک همیار دارند طراحی کرده است.

تفی، سگ راهنمای رباتیکی است که توانایی هایش به مراتب بیش از سگ های واقعی است. می تواند به کمک ابزار هایی که در سرش تعبیه شده، موانع را تشخیص دهد و فرد نابینا را از میان آنها عبور دهد. همچنین قادر است با استفاده از فناوری جی پی اس و اتصال به نقشۀ گوگل، بهترین و نزدیک ترین مسیر را به صاحبش اطلاع دهد. تفی همچنین از فرمان های صوتی پشتیبانی می کند. کاربر می تواند با فرمان هایی نظیر «بنشین»، «بلند شو»، «مرا به آشپزخانه ببر» و «سرویس بهداشتی را نشانم بده»، با این ربات ارتباط برقرار کند. از جمله دیگر برتری های تفی نسبت به سگ راهنما این است که هوش مصنوعی این امکان را در اختیارش گذاشته که مسیر ها را به خاطر بسپارد و فرد می تواند صرفاً به گفتن مقصدی که قبلاً به کمک تفی به آنجا رفته، از این ربات بخواهد تا او را برای رسیدن به آن مقصد، راهنمایی کند. این قابلیت علاوه بر نابینایان، می تواند برای افراد مبتلا به آلزایمر یا زوال عقل هم کارایی داشته باشد.

تفی افزون بر قابلیت راهنمایی، از قابلیت هایی نظیر تشخیص چهره های آشنا و خواندن بارکد هم برخوردار است. کاربر همچنین می تواند به کمک تفی تاکسی اینترنتی درخواست کند یا حتی در مواقع اضطراری از طریق تفی با نزدیکان خود تماس بگیرد یا اینکه موقعیت خود را به اطلاع آنها برساند. پورتیلا، سازنده تفی، دربارۀ زمان عرضه این سگ رباتیک به بازار می گوید: «تبدیل ایده ای از این دست به واقعیت معمولاً حدود پنج سال زمان لازم دارد؛ اما با توجه به سرعت پیشرفت تکنولوژی ها، ما امیدواریم بتوانیم ظرف مدت سه سال آن را آماده عرضه به بازار های جهانی کنیم.»

تفی نسبت به سگ های راهنمای فعلی از یک مزیت رقابتی دیگر هم برخوردار است و آن هم قیمت ارزان این محصول در قیاس با سگ های راهنماست. با توجه به زمان درازی که صرف آموزش به سگ های واقعی می شود، متقاضیان نابینا برای هر کدام از این سگ ها باید مبلغی در حدود سی هزار دلار بپردازند و به علاوه، بعضاً تا سال ها در صف انتظار بمانند تا یک سگ در اختیارشان قرار گیرد. این در حالی است که پورتیلا برای هر ربات، رقمی معادل پنج تا ده هزار دلار را پیش بینی می کند. البته باید این را هم در نظر گرفت که قیمت فناوری ها روز به روز در حال کاهش است و این عدد ممکن است در زمان تولید انبوه، پایین تر بیاید. در نسخه صوتی پیشخوان به جزئیات بیشتری از این سگ راهنما اشاره کرده ایم.

ای تی سی، عصایی برای تمام فصول

برای افزایش کار آمدی یک ابزار، حتماً هم لازم نیست آن را به هوش مصنوعی مجهز کرد. گاهی می توان با افزودن یکی دو امکان و قابلیت مکانیکی کاملاً ساده، کیفیت محصول را چندین پله ارتقا داد؛ کاری که در عصای ای تی سی به بهترین شکل صورت گرفته است.

با این عصای تازه متولد، از طریق یکی از ویدئو های تبلیغاتی سَم سیوی آشنا می شویم. این عصا در مقایسه با موارد مشابه خود، از چند امتیاز مهم برخوردار است: نخست آنکه به جای فایبرگلس و سایر مواد رایج، در ساخت این عصا از تیتانیوم و استیل استفاده شده است. همین موضوع هم این عصا را به یک عصای به غایت مقاوم تبدیل کرده است. هدف سازنده ای تی سی از استفاده از تیتانیوم این بوده که عصایی بسازد که فرد نابینا بتواند در هر نوع زمینی، از سطح کوهستانی و ناهموار گرفته تا ساحل ماسه ای و زمین پر از گل و لای، بدون ترس شکستن عصا از آن استفاده کند. این عصا به قدری مقاوم است که حتی می توان آن را به عنوان یک عصای کوهنوردی هم به کار برد. همچنین در انتهای عصا یک گوی بزرگ قرار گرفته که باعث می شود عصا به راحتی و بدون اینکه جایی گیر کند، از هر نوع ناهمواری عبور کند. در ساخت این عصا همچنین به جای کش، از سیم فلزی استفاده شده که احتمال از هم گسیختگی آن را به مراتب کاهش می دهد.

این عصا افزون بر همۀ مواردی که در بالا ذکرش به میان رفت، یک امتیاز بسیار قابل توجه هم دارد و آن هم این است که تولید کنندۀ آن توانسته با یک خلاقیت ساده کاری کند که اندازه آن به دلخواه قابل تنظیم باشد. بر روی دسته عصا یک ضامن تعبیه شده که با آزاد کردنش، کاربر می تواند دسته را بالا یا پایین ببرد و اندازه عصا را تغییر دهد. طول عصای ای تی سی از ۱۳۰ تا ۱۵۵ سانتیمتر قابل تنظیم است. این عصای ۴۱۸ گرمی به شکل سه تکه طراحی شده و طول آن در حالت بسته ۵۴ سانتیمتر است. ای تی سی با قیمت تقریبی ۱۲۰ دلار در آمریکا عرضه شده است.

رکاب می زنم برای آنهایی که ممکن است احساس تنهایی کنند

سراغی هم می گیریم از آخرین شماره نشریه بریل مانیتور که فدراسیون ملی نابینایان آمریکا در نخستین روز از ماه مه آن را منتشر کرده است. در این شماره، مطلبی به قلم «گَری واندِر» جلب توجه می کند. او در این مطلب به معرفی ایده ای جالب توجه می پردازد؛ ایده ای که به ذهن یک ورزشکار حرفه ای و داور کهنه کار لیگ هاکی آمریکا رسیده است.

«دَن اورورک» سال های سال در موقعیت های دشوار قرار گرفته است؛ در مسابقات حساس هاکی پیچیده ترین لحظات را پشت سر گذاشته و سخت ترین دوگانه ها را به داوری نشسته است. مشارکت در امور خیریه، یکی دیگر از فعالیت های همیشگی دَن بوده است. حالا اما دست به کاری کاملاً متفاوت زده است. او قصد دارد با دوچرخه مسیر ۳۹۰۰ کیلومتری بزرگراه ۶۶ آمریکا را که از شیکاگو آغاز می شود و با عبور از چندین شهر بزرگ و کوچک، به سانتا مونیکا در کالیفرنیا ختم می شود، رکاب بزند و در طول مسیر در گفت وگو با افرادی که سر راهش قرار می گیرند، از نابینایی و مسائل مرتبط با آن و نیاز های این جامعه بگوید و نسبت به آگاه سازی افراد در خصوص زندگی نابینایان اقدام کند. دَن همچنین برای کودکان و نوجوانان نابینایی رکاب می زند که ممکن است فکر کنند تنها هستند و هیچ کس مشکلاتشان را درک نمی کند. او می خواهد به آنها این پیام را برساند که تنها نیستند و پیش از آنها نابینایان بسیاری عیناً همین مشکلات را پشت سر گذاشته اند و به موفقیت دست یافته اند؛ پس آنها هم می توانند بر مشکلات غلبه کنند.

دَن، خود از پدر و مادری نابینا زاده شده است و به خوبی با مسائل نابینایان آشنایی دارد. والدینش که حالا ۷۵ ساله اند، به وجود او افتخار می کنند. او در این سفر، از همراهی همسرش هم سود خواهد برد. سفر دَن در روز ۲۶ جولای آغاز خواهد شد و طبق برنامه ریزی ها قرار است در هفت سپتامبر پایان یابد. البته که نمی تواند مواردی همچون بدی آب و هوا یا مشکلات فنی را در ارائه تاریخ پایان سفر نادیده گرفت. دربارۀ جزئیات سفر دَن و اهدافش از این سفر دور و دراز در نسخه صوتی پیشخوان بیشتر خواهیم شنید.

همچنین نگاهی هم خواهیم داشت به یکی دیگر از نوشته های منتشر شده در شماره اخیر بریل مانیتور. انتشار کتاب تازه ای راجع به زندگی هِلِن کِلِر، بهانه انتشار مطلب مذکور است. کتابی به قلم «مَکس والاس»، نویسنده، مورخ و محقق کانادایی که از زاویه ای تازه به زندگی این قهرمان حقوق نابینایان پرداخته است. او در کتاب تازه اش برخلاف سایر آثاری که دربارۀ کلر منتشر شده، نگاه صرفاً ستایش گر را یک سو نهاده و با دید نقاد به زندگی او پرداخته است. «بعد از معجزه: مبارزات سیاسی هلن کلر»، نام کتابی است که در نسخه صوتی پیشخوان بیشتر درباره اش خواهیم شنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

پنج × 3 =

لطفا پاسخ عبارت امنیتی را در کادر بنویسید. *