یک مطالعه جدید توسط دانشمندان دانشگاه “استنفورد” می تواند زمینه ساز یک روش جدید برای درمان نوعی رایج از نابینایی شود.
دژنراسیون ماکولا یا تباهی لکه زرد(AMD) یکی از شایع ترین علل نابینایی در دنیای غرب است. این بیماری به ویژه در سنین ۵۰ سال به بالا دیده می شود و درمانی برای آن وجود ندارد.
با این حال پیشرفت های اخیر در ایمپلنت های شبکیه مصنوعی می تواند به درمان مؤثر این بیماری منجر شود. اکنون تحقیقات جدید امید بیشتری را برای کسانی که از AMD رنج می برند، فراهم کرده است.
محققان دانشگاه “استنفورد” و دانشگاه “Bar-Ilan” دریافتند که مغز افرادی که کاشت شبکیه مصنوعی انجام می دهند، ممکن است قادر به ادغام هر دو اطلاعات برگرفته از ایمپلنت و سایر قسمت های شبکیه باشد. این یافته ممکن است منجر به ارتقای درمان AMD شود.
پروفسور “یوسی مندل” سرپرست این مطالعه گفت: ما می خواستیم ببینیم مغز چگونه می تواند دو نوع اطلاعات را با هم ترکیب کند، چرا که برای بهبود بینایی در بیماران نابینا مهم است.
وی توضیح داد که این مطالعه را به عنوان تعامل انسان و ماشین در نظر گرفته است که در آن ایمپلنت شبکیه مصنوعی با سایر قسمت های طبیعی چشم کار می کند.
وی افزود: قشر بینایی در مغز ما اطلاعات را از شبکیه پردازش می کند و ما می خواهیم دریابیم که آیا مغز قادر به پردازش و تجزیه و تحلیل و ادغام اطلاعات شبکیه مصنوعی و شبکیه طبیعی هست یا نه. این کار، بیمار را قادر می سازد اگر بخشی از اطلاعات از یک تراشه مصنوعی تهیه شده باشد، بتواند دوباره بینایی خود را به دست بیاورد.
در این تحقیق، همان ایمپلنت های شبکیه که در انسان استفاده می شود، در موش ها کاشته شد و محققان فعالیت مغزی آنها را تجزیه و تحلیل کردند.
“مندل” گفت: آنچه که ما دریافتیم این است که پردازش اولیه(توانایی ها) قشر بینایی حفظ شده است و مغز می تواند سیگنال های مصنوعی و طبیعی را با هم ترکیب کند، درست مانند زمانی که هر دو سیگنال به طور طبیعی تولید می شوند و افراد بینایی طبیعی دارند.
تباهی لکه زرد یا دژنراسیون ماکولا(به انگلیسی: Macular degeneration) (AMD or ARMD)، شایع ترین علت کوری در افراد مسن است. در این بیماری ماکولا یا لکه زرد تخریب می شود. ماکولا قسمت حساس به نور شبکیه و مسئول دید مستقیم و واضح است که برای کارهای دقیق مثل خواندن و رانندگی لازم است.
تباهی لکه زرد بر دو نوع است: خشک(Dry) و تَر(Wet). نوع خشک شایع تر بوده و حدود ۹۰٪ بیماران به این نوع مبتلا می شوند. نوع تَر معمولاً با کاهش دید شدیدتر و جدی تری همراه است.
بیماری تباهی لکه زرد در افراد بالای ۵۰ سال شایع تر بوده و زنان بیشتر به این بیماری مبتلا می شوند. اکثر موارد این بیماری با افزایش سن به وجود می آیند. این بیماری می تواند عارضه بعضی داروها نیز باشد. همچنین به نظر می رسد ارث نیز در ابتلا به این بیماری نقش داشته باشد.
دژنراسیون ماکولا که به عنوان دجنراسیون وابسته به سن ماکولا(AMD یا ARMD) شناخته می شود یک وضعیت پزشکی است که ممکن است نتیجه آن تاری یا از دست دادن بینایی در مرکز دید باشد. در اوایل اغلب هیچ نشانه ای وجود ندارد. به تدریج دید یک یا هر دو چشم بدتر می شود و ممکن است حتی دید به طور کامل از دست برود و حتی فعالیت های روزانه فرد مختل شود. گاه افراد دچار توهمات بینایی می شوند که این حالت ارتباطی با بیماری های روانی ندارد.
دژنراسیون ماکولا به طور معمول در افراد مسن رخ می دهد. البته عوامل ژنتیکی هم در این مشکل نقش دارند.
علت اصلی مشکل آسیب به ماکولا در شبکیه چشم است که به دو نوع خشک و تر تقسیم می شود و ۹۰ درصد از موارد از نوع خشک است.
پیشگیری شامل ورزش و تغذیه مناسب و سیگار نکشیدن است. تأثیر آنتی اکسیدان ها، ویتامین ها و مواد معدنی برای پیشگیری از این مشکل اثبات نشده است. هیچ درمان خاصی برای کسی که با این مشکل دید خود را از دست داده وجود ندارد. مکمل ها در کسانی که مبتلا به این بیماری هستند ممکن است پیشرفت آن را کندتر کند.
منبع: یکتاپرس.