با سلام و احترام به همراهان وبسايت ويژه ی نابينايان شرکت پکتوس. در هفتاد و هفتمین شمارگان دکه خبر دنياي تکنولوژي و فناوري، 15 خبر تقديم شما گراميان مي شود.
راه اندازی سامانه ثبت دامنه اینترنتی با میزبانی داخلی
با هدف اعمال تعرفه های ترجیحی اینترنت در سازمان فناوری اطلاعات ایران، سامانه ثبت دامنه ی اینترنتی با میزبانی داخلی راه اندازی شد.
به گزارش زومیت، سازمان فناوری اطلاعات ایران در راستای اعمال تعرفه ی ترجیحی اینترنت، سامانه ثبت دامنه ی اینترنتی را که در داخل ایران میزبانی می شوند، راه اندازی کرد.
اجرای این طرح بر مبنای مصوبه ۲۶۶ کمیسیون تنظیم مقررات ارتباطات و با هدف محاسبه نیم بهای ترافیک اینترنت برای سایت های داخلی صورت می گیرد. پیش از این، تعرفه ترجیحی نیم بها برای ۵۰۰ سایت پربازدید داخلی محاسبه می شد که چند روز گذشته و با اعلام وزیر ارتباطات، این دستورالعمل به تمامی سایت های داخلی تعمیم یافت.
از این رو تمامی وب سایت های داخلی که در داخل ایران میزبانی می شوند و قابلیت به روزرسانی IP آدرس خود را دارند تحت پوشش این طرح قرار می گیرند. بر این اساس، سامانه ثبت درخواست و ایجاد لیست سفید برای اعلام آدرس IP دارندگان ترافیک متقاضی اعمال تعرفه ترجیحی با داشتن قابلیت به روزرسانی آدرس IP از سوی دارندگان ترافیک داخلی راه اندازی شده است.
برمبنای شرایط اعلام شده در این سامانه، مسئولیت اطلاعات واردشده به آن از جمله آدرس IP و به روزرسانی مرتب آن به عهده ثبت نام کنندگان است. اسامی این وب سایت ها قرار است پس از نظارت سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی، به اپراتورهای اینترنت برای اطلاع رسانی به مشترکان، ارسال شود. ثبت نام افراد حقیقی و حقوقی در این سامانه فراهم شده و از طریق مراجعه به نشانی cip.ito.gov.ir ممکن است.
ال جی برند بعدی مشمول طرح رجیستری شد
بر اساس گزارش معاون ستاد مبارزه با قاچاق کالا، از روز ۲۸ بهمن ماه گوشی های برند ال جی تحت پوشش طرح رجیستری قرار می گیرند.
به گزارش زومیت، حمیدرضا دهقانی نیا، معاون ستاد مبارزه با قاچاق کالا، اعلام کرد:
مطابق با تصمیم کارگروه راهبری طرح رجیستری که چهارده بهمن تشکیل جلسه داد، مقرر شد گوشی های برند ال جی مشمول طرح رجیستری در فاز سوم اجرای این طرح قرار گیرند.
به گفته ی وی، بر این اساس از روز ۲۸ بهمن ماه جاری تمامی گوشی های برند ال جی مشمول اعمال سیاست رجیستری خواهند شد و پس از آن در کمتر از یک ماه آینده، سایر برندهای گوشی باقی مانده نیز به این طرح اضافه خواهند شد.
دهقانی نیا تأکید کرد:
لازم است که خریداران چه در زمان خرید گوشی های نو و چه در زمان خرید گوشی های کارکرده این برند، نسبت به فرآیند فعال‍سازی و ثبت کد شناسه و نیز انتقال مالکیت اقدام کنند.
در دو فاز قبلی طرح ثبت و شناسه دار کردن گوشی های موبایل در شبکه مخابراتی کشور، برندهای آیفون، موتورولا، بلک بری و گوگل پیکسل تحت پوشش اعمال سیاست رجیستری قرار گرفته بودند.
راه اندازی سامانه انتخاب پیامک های تبلیغاتی
بر اساس گزارش رئیس سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی، سامانه انتخاب پیامک های انبوه تبلیغاتی و ارزش افزوده تا دو ماه دیگر و با هدف حل مشکل پیامکهای مزاحم راه اندازی می شود.
به گزارش زومیت، حسین فلاح جوشقانی درباره نارضایتی مشترکان تلفن همراه در دریافت پیامک های تبلیغاتی و ارزش افزوده ناخواسته اعلام کرد که در راستای ساماندهی این موضوع، کمیسیون تنظیم مقررات با تصویب مصوبه ای به سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی تکلیف کرده است که چارچوب راه اندازی سامانه یکپارچه ارائه این خدمات را تعیین کند.
به گفته ی وی، بر این اساس چارچوب و ضوابط یکسان سازی خدمات پیامک های انبوه به اپراتورهای موبایل ابلاغ شده است که برمبنای آن اپراتورهای تلفن همراه باید به صورت یکسان از طریق یک سامانه واحد، خدمات پیامکی خود را به مشترکان تلفن همراه اعلام کنند و مشترک در صورت تمایل، این دسته از خدمات را انتخاب خواهد کرد.
معاون وزیر ارتباطات تاکید کرد که با راه اندازی سامانه ی انتخاب پیامک های انبوه تبلیغاتی و ارزش افزوده، ابتدا از مشترک اجازه گرفته می شود که تمایلی به دریافت این پیامک ها دارد یا خیر و اینکه تمایل دارد در چه دسته و موضوعی پیامک تبلیغاتی و ارزش افزوده دریافت کند.
رئیس سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی با بیان اینکه تکالیف رگولاتوری در این مصوبه نهایی شده و ابلاغیه آن تا سه روز دیگر به اپراتورها اعلام می شود، گفت: این سامانه تا پایان فروردین ماه راه اندازی شده و در اختیار مردم قرار می گیرد.
وی نحوه در اختیار گرفتن این سامانه را از طریق اپلیکیشن، پرتال و کدهای دستوری عنوان کرد که از سوی اپراتورهای موبایل باید به مشترکان اطلاع رسانی شود.
فلاح جوشقانی با اشاره به رسیدگی به شکایات مشترکان از دریافت پیامک های ناخواسته و مزاحم گفت: مشترکان از طریق شماره ۸۰۰ می توانند نسبت به قطع پیامک های تبلیغاتی اقدام کنند یا از طریق سامانه ۱۹۵ پیامک های ناخواسته و مزاحم خود را به صورت موردی به سامانه رگولاتوری گزارش دهند. در نهایت امکان اعلام شکایت از سامانه رسیدگی به شکایات ۱۹۵ نیز وجود دارد.
مصاحبه با مدیر بازاریابی ماموت خودرو؛ برنامه های فولکس واگن برای حضور گسترده در ایران
مونا نوریان مدیر بازاریابی و برندینگ ماموت خودرو، از برنامه های این شرکت برای حضور گسترده فولکس واگن در بازار ایران می گوید.
به گزارش زومیت، فولکس واگن مدتی است که با ماموت خودرو وارد بازار ایران شده است. در حال حاضر فولکس واگن تیگواین و پاسات در سبد محصولات ماموت خودرو وجود دارد و کاربران می توانند اقدام به خریداری آن ها کنند. زومیت در رابطه با برنامه های آتی ماموت خودرو برای بازار کشور، مصاحبه ای با مونا نوریان مدیر بازاریابی و برندینگ این شرکت انجام داده است مطالعه آن برای علاقه مندان خالی از لطف نیست.
فولکس واگن یکی از مطرح ترین برند های جهانی در دنیای خودروسازی است. اما این برند در بازار داخلی چه جایگاهی دارد؟
مجموعه ی ماموت سابقه ی درخشانی در عرضه ی محصولات اسکانیا در کشور دارد. فولکس واگن نیز به واسطه ی همین سابقه، به مجموعه ی ماموت برای عرضه ی خودروهای خود در بازار ایران اعتماد کرده است.
فولکس واگن هنگام تحویل خودرو به خریداران خود، شرایطی را فراهم می کند تا به کاربران القا کند که محصولات این شرکت اکنون عضوی از خانواده ی آن ها است. اما در بازار ایران عموم کاربران اطلاع کافی از محصولات این شرکت ندارند و بیشتر این برند را با خودروی بیتل می شناسند. ماموت خودرو در مراسم ویژه ی تحویل خودروها نیز روند مشابهی با فولکس واگن را پیش گرفته است تا فاصله ی خود را با خریداران کاهش دهد و ذهنیت مثبتی از خود به جای بگذارد.
آیا ماموت خودرو برنامه ای برای افزایش تنوع سبد محصولات خود دارد؟
قطعا مدل های جدیدی در سال آینده به سبد محصولات فولکس واگن در ایران افزوده خواهد شد که برای افزایش هیجان کاربران، تا زمان ورود اطلاعات آن ها منتشر نخواهد شد. تلاش ماموت خودرو در جهت عرضه ی محصولات باکیفیتی است که مطابق با سلایق کاربران ایرانی باشد.
شرایط خدمات پس از فروش فولکس واگن در بازار ایران چیست؟ آیا خدمات ویژه ای برای کاربران در نظر گرفته شده است؟
خدمات پس از فروش ماموت خودرو کاملا مطابق با استاندارد و برنامه ریزی های فولکس واگن است. هر نماینده ی فروشی بایستی خدمات پس از فروش را نیز به مشتریان ارایه دهد. در حال حاضر به جز عاملیت های رسمی ماموت خودرو، برخی نمایندگی ها نیز اقدام به فروش و ارایه ی خدمات فولکس واگن می کنند، البته تا زمانی که به استاندارد های فولکس واگن دست نیابند، توسط ماموت خودرو و به صورت رسمی معرفی نخواهند شد.
یک سال پیش از آغاز فروش محصولات فولکس واگن در ایران، تمامی کارشناسان پس از فروش ماموت خودرو دوره های آموزش های لازم را از سوی مهندسان فولکس واگن دیده اند. در صورت وجود هرگونه فراخوان، قطعا مراکز خدمات پس از فروش ماموت خودرو نیز همزمان با سایر نقاط جهان به فراخوان و تعمیر خودروهای مشمول، اقدام خواهند کرد. به زودی نمایندگی های جدید ماموت خودرو در تهران، اصفهان، شیراز، اهواز و مشهد نیز آغاز به کار خواهند کرد.
آیا عملیات Wake Up کردن خودروها در نمایندگی ها نیز انجام خواهد شد یا منحصر به دفتر اصلی ماموت خودرو خواهد بود؟
در حال حاضر پروسه ی Wake Up کردن خودروها تنها برای مشتریانی که تحویل ویژه ی روز سه شنبه را انتخاب می کنند، در دسترس خواهد بود. در حال حاضر مشغول رایزنی و آموزش عاملیت های فروش برای انجام این پروسه در سایر نمایندگی های فولکس واگن هستیم.
برنامه ریزی خاصی برای افزایش قیمت محصولات فعلی فولکس واگن در سال آینده انجام شده است؟
استاندارد قیمت گذاری محصولات فولکس واگن توسط شرکت مادر انجام می شود. اما متاسفانه تعرفه های جدید و نرخ ارز امکان ثبات قیمت ها را سلب کرده است. هنوز برنامه ریزی به خصوصی برای قیمت جدید محصولات فولکس واگن در کشور انجام نشده است.
ماموت خودرو برنامه ای برای تولید محصولات فولکس واگن در ایران دارد؟
فولکس واگن در هر بازاری که وارد شده، تولید را در کنار واردات خودرو مد نظر داشته است. بازار ایران جذابیت زیادی برای فولکس واگن دارد. در مرحله ی قبلی فروش ۸۳۰ خودرو در کمتر از ۴۸ ساعت به فروش رفتند. قطعا این بازار ارزش سرمایه گذاری بیشتر از سوی فولکس واگن و تولید محصولات در آن را دارد.
در حال حاضر محیط دیگری برای تست درایو محصولات فولکس واگن وجود دارد؟
ماموت خودرو مذاکراتی را برای استفاده از پیست آزادی جهت تست محصولات فولکس واگن توسط کاربران آغاز کرده است. اما در حال حاضر تنها مکان موجود جهت تست درایو، محل اصلی کارخانه ی ماموت و روز سه شنبه ها است.
آپدیت جدید تلگرام نسخه 4.8؛ امکان استریم ویدیو و موسیقی، تغییر خودکار تم و پخش شناور ویدیو
آپدیت جدید تلگرام با شماره نسخه 4.8 و ویژگی استریم فایل، تعویض خودکار پوسته و قابلیت لاگین در سایت ها منتشر شد.
به گزارش زومیت، بعد از چند روز که از انتشار نسخه بتای 4.8 تلگرام می گذرد، این برنامه به طور رسمی به نسخه 4.8 به روز شد و از حالا می توانید امکانات جذاب آن را در نسخه اصلی استفاده کنید.
استریم موسیقی و ویدیو
از این پس می توانید بدون نیاز به دانلود کامل یک ویدیو یا موسیقی، پخش آن را آغاز کنید؛ درست شبیه یوتیوب! برای مثال اگر ویدیویی ۳۰ مگابایتی برای شما ارسال شده است، می توانید به محض لمس گزینه دانلود، پخش ویدیو را آغاز کنید تا همزمان با دانلود، پخش ویدیو نیز شروع شود. به این ترتیب، اگر ویدیو برای شما جذاب نبود، می توانید سریعا پخش آن را متوقف کنید تا دانلود ادامه ی فایل متوقف شود.
این ویژگی علاوه بر آنکه باعث خواهد شد مصرف دیتا کاهش چشمگیری پیدا کند، می تواند در زمان شما نیز صرفه جویی کند، برای مثال فرض کنید قصد دانلود یک موزیک ویدیو با حجم ۵۰ مگابایت دارید. در حالت عادی باید منتظر می شدید که این ۵۰ مگ به طور کامل دانلود شود و سپس پخش آن را آغاز کنید؛ ولی حالا می توانید به محض لمس گزینه دانلود، ویدیو را تماشا کنید. اگر از سرعت خوبی برخوردار باشید، می توانید بدون وقفه یا توقف های مکرر، این فایل را تا انتها تماشا کنید.
تعویض خودکار پوسته بر اساس ساعت
با این قابلیت جدید می توانید ساعات خاصی را تعیین کنید تا پوسته برنامه به طور خودکار تغییر کند. برای مثال می توانید برنامه را طوری تنظیم کنید که رأس ساعت ۱۱ شب پوسته برنامه به طور خودکار به تم تاریک تغییر پیدا کند و مجدد از ساعت ۸ صبح به پوسته روشن بازگردانده شود.
پخش شناور ویدیو
با این ویژگی جذاب از حالا قادر خواهید بود بعد از اجرای یک ویدیو، با لمس آیکون مربوطه، پنجره پخش ویدیو را به یک پنجره کوچک و شناور تبدیل کنید تا همزمان با آنکه در محیط تلگرام چرخ می زنید، پخش ویدیو نیز ادامه پیدا کند.
لاگین به کمک تلگرام
ویژگی جالب دیگری نیز به تلگرام اضافه شده است که به کمک آن می توانید با اکانت و اپلیکیشن تلگرام خود در سایت های تحت پشتیبانی لاگین کنید.
توجه: این آپدیت فعلا برای اندروید منتشر شده است؛ اما به زودی برای iOS نیز در دسترس قرار خواهد گرفت.
استقبال گسترده از پیش فروش سکه های بحث بر انگیز تلگرام
پیش فروش سکه های گرم با استقبالی بی نظیر مواجه شده؛ اما آیا ممکن است ارز رمزنگاری شده تلگرام همانند شمشیر دو لبه عمل کند و بر خلاف وعده ها، موجب زیان مالی سرمایه گذاران شود؟
به گزارش زومیت، در طی چند سال آینده، میلیون ها نفر از اپلیکیشن های پیام رسان برای جابه جایی پول و انجام پرداخت ها میان دوستان خود یا بازارهای دیجیتال استفاده خواهند کرد. اما به جای رد و بدل شدن پول های دارای پشتوانه دولتی، شاهد استفاده از ارزهای رمز نگاری شده مانند گِرَم (Gram) خواهیم بود که تنها با فرستادن ایموجی های الماس منتقل می شود! به کمک این ارز ها می توان اطلاعات را خرید یا محتواهای غیر رایگان را مشاهده کرد؛ بدون آن که دولت ها از نقل و انتقال های مالی مطلع شوند. تمامی عملکردهای گفته شده در پلتفرمی واحد با نام تُن (TON) یا شبکه باز که توسط تلگرام ساخته شده است، صورت خواهد گرفت.
توصیف بالا نشان دهنده پیش بینی برادران بنیان گذار تلگرام، پاول و نیکلای دوروف، از آینده ارز رمزنگاری شده گرم است که اکنون در مرحله جذب سرمایه یا پیش فروش سکه (ICO) قرار دارد. در حال حاضر پیش خرید سکه توسط مؤسسه های سرمایه گذاری امکان پذیر است و انتظار می رود طی هفته های آینده این امکان برای سرمایه گذاران خرده پا نیز ایجاد شود. گزارش ها اشاره دارند که پیش فروش این ارز می تواند تا مبلغ ۱.۲ میلیارد دلار برسد و لقب بزرگ ترین سرمایه جذب شده در این زمینه را تصاحب کند.
تلگرام در مقایسه با سایر مؤسسه هایی که اقدام به پیش فروش سکه ی دیجیتال با وعده های مبهم و غیر شفاف می کنند، دارای ویژگی های مهم و منحصر به فردی است. از مهم ترین این قابلیت ها می توان به در اختیار داشتن پیام رسان رمزنگاری شده تلگرام اشاره کرد که جایگاه ویژه ای بین علاقه مندان به حفظ حریم شخصی در فضای مجازی دارد و هم اکنون ۲۰۰ میلیون نفر از آن بهره می برند. با داشتن چنین طیف گسترده ای از کاربران، جاه طلبی های برادران دوروف برای رواج دادن ارزهای رمزنگاری شده بین عموم مردم، چندان دور از واقعیت به نظر نمی رسد. در حال حاضر پیام رسان وی چت در چین پرداخت از طریق اپلیکیشن خود را ممکن ساخته است؛ اما از پول مخصوص به خود استفاده نمی کند.
ایده جمع آوری سرمایه برای ارز رمزنگاری شده، امکان تبدیل پتانسیل های تلگرام به پول نقد را فراهم می کند. پیش بینی می شود که در طی سه سال آینده، تلگرام به ۴۰۰ میلیون دلار برای گسترش قابلیت های خود نیاز داشته باشد و امکان تأمین آن از طریق پیش فروش سکه وجود خواهد داشت. در گذشته، پاول دوروف توانسته بود به کمک شبکه اجتماعی VKontakte در کشور روسیه ثروت زیادی کسب کند؛ اما در ادامه به دلیل کشمکش بر سر حفظ حریم خصوصی کاربران و اطلاعات، مجبور به ترک این شرکت و هم چنین کشور روسیه شد. نیکلای دوروف نیز به عنوان مغز متفکر فنی ایده تلگرام شناخته می شود.
ایده جمع آوری سرمایه برای ارز رمزنگاری شده، امکان تبدیل پتانسیل های تلگرام به پول نقد را فراهم می کند.
همان طور که انتظار می رفت، با توجه به داغ بودن مبحث ارز های رمزنگاری شده، پیش فروش سکه با استقبال بسیار زیادی مواجه است. در سال گذشته و هم زمان با افزایش پیش فروش این گونه ارزها، بسیاری از سرمایه گذاران بزرگ سیلیکون ولی به دلیل ریسک زیاد، از دادن سرمایه خود به این استارتاپ ها اجتناب کردند. به گفته مدیر صندوق سرمایه گذاری مولتی کوین که روی ارز های رمزنگاری شده تمرکز دارد، پیش فروش سکه ها از سوی تلگرام امکان ثروت اندوزی به مؤسسه هایی می دهد که در گذشته از این قافله جا ماندند. در نظر گرفتن تخفیف برای خریداران زودهنگام، یکی دیگر از دلایل افزایش تقاضا برای گرم بوده است. با این حال باز هم برخی از سرمایه گذاران نسبت به موفقیت این پروژه، چندان مطمئن نیستند. حتی اگر ایده براداران دوروف برای عمومی کردن ارزهای رمزنگاری شده با موفقیت اجرا شود، هم چنان انگیزه اصلی آن ها از این اقدام چندان روشن به نظر نمی رسد. این موارد باعث می شود برخی مؤسسه ها چندان به سرمایه گذاری روی گرم خوش بین نباشند و شفافیت بیشتری برای متقاعد کردن مدیران آن ها مورد نیاز باشد.
یکی از بزرگ ترین موانع این طرح مربوط به فناوری مورد استفاده در آن است. برخلاف بسیاری از پروژه های جمع آوری سرمایه برای ارزهای رمزنگاری شده که بر پایه فناوری های موجود است، تلگرام قصد دارد بلاک چین جدیدی ایجاد کند که دارای معماری منحصر به فردی است و به عنوان مرکز ذخیره سازی تراکنش ها به صورت غیر متمرکز عمل خواهد کرد. این طرح قابل دست یابی است و در حال حاضر Filecoin توانسته نمونه ای مشابه برای ذخیره سازی داده ایجاد کند. اما برادران دوروف ادعا دارند که می توانند بسیاری از مشکل های حل نشده توسط سایر برنامه نویسان بلاک چین را حل کنند. تلگرام اذعان دارد که TON می تواند چندین میلیون تراکنش را در هر ثانیه پردازش کند که بسیار سریع تر از بیت کوین خواهد بود. راه حل های ارائه شده برای گذر از این موانع شامل روش هایی می شود که توسعه دهندگان سال ها پیش تحقیق در مورد آن ها را رها کردند.
حتی اگر فناوری مورد نیاز برای توسعه این طرح مشکل چندانی ایجاد نکند، تنظیم قوانین و مقررات مورد نیاز، مانع بزرگ دیگری خواهد بود که پیش روی تلگرام است. تلگرام در حال حاضر تحت فشار است تا محتوای افراطی موجود در اپلیکیشن خود را حذف کند. گمان می رود که داعش برای برنامه ریزی حمله های خود در برلین و استانبول از این پیام رسان استفاده کرده است. از سوی دیگر دولت روسیه ادعا دارد که طرح حمله به متروی سنت پترزبورگ در سال گذشته، از طریق تلگرام پایه ریزی شده است. ترزا می (نخست وزیر انگلستان) هفته گذشته در اجلاس اقتصاد جهانی داووس اعلام کرد که این اپلیکیشن خانه ای برای مجرم ها و تروریست ها است و باید با مقام های دولتی همکاری داشته باشد.
ارزهای رمزنگاری شده با گذشت زمان، شاهد توجه بیشتری از سوی قانون گذاران هستند. به تازگی فعالیت یک پروژه جذب سرمایه برای ارز رمزنگاری شده از سوی AriseBank، توسط کمیسیون بورس و اوراق بهادار آمریکا متوقف شد. به گفته این کمیسیون، پروژه مذکور به دلیل کلاه برداری و فریب سرمایه گذاران متوقف شده و ادعا می شود حدود ۶۰۰ میلیون سرمایه به آن روانه شده است. هم چنین در کره جنوبی تعدادی تبادل غیر قانونی خارجی که توسط ارزهای رمزنگاری شده صورت گرفته، افشا شده است. حتی فیسبوک اعلام کرده است که تبلیغات مربوط به جمع آوری سرمایه و ارزهای رمزنگاری شده را ممنوع خواهد کرد؛ هرچند مارک زاکربرگ، بنیان گذار این شبکه اجتماعی، علاقه خود را نسبت به این نوع ارزها نشان داده است. سران بیست کشور قدرتمند جهان در اجلاس موسوم به G20، درباره محافظت از ثروت سرمایه گذاران و راه های جلوگیری از پول شویی توسط ارزهای دیجیتال بحث خواهند کرد. در پایان باید اشاره کرد که جمع آوری سرمایه برای تلگرام ممکن است امری آسان باشد؛ اما جلوگیری از ورود دولت ها به این مبحث و ایجاد تداخل در آن، اجتناب ناپذیر به نظر می رسد.
گلکسی اس 10 با قابلیت های مبتنی هوش مصنوعی و شارژدهی بیشتر فاش شد
اطلاعات به دست آمده پیرامون پرچم دار ۲۰۱۹ سامسونگ، حاکی از عرضه این مدل با سیستم تشخیص چهره سه بعدی و پشتیبانی از 5G است.
به گزارش زومیت، در حالی که دو هفته به زمان رونمایی رسمی از گوشی گلکسی اس ۹ و گلکسی اس ۹ پلاس باقی مانده، مشخصات احتمالی پرچم داران ۲۰۱۹ سامسونگ از سری گلکسی اس توسط یک منبع در چین فاش شده است. اطلاعات به دست آمده توسط منبعی فاش شده که شایعات درستی را پیرامون محصولات پیشین سامسونگ منتشر کرده است. با این حال، زمان زیادی تا رونمایی از جانشین کهکشانی های ۲۰۱۸ سامسونگ باقی مانده است و به همین جهت، باید با دیده شک و تردید به شایعات منتشر شده پیرامون گلکسی اس ۱۰ نگریست.
جانشین گلکسی اس ۸ از نظر طراحی، تفاوت چشمگیری نسبت به نسل قبل ندارد؛ با این حال، می توان انتظار داشت گلکسی اس ۱۰ (یا هر نام دیگری که برای این گوشی درنظر گرفته می شود)، تغییرات عمده ای نسبت به پرچم دار ۲۰۱۸ سامسونگ داشته باشد. هوش مصنوعی و ویژگی هایی مبتنی بر آن، یکی از تِرِندهای بازار موبایل است؛ به همین جهت، عضو جدید سری گلکسی اس در سال ۲۰۱۹ به واحد پردازش عصبی اختصاصی برای پردازش ویژگی های مبتنی بر هوش مصنوعی مجهز خواهد شد. به همراه نسل جدید تراشه اکسینوس، حافظه ی UFS 3.0 از دیگر مشخصات احتمالی پرچم دار سال آینده سامسونگ است؛ این حافظه ها، سرعت انتقال داده را به دو برابر افزایش خواهد داد و مصرف انرژی کم تری دارند.
پشتیبانی از نسل پنجم ارتباطات (5G) نیز می تواند به عنوان یکی از قابلیت های گلکسی اس ۱۰ معرفی شود زیرا این نسل ارتباطی در سال آینده، ارائه خواهد شد. سامسونگ همچنین احتمالاً از یک باتری با طراحی L-شکل استفاده خواهد کرد تا شارژدهی گوشی های پرچم دار جدیدش را افزایش دهد. ضمن اینکه بعید نیست نسل جدید نمایشگرهای Infinity Display در سال آینده معرفی شوند که نسبت ابعاد صفحه نمایش به بدنه ۹۳ درصدی ارائه خواهند داد. توجه روی فناوری های احراز هویت سه بعدی نظیر سیستم تشخیص چهره، باعث خواهد شد جانشین گلکسی اس ۹ و گلکسی اس ۹ پلاس چنین قابلیت هایی را به همراه داشته باشد.
همان طور که در ابتدا نیز اشاره کردیم، هنوز زمان زیادی به معرفی پرچم داران ۲۰۱۹ سامسونگ از سری «گلکسی اس» باقی مانده است؛ به همین جهت، احتمال دارد بخشی از مشخصات به دست آمده نادرست باشند.
آیفون های 2018 اپل به سیستم تشخیص چهره فیس آی‌دی مجهز خواهند شد
آن طور که پیداست، اپل درنظر دارد تا تمامی آیفون های جدید خود را در سال ۲۰۱۸ به سیستم تشخیص چهره سه بعدی فیس آی دی مجهز کند.
به گزارش زومیت، آیفون 10 با حاشیه های باریک در اواخر سال ۲۰۱۷ عرضه شد؛ از زمان آغاز شایعات پیرامون توسعه آیفون اولد با حاشیه های باریک، گمانه زنی های مختلفی پیرامون سیستم احراز هویت گوشی جدید اپل منتشر شد. در ابتدا گمان می رفت آیفون X به سیستم تشخیص چهره و حسگر اثر انگشت درون نمایشگر مجهز شده باشد؛ با این حال، برخی تصاویر فاش شده، حاکی از عرضه پرچم دار سال گذشته کوپرتینویی ها با حسگر اثر انگشت در پنل پشتی بود. در نهایت، آیفون ۱۰ بدون حسگر اثر انگشت عرضه شد و تنها به سیستم تشخیص چهره مجهز شده بود؛ این در حالی است که دو آیفون دیگر ۲۰۱۷ اپل یعنی آیفون ۸ و آیفون ۸ پلاس، حسگر اثر انگشت تاچ آی دی دارند و فاقد سیستم تشخیص چهره سه بعدی فیس آی دی هستند.
پرچم دار ۱۰۰۰ دلاری اپل با طراحی متفاوتی نسبت به دیگر گوشی های بدون حاشیه بازار عرضه شد؛ حاشیه های اطراف صفحه نمایش از سه طرف حذف شده است و تنها بریدگی در بالای نمایشگر وجود دارد که محل جای گیری سنسورهای ضروری و بلندگوی مخاطب است. با این حال، قیمت بالای آیفون ۱۰ باعث شده است تا خرید این مدل برای تمامی کاربران امکان پذیر نباشد و به همین جهت، برخی مدعی هستند در سال جدید میلادی، یک آیفون LCD جدید معرفی خواهد شد که حاشیه های باریکی دارد؛ تحلیل گر مؤسسه KGI Securities به عرضه این مدل با برچسب قیمتی بین ۷۰۰ تا ۸۰۰ دلار و یک دوربین اصلی اشاره کرده بود.
با اینکه مدل مذکور قیمت پایین تری نسبت به آیفون X خواهد داشت، شایعه شده است این مدل به سیستم تشخیص چهره فیس آی دی مجهز خواهد بود؛ ضمن اینکه گمانه زنی هایی مبنی بر توسعه جانشین آیفون ۱۰ و مدل «پلاس» آن وجود دارد. به همین جهت، انتظار داریم تمامی آیفون های اپل در سال ۲۰۱۸ به سیستم تشخیص چهره سه بعدی مجهز شده باشند.
در همین رابطه، دیجی تایمز به نقل از یک منبع مطلع در صنعت اعلام کرده است که سیستم فیس آی دی روی دو مدل آیفون اولد و آیفون LCD اپل در سال جدید میلادی به کار گرفته خواهد شد. در حال حاضر، قطعات لازم برای سیستم تشخیص چهره آیفون ۱۰ توسط ال جی اینوتک و شارپ تأمین می شود؛ با این وجود در سال جدید، شارپ از چرخه تأمین قطعه برای سیستم تشخیص چهره آیفون های ۲۰۱۸ کنار گذاشته خواهد شد. گمان می رود بخش عمده قطعات لازم توسط ال جی اینوتک تأمین شود؛ با این حال، تعدادی شرکت چینی نیز به چرخه تأمین اضافه خواهند شد. بدین شکل، اپل می تواند از بابت تأمین قطعه برای سیستم تشخیص چهره سه بعدی آیفون های ۲۰۱۸ خود اطمینان حاصل کند.
در یک گزارش مجزا نیز، تحلیل گر موسسه Atherton Research به این موضوع اشاره کرده است که فعلاً امکان باریک تر کردن بریدگی (Notch) بالای نمایشگر وجود ندارد؛ به همین جهت، دور از انتظار است که جانشین آیفون ۱۰ در این زمینه متفاوت عمل کند. گفته می شود ساخت ماژول های کوچک تر از دوربین TrueDepth به صورت گسترده، فعلاً امکان پذیر نیست و توسعه انبوه چنین ماژول هایی احتمالاً تا سال آینده میلادی به طول خواهد انجامید؛ به همین جهت، آیفون های ۲۰۱۹ احتمالاً بریدگی کوچک تری نسبت به آیفون ۱۰ خواهند داشت.
در ادامه نیز، اعلام شده است عرضه آیفون های جدید آینده اپل با حسگر اثرانگشت درون صفحه نمایش چندان دور از انتظار نخواهد بود. باید توجه داشت که این گمانه زنی ها به صورت رسمی از سوی مقامات اپل تأیید نشده است؛ به همین جهت، باید با دیده شک و تردید نسبت به شایعات منتشر شده نگریست.
آنچه در گزارش های فوق به دست آمده است، تا حدودی با شایعات گذشته هم خوانی دارد؛ مینگ چی کو نیز پیش تر به تمایل اپل برای استفاده از سیستم تشخیص چهره سه بعدی به همراه آیفون ها و آیپد های جدید اشاره کرده بود. گمان می رود مدل های جدید آیپد پرو در سال ۲۰۱۸ با سیستم تشخیص چهره فیس آی دی همراه شوند.
باید منتظر ماند و دید که کدام یک از این شایعات به واقعیت مبدل خواهد شد؛ به هر حال، بعید است آیفون ۵.۸ اینچی اولد، آیفون ۶.۱ اینچی LCD و آیفون ۶.۵ اینچی اولد اپل در سال ۲۰۱۸ با طراحی متفاوتی نسبت به آیفون ۲۰۱۷ این شرکت با برچسب قیمتی ۱۰۰۰ دلار عرضه شوند. به جای ارائه ی طراحی متفاوت، بهبود مشخصات سخت افزاری از گوشی های جدید اپل قابل انتظار است؛ به عنوان مثال، پیش بینی می شود آیفون های اولد ۲۰۱۸، چهار گیگابایت رم داشته باشند و به باتری با ظرفیت بالاتر مجهز شده باشند.
اچ پی لپ‌تاپ های تجاری خود را با چند مدل جدید به روز کرد
اچ پی خانواده ی لپ تاپ های تجاری و لپ تاپ های کاری قابل حمل خود را به روزرسانی کرد.
به گزارش زومیت، الیت بوک ۸۰۰ عضو جدیدی از این خانواده است که به پردازنده ی نسل هشتم اینتل و طراحی باریک مجهز شده است. دو محصول دیگر اچ پی زدبوک 14u و 15u نام دارند که لپ تاپ کاری قابل حمل به حساب می آیند و دست خوش به روزرسانی های مشابهی شده اند.
در واقع، اچ پی مدعی است که زدبوک 14u G5 باریک ترین لپ تاپ کاری قابل حملی است که تا کنون در دنیای لپ تاپ ها شاهد بوده ایم.
لپ تاپ های اچ پی الیت بوک سری ۸۰۰ جی۵
- این لپ تاپ های جدید در سه نسخه عرضه می شوند.
- نسخه ی ۱۳.۳ اینچی به نام اچ پی الیت بوک ۸۳۰ جی۵ به قیمت پایه ی ۱۰۴۹ دلار.
- نسخه ی ۱۴ اینچی اچ پی الیت بوک ۸۴۰ جی۵ به قیمت پایه ی ۱۰۲۹ دلار.
- نسخه ی ۱۵.۶ اینچی اچ پی الیت بوک ۸۵۰ جی ۵ به قیمت پایه ی ۱۰۳۹ دلار.
هر سه مدل به نمایشگر فول اچ دی مجهز بوده و تا سقف ۳۲ گیگابایت رم DDR4-2400 و یک ترابایت حافظه ی حالت جامد PCIe NVMe M.2 را پشتیبانی می کنند و بالاترین رده ی پردازنده در این مدل ها پردازنده ی چهارهسته ای اینتل Core i7-8650U است.
مدل های ۱۴ و ۱۵ اینچی گزینه هایی با گرافیک AMD رادئون RX 540 نیز دارند؛ اما نسخه ی کوچکتر چنین گزینه ای ندارد.
در خصوص سایر ویژگی ها می توان به پورت های تاندربولت ۳، سواس بی ۳.۱، وای فای 802.11ac و بلوتوث ۴.۲ اشاره کرد. اتصال 4G LTE نیز از گزینه های اختیاری به حساب می آید. شیار کارت حافظه ی هوشمند، حسگر اثر انگشت، وبکم مجهز به مادون قرمز جهت شناسایی چهره به کمک قابلیت ویندوز هلو و باتری غیرقابل تعویض ۵۰ وات ساعتی از دیگر ویژگی های این سری از لپ تاپ های کاری اچ پی به حساب می آیند.
هر سه لپ تاپ فوق به پورت یو اس بی نوع C مجهز هستند و این یعنی می توانید باتری آن ها را تنها در نیم ساعت ۵۰ درصد شارژ کنید. به ادعای شرکت سازنده، این باتری ها دارای امکان ۱۰۰۰ دوره شارژ یعنی سه سال عمر مفید هستند.
از جمله سایر ویژگی ها می توان پورت های استاندارد اترنت، اچ دی ام آی و جک هدست اشاره کرد. اچ پی این سه دستگاه را به سیستم میکروفن سه گانه نیز مجهز کرده است. یکی از این سه میکروفن در پشت درب لپ تاپ کار گذاشته شده است. هنگامی که در حال برقراری تماس توسط اسکایپ یا سایر برنامه های کنفرانس اینترنتی هستید، می توانید از حالت گروهی استفاده کنید تا میکروفن ها صدای اطراف را به خوبی انعکاس دهند. در غیر این صورت، سیستم در حالت حالت انفرادی از میکروفن های اضافی برای کاهش صدا های مزاحم به شکل عالی استفاده خواهد کرد.
الیت بوک ۸۳۰ کمتر از ۲ سانتی متر قطر دارد و وزن آن اگر نسخه ی غیرلمسی را انتخاب کنید در حدود ۱ کیلو و ۳۶۰ گرم است. نمایشگر لمسی کمی به وزن دستگاه اضافه کرده و وزن دستگاه را به حدود ۱.۵ کیلوگرم افزایش می دهد.
به گفته ی اچ پی الیت.بوک ۸۴۰ چهارده اینچی حدود ۱.۵ تا ۱.۶ کیلوگرم وزن دارد. وزن الیت بوک ۸۵۰ حدودا ۱.۸ تا دو کیلوگرم است مانند دیگر مدل ذکرشده، این دو دستگاه نیز قطری کمتر از ۲ سانتی متر دارند.
اچ پی زدبوک 14u G5 و 15u G5
این لپ تاپ های کاری قابل حمل با حافظه ی حالت جامد NVMe M2، گرافیک AMD رادئون پرو WX3100 ارائه شده و در بالاترین رده از پردازنده ی چهارهسته ای اینتل Core i7-8650U بهره می برند.
مدل ۱۴ اینچی حدودا دو سانتی متر قطر دارد و وزن آن برابر با ۱.۵ کیلوگرم است و دو گزینه ی نمایشگر فول اچ دی لمسی و ۳۸۴۰ در ۲۱۶۰ پیکسل غیرلمسی را پیش رو می نهد.
نسخه ی۱۵ اینچی زدبوک 15u تنها کمی بزرگ تر است و با چند میلی متر قطر بیشتر نسبت به همتای خود وزنی برابر با ۱.۷ کیلوگرم دارد. سایر ویژگی های این نسخه تقریبا با مدل مشابه یکی بوده و فقط در قسمت کیبورد، این مدل به کلیدهای عددی جداگانه مجهز است.
هر دو مدل باتری قابل تعویض ۵۰ وات ساعتی با پشتیبانی از شارژ سریع دارند. پورت های تاپدربولت ۳ و پشتیبانی از حداکثر ۳۲ گیگابایت رم DDR4-2400 نیز از دیگر قابلیت های این دو مدل است.
قیمت اچ پی زدبوک 14u G5 از ۱۰۹۹ دلار شروع می شود؛ در حالی که زدبوک 15u G5 با قیمت پایه ی ۱۱۰۹ دلار عرضه خواهد شد.
لپ تاپ های جدید HP ماه جاری در دسترس قرار خواهند گرفت.
مایکروسافت از PWA در مرورگر اج و ویندوز استور پشتیبانی می کند
مایکروسافت اعلام کرده که با به روزرسانی رداستون ۴ ویندوز ۱۰ پشتیبانی از اپلیکیشن های PWA به ویندوز استور و همچنین مرورگر اج اضافه خواهد شد.
به گزارش زومیت، مایکروسافت برنامه ی خود برای پشتیبانی از PWA یا وب اپلیکیشن های پیشرو را در ویندوز ۱۰ و مرورگر مایکروسافت اج معرفی کرد. مایکروسافت با انتشار در وبلاگ رسمی این کمپانی اعلام کرده که اپلیکیشن های موسوم به PWA با انتشار به روزرسانی جدید ویندوز ۱۰ موسوم به رداستون ۴ در اختیار کاربران قرار خواهد گرفت. وب اپلیکیشن های پیشرو هم در ویندوز ۱۰ و هم در مرورگر مایکروسافت اج ردموندی ها پشتیبانی خواهد شد.
براساس اطلاعات ارائه شده مایکروسافت به زودی اقدام به بررسی کیفی وب اپلیکیشن های پیشرو می کند تا آن ها را با انتخاب با کیفیت ترین گزینه ها در مایکروسافت استور قرار دهد. هرچند توسعه دهندگان می توانند اپلیکیشن های خود را برای قرار گرفتن در استور ویندوز ثبت کنند، اما باید این نکته را نیز در نظر داشت که ردموندی ها خود اقدام به اضافه کردن خودکار اپلیکیشن های PWA به استور ویندوز خواهند کرد.
مایکروسافت اعلام کرده که در هفته های آینده به ترتیب این اپلیکیشن ها به ویندوز استور اضافه خواهند شد. ردموندی ها اعلام کرده اند که بیش از ۱۵ میلیون PWA تا امروز مورد بررسی قرار گرفته است. توسعه دهندگان می توانند قابلیت هایی را نظیر اعلانیه های تعاملی، کاشی های زنده و سایر ویژگی ها را برای پشتیبانی از PWA به اپلیکیشن های مورد نظر خود اضافه کنند.
به طور حتم پشتیبانی از PWA می تواند همچنان به توسعه ی هر چه بیشتر اپلیکیشن های یونیورسال کمک کند. توسعه دهندگان با تولید اپلیکیشن های PWA به راحتی می توانند تا پلتفرم های مختلف توسعه یافته توسط کمپانی های گوگل، اپل و مایکروسافت را پوشش دهند. امید است مایکروسافت با اپلیکیشن های PWA سرعت بیشتری را در سر و سامان دادن به استور خود داشته باشد، چراکه ویندوز استور در حال حاضر از کاستی های متعددی رنج می برد.
عینک هوشمند اینتل؛ نگاه نو به ابزارهای پوشیدنی
عینک هوشمند یکی از فانتزی ترین محصولات هوشمند است که شرکت های مختلف بارها سعی کرده اند آن را از رؤیا به واقعیت تبدیل کنند؛ اما هرکدام به نوعی شکست خورده اند.
به گزارش زومیت، در سال های گذشته شاهد تلاش شرکت های مختلفی برای ساخت عینک هوشمند بوده ایم. عینک هوشمند گوگل شانس ورود واقعی بازار را هرگز به دست نیاورد و حتی تلاش اسنپ چت برای ارائه عینک هوشمند برای به اشتراک گذاری ویدئوهای کوتاه، ضرر ۴۰ میلیون دلاری روی دست این شرکت گذاشت. اما هیچ کدام از این ها باعث نمی شود اینتل دست از تلاش بردارد.
عینک اینتل، وونت (Vaunt) نام دارد و اولین بار در سایت Verge مشاهده شد. این طور که به نظر می رسد، اوونت بسیار شبیه به عینک عادی است، به گونه ای که تشخیص آن ها می تواند مشکل باشد.
اینتل تصمیم گرفته است به جای قراردادن مجموعه ای از امکانات و ابزارهای مختلف در این عینک ، به یک پردازنده، پروژکتور لیزر، بلوتوث و حسگرهای حرکتی بسنده کند. وزن این عینک حدود ۵۰ گرم است (تقریبا هم وزن عینک اسنپ چت) و امکان نصب عدسی های طبی و غیر طبی دارد.
پروژکتور لیزر مصرف توان بسیار اندکی دارد و می تواند تصویر تک رنگ قرمزی با رزولوشن ۴۰۰×۱۵۰ پیکسل نمایش دهد. نکته جالب درباره این پروژکتور این است که تصویر به صورت مستقیم روی شبکیه چشم شکل می گیرد؛ بنابراین بیننده همواره تصویر را به صورت فوکوس شده می بیند!
این عینک می تواند تولد دوستانتان را به شما یادآوری کند، اعلان های تلفن همراهتان را برایتان نمایش دهد یا هنگامی که تشخیص بدهد داخل آشپزخانه هستید، دستور پخت غذا را نشانتان بدهد.
نسخه های بعدی عینک اینتل ممکن است میکروفن داشته باشد تا دسترسی کاربر به دستیار هوشمند -مانند سیری و الکسا- را ساده تر کند. نسخه فعلی این عینک از طریق حرکات نامحسوس مانند اشاره با سر کنترل می شود.
هنوز مشخص نیست این محصولات چه زمان و چگونه وارد بازار خواهد شد. به نظر می رسد اینتل بیشتر علاقه داشته باشد نقش تأمین کننده (OEM) این عینک را برای سایر شرکت ها ایفا کند تا این که خودش مستقیما آن را عرضه کند.
پیش بینی می شود اینتل با ارائه برنامه های نمونه و SDK، راه را برای استفاده توسعه دهندگان از این محصول باز کند. البته همان طور که گفته شد مشخص نیست این محصول چه زمانی روانه بازار شود.
عینک اینتل هنوز در حال طی نمودن مراحل اولیه توسعه است، اما به نظر می رسد برای اولین بار با یک عینک هوشمند کاربردی با امکانات معقول مواجه خواهیم شد.
فناوری جدید رباتیک صنعت ساختمان سازی را متحول می کند
با ورود ربات ها به صنعت ساختمان سازی، ممکن است که در آینده ای نزدیک کارگران انسان مجبور به انجام وظایف دشوار، تکراری و البته خطرناک نباشند.
به گزارش زومیت، با ورود ربات ها به صنعت ساختمان سازی ساخت خانه ها ایمن تر، سریع تر و ارزان تر می شود، فاستبریک رباتیک (Fastbrick Robotics) پاسخی به افزایش تقاضا برای مسکن و کمبود نیرو انسانی ماهر در این صنعت است. ربات غول پیکر هادریان ایکس (Hadrian X)، مجهز به فناوری تخصصی این صنعت است که می تواند ظرف ۲ روز خانه ای مسکونی را از ابتدا تا انتها بسازد.
هادریان ایکس، نخستین ربات ساختمانی با فرایند پیوسته در جهان است. مایک پیواک، مدیر عامل شرکت فاستبریک رباتیک، مطمئن است که این ربات انقلابی در صنعت ساختمان سازی پدید می آورد. هادریان ایکس اولین ربات صنعتی در مقیاس بزرگ نیست که می تواند کل ساخت را از ابتدا تا انتها کامل کند، این ربات حتی اولین ربات ساختمان ساز در فضای باز هم نیست، بلکه نکته قابل توجه این است که هادریان ایکس همزمان هر دوی این هاست. مایک پیواک گفت: در زمینه ی ساخت همه چیز در داخل یک کارخانه ربات های خوبی وجود دارند، اما خارج از آن هنوز هیچ اتفاقی نیفتاده است.
عمده مسئله در این مورد این است که عوامل محیطی همچون تغییرات باد و دما می تواند، کار در محیط خارج را برای ربات ها دشوار کند. اکثر ربات ها نمی توانند با تغییرهای کوچک در سرعت باد و دما به راحتی کنار بیایند. البته اگر این لرزش های کوچک تفاوتی را در کل فرایند برای ربات ایجاد نکنند، موردی ندارد. اما در هنگام ساخت یک ساختمان، حتی وزش یک نسیم کوچک هم می تواند منجر به تغییر محل قرارگیری آجر شود که در نهایت خطرناک است. بنابراین، تا به امروز، تمام ربات های ساختمان ساز با مقیاس بزرگ، تنها در محیط های کنترل شده قادر به فعالیت بودند.
مدیر عامل شرکت فاستبریک رباتیک، مطمئن است که ربات هادریان ایکس، انقلابی در صنعت ساختمان سازی پدید می آورد
هادریان با استفاده از فناوری دقیق تثبیت کننده ی دینامیک (DST) بر این مشکل غلبه کرده است. این فناوری توسط پسر عموی مایک، مارک پیواک در اوایل دهه ی ۲۰۰۰ طراحی شده است. این برنامه رایانه ای عوامل محیطی را در هر ثانیه ۲۰۰۰ بار برآورد می کند و سپس در محیط واقعی مورد استفاده قرار می دهد. ترکیب این فناوری به همراه چاپ سه بعدی و مدل سازی آن با یک چاپگر سه بعدی، مدل سازی CAD و یک ربات که می تواند آجرها را تنها با خطای یک میلی متری بچیند، می تواند فرایندی دقیق و ایمن را به وجود بیاورد.
هادریان به جز دقت، نقطه قوت های دیگری هم دارد. این ربات ۱۵ تا ۲۰ برابر سریع تر از انسان است و استفاده از مدل سازی CAD هم می تواند منجر به کاهش ضایعات مصالح ساختمانی شود، چرا که اندازه و محل قرارگیری آجر به دقت محاسبه شده است. علاوه بر این، ایمن تر است. این ربات می تواند نیاز به کار کردن انسان ها در محیط های نا امن همچون ساختمان های بلند را برطرف کند. مایک پیواک از این موضوع خرسند است، او می گوید: ما به مردم کمک می کنیم که به مشاغل هوشمندتری تغییر شغل بدهند. مشاغلی که مردم می توانند تنها تا زمان بازنشستگی به آن مشغول باشند.
و در مجموع، این فناوری رباتیک می تواند هزینه ی مسکن را کاهش دهد. این نه تنها برای خریداران خانه خوب است. بلکه یک راهکار بالقوه برای حل مشکل تقاضای زیاد مسکن در جهان است. مایک استفاده از ربات در ساختمان سازی را «راهکار اجتماعی مسکن» می نامد که در آن مسکن با کیفیت بالا و مقرون به صرفه برای جمعیت رو به رشد جهان ساخته می شود. این مورد با توجه به اینکه در حال حاضر ۲۰ درصد جمعیت جهان بدون مسکن هستند، یک نیاز واضح است. هادریان ایکس، توانایی انقلابی در صنعت ساختمان سازی را دارد و باید منتظر خبرهای هیجان انگیزی درباره ی ساخت ساختمان های بزرگ در آینده ای نزدیک توسط این فناوری پیشگامانه باشیم.
سلول های خورشیدی شفاف می توانند ۴۰ درصد از برق آمریکا را تامین کنند
پیشرفت انرژی خورشیدی فراتر از انتظار بوده است. مزارع خورشیدی اکنون در سراسر جهان با استقبال مواجه شده اند.
به گزارش زومیت، انرژی خورشیدی هم اکنون نه تنها سیری صعودی را طی می کند، بلکه در بسیاری کشورها، به عنوان ارزان ترین و مقرون به صرفه ترین شکل انرژی در دسترس است. اما در میان تمام سخت افزارها و پانل های خورشیدی، ابزارهای دیگری هم هستند که آن ها را از دست داده ایم. در واقع هنگامی که به پانل های خورشیدی فکر می کنیم، تمایل داریم که پانل های بزرگ یا آرایه های خورشیدی روی پشت بام خانه ها و ساختمان ها را تصور کنیم، با این حال نوع دیگری از فناوری های خورشیدی در حال ساخت و طراحی هستند که عملا نامرئی هستند.
پژوهشگران سال هاست که به دنبال روش هایی برای ساخت پانل های خورشیدی شفاف و شبیه شیشه هستند. به این ترتیب، ممکن است روزی بتوانیم از این پانل های خورشیدی به عنوان شیشه پنجره هم استفاده کنیم.
ریچارد لونت، دانشمند علوم مواد از دانشگاه ایالتی میشیگان و پژوهشگری که طی پنج سال اخیر مشغول پژوهش در مورد سلول های خورشیدی شفاف بوده است، می گوید: سلول های خورشیدی بسیار شفاف نمایانگر موج آینده و کاربردهای جدید انرژی خورشیدی هستند. ما توانایی های این دست سلول های خورشیدی را تجزیه وتحلیل کرده ایم و دریافته ایم که تنها با جذب نور نامرئی، این دستگاه ها می توانند پتانسیل الکتریکی مشابه دیگر سلول های خورشیدی فراهم کنند و بتوانند قابلیت های اضافی برای افزایش کارایی ساختمان ها، خودروها و دستگاه های الکترونیکی همراه فراهم کنند.
لونت و همکارانش در سال ۲۰۱۴، یک سلول خورشیدی شفاف طراحی کردند که شبیه به یک قطعه شیشه شفاف بود، اما این سلول خورشیدی که با مولکول های آلی کوچک پوشانده شده بود، می توانست طول موج خاصی از نور خورشید را جذب کند. از آنجایی که این مواد تنها نورهایی با طول موج ماورای بنفش و نزدیک به مادون قرمز را جذب می کند، دیگر نور مرئی (نوری که چشم انسان را قادر به دیدن می کند) مانع نیست، به همین دلیل می توان از این سلول های خورشیدی استفاده های زیادی کرد.
سلول های خورشیدی شفاف نمایانگر موج آینده و کاربردهای جدید انرژی خورشیدی هستند
لونت و همکارانش در پژوهش جدید خود، کارایی این نوع فناوری خورشیدی شفاف را بررسی کردند و برآورد می کنند که اگر پانل های خورشیدی شفاف بتوانند سطحی به وسعت ۵ تا ۷ میلیارد متر مربع را پوشش دهند، می توانند، تا ۴۰ درصد از برق ایالات متحده آمریکا را تامین کنند. سال گذشته، تحلیل مشابهی توسط وزارت انرژی ایالات متحده (DoE)، انجام شد که نشان می داد، پتانسیل خورشیدی ساختمان ها در ایالات متحده، با استفاده از پانل های معمولی هم می تواند نیازهای مشابهی را تامین کند. اما لونت می گوید، با پیشرفت هر دو نوع سلول خورشیدی در کنار هم می توان کل برق ایالات متحده آمریکا را تامین کرد. لونت گفت: گسترش یکپارچه هر دو فناوری می تواند نزدیک به۱۰۰ درصد از تقاضای برق ما را تامین کند.
وسایل نقلیه ی الکتریکی که از پانل های خورشیدی شفاف استفاده می کنند، قادر به تبدیل نور خورشید به مسافت های پیموده بیشتر خواهند بود. در همین حال دستگاه های شخصی هم می توانند از این روش برای افزایش عمر باتری های خود بهره ببرند. از این جهت، استفاده از این فناوری می تواند یک پیشرفت قابل توجه در صنایع الکترونیکی هم باشد، چرا که از سطوح معمولی برای جذب نور نامرئی استفاده می کند. لونت می گوید که سلول های خورشیدی شفاف هنوز به اندازه پانل های خورشیدی معمولی کارآیی ندارند. کارایی سلول های خورشیدی شفاف حدود ۵ درصد است، در حالی که کارایی پانل های معمولی بین ۱۵ تا ۱۸ درصد است.
در آینده ای نزدیک ممکن است که در ساخت تمام پنجره های ساختمان ها و خانه ها از پانل های خورشیدی شفاف استفاده شود
خوشبختانه، پنجره های بسیار زیادی در آسمان خراش ها وجود دارند که می توانند با پیشرفت این فناوری به صورت پانل های خورشیدی شفاف دربیایند. در حال حاضر، به طور کلی تنها کمی بیش از ۱ درصد از برق ایالات متحده به وسیله ی انرژی خورشیدی تامین می شود. لونت گفت: سلول های خورشیدی معمولی بیش از ۵ دهه است که موضوع بررسی پژوهشگران هستند، اما ما تنها ۵ سال است که روی سلول های خورشیدی بسیار شفاف کار می کنیم. این فناوری مسیر امیدوارکننده ای را پیموده است و می تواند در آینده به طور گسترده ای در سطوح کوچک و بزرگی که پیش از این غیرقابل دسترس بودند هم عرضه شود.
یافته های این پژوهشگران در نشریه ی Nature Energy منتشر شده است.
قطارهای مگلو، پرواز روی ریل
در این مطلب به معرفی و بررسی قطارهای مگلو می پردازیم؛ قطارهایی که به جای استفاده از ریل های معمولی، روی ریل به پرواز در می آیند.
به گزارش زومیت، قطارها را می توان اولین نمونه ی حمل و نقل سریع زمینی مدرن به حساب آورد که تا میانه ی قرن بیستم و پیش از فراگیر شدن دیگر گونه های حمل و نقل زمینی و همچنین هواپیماها، به عنوان اصلی ترین ابزار حمل و نقل شناخته می شدند. در این میان یکی از مواردی که همواره مورد توجه مهندسان بوده، مسئله ی سرعت و کاهش زمان سفرهای ریلی است. در حال حاضر از قطارهایی که از حداقل سرعت ۲۰۰ الی ۲۵۰ کیلومتر بر ساعت برخوردار هستند با عنوان قطارهای سریع السیر یاد می شود؛ این در حالی است که در برخی ممالک کمتر توسعه یافته قطارهایی با بیشینه ی سرعت کمتر از دویست کیلومتر نیز در دسته ی قطارهای سریع السیر جای می گیرند. در این بین می توان از قطارهای سریع السیر ژاپنی که با عنوان «شینکانسِن» شناخته می شوند به عنوان اولین قطار سریع السیر جهان نام برد.
یکی از نکته های حائز اهمیت در زمینه ی حمل و نقل ریلی، امنیت فوق العاده بالای قطارهای سریع السیر است؛ برای مثال، قطارهای سریع السیر ژاپنی از سال ۱۹۶۴ کار خود را شروع کرده اند اما تاکنون حادثه ای که منجر به تلفات جانی شده باشد در کارنامه ی آن ها ثبت نشده است. در عین حال، علی رغم سرعت پایین تر قطارهای سریع السیر در مقایسه با هواپیماها، به دلائل مختلفی، در مسیرهای کوتاه سفر با قطار در مقایسه با سفرهای هوایی با سرعت بیشتری انجام می شود.
یکی از این دلایل واقع شدن ایستگاه های قطار درون شهر ها است؛ این در حالی است که اغلب فرودگاه ها در حومه ی شهرها واقع شده اند. همچنین به دلیل اینکه فرایند تحویل بار و انجام کنترل های امنیتی در فرودگاه ها وقت گیرتر از فرایند تحویل بار و کنترل های امنیتی در ایستگاه های قطار است، در مسافت های کوتاه سفرهای ریلی در مقایسه با سفرهای هوایی در زمان کوتاه تری انجام خواهند شد. در نهایت نباید فراموش کرد که تغییرات جوی نظیر بارش برف و باران، وزش باد و… نیز اثر قابل توجهی روی سفرهای هوایی دارند و در بسیاری موارد موجب لغو پروازها می شوند؛ این در حالی است که تغییرات جوی اثر به مراتب کمتری روی حمل نقل ریلی دارند. در نتیجه ی این عوامل، در مسیرهای متعددی نظیر مسیر پاریس به بروکسل یا مسیر مادرید به بارسلون سفر با قطارهای سریع السیر جای سفرهای هوایی را گرفته است.
قطارهای سریع السیر ژاپنی از سال ۱۹۶۴ کار خود را شروع کرده اند اما تاکنون حادثه ای که منجر به تلفات جانی شده باشد در کارنامه ی آن ها ثبت نشده است
اما با وجود برتری های ذکر شده، به نظر می رسد حداکثر سرعت کاربردی قطارهای سریع السیر در مسافرت های عادی به چیزی در حدود ۳۵۰ کیلومتر بر ساعت محدود می شود. یکی از چالش های پیش روی مهندسان، افزایش سرعت قطارها به گونه ای است که موجب اعمال تاثیرات منفی روی امنیت و آسایش مسافران نشود و همچنان هزینه ی ساخت قطار، توسعه ی زیرساخت ها و حفظ و نگه داری از قطارها و شبکه ی ریلی نیز در حد قابل قبولی باقی بماند.
یکی از راهکارهای موجود برای افزایش قابل توجه سرعت سفرهای ریلی استفاده از قطارهای «مگلِو» است. نام مگلو از عبارت Magnetic Levitation به معنی تعلیق مغناطیسی گرفته شده و به قطارهایی اشاره دارد که با کمک آهن ربا از سطح ریل فاصله می گیرند و در عمل در هوا معلق هستند. شایان ذکر است که در این قطارها نه تنها از آهن ربا برای معلق ساختن قطار در هوا استفاده می شود، بلکه به جای استفاده از پیش رانه های معمول، حرکت قطار روی ریل نیز با کمک موتورهای خطی مغناطیسی انجام می شود.
قطار مگلو سری L0 ژاپن با بیشینه ی سرعت ۶۰۳ کیلومتر بر ساعت
چنین قطارهایی می توانند به سرعت هایی بالغ بر ۶۰۰ کیلومتر بر ساعت دست پیدا کنند و سرعت کاربردی آن ها در سفرهای روزانه نیز به ۴۳۰ کیلومتر بر ساعت می رسد. علاوه بر این، قطارهای مگلو مزایای دیگری نیز دارند که موجب برتری آن ها بر دیگر قطارها می شود؛ اما به دلیل پاره ای از مشکلات و محدودیت ها، استفاده از این قطارها هنوز به طور کامل فراگیر نشده است. در ادامه با تاریخچه ی این قطارها، نحوه ی کارکرد آن ها و مزایا و معایب آن ها در مقایسه با دیگر قطارها و همچنین هواپیماها آشنا خواهیم شد.
پیشینه ی قطارهای مگلو
ایده ی قطارهای مگلو به اوایل قرن نوزدهم و تلاش های یک مهندس فرانسوی-آمریکایی با نام «امیل باشلت» و یک مهندس آمریکایی دیگر به نام «رابرت گدارد» بر می گردد. باشلت اولین نمونه ی مفهومی از قطار مگلو را در لندن به نمایش گذاشت، اما به دلیل محدودیت هایی همچون هزینه ی بالای سیم پیچ های مسی موجود در ریل ها و مشکلات مربوط به انتقال نیرو به ریل، این طرح اولیه با عملی شدن فاصله ی زیادی داشت.
چندین دهه بعد و در سال ۱۹۸۴، انگلیسی ها استفاده ی تجاری از اولین قطار مگلو را شروع کردند. این قطار به مسافران اجازه می داد فاصله ی ۶۰۰ متری بین فرودگاه بیرمنگام تا ایستگاه قطار این شهر را با سرعت ۴۲ کیلومتر بر ساعت طی کنند. این قطار فاصله ای کوتاه را طی می کرد و سرعت پایینی داشت: اما در ابتدا با استقبال مناسبی روبرو شد، لیکن پس از گذشت یک دهه و به دلیل افت قابلیت اطمینان این قطار، بریتانیایی ها استفاده از آن را خاتمه دادند.
در عین حال فرایند تحقیق و توسعه ی قطارهای مگلو در کشورهای دیگر نظیر آلمان نیز در دهه ی هشتاد ادامه داشت. شرکت آلمانی «ترنس رپید» (Transrapid) در سال ۱۹۸۰ استفاده ی آزمایشی از قطارهای مگلو را شروع کرد و این قطار آزمایشی تا سال ۱۹۸۴ به کار خود ادامه داد. جالب اینجا است که افراد عادی نیز می توانستند با پرداخت هزینه سفر با این قطار را تجربه کنند. طی این آزمایشات قطار ساخته شده توسط ترنس رپید توانست به حداکثر سرعت ۴۲۰ کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند.
ژاپنی ها نیز از اواخر دهه ی ۶۰ در حال کار روی قطارهای مگلو بوده اند. شرکت «هواپیمایی ژاپن» و شرکت «راه آهن مرکزی ژاپن» برای چندین دهه مشغول تحقیق و توسعه ی قطارهای مگلو بوده اند و تاکنون به موفقیت های فراوانی دست یافته اند که در این میان می توان به توسعه ی قطارهای مگلو سری L0 با بیشینه ی سرعت ۶۰۳ کیلومتر بر ساعت اشاره کرد.
در حال حاضر نیز قطارهای مگلو در سه کشور چین، ژاپن و کره ی جنوبی به صورت تجاری مورد استفاده قرار می گیرند که در این میان قطار مگلو شانگهای در چین با بیشینه ی سرعت عملیاتی ۴۳۰ کیلومتر بر ساعت به عنوان سریع ترین قطار مگلو عملیاتی جهان شناخته می شود. در ادامه ی مطلب، با چگونگی کارکرد این جادوی دنیای مهندسی بیشتر آشنا می شویم.
نحوه ی کارکرد قطارهای مگلو
همانگونه که در ابتدای مطلب گفته شد، مبنای اصلی کارکرد قطارهای مگلو استفاده از میدان های مغناطیسی جهت معلق نگه داشتن قطار در هوا است. در این قطارها، حرکت قطار به سمت جلو یا عقب نیز از طریق میدان های مغناطیسی صورت می گیرد. با این وجود، دو سیستم کاملا متفاوت برای استفاده از قطارهای مگلو توسعه داده شده که با نام «تعلیق الکترومغناطیسی» و «تعلیق الکترودینامیک» شناخته می شوند. در ادامه با نحوه ی کارکرد این دو سیستم و مزایا و معایب هرکدام بیشتر آشنا می شویم.
تعلیق الکترومغناطیسی
قطعا در دوران مدرسه آزمایش های ساده ای با آهن ربا انجام داده اید و می دانید که هر آهن ربا دارای دو قطب متفاوت است که با نام شمال (N) و جنوب (S) شناخته می شوند. همچنین می دانید که قطب های مخالف همدیگر را جذب و قطب های موافق همدیگر را دفع می کنند. در سیستم تعلیق الکترومغناطیسی از آهن ربای الکترومغناطیسی استفاده می شود که در زمان اتصال به یک منبع انرژی از خواص آهن ربایی برخوردار هستند. سیستم تعلیق الکترومغناطیسی از سه بخش اصلی تشکیل شده: منبع نیرو، سیم پیچ هایی که در سراسر ریل قرار گرفته اند و آهن رباهای هدایتی که در قسمت تحتانی قطار قرار دارند.
در این سیستم در قسمت پایینی در دو سمت قطار بازوهایی شبیه به حرف C انگلیسی نصب شده اند. ریل استفاده شده در این سیستم با عنوان Guideway یا «مسیر هدایتی» شناخته می شود و این دو بازوی C-شکل ریل را از دو طرف در بر می گیرند. آهن ربای نصب شده روی قسمت تحتانی بازوی C-شکل و آهن رباهای نصب شده روی ریل همدیگر را جذب کرده و به هم نزدیک می شوند اما به طور کامل یکدیگر را لمس نمی کنند و همین مسئله باعث می شود قطار در ارتفاع کمی از ریل قرار گیرد؛ این ارتفاع معمولا در حدود ۱۵ میلی متر است و یک سیستم رایانه ای وظیفه ی کنترل دائمی ارتفاع را بر عهده دارد. با کاهش یا افزایش جریان برق، میزان قدرت میدان مغناطیسی کنترل می شود تا فاصله ی میان ریل و بازی C-شکل همواره در حد مطلوب باشد.
در دو سوی بازوی C-شکل نیز آهن ربایی قرار دارد که با عنوان آهن ربای هدایتی شناخته می شود. وظیفه ی این آهن ربا حفظ فاصله ی مناسب میان بازو و ریل از دو جهت (چپ و راست) است. به کمک این آهن ربا نه تنها از برخورد در طرف بازو با ریل جلوگیری می شود، بلکه هدایت قطار در طول ریل نیز به کمک این آهن ربا امکان پذیر می شود.
جریان الکتریکی ارسالی به سیم پیچ های موجود در دیواره های ریل نیز به صورت متناوب تغییر می یابد. این سیم پیچ ها حالت مغناطیسی دارند و تغییرات جریان موجب تغییر قطب مغناطیسی آن ها می شود. همین تغییر قطب باعث می شود میدان مغناطیسی ایجاد شده در قسمت جلوی قطار آن را به سمت جلو بکشد؛ در عین حال میدان مغناطیسی ایجاد شده در پشت قطار نیز آن را به سمت جلو می راند. در اکثر قطارهای مگلو از جمله قطارهای آلمانی ترنس رپید و قطارهای Linimo HSST ژاپن از این سیستم برای تعلیق قطار و پیش رانش آن استفاده می شود.
تعلیق الکترودینامیک
در روش تعلیق الکترودینامیک بدنه ی قطار دارای آهن رباهایی است و درون دیواره هایی که در دو طرف ریل یا همان «مسیر هدایتی» قرار دارند نیز سیم پیچ هایی به شکل عدد هشت انگلیسی قرار گرفته اند. زمانی که قطار به سرعت مناسب (سرعتی در حدود ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت) برسد، آهن رباهای موجود در بدنه ی قطار و سیم پیچ های موجود در دیواره ی ریل میدان های مغناطیسی بر یکدیگر اعمال می کنند که نیروی دفعی و جذبی میان میان این میدان های مغناطیسی موجب معلق ماندن قطار در هوا می شود.
علاوه بر سیم پیچ هایی به شکل عدد هشت انگلیسی که در دیواره ی ریل ها قرار گرفته اند، سیم پیچ های دیگری نیز در دیواره ی ریل ها قرار گرفته اند که با تغییر دادن میدان مغناطیسی خود قطار را به سمت جلو حرکت می دهند. از آنجا که معلق ماندن قطار وابسته به ایجاد میدان های مغناطیسی بین بدنه ی قطار و سیم پیچ های موجود در دیواره ی ریل است و این میدان های مغناطیسی نیز پس از دست یابی به سرعت مشخصی ایجاد می شوند، قطارهایی که از سیستم تعلیق الکترودینامیک استفاده می کنند به چرخ هایی مجهز هستند. تا زمانی که قطار به سرعت مناسب دست پیدا کند، این چرخ ها به قطار اجازه می دهند روی ریل حرکت کنند و پس از دست یابی به سرعت مناسب قطار روی ریل شناور می شود.
یکی از نکات قابل توجه این است که میدان مغناطیسی ایجاد شده توسط سیستم تعلیق الکترودینامیک بسیار شدید است و افرادی که از ضربان سازهای قلب مصنوعی استفاده می کنند یا دستگاه های ذخیره سازی مغناطیسی به همراه دارند ممکن است با مشکلاتی روبرو شوند. به همین دلیل انجام اقدامات مناسب برای مصون نگه داشتن مسافران از این میدان های مغناطیسی امری ضروری است.
ژاپنی ها در قطارهای مجهز به سیستم تعلیق الکترودینامیک از آهن رباهای الکترومغناطیسی ابررسانا در دمای بسیار پایین استفاده می کنند. استفاده از این نوع آهن ربا با دمای بسیار پایین موجب می شود حتی پس از قطع شدن جریان برق نیز قطار تا مدتی روی ریل شناور بماند؛ پس از آن نیز چرخ های مورد استفاده در این سیستم به قطار اجازه می دهند با ایمنی مناسب روی ریل حرکت کنند. در مقابل در سیستم تعلیق الکترومغناطیسی به محض قطع شدن جریان برق، قطار توانایی شناور ماندن روی ریل را از دست خواهد داد. به همین دلیل قطارهای طراحی شده توسط شرکت آلمانی ترنس رپید از باتری های پشتیبان استفاده می کنند.
مبنای اصلی کارکرد قطارهای مگلو استفاده از میدان های مغناطیسی جهت معلق نگه داشتن قطار در هوا است
ژاپنی ها موفق شده اند نوعی از سیستم تعلیق الکترودینامیک توسعه دهند که با نام Inductrack شناخته می شود. در این سیستم به جای استفاده از آهن رباهای الکترومغناطیسی از آهن رباهای معمولی استفاده می شود که با آرایشی خاص در کنار یکدیگر قرار گرفته اند و همین آرایش موجب می شود شدت میدان مغناطیسی ایجاد شده توسط این آهن رباها به حد مطلوب برسد. همچنین برای ساخت این آهن رباها از آلیاژی جدید که از ترکیب بور، آهن و نئودیمیم ساخته شده استفاده شده تا شدت میدان مغناطیسی ایجاد شده افزایش یابد.
در حال حاضر تعلیغ الکترومغناطیسی و تعلیق الکترودینامیک تنها روش هایی هستند که به طور گسترده مورد بررسی عملی قرار گرفته اند؛ اما برخی دیگر از روش ها نظیر تعلیق مغناطیسی-دینامیکی نیز از نظر تئوریک مورد بررسی قرار گرفته اند، اما به طور گسترده مورد بررسی های عملی قرار نگرفته اند. در عین حال، پیشنهاد هایی نیز برای افزایش بیش از پیش سرعت قطارهای مگلو ارائه شده که قابل توجه ترین آن ها استفاده از تونل های خلاء است.
از آن جا که اصلی ترین مانع بر سر راه افزایش سرعت قطارهای مگلو مقاومت هوا است، با استفاده از خلاء و به حداقل رساندن مقاومت هوا، این قطارها از نظر تئوری می توانند به سرعت هایی برابر با هواپیماهای مسافربری دست پیدا کنند. اما این ایده با چالش هایی نیز روبرو است، برای مثال برای استفاده از تونل های خلاء لازم است کابین قطار تحت فشار باشد و در صورت از دست رفتن فشار مشکلات بزرگی ایجاد خواهد شد.
مزایا و معایب قطارهای مگلو
پیش از هرچیز شایان ذکر است که قطارهای سریع السیر فعلی نیز پیشرفت قابل توجهی داشته اند و پیشینه ی خوبی از خود برجا گذاشته اند. برای مثال در اغلب قطارهای سریع السیر فعلی از سیستم هدایت الکترونیکی استفاده می شود؛ چرا که انسان ها در سرعت های بالا نمی توانند با سرعت مناسب عکس العمل نشان دهند و این سیستم های هدایتی نیز به خوبی توانایی های خود را نشان داده اند. همچنین قطارهای سریع السیر فعلی از نظر ایمنی نیز توانسته اند شایستگی خود را ثابت کنند.
اما همانگونه که پیش از این گفته شد، در اکثر قطارهای فعلی حداکثر سرعت کاربردی به چیزی در حدود ۳۵۰ کیلومتر محدود شده است، برای مثال می توان به قطارهای سری CHR در چین اشاره کرد. این در حالی است که قطارهای مگلو به سرعت هایی بالغ بر ۶۰۰ کیلومتر بر ساعت رسیده اند و سرعت کاربردی قطار مگلو شانگهای به ۴۳۰ کیلومتر بر ساعت می رسد؛ منظور از سرعت کاربردی سرعتی است که در استفاده ی روزمره ، قطار با آن سرعت حرکت می کند. لازم به ذکر است که این قطارها می توانند به سرعت و در کوتاه ترین زمان به حداکثر سرعت خود دست پیدا کنند؛ اما قطارهای معمولی برای دست یابی به حداکثر سرعت خود باید مسافت قابل توجهی را طی کنند.
نمایشگر داخلی قطار مگلو سری L0 ژاپن سرعت ۶۰۳ کیلومتر بر ساعت را نشان می دهد
به لطف دست یابی به سرعت های بالاتر در قطارهای مگلو، این قطارها می توانند در مسیرهای ۵۰۰ تا ۱۵۰۰ کیلومتر زمان کلی سفر را به ۳ الی ۴ ساعت برسانند که باعث می شود قطارهای مگلو به رقیبی جدی برای هواپیماها تبدیل شوند. لیکن در قطارهای مگلو با افزایش سرعت، مقاومت هوا نیز افزایش پیدا می کند که موجب افزایش مصرف انرژی می شود. این در حالی است که هواپیماها با پرواز در ارتفاع بالاتر می توانند مصرف سوخت خود را کاهش دهند. این مسئله تنها در صورت عملی شدن ایده ی تونل های خلاء حل خواهد شد؛ هرچند حفر این تونل ها بسیار هزینه بر خواهد بود.
یکی دیگر از برتری های قطارهای مگلو سر و صدای بسیار کم است؛ تنها صدای ایجاد شده توسط قطارهای مگلو صدای برخورد هوا با قطار است و به همین دلیل برتری قطارهای مگلو بر قطارهای معمولی در زمینه ی کاهش سر و صدا غیر قابل انکار است. از نظر هزینه نیز هزینه ی استفاده و نگه داری از قطارهای مگلو بسیار پایین است. هزینه ی استفاده از قطارهای مگلو معادل ۳ سنت برای هر مسافر در هر مایل (۱۶۰۰ متر) است. در زمینه ی قطارهای باری نیز هزینه ی حمل هر تن بار معادل ۷ سنت برای هر یک تن بار در یک مایل است. حداقل عمر ریل های مگلو نیز به لطف عدم وجود اصطکاک به ۵۰ سال می رسد. میزان اعتمادپذیری این قطارها هم بالاتر از قطارهای عادی است و انجام کارهایی نظیر ترمزگیری برای قطارهای مگلو با سادگی بیشتری انجام می شود.
در عین حال قطارهای مگلو با ریل های عادی سازگاری ندارند و همین مسئله باعث سر به فلک کشیدن هزینه های اولیه ی استفاده از قطارهای مگلو می شود. این هزینه های بالا مانع از فراگیر شدن قطارهای مگلو شده به گونه ای که در حال حاضر تنها در چین، ژاپن و کره ی جنوبی از قطارهای مگلو استفاده می شود. چنین چالش بزرگی ممکن است آینده ی این قطارها را با خطر مواجه کند.
حوادث
قطارهای مگلو تا کنون تنها دو حادثه را در کارنامه ی خود داشته اند. روز جمعه بیستم مرداد ۱۳۸۵ (یازدهم آگوست ۲۰۰۶) یکی از واگن های قطار مگلو شانگهای دچار آتش سوزی شد. در این حادثه شخصی صدمه ندید و بررسی های بعدی نشان داد که دلیل اصلی حادثه اشکال در باتری های موجود در قطار بوده است.
حادثه ی قطار مگلو ترنس رپید در امسلاند آلمان
تقریبا چهل روز بعد در سی و یکم شهریور ۱۳۸۵ (۲۲ سپتامبر ۲۰۰۶) طی یک برنامه ی آزمایشی، یک قطار مگلو متعلق به شرکت ترنس رپید در امسلاند آلمان با سرعت ۱۹۳ کیلومتر بر ساعت در حال حرکت بود. این قطار ناگهان با یکی از ماشین های تعمیراتی که اشتباها روی ریل باقی مانده بود برخورد کرد؛ قطار مذکور حامل ۲۹ سرنشین بود که ۲۳ نفر از آن ها در این حادثه جان خود را از دست دادند.
مگلو یا هایپرلوپ؟
نمی توان در مورد حمل و نقل زمینی پرسرعت صحبت کرد اما از هایپرلوپ سخنی به میان نیاورد. در حالی که یک قرن از معرفی ایده ی اولیه ی قطارهای مگلو می گذرد، چند سالی است که ایلان ماسک نیز با معرفی ایده ی سیستم هایپرلوپ سر و صدای زیادی به پا کرده و توجه جهانیان را به سمت خود معطوف کرده است. در هایپرلوپ از لوله هایی با سیستم تعلیق هوایی استفاده می شود و کپسول های حامل بار یا مسافر با سرعت سرسام آوری در این لوله ها به حرکت در می آیند.
ماسک قول داده که مسافران می توانند مسیر لس آنجلس به سن فرانسیسکو را تنها در ۳۵ دقیقه طی کنند. گفته می شود که سرعت کپسول های هایپرلوپ به بیش از ۱۱۰۰ کیلومتر بر ساعت خواهد رسید؛ چنین سرعتی نه تنها به مراتب بیشتر از بیشینه ی سرعت کاربردی قطار مگلو شانگ های است که به ۴۳۰ کیلومتر بر ساعت می رسد، بلکه از سرعت هواپیماهای مسافربری امروز نیز بیشتر است و به سرعت صوت نزدیک می شود. در این بخش به طور مختصر مقایسه ی کوتاهی خواهیم داشت بین هایپرلوپ و قطارهای مگلو.
یکی از فاکتورهای تعیین کننده، حق استفاده از مسیرهای مختلف است. دست کم در ایالات متحده، هایپرلوپ هنوز با چالش های قانونی مختلفی روبرو است تا اجازه ی فعالیت و برپایی زیرساخت های لازم در مسیرهای مختلف را کسب کند. اما این مسئله برای قطارهای مگلو تا حد زیادی حل شده است چرا که دست کم در ایالات متحده شرکت های توسعه دهنده ی این قطارها در سطح ایالتی و کشوری مراحل قانونی مربوط به فعالیت در مسیرهای مختلف را طی کرده اند. برای مثال در مریلند و واشنگتن این قطارها قرار است جایگزین شبکه های ریلی قدیمی شوند.
از نظر زیرساخت ها نیز قطارهای مگلو می توانند با سیستم ریلی موجود در کشورهای مختلف ترکیب شوند و از ایستگاه های قطار عادی استفاده کنند. این در حالی است که به نظر می رسد شبکه ی هایپرلوپ به ایستگاه های اختصاصی خود نیاز خواهد داشت. یکی دیگر از عوامل موثر توانایی حمل بار است. قطارهای مگلو ممکن است با انجام تغییراتی همچون قطارهای عادی جهت حمل بار مورد استفاده قرار گیرند؛ اما سرعت بالای این قطارها و محدودیت های آیرودینامیک می تواند انجام این کار را با مشکلاتی روبرو کند. این در حالی است که کپسول های هایپرلوپ که در حال حاضر در حال آزمایش هستند نیز برای حمل بار فضای کافی ندارند و لازم است لوله ها و کپسول های بزرگ تری برای حمل بار مورد استفاده قرار گیرند.
از آنجا که در سیستم هایپرلوپ از لوله هایی با خلاء نسبی استفاده می شود، باید تمام انشعاب ها و محل استقرار ایستگاه ها در ابتدا به درستی برنامه ریزی شود و انجام تغییرات بعدی تا حدی مشکل خواهد بود؛ اما قطارهای مگلو بیشتر شبیه به قطارهای عادی هستند و انجام تغییرات در شبکه ی ریلی مگلو آسان تر بوده و با انعطاف پذیری بالاتری همراه خواهد بود.
آن چه در چند خط بالا گفته شد نشان دهنده ی برتری قطارهای مگلو به عنوان راهکاری برای حمل و نقل زمینی سریع در آینده است. اما از طرفی نمی توان ایده ها و گفته های شخصی که توانسته دنیای خودروهای الکتریکی را متحول کند و در آستانه ی فرستادن انسان به فضا است را نادیده گرفت. در رقابت میان هایپرلوپ و مگلو عوامل مختلفی نقش بازی خواهند کرد. همچنین ایده هایی مانند استفاده از قطارهای مگلو در لوله های خلاء یا استفاده از سیستم تعلیق مغناطیسی در تونل های هایپرلوپ می توانند در عمل ترکیبی از فناوری های مگو و هایپرلوپ را ارائه کنند. با وجود مطرح شدن و انجام تحقیقات روی چنین ایده هایی متحول کننده ای، آینده ی حمل و نقل زمینی می تواند بسیار هیجان انگیز باشد.
موقعیت فعلی و آینده ی قطارهای مگلو
با وجود چندین دهه تحقیق و توسعه ی قطارهای مگلو، استفاده ی کنونی از این قطارها بسیار محدود است. سریع ترین خط تجاری مگلو در شهر شانگهای در چین واقع شده که سرعت آن در سفرهای روزمره به ۴۳۰ کیلومتر بر ساعت می رسد؛ اما مسیر طی شده توسط این قطار به ۳۰ کیلومتر محدود است. چینی ها در شهرهای پکن و چانگشا نیز از قطارهای مگلو استفاده می کنند ولی سرعت این قطارها حدودا به ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت محدود می شود.
ژاپنی ها نیز در استان آیچی از قطارهای مگلو شهری استفاده می کنند، اما این قطارها نیز سرعتی در محدوده ی ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت دارند. همچنین از سال ۲۰۱۶ تا کنون کره ای ها نیز در شهر اینچئون از قطارهای مگلو استفاده می کنند. خط مگلو اینچئون فرودگاه بین المللی این شهر را به استادیوم یانگیو متصل می کند، لیکن این خط نیز از نوع کم سرعت است و سرعت کاربردی آن ۱۱۰ کیلومتر بر ساعت است.
اما برای بررسی آینده ی قطارهای مگلو باید به بازارهای احتمالی این دستاورد جدید دنیای حمل و نقل نگاهی بیندازیم. شاید محتمل ترین بازار این قطارها کشور پهناور و پرجمعیت چین باشد؛ این کشور هم اکنون نیز به بزرگ ترین شبکه ی ریلی مجهز است و به دلیل جمعیت بالای این کشور توسعه ی شبکه ی ریلی در آینده نیز ادامه خواهد داشت. با وجود تقاضا برای حمل و نقل ریلی، می توان متصور بود که بخش بیشتری از شبکه ی ریلی چین در آینده از قطارهای مگلو استفاده کند.
ژاپنی ها نیز رکورد بیشترین استفاده از قطارهای شهری را در اختیار دارند که همین مسئله می تواند احتمال گسترش استفاده از قطارهای مگلو شهری را در این کشور افزایش دهد. با توجه به اینکه در حال حاضر نیز ژاپنی ها از فناوری قطار شهری مگلو استفاده می کنند و به طور بومی این فناوری را در اختیار دارند، شانس فناوری مگلو برای موفقیت در سرزمین آفتاب تابان بالا خواهد بود.
از طرفی در پنهاورترین کشور جهان نیز روس ها همواره به دنبال راهی بوده اند تا نواحی شرقی این کشور را به مرکز و غرب کشورشان متصل کنند و با حداکثر سرعت ممکن به حمل بار و مسافر در این مسیر بپردازند. قطارهای مگلو می توانند در اتصال نواحی شرقی روسیه با دیگر نقاط این کشور نقش به سزایی بازی کنند و به ویژه در زمینه ی حمل بار جایگزین قطارهای فعلی و هواپیماهای باری شوند.
با وجود چندین دهه تحقیق و توسعه ی قطارهای مگلو، استفاده ی کنونی از این قطارها بسیار محدود است
از طرفی در ایالات متحده نیز بخشی از زیرساخت های ریلی این کشور قدیمی شده و نیاز به به روزرسانی در راه آهن این کشور احساس می شود. شرکت های مختلفی روی قطارهای مگلو تمرکز کرده اند و برنامه های متعددی برای جایگزینی خطوط ریلی قدیمی با قطارهای سریع السیر مگلو در آمریکا وجود دارد. پیش از این نیز ژاپنی ها از گسترش فناوری مگلو در ایالات متحده استقبال کرده بودند؛ دلیل این مسئله این است که ایالات متحده می تواند یک بازار بالقوه برای قطارهای سریع السیر ژاپنی باشد. با توجه به توانایی مالی ایالات متحده، با حل موانع قانونی در ایالت های مختلف احتمالا شاهد گسترش استفاده از قطارهای مگلو در این کشور خواهیم بود.
اما در کشورهای اروپایی به دلیل وجود شبکه ی گسترده و مدرن قطارهای سریع السیر، احتمالا قطارهای مگلو با اقبال کمی رو به رو خواهند شد؛ چرا که این کشورها میلیاردها دلار برای ساخت شبکه ی ریلی فعلی خود هزینه کرده اند و با توجه به سرعت مناسب شبکه ی ریلی فعلی، استفاده از قطارهای مگلو تا زمانی که قطارهای فعلی به پایان عمر خود نرسیده اند چندان منطقی نخواهد بود.
در عین حال نباید فراموش کرد که هنوز هم هزینه ی بالای ایجاد زیرساخت های مورد نیاز برای استفاده از فناوری مگلو، به ویژه ریل های اختصاصی این قطارها بسیار هزینه بر است. از طرفی کاربرد فناوری مگلو تا کنون بسیار محدود بوده و هنوز به اندازه ی قطارهای عادی به تکامل نرسیده اند. با وجود این موارد و همچنین رقابت با فناوری هایی نظیر هایپرلوپ، باید منتظر باشیم تا ببینیم آیا کشورها حاضر خواهند بود بودجه ی خود را برای استفاده از قطارهای مگلو صرف کنند یا خیر؟
کشف رد پای شگفت انگیز دایناسور در مرکز سفرهای فضایی گودارد ناسا
یک دیرينه شناس در سال ۲۰۱۲ موفق شد کشفی شگفت انگیز در مرکز سفرهای فضایی گودارد ناسا انجام دهد. اکنون جزئیات بیشتری از این کشف منتشر شده است.
به گزارش زومیت، در حدود ۱۱۰ میلیون سال پیش، در باتلاقی که حالا دیگر حومه ی واشینگتن شده است، دایناسوری از سرده ی نودوسورها در کنار رودخانه ای قدم برداشت و در میان گل ولای رد پایی از خود به جا گذاشت. فرزند این دایناسور بعد از او قدم برمی داشت و در این جای پا لغزید. بقیه ی دایناسورها هم ردپاهای مشابهی از خود بر جای گذاشتند. یک ساروپاد که گردن بلندی داشت هم در این گل و لای قدم برداشت. این در حالی بود که برخی تروپادها (خویشاوندان کوچک تر دایناسور ترسناک تی رکس) نیز در این منظره راه رفته بودند. شاید این دایناسورها به دنبال موجودات کوچکی که شبیه به جوندگان هستند پا به این منطقه گذاشته باشند.
ظرف چند روز، سیل بسیاری از ردپاها را با سنگ پوشاند و باعث محافظت از آن ها شد. پس از گذشت هزاران سال و برخورد یک شهاب سنگ، قاره ها جابه جا شدند، سطح دریاها پایین آمد، پستانداران گسترش و تنوع پیدا کردند و انسان ها بر زمین حاکم شدند.
در نهایت، در تابستان ۲۰۱۲ یک کاشف خودآموخته ی فسیل به نام ری استنفورد، درحالی که از پارکینگ مرکز سفرهای فضایی گودارد ناسا خارج می شد، متوجه شکل ردپای نودوسور شد. استنفورد و همکارانش اعلام کردند که سال ها کاوش و بررسی در این باره، خطوط رد فسیل ها و ده ها اطلاعات دیگر یک قطعه ی ۲.۶ متری ماسه سنگی را نشان می دهد. این بزرگ ترین و متنوع ترین مجموعه ی متعلق به دوران دایناسورها در منطقه ی آتلانتیک میانی است که کشف می شود و در زمره ی بهترین فسیل های کشف شده قرار می گیرد. مارتین لاکلی، متخصص آثار دایناسورها در دانشگاه کلرادو در دنور که در این پژوهش هم شرکت داشته است، گفت: دوست دارم این فسیل را سنگ روزتا (سنگ نبشته مشهوری که منجر به رمزگشایی تمدن باستانی مصر شد) بنامم. شواهد روی سطح این قطعه سنگ به خوبی حفظ شده اند و سالم مانده اند. این شواهد جزئیات ارزشمندی از محیط زیست آن عصر آشکار کرده است.
از آن جایی که هیچ همپوشانی روی این فسیل ها وجود ندارد، لاکلی فکر می کند که این بقایای فسیلی در مدت زمان کوتاهی در حدود چند ساعت (و نه حتی چند روز) تشکیل شده اند. در چنین محیطی، گیاه خواران و گوشت خواران، خزندگان و پستانداران، شکارچی و طعمه بر فعل و انفعالات تأثیرگذار بوده اند. استنفورد در این مورد می گوید: می شود از آن چه بر این قطعه گذشته است، یک فیلم ساخت.
استنفورد که بازنشسته است، در ابتدا هیچ نظری در مورد ابعاد کشفی که شش سال پیش انجام داد، نداشت. او برای صرف ناهار با همسرش که متخصص اطلاعات ناسا است به مرکز سفرهای فضایی گودارد ناسا رفته بود که پایش روی این قطعه ی فسیل متعلق به دایناسور نودوسور لغزید. او وقتی به خانه بازمی گشت، تصمیم گرفت نگاه دوباره ای به این ماسه سنگ که شامل مقادیر زیادی آهن اکسیده می شد بیندازد. استنفورد می دانست که چنین سنگ هایی برای محافظت از ردپاهای فسیلی بسیار مناسب هستند. او تصور می کرد که این ردپای چهار انگشتی متعلق به یک نودوسور است. سپس یک دیرینه شناس از دانشگاه جان هاپکینز بر این تصور او صحه گذاشت.
اما در آن زمان ناسا تصمیم داشت ساخت وساز برای احداث ساختمان جدید خود را در آن نقطه آغاز کند. روی همین حساب، این سازمان از کامپتن تاکر، هواشناس باتجربه در استفاده از رادار زمین نفوذ خواست تا آن محدوده را از منظر گستردگی ماسه سنگ بررسی کند. سپس در طول دو آخرهفته ی سرد زمستانی، گروهی از داوطلبان از طرف این مرکز، آغاز به حفاری زمین برای بیرون کشیدن تکه های بزرگ سنگ کردند.
کشفی که در پارکینگ مرکز سفرهای فضایی گودارد ناسا انجام شده است، حاوی بزرگ ترین و متنوع ترین مجموعه ی متعلق به دوران دایناسورها در منطقه ی آتلانتیک میانی است
در نقطه ای در خلال حفاری، یک کارمند ناسا اعتراف کرد که هر روز این قطعه سنگ را می دیده بدون آن که واقعا بداند در درون این سنگ چه چیزی جای گرفته است. استنفورد این کارمند را مورد خطاب قرار می دهد و می گوید از آن جا که این کارمند با پیشینه ای به عنوان اخترفیزیکدان در این پروژه فعالیت می کند، طبیعی است که شناخت دقیقی از فسیل ها نداشته باشد. اما در مقابل، چون خودش در حوزه ی دایناسورها فعالیت کرده است، قاعدتا شناخت بیش تری از فسیل ها دارد.
ری استنفورد، کاشف خودآموخته ای است که کشفیات زیادی انجام داده
توجه شدید استنفورد به زمین زیر پای خود در جامعه ی فسیل شناسی شهره ی همه ی دانشمندان است. او در ربع قرن جستجو، تعداد دایناسورها و خزندگان شناسایی شده در مریلند را به میزان قابل توجهی افزایش داد و سه برابر کرد. او یک نوزاد نودوسور را کشف کرد که در حال حاضر در موزه اسمیتسونیان برای بازدید عموم به نمایش گذاشته شده است و همچنین اتاق نشیمن او با فسیل های بی شماری پر شده است که شرکت بیمه استنفورد از او خواسته مراقبت های بیشتری از ساختمان به جهت امکان نشست ساختمان زیر وزن فسیل ها، انجام دهد! اما استنفورد ۷۹ ساله معتقد است که هیچ کدام از این کشف ها را نمی توان با کشف گودارد ناسا مقایسه کرد. او گفت: این ردپا چیزی بیش از انتظارم بود.
تخته سنگی پس از حفاری بیرون کشیده شد، نزدیک به ۴ تن وزن داشت، بنابراین مرکز اکتشافات فضایی گودارد برنامه ریزی کرده بود تا یک دیرینه شناس به نام استفن گودفری به منظور مطالعه ی آسان تر، یک قالب فایبرگلاس برای تخته سنگ تعبیه کند. در پاییز ۲۰۱۵ قالب در زیرزمین استنفورد نصب شد؛ جایی که او به دقت گل ولای را از درزها و فرورفتگی های قالب پاکسازی و شواهدی دست نخورده را آشکار می کرد. سپس ساعت ها صرف خیره شدن به تخته سنگ می کرد تا از آنچه در ۱۱۰ میلیون سال قبل رخ داده است (از روی آثار کمرنگ روی سطح تخته سنگ) استنباطی داشته باشد . استنفورد گفت: نمی توانستم بخوابم. این دوره، فرصتی شگفت انگیز برای کشفیات جدید بود.
همسرش شیلا که اخیرا به او در کاوش در مورد این سنگ پیوسته است، گفت: هر بار که پایین می روی و به آن نگاه می کنی و نور را از زاویه ی تازه ای می تابانی، چیز جدیدی پیدا می کنی.
او هم مانند همسرش هیچ آموزش علمی در زمینه ی دیرینه شناسی ندارد؛ اما برخی از ویژگی های جالب را در تخته سنگ کشف کرده است، از جمله تصویر مبهمی از یک پترواسور بالدار درحالی که فک خود را در جستجوی مواد غذایی به زمین نزدیک کرده است و سپس برای پرواز از روی سطح زمین تلاش می کند.
در مجموع این در تخته سنگ حدود ۷۰ ردپا از دست کم هشت گونه ی جانوری حفظ شده است. استنفورد و همکارانش در مقاله ای که در نشریه ی Scientific Reports منتشر کرده اند، این کشفیات را گزارش داده اند. فقط یک کشف دیگر از دوران مزوزوئیک (دوران ۲۰۰ میلیون ساله ای که در طول آن دایناسورها در زمین گسترده شدند) چنین تعدادی از آثار پستانداران را در بر می گیرد.
این گزارش، عجایب بیشتری را هم نشان می دهد: یک لکه ی تیره و حبابی به نام کوپرولیت که به نام مدفوع فسیل شده ی دایناسور هم شناخته می شود و یک ساختار لوله ای شکل که احتمالا بدن یک کرم ماقبل تاریخی بوده است. دو روز قبل از این که این کشف اعلام شود، استنفورد از مدل فایبرگلاسی که گدار در ساختمان علوم زمین خود روی دیوار نصب کرده بود، دیدار کرد. (تخته سنگ واقعی در یک انبار در مریلند قرار دارد.)
او دست خود را در امتداد سطح ناهموار آن قرار داد و به مجموعه ای از آثار پستانداران اشاره کرد. او گفت این ها اجداد ما هستند و سپس گفت: نگاه کنید که قدم هایش چقدر نزدیک به هم هستند.
این نزدیکی نشان می دهد که پستاندار روی نشیمنگاه خود نشسته است تا غذا را جستجو کند؛ شبیه همان وضعیتی که یک سنجاب در زمانی که یک دانه را می جود دارد. استنفورد می گوید: آن ها تغذیه می کنند. او دست خود را به پاهای تروپود گوشتخوار که در نزدیکی آن ظاهر شده است، فرو برد و گفت: اما موجودات دیگری هم از این ها تغذیه می کنند.
در تأیید گفته های او، تاکر اشاره کرد که اندازه، شکل و فاصله ی تروپود، چطور با هم هماهنگ هستند. او گفت: ما فکر می کنیم که آن ها می توانند پستانداران را گروهی شکار کنند. این نوعی رفتار اجتماعی را نشان می دهد.
اگر چه مسئله ی شکار گروهی در میان دایناسورها هنوز در جامعه ی دیرینه شناسی مورد بحث قرار نگرفته است؛ اما کشفیات اخیر در یوتا و چین اعتبار این نظریه را تأیید می کند. قالب فایبرگلاس برای نمایش در مرکز سفرهای فضایی گودارد ناسا خواهد ماند. و بازخورد این کشفیات هیجان انگیز بستگی به پیشینه ی دانشمندان ناسا دارد.
تاکر، پژوهشگر آب و هوایی، به فسيل ها نگاه مي کند و تصريح مي کند که اين سياره به سمت تکرار مزوزوييک هدايت مي شود؛ موقعیتی که در آن مقادیر بالای کربن دی اکسید در جو، باعث گرم شدن زمین می شود.
همکارش ملیسا ترینر که درباره ی محیط زیست سیارات دیگر مطالعه می کند، روزی را تصور می کند که دانشمندان کشفیات تازه ای در مورد زندگی در دنیاهای بیگانه را تأیید کنند. برای استنفورد این واقعیت که روزی دایناسورها در همان چشم اندازهایی که حالا فضانوردان و سنگ شناسان در آن ها راه می روند، قدم می گذاشته اند، موضوعی شاعرانه است. او می گوید، حتی در این عصر اکتشافات فضایی هم زمین هنوز پر از شگفتی است.