ماه میلادی که در آن هستیم و سه چهار روز بیشتر به پایانش نمانده، در بسیاری از کشور های دنیا در میان نابینایان و کمبینایان به عنوان ماه آگاهی بخشی در خصوص نابینایی یا «Blind awareness month» شناخته می شود.
از آنجا که روز جهانی ایمنی عصای سفید هم در این ماه قرار گرفته، بیشتر انجمن ها و مراکز نابینایی در دنیا از ابتدا تا انتهای ماه سعی می کنند با برگزاری برنامه ها و اهدای جوایز و ارائه ی برنامه های فرهنگی مختلف، آدم های جامعه ی خود را نسبت به حقوق و توانمندی های افراد نابینا و کم بینا آگاه تر کنند.
مدرسه ی بین المللی Hadley، از مدارس آمریکایی که چیزی در حدود یک قرن تجربه در زمینه ی آموزش مباحث مختلف به نابینایان را در کارنامه ی خود دارد، جزو مراکزی است که در کشور آمریکا هر ساله توجه خاصی به این ماهِ ویژه نشان می دهد. یکی از برنامه هایی که این مدرسه ی جهانی در این ماه انجام می دهد، انتخاب «Braille Student of the Year» یا «بریل آموزِ سال» است. جایزه ای که به کسانی تعلق می گیرد که در طول سالِ نابیناییِ گذشته، اهتمام خاصی در حوزه ی بریل آموزی از خود نشان داده باشند.
Hadley، امسال این جایزه را به «Susan Brasel» داده است.
خانمی که در شصت سالگی در اثر آسیب شبکیه، بیناییش را از دست داده و بعد از ابتلا به نابینایی، به دنبال یادگیری مهارت های ویژه ی افراد نابینا رفته است.
سوزان در باره ی قصه ی زندگیش بعد از نابینایی می گوید: «نابینا که شدم، همه چیز را برای خودم تمام شده می دیدم تا آن که با Hadley آشنا شدم.
علاقه ی مفرط من به مطالعه باعث شده اولین چیزی که به دنبال یادگیریش می روم، خط بریل باشد.
ابزاری که بتواند به من کمک کند تا مطالعاتم را پی بگیرم.
به مرکز آموزشی نابینایان رفتم و با سایر نابینایان مرتبط شدم. آنچه را که بلد بودم، از سبد بافی تا سوت زدن با بطری، همه را به آنها یاد دادم و در عوضش توانستم بریل و سایر مهارت های مربوط به نابینایان را یاد بگیرم.
سوزان ساعت های طولانی را صرف تمرین خط بریل کرده و علیرغم سن بالایی که برای کسب چنین مهارتی داشته، حالا یک بریل خوانِ حرفه ای محسوب می شود.
با ورود به
این صفحه
می توانید اطلاعات جالبی در خصوص فعالیت های مختلفی که Hadley در طول این یک قرن در چنین مواقعی انجام داده و کسانی که امسال مفتخر به دریافت جوایز مختلف این مدرسه شده اند، کسب کنید.
موضوع دیگری که بد نیست در رصد این هفته نگاهی به آن بیاندازیم، معضلی است که نابینایان در کشور های پیشرفته با آن مواجه‌اند و آن هم سوار کردن سگ های راهنما در تاکسی های عمومی است.
«Haben Girma»، یکی از نابینایانی است که در صفحه ی facebook خودش تجربه ای را در این زمینه نقل کرده است. او که نابینا و ناشنوا است و مدرک دکترای حقوقش را از دانشگاه هارواردِ آمریکا دریافت کرده در باره ی تجربه اش در زمینه امتناع راننده تاکسی «اوبر» از سوار کردن سگ راهنمایش،می نویسد:
«دیشب سه بار از طریق اوبِر تاکسی گرفتم و هر سه بار، راننده نگذاشت سگ راهنمایم را همراه خودم سوار تاکسی کنم.
این مسأله برای سایر همنوعانم هم بسیار اتفاق افتاده که اوبِر از سوار کردن سگ آنها در تاکسی جلوگیری کند.
Maxine، سگِ راهنمای من، بسیار موجود آرامی است و هیچ مزاحمتی برای کسی ایجاد نمی کند.
او حتی از خیلی از مسافرانِ اوبِر هم متمدنانه تر رفتار می کند.
باید تلاش کنیم تا مسأله ی سوار شدنِ سگ های خدماتی در تاکسی های اوبِر را به صورت یک قانون در آوریم.»
«Uber»، نام یک سیستم تاکسیرانی آنلاین است که خدمات ارزان و با کیفیتش در آمریکا و بسیاری از کشور های دیگر باعث شده بسیاری از مردم این سیستم را به تاکسی تلفنی های سنتی ترجیح دهند.
در ادامه، خاطرتان هست که کمپینی در فضای اینترنتی شکل گرفت با هَشتَگِ «#HowEyeSeeIt» که قرار بود مردم طی این کمپین، چشمبند بر چشمانشان بگذارند و کار های مختلف روزمره را انجام دهند تا به اصطلاح بتوانند درکی از کیفیتِ نابینایی به دست آورند.
این هشتگ، از سوی انجمن ها و شخصیت های مختلف نابینایان مورد اعتراض شدید قرار گرفت.
موضوع اعتراض هم این بود که این کار، هیچ کمکی به درک متقابل بینا ها از مسأله ی نابینایی نمی کند و کسی که یک عمر با بینایی زندگی کرده، با چند ثانیه بستنِ چشم ها نمی تواند نابینایی را درک کند.
معترضان از نابینایان خواستند تا برای مقابله با این هشتگ، از کار های روزمره ای که انجام می دهند عکس و فیلم تهیه کنند و در فضای مجازی به اشتراک بگذارند تا مردم ببینند که نابینایان هم مثل بقیه ی آدم ها زندگی می کنند.
یکی از کسانی که این کار را انجام داده، «Tracy» است. مادرِ نابینا ناشنوایی که دو فرزندِ چهارده و هفده ساله دارد.
او در یکی از پُست های وبلاگش از تمام کار هایی که از یک صبح تا شب انجام می دهد عکس گرفته و آن را با خوانندگانش به اشتراک گذاشته است.
این مطلب و عکس هایش را از
اینجا
ببینید.
در این قسمت، شما را دعوت می کنیم به شنیدن آخرین پادکستِ ارائه شده از سوی freedom scientific.
در این پادکستِ ماهانه، درست مثل شماره ی مربوط به ماه پیش، بخش تکنولوژیکیِ پادکست تحت الشعاعِ عرضه ی نسخه ی جدید jaws یعنی jaws18 قرار گرفته است.
در این پادکست، همچنین گفتگویی هم انجام شده با یکی از اعضای قدیمی تیم ملی گلبال آمریکا که سابقه ی هفت بار حضور در دوره های مختلف پارالمپیک را در کارنامه دارد.
این پادکست را به مدت 61 دقیقه و با حجم ۵۶ مگابایت از
این لینک
دانلود کنید.
اما بخش موسیقایی این شماره از رصد را اختصاص می دهیم به نابینای خواننده و گیتاریست ۲۵ ساله ی اهل ایالت آلابامای آمریکا که قطعه ای را در سبکِ Country و در مسابقه ی استعدادیابی American Idle در سال ۲۰۱۵ اجرا می کند.