با سلام و احترام خدمت شما همراهان گرامی.
سرخ کردن مواد غذایی می تواند به نوبۀ خود برای کدبانوی نابینا استرس آور و تا حدی مشکل باشد.
در این مطلب، با روش های آسان کنندۀ این کار در خدمتتان هستیم.
به دلیل طولانی بودن مبحث سرخ کردن، مطالب را در سه بخش، تقدیمتان می کنیم.
سرخ کردن در سرخ کن:
سرخ کردن در سرخ کن، روش بسیار آسانی برای سرخ کردن مواد بسیار زیاد به خصوص در میهمانیها است.
این وسیله شامل دو نوع یک قاشق روغن و با روغن است. پیشنهاد می کنیم که از مدل یک قاشق روغن استفاده نکنید چون غذای سرخ شده در این مدل سرخ کن ها درست مانند سرخ کردن غذا بدون روغن در تابۀ دو طرفه و رژیمی است و انتظار ما از سرخ شدن را برطرف نمی کند.
پیشنهاد ما استفاده از مدل های با روغن است.
این مدل، شامل یک ظرف گرد یا مستطیل بزرگ است که درونش یک سبد دسته دار وجود دارد. علت وجود دسته روی سبد یا توری سرخ کن، این است که بعد از سرخ شدن، بتوانید سبد را بیرون بکشید و مواد را از سبد خارج کنید. همچنین با نگه داشتن سبد به کمک دسته، روغن های اضافی بعد از خارج کردن سبد، به داخل سرخ کن می ریزد.
هنگامی که تابۀ سرخ کن را پر از روغن می کنید و سبد را درونش می گذارید، سبد و غذا کاملا در روغن فرو می روند و غذا به صورت مجلسی و بسیار زیبا سرخ می شود.
نگران فراوانی روغن و چرب شدن غذا نشوید چون وقتی بعد از سرخ شدن غذا، سبد را از سرخ کن خارج می کنید، روغن اضافی روی غذا به درون سرخ کن می چکد.
توجه داشته باشید که بعد از هر بار سرخ کردن، نیازی به دور ریختن روغن سرخ کن نیست و شما می توانید چندین بار از همان روغن استفاده کنید.
سرخ کن وسیلۀ بسیار مفیدی برای کدبانوی نابینا به خصوص در میهمانی ها و برای سرخ کردن مرغ، بادنجان، ماهی و سیب زمینی و یا حتی درست کردن چیپس خانگی و سمبوسه است. چون فرد نیازی به برگرداندن مواد غذایی ندارد و شکل مواد غذایی حفظ می شود و غذای مجلسی تر و شیک تری خواهید داشت.
دقت کنید که زمانبندی و تنظیمات سرخ کن خود را بدانید و با توجه به دفترچه راهنمای سرخ کن خود، موادتان را سرخ کنید. در ضمن، با تکرار و تمرین و یک بار سرخ کردن یک غذا، دقیقا به زمان و همچنین درجۀ مناسب و دلخواه، مطابق سلیقه تان خواهید رسید.
نکتۀ اول: نابینایان باید دقت داشته باشند که سرخ کن های لمسی تهیه نکنند. چون قادر به تنظیم کردن و استفادۀ مستقل از آن نخواهند بود.
نکتۀ دوم: سیر و پیاز را به دلیل کوچک بودن، و کوکو، کتلت، همبرگر و شامی را به دلیل عدم انسجام مواد در ابتدای کار، نباید در سرخ کن سرخ کرد. چون مواد از سبد داخل روغن می ریزند و می سوزند و باعث ایجاد بوی بد در روغن می شوند.
سرخ کردن در تابه:
اگر سرخ کن نداشته باشید، برای سرخ کردن، بهتر است از تابه یا قابلمه های نچسب یا نسوز استفاده کنید تا موادتان هنگام سرخ کردن به تابه یا قابلمه نچسبند. چون اگر ظرفتان نسوز نباشد، حتی اگر هر بار قبل از سرخ کردن به ظرفتان نمک بپاشید و قصد داشته باشید چند بار متوالی موادی را سرخ کنید، فقط بار اول مواد به خوبی سرخ می شوند و دفعات بعد قطعا مواد به ظرف می چسبند و کیفیت سرخ شدن پایین می آید.
هنگام سرخ کردن غذاهایی مانند سیب زمینی یا پیاز، نیاز به دو قاشق چوبی است تا به کمک آنها بتوانید کار سرخ کردن را کنترل کنید تا مواد هنگام هم زدن و جا به جا کردن از ظرف بیرون نریزند.
یک قاشق را در دست چپ و قاشق دیگر را در دست راست می گیرید. با قاشق دست چپ از خروج غذا از ظرف به هنگام هم زدن، جلوگیری می کنید و با قاشق سمت راست مواد را هم می زنید. هنگام سرخ کردن و برگرداندن غذا های دیگر نیز نیاز به دو قاشق چوبی و یا کفگیر دو طرفه دارید تا کار سرخ کردن آسان تر انجام گیرد و دستتان هنگام برگرداندن، نسوزد.
نکتۀ اول: دقت کنید که قبل از ریختن مواد برای سرخ شدن، روغن باید داغ باشد تا مواد به تابه نچسبند و همچنین برای نابینایان بهتر است که به جز چند دقیقۀ ابتدایی، در طول سرخ کردن، شعله را کم کنند تا روغن به بیرون و دستشان نپاشد.
نکتۀ دوم: نابینایان نوپز می توانند در اوایل کار و برای گرفتن زمان دقیق برای سرخ شدن هریک از غذا ها، به کمک لمس و یا پرسش از اطرافیان، متوجه سرخ شدن مواد بشوند. اما پس از تمرین و تکرار دیگر نیازی به لمس با انگشت یا برگرداندن به کمک دست و قاشق نیست. در ضمن زمان سرخ شدن غذا روی شعله های مختلف اجاق گاز متفاوت است.
نکتۀ سوم: برای سرخ کردن، لازم است از روغن های مخصوص سرخ کردن استفاده کنید. چون اولا کمتر جذب غذا می شوند و دوما دارای نقطۀ جوش هستند. یعنی می توان آنها را روی حرارت مستقیم قرار داد.
روغن زیتون و روغن کنجد نیز دارای نقطۀ جوش هستند و می توان در سرخ کردن با حرارت های بالا و سرخ کن از آنها نیز به جای روغن مخصوص سرخ کردن، استفاده کرد. اگر روغن مخصوص سرخ کردن در دسترس نبود، می توانید از روغن جامد استفاده کنید. اما دقت داشته باشید که روغن جامد بیشتر جذب غذا می شود. از روغن های مایع خوراکی فقط می توانید برای طبخ نیمرو، املت و غذا هایی که سریعا پخته می شوند و پخت پلو استفاده کنید.
در ادامه به ذکر نکاتی دربارۀ سرخ کردن غذا های مختلف می پردازیم.
سرخ کردن بادنجان:
سرخ کردن بادنجان نسبت به غذا های دیگر دقت بیشتری می طلبد. چون اگر با دقت جا به جا و برگردانده نشود، تغییر شکل می دهد.
می توانید در ابتدای کار، برای راحت تر سرخ شدن بادنجان ها و ترد تر شدنشان، آنها را به مدت ده دقیقه داخل آب نمک بگذارید یا داخل آبکش گذاشته لایه لایه رویشان نمک بپاشید و بگذارید چند ساعت بمانند و آب سیاه رنگی از بادنجان ها خارج شود. بعد آنها را کاملا بشویید بعد آبکش کنید و پس از اینکه کاملا خشک شدند، آنها را سرخ کنید. با این روش بادنجان ها سبک تر می شوند و روغن کمتری برای سرخ کردنشان مصرف می شود و همچنین زهرآب و تلخی بادنجان ها گرفته می شود.
با کمک دو قاشق در زیر و روی بادنجان می توانید آنرا در حین سرخ کردن، برگردانید. اما دقت کنید که بادنجان به سفتی غذا های دیگر نیست و زود تغییر شکل می دهد. با زدن قاشق به زیر بادنجان و احساس سفتی آن و همچنین سبک شدن بادنجان در مراحل آخر کار، می توانید متوجه سرخ شدن بادنجان شوید.
دقت کنید که بادنجان ها را به ترتیب در تابه بچینید تا هنگام برگرداندن کارتان راحت تر شود و بتوانید به کمک حافظه، به همان ترتیب آنها را برگردانید.
اگر قصدتان فقط سرخ کردن بادنجان قلمی است، می توانید به این روش عمل کنید.
برای سرخ کردن بادنجانهای قلمی آنها را به یک سیخ چوبی بکشید و با زمانبندی مناسب و چرخاندن مداوم سیخ ها یک بادنجان مجلسی و درسته خواهید داشت. چون سیخ باعث می شود که بادنجانها هنگام سرخ شدن له نشوند و همه طرفشان هم سرخ شود.
دقت کنید که بادنجان زمان کمتر اما روغن بیشتری برای سرخ شدن نیاز دارد و اگر قصد پخت خورش بادنجان دارید برخلاف زمان سرخ شدن که بر اثر جا به جایی فراوان، زود تغییر شکل می دهد، در خورش به خوبی و بدون تغییر شکل، باقی می ماند.
نکته: یکی از راه های تشخیص بادنجان تلخ از شیرین این است که پوست بادنجان شیرین صاف و رنگش هم کاملا سیاه است اما بادنجان تلخ مایل به بنفش و روشن است و پوستش هم کمی زبر است. در ضمن بادنجان های دلمه ای و قلمی اغلب شیرین هستند.
سرخ کردن کدو:
کدو بر عکس بادنجان، دیر سرخ می شود اما روغن زیادی مصرف نمی کند. در حین سرخ شدن هم باز هم برخلاف بادنجان، با جا به جایی زیاد تغییر شکل نمی دهد. اما در هنگام استفاده در خورش، به زودی شکل ظاهرش را از دست می دهد پس لازم است که در ده دقیقۀ پایانی کار، به خورش اضافه شود.
ادامه دارد.