شاید این جمله را کمی اغراقآمیز بدانید، اما واقعاً هنر است در بحران نشر، جوانی جرأت به انتشار کتابی در حوزه شعر کند آن هم در میان خیل عظیم شاعر و ترانه سرا که هر کدام یا اغلب به انحاء مختلف، با اتصال به حلقه رانتهای فرهنگی چندین دفتر شعر منتشر میکنند. سمانه مصدق، جوان نابیناییست که سه شنبه هفته گذشته در فرهنگسرای اندیشه، دومین دفتر شعرش با عنوان «دیدار، بی دیدار» رونمایی شد. او در گفتگو با ایران سپید، درباره دومین دفتر شعرش میگوید: «دیدار بی دیدار، مجموعه شعر در قالب محاوره است که شامل ۱۹ قطعه از من و ۲۲ قطعه از خانم تارا کسرایی، از شاعران تهران است.» ساکن مشهد است و اولین دفتر شعرش را ۱۱ سال پیش منتشر کرده: «تکیه کن فقط به چشمهای خودت، اولین مجموعه شعر من است که مرکب از قالبهای کلاسیک و محاوره ایست. این مجموعه سال ۸۶ روانه بازار شد.» معتقد است ترانه باید هویت مستقل داشته باشد: «یک نکته برای من و خانم کسرایی اصل است و آن، عبارت از اختصاص هویت مستقل به ترانه و شعر محاوره ای، جدا از موسیقی و ملودیست.» سعی میکند از کلیشه ها فاصله بگیرد و برایش پیش نیامده که درباره نابیناییش شعر بگوید: «فضای اصلی این مجموعه بر محور شعرهای عاشقانه و اجتماعی متکیست. من و خانم کسرایی سعی کردیم از کلیشه ها فاصله بگیریم؛ حتی تا به حال پیش نیامده که به سراغ نابیناییم و کلیشه های پیرامون این موضوع بروم. من یک انسانم و خوشتر دارم مرا انسان بشناسند تا انسان نابینا» گله مندانه میگوید که مشکلات زیادی در انتشار اولین دفتر شعرش داشته: «متأسفانه عده ای از ناشران، به همه چیز نگاهی تجاری دارند. متأسفانه اولین دفتر شعر من با اغلاط زیادی منتشر شد.» انتظار ندارد مسئولان بهزیستی از او حمایت کنند: «من از مسئولان بهزیستی چیزی نمیخواهم. سازمان بهزیستی وظایفش درباره معلولان را به خوبی انجام دهد، حمایت از فعالیتهای فرهنگی و هنری معلولان پیشکش.
منبع: ایران سپید