اواسط سال ۲۰۲۰ بود. «مایل فابین» در حال عبور از خیابان، مردی نابینا با عصای سفید را دید که داشت تصویری با شخصی صحبت می کرد. مایل متوجه شد که او سعی دارد از یکی از بستگانش کمک بگیرد تا به اسکوترهای برقی و تابلوهای رانندگی و سایر موانع برخورد نکند.
این صحنه ذهن مایل را بسیار درگیر کرد. آنجا بود که تصمیم گرفت راهی برای حل مشکل نابینایان پیدا کند و بلافاصله، ایده استفاده از هوش مصنوعی برای شناسایی موانع به ذهنش رسید.
مایل، بنیان گذار استارت آپی به نام «بایپِد» است. محصول این شرکت، یک ابزار جهت یابی شبیه به هدفون است که روی دو شانه فرد نابینا یا کم بینا قرار می گیرد و به او کمک می کند به موانع برنخورد. این دستگاه از تکنولوژی خودروهای بدون راننده، یعنی هوش مصنوعی و دوربین استفاده می کند، به این صورت که وقتی فرد به مانعی نزدیک می شود، دستگاه با صداهای کوتاه به او آلارم می دهد.
بایپد در واقع مکمل عصای سفید یا سگ راهنماست که با کمک آن، عبور و مرور افراد نابینا و کم بینا در محیط های بیرون از خانه، بسیار آسان تر از قبل می شود و خطر زمین خوردن یا تصادف به حداقل می رسد. طراحی و ساخت ابزارهای کمکی معمولا نیازمند دریافت راهنمایی از کاربر و کارشناسان آن حوزه است. مایل نیز با آگاهی از این موضوع، پیش از ساخت دستگاهش با بیمارستان چشم «ژو گنان» در لوزان (سوئیس) تماس گرفت.
او می گوید: «در آن زمان، هیچ چیزی درباره کم بینایی نمی دانستیم و این کمی چالش برانگیز بود. آنها به خوبی ما را راهنمایی کردند و امکانات تست و آزمایش کننده های بتا را در اختیارمان گذاشتند. این به روند پیشرفت بایپد و تحقق هدف ما سرعت بخشید.»
طی دو سال بعد، آنها شش نمونه آزمایشی تولید کردند: از کمربندی که همان روزهای اول طراحی شد تا مدلی که دسامبر ۲۰۲۲ به بازار عرضه کردند. مایل می گوید: «برای تست هر ورژن، سراغ افراد زیادی از اروپا و آمریکا رفتیم و از آنها خواستیم محصولمان را به صورت آزمایشی استفاده کنند. این بهترین راه بود که کلی بازخورد دریافت کنیم و دستگاه هایمان در طیف متنوعی از محیط ها استفاده شوند. پس از انجام ۲۵۰ جلسه تست آزمایشی، هفتمین نسخه آزمایشی مان، تبدیل به اولین محصول بازار ما شد.»
پیشرفت تکنولوژی در سال های اخیر، امکانات جدیدی برای ابزارهای کمکی فراهم کرده. و بایپد نیز از این قاعده مستثنی نیست. مایل در این رابطه می گوید: «آنچه بایپد انجام می دهد از نظر الگوریتمی، حتی تا همین پنج سال پیش ممکن نبود. اولا تکنولوژی پردازش edge نسبت به گذشته بسیار پیشرفت کرده و حالا تلفن ها تبدیل به ماشین های قدرتمند هوش مصنوعی شده اند.
در ثانی، الگوریتم های دیپ لرنینگ به طور گسترده ای بهبود یافته اند. وقتی شما با استفاده از یک دستگاه، در حال حل مساله ای هستید، باید تعداد زیادی داده را پردازش کنید. مثلا بایپد باید حجم زیادی از داده ها را از سه دوربین متفاوت دریافت کند، در لحظه پردازش کند، موانع را شناسایی کند (نوعشان را، مثلا ماشین، عابر پیاده، اسکوتر برقی یا …)، مسیرشان را تشخیص دهد و سپس پیش بینی کند که آیا ریسک برخورد وجود دارد یا نه. در صورت وجود ریسک، صدای بوق برای کاربر پخش می شود.» همه این فرآیندها در چند میلی ثانیه انجام می شوند. تقریبا مشابه نرم افزار ماشین های خودران.
وقتی یک دستگاه پردازنده گرافیکی بزرگ در ماشین یا فضای ابری ندارید، چالش بزرگی است. اما به لطف تکامل تکنولوژی چه نرم افزاری و چه سخت افزاری، حالا این موارد استفاده ممکن شده است. به باور مایل، «چالش برانگیز اما ممکن». آنها اگر می خواستند تمام این الگوریتم ها را خودشان به تنهایی توسعه دهند، با موانعی مواجه می شدند. مایل می گوید: «به همین خاطر است که با موسسه تحقیقاتی هوندا همکاری کردیم. آنها یک الگوریتم پیش بینی مسیر بسیار پیشرفته دارند که بهتر و سریع تر از الگوریتمی که ما داشتیم کار می کند.
همکاری با آنها یک معامله عالی بود.» علاوه بر چالش های فنی، مایل و تیمش با چالش های دیگری نیز مواجه بودند. بایپد یک دستگاه پزشکی محسوب می شود که این یعنی باید مراحل متعددی را طی می کردند؛ از جمله دریافت گواهینامه و جذب مشتری در بازاری که در آن، متدهای بازاریابی سنتی جواب نمی دهند.
مایل می گوید: «البته هنوز همه این مشکلات را حل نکرده ایم اما عبور از این مراحل به ما کمک می کند طی فرآیند اجرا به بلوغ برسیم و توانایی فعالیت در بازارهای دیگر را پیدا کنیم.»
نیازهای افراد دارای معلولیت بسیار متفاوتند. بایپد به گفته مایل، یک دستگاه all in one است. طوری طراحی شده که همه چیز را در خود دارد و برای طیف وسیعی از کاربران، مناسب است. دلیل استفاده از سه دوربین این است که مشابه میدان دید فرد بینا عمل کند.
مایل می گوید: «این کمک می کند آنچه دستگاه از محیط اطراف درک و دریافت می کند را متناسب با نیازهای خاص هر فرد، سفارشی سازی کنیم. اگر چشم راست فرد، کمی بینایی داشته باشد، ما می توانیم بر روی تشخیص عناصر سمت چپ تمرکز کنیم. اگر فرد روی ویلچر نشسته باشد و بخواهد موانع مرتفع را رد کند، می توانیم زاویه دید دستگاه را طبق نیاز او تنظیم کنیم.» مایل و تیمش قصد دارند علاوه بر کمک به افراد نابینا، به افراد کم بینا، سالخوردگان، کاربران ویلچر و حتی در آینده دورتر، به کارگران ساختمان و دوچرخه سواران نیز کمک کنند. مایل می گوید هدفشان ساده است: «ایجاد جهانی بدون برخورد.»
منبع نسخه ی انگلیسی: Swiss Startup Association
مترجم: مریم مرادخانی
منبع نسخه ی ترجمه شده: دنیای اقتصاد