اگر بخواهیم از تعارف بگذریم، وضعیت اقتصادی کشور در روزهای پایانی سال 98 و نیز نمای کلی وضعیت سیاسی ایران در منطقه و جهان، مبین تداوم تحریمها در سال 99 و ضرورت برنامه ریزی برای کاهش اثرات زنجیره تحریمها بر زندگی مردم است. پیشبینی بودجه کشور در سال پیش رو نیز منطبق با همین نما است و به دنبال آن چشم انداز سال آینده در بخش منابع مالی تخصیصی به سازمانهای حمایتی، تصویرگر سالی سخت از نظر دسترسی به منابع مالی و به تبع آن، ضرورت مضاعف مدیریت منابع مالی است. تا جایی که به خدمات در حوزه توانبخشی برمیگردد، این چشم انداز ایجاب میکند که برنامه ریزی ویژه ای برای ارائه خدمات توانبخشی به افراد دارای معلولیت اتخاذ شود. سال جاری سال تخصیصهای نصف و نیمه بودجه در بخشهای حمایتی بود و همان طور که گفتیم، این چشم انداز برای سال آینده نیز تداوم دارد؛ اما از وضعیت مالی سال جاری باید درسهایی گرفت. بعنوان مثال شفافسازی و شاخص گذاری تخصیص منابع به خدمات و تجهیزات توانبخشی برای افراد معلول چه در بخش پرداخت یارانه به مراکز خدماتی تحت قرارداد سازمان بهزیستی و چه در سیاستگذاری جدید در خدماتی که توسط مراکز ارائه نمیشوند؛ مثلاً در بخش نیازهای توانبخشی افراد آسیبدیده بینایی تعداد مراکز ارائه دهنده خدمات به زیر 15 مرکز محدود میشود و بسیاری از خدمات نیز در این مراکز که عمدتاً مراکز خانواده و کودک هستند، نیز ارائه نمیشود. سالهاست که در این امر تأکید میکنیم با توجه به تخصیص سهم سنگینی از بودجه توانبخشی یک میلیون 500 هزار نفری افراد معلول تحت پوشش سازمان بهزیستی به جمعیتی حدود 150 هزار نفر از طریق مراکز خدمات شبانه و روزانه علم مدیریت و عدالت اجتماعی حکم میکنند، این بودجه تخصیصی به گونه ای ریل گذاری شود که موجب ارائه حد اکثر خدمات به شکل شفاف و قابل پایش و ارزیابی شود. پرداخت یارانه دیگر منطبق با مدیریت منابع نیست. بودجه سازمان بهزیستی باید صرف خرید خدمت-نفر از مراکز یا تشکلهای مردم نهاد شود؛ به گونه ای که مشخص شود هر فرد مددجو با چه بودجه ای، چه خدماتی را دریافت کرده است؛ نه آنکه یارانه ای را به شکل کلی به مرکزی پرداخت کرد و سپس نتوان ارزیابی کرد چه خدماتی به چه اشخاصی ارائه شده است. این ضرورت، جوهر همیشگی مدیریت است؛ اما این ضرورت در شرایط سخت کمبود منابع مالی دولت و دست بستگی سازمانهای حمایتی اهمیتی دو چندان پیدا میکند. متأسفانه در شرایط دسترسی مراکز به یارانه های دولتی، بسیاری از تشکلهای مردم نهاد معلولان به علت فقدان ردیفهای بودجه ای مشخص برای ارائه خدمات خود، با کمبود شدید منابع مالی رو به رو هستند که با توجه به شرایط اقتصادی کشور، امکان تأمین آن را از بخش خصوصی و خیریه نیز ندارند. در میانه بحران مالی کشور، بهینه سازی مدیریت خدمات، انتظار جامعه معلولان کشور و سازمانهای حمایتی است.
سهیل معینی ایران سپید
pactos.net
شعارهای قشنگی بود که هر ساله از دهان ایشان خارج می شود.