یادداشت: مثبت اندیشی شاه راه گذار از ناکامی ها

نویسنده: زهرا همت

منبع: بیست و هشتمین شماره ی ماهنامه ی نسل مانا

دانلود نسخه ی صوتی نوشته

به دست هایت نگاه کن! پاهایت را ببین! احتمالاً هر بار که سری به بدنمان بزنیم و نگاهی بیندازیم، متوجه کبودی هایی می شویم؛ کبودی هایی که نمی دانیم چه زمانی و کجا و بر اثر برخورد با چه چیزی ایجاد شده اند! هر روز که برای انجام کارهای روزمره از خانه بیرون می رویم یا اصلاً وقتی مشغول انجام کار های خانه هستیم، دست و پایمان یا شاید حتی صورتمان به چیزی یا مانعی می خورد و جایش کبود می شود. گاهی درد احساس می کنیم و گاهی هم نه، اما نکتۀ جالب اینجاست که در بیشتر مواقع، حتی اگر درد را هم حس کنیم، احتمالاً این کبودی ها یا شاید زخم ها را نادیده می گیریم و درنهایت داستان با گفتن یک «آخ» تمام می شود و شاید وقتی بعداً این کبودی ها را می بینیم یا کسی در مورد آنها از ما می پرسد، اصلاً به یاد نمی آوریم که این کبودی از کجا آمده بود، اما وقتی دست روی آن می گذاریم درد را به یاد می آوریم.

فقط جسم ما نیست که زخم می شود، روان ما نیز می تواند زخم شود، کبود شود و…شگفت آور است که گاهی خودمان به خودمان زخم می زنیم؛ با افکار منفی، با بها دادن بیش از حد به قضاوت ها و نظرات دیگران و…! جای این زخم ها و کوفتگی ها بیشتر می ماند و بیشتر آزارمان می دهد.

برای همۀ ما پیش آمده وقتی به دلیل آسیب بینایی از کاری یا تفریحی محروم می مانیم، انگار روانمان زخم می شود، مثلاً کسی که عاشق رانندگی کردن است، اما می داند که برای حفظ ایمنی خودش و دیگران هیچ وقت و دقیقا هیچ وقت نباید و نمی تواند فرمان هیچ اتومبیلی را در دست بگیرد یا فرد کم بینایی که برای معاینه پیش چشم پزشکش رفته و چشم پزشک پس از معاینه می گوید بینایی او نسبت به جلسۀ قبل کاهش یافته است یا دانشجویی که به دلیل داشتن آسیب بینایی از بازی های گروهی با دوستان و هم کلاسی هایش بازمی ماند؛ همۀ اینها زخمی بر سینه دارند که جایش تا همیشه می ماند، اما کسی کبودی هاشان را نمی بیند.

حالا چه کنیم؟ راه حل چیست؟ بنشینیم و غصه بخوریم؟ تا همیشه سوگوار کم بینایی و نابینایی باشیم یا راه دیگری هم هست؟ درست در این زمان های هجوم باید به داد خودمان برسیم. در این لحظات به تغییر افکار و پیدا کردن زیبایی های زندگی نیازمندیم. مثبت اندیشی و سپاس گزاری بابت زیبایی های کوچک زندگی، مدیریت این لحظات بحرانی را ساده تر می کند. احتمالاً بیشتر شما که این یادداشت را می خوانید، آگاهانه یا ناخود آگاه، در مواجهه با موقعیت های دشوار از مثبت اندیشی سود برده اید؛ چرا که اگر چنین نباشد، ممکن است برخی از این موقعیت های دشوار ما را به فروپاشی بکشاند، اما خوب است بر افکارمان مسلط باشیم و اجازه ندهیم غم یا ترس نداشتن ها یا از دست دادن های احتمالی بر ما چیره شود.

در اینجا راه کار های منسجمی برای ساختن دیدگاه مثبت و بهره گیری از مثبت اندیشی به منظور مدیریت بحران و رشد شخصیت پیشنهاد می شود. سه راه برای سپاس گزاری بابت زیبایی ها و زندگی قدر شناسانه که موجب می شود بهتر بتوانیم چالش ها را مدیریت کنیم.

۱. فهرست سپاس گزاری روزانه تهیه کنید و حداقل سه مورد از چیزهایی را که خوشحالتان کرده است و بابت آن شکرگزار هستید یادداشت کنید. ممکن است چیزهای ساده ای باشد که از نگاه شما پنهان بماند، اما با اندکی توجه، پیدایشان کنید، مثلاً یک دوست خوب، لبخند پرمهر مادر، رختخواب گرم، نوشیدنی دل چسب، نوای شگفت انگیز نوازندۀ دوره گرد، سلام پر از انرژی یک همکار در ابتدای روز…و اینها تنها چند نمونه از هزاران موردی هستند که هر یک از ما با اندکی تفکر می یابیم. خوب است پیش از یادداشت این موارد، کمی تمرکز کنید و به آرامش برسید؛ شمعی روشن کنید و موسیقی مورد علاقه تان را بگذارید. انجام کار هایی از این دست، کمک می کند بهتر بتوانید زیبایی ها را احساس کنید. حالا لحظه ای درنگ کنید و عمیق شکرگزاری کنید. دقیق احساس کنید که وجود دوست صمیمی تان چه خوبی ها و زیبایی هایی در زندگی شما به همراه دارد. احساس آرامش، امنیت، صمیمیت، تعلق داشتن…هر روز زیبا بین تر می شوید و تهیۀ این فهرست برایتان ساده تر و ساده تر می شود.

  1. قدرشناسی تان را ابراز کنید. اندکی برای قدرشناسی و تشکر از دیگران وقت بگذارید. قدردانی از دیگران بابت کارهایی که برایمان انجام می دهند کار سختی نیست؛ نه وقت می گیرد و نه هزینه بر است، اما این ابراز احساس قدردانی، علاوه بر اینکه حس خوبی را به دیگران منتقل می کند و انرژی مضاعفی برای خوب بودن و خوبی کردن به آنها می دهد؛ در خود شما هم حس بهتری ایجاد می کند؛ بنا بر این خوب است تشکر کردن را تمرین کنید؛ برای مثال هنگامی که دوستی شما را به یک پیاده روی دعوت می کند یا یک فنجان چای برایتان می ریزد، از او تشکر کنید یا وقتی فردی در فروشگاه یا در خیابان به شما کمک می کند با لبخند و خوش رویی قدرشناسی تان را ابراز کنید. اطمینان داشته باشید این قدرشناسی بیش از همه به خود شما احساس بهتری هدیه می کند.

۳. به سیم آخر بزنید و ناکامی ها را برای خودتان طور دیگری تفسیر کنید. تلاش کنید به مسائل نگاه متفاوتی داشته باشید. وقتی عدم توانایی در رانندگی کردن، تمام ذهنتان را پر می کند، به دشواری های رانندگی در شهر های شلوغ یا به هزینه های جاری و نگه داری خودرو فکر کنید. کنترل افکارتان را در دست داشته باشید و ذهنتان را مدیریت کنید و تلاش کنید تفکرتان را به جهت مثبت سوق دهید.

هر انسانی در زندگی با دشواری های بسیاری مواجه است و ممکن است خسته، نا امید یا افسرده شود، ولی بهتر آن است که با ایجاد نگرش مثبت و تلاش برای پیدا کردن زیبایی ها و نقاط اتصال به زندگی بر این ناکامی ها غلبه کنیم و از زندگی لذت ببریم.

چون نیست ز هر چه هست جز باد به دست

چون هست به هرچه هست نقصان و شکست

انگار که هر چه هست در عالم نیست

پندار که هر چه نیست در عالم هست

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

15 − هشت =

لطفا پاسخ عبارت امنیتی را در کادر بنویسید. *