امروز جامعه جهانی از جمله کشورمان به پیروی از سالروز هر ساله گرامیداشت حقوق و جایگاه اجتماعی افراد معلول با شمول 15 درصدی جمعیت انسانی، مراسمی را در پاس داشت این روز برگزار میکند. در این یادداشت نمیخواهیم به مشکل مطرح امروز شهروندان معلول ایران، یعنی عدم اجرای کامل احکام قانون حمایت از حقوق معلولان به دلیل عدم تکافوی منابع مالی بپردازیم. چه، از یک سو به ویژه در این روزها بسیار از این مشکل گفته اند و نوشته اند. از سوی دیگر مشکل فقط کمبود منابع مالی نیست، بلکه فراتر از آن، رویکرد و نگاه غلط جامعه و مسئولان نسبت به حقوق شهروندان معلول است. تحقق بسیاری از درخواستها و حقوق شهروندان معلول ایران در بسیاری از موارد یا نیاز به بودجه ندارد یا عدم برنامه ریزی برای تأمین این بودجه خود ناشی از غفلت اساسی مدیران از حقوق و ضرورت توجه درخور و برابر به نیازهای افراد معلول است. وزارتخانه ای که بر اساس بخشنامه ناروا در بخش جذب منابع انسانی، افراد معلول را از اشتغال در بخش آموزشی محروم میکند، دچار اشتباه یا به عبارت درستتر، بر داشت تبعیض آمیز نسبت به حقوق و توانمندیهای افراد معلول است. این عدم جذب ربطی به بودجه ندارد. وزارتخانه هایی که علیرغم تصریح قانون باید در جدول بودجه سالانه خود منابع مورد نیاز اجرای احکام قانون حمایت از حقوق معلولان را ببیند و نمیبیند، دچار غفلت راهبردی است و نه کمبود بودجه، زیرا در بسیاری از موارد انتظار شهروندان معلول و حتی احکام قوانین حمایت از حقوق شهروندان معلول، تخصیص بودجه اضافی برای رفع نیاز افراد معلول نیست. زیرا این افراد بخشی از شهروندان هدف آن وزارتخانه ها هستند و کافی و ضروری است که مدیران دستگاههای اجرایی در طراحی خدمات و سیاستگزاریهای خود شرایط ویژه شهروندان معلول را در ارائه خدمات خود در نظر بگیرد. مشکل همین جاست که نخست مدیران برنامه ریزی و سیاستگزاری میکنند و سپس در تبصره های تکمیلی به یاد حقوق و نیازهای شهروندان معلول می افتند. معلولان، شهروندان درجه دو نیستند که اول به بقیه توجه شود و اگر فرصت و بودجه ای ماند، به افراد معلول برسد. همین غفلت راهبردی مصوب، زنجیره مشکلات بعدی شهروندان معلول است. اگر قرار است هزار اتوبوس به ناوگان حمل و نقل عمومی اضافه شود، همان جا باید مجهز بودن این اتوبوسها به تجهیزات خدماتدهی به مسافرین دارای معلولیت لحاظ شود. اگر در برنامه ریزیهای دستگاههای اجرایی در خرید تجهیزات یا ساخت و سازهای خدماتی هر سال 10 درصد از امکانات ایجاد شده متناسب با شرایط افراد معلول ایجاد شوند، پس از یک دهه به نقطه مطلوبی از دسترسی شهروندان معلول به امکانات، خدمات و زیرساختهای خدماتی کشور میرسیم.
منبع: ایران سپید
pactos.net