نحوه غیر فعال کردن آنتی ویروس ویندوز ۱۰ و آشنایی با سیم کارت الکترونیکی یا eSIM در سی و چهارمین شماره ی هفته نامه ی دنیای موبایل و کامپیوتر صفحه ی آموزش

با سلام و احترام به همراهان وبسايت ويژه ی نابينايان شرکت دانش بنیان پکتوس. در سی و چهارمین شماره ی هفته نامه ی دنیای موبایل و کامپیوتر و در صفحه ی آموزش، پنج آموزش در زمینه ی موبایل و کامپیوتر تقدیم شما گرامیان میگردد.

آموزش نحوه غیر فعال کردن آنتی ویروس ویندوز ۱۰

آیا برایتان پیش آمده که برای انجام کاری آنتی ویروس Windows Defender به شما هشدار داده و اجازه انجام آن را ندهد؟ اگر شما هم قصد از کار انداختن آنتی ویروس پیش فرض ویندز را دارید، در این آموزش با نحوه انجام این کار آشنا خواهید شد.

به نقل از زومیت، سیستم عامل ویندوز ۱۰ به همراه Windows Defender Antivirus ارائه می شود که یک آنتی ویروس قدرتمند است و شما را دربرابر انواع تهدیدات، مانند ویروس ها، هکرها، جاسوس افزار، باج افزار و… محافظت می کند.

این ویژگی که به صورت پیش فرض در ویندوز وجود دارد، برای بیشتر کاربران مناسب است و نیازهای آن ها را برطرف می کند؛ ولی در شرایط خاص ممکن است لازم باشد این ویژگی را غیرفعال کنید. به طور مثال شاید بخواهید دستگاه خود را به شبکه متصل کنید، اما به شما اجازه داده نمی شود. یا هنگام انجام کاری بخصوص، این ویژگی ویندوز، کارتان را مختل کند.

نمی توانید آنتی ویروس پیش فرض ویندوز را کاملا حذف کنید

برای رفع این مشکلات و گاه مشکلات دیگر لازم است برنامه ی Windows Defender را غیرفعال کنیم. مایکروسافت برنامه ی Windows Defender را کاملا درون ویندوز تعبیه کرده و هماهنگ با آن ساخته است؛ طوری که ویندوز و ویندوز دیفندر کاملا وابسته به یکدیگر هستند. پس متاسفانه گزینه ای برای حذف آن نداریم. با این حال با کمی گشتن در تنظیمات و ازطریق Group Policy و Registry یا تنظیمات Windows Security این ویژگی را می توان تا حدودی متوقف کرد.

در این آموزش ویندوز ۱۰ قصد داریم شما را برای متوقف کردن دائم و موقت برنامه Windows Defender Antivirus راهنمایی کنیم.

غیرفعال کردن به صورت موقت

اگر قرار است فقط یکبار وظیفه ی خاصی را با کامپیوتر خود انجام دهید و آنتی ویروس ویندوز مانع آن است، لازم نیست Windows Defender دائم غیرفعال شود و می توانید به طور موقت اینکار را انجام دهید.

برای غیرفعال کردن موقت این خصوصیت امنیتی ویندوز روی دستگاهتان می توانید از این راه اقدام کنید:

۱. منوی استارت را باز کنید.

۲. Windows Security را در این منو جست وجو کنید و گزینه اول آن را کلیک کنید.

۳. روی تب Virus & threat protection کلید کنید.

۴. در پایین قسمت Virus & threat protection settings گزینه ی Manage setting را کلیک کنید.

۵. با کلیک کردن روی دکمه ی Real-time protection و تغییر آن به Off آنتی ویروس ویندوز غیرفعال می شود.

بعد از کامل کردن این مراحل ویژگی Real-time protection آنتی ویروس غیرفعال می شود و شما می توانید برنامه ی مورد نظرتان را نصب کنید یا کاری که قبلا به شما اجازه داده نمی شد را انجام دهید.

اگر می خواهید دوباره Real-time protection فعال شود، می توانید مراحل قبل را انجام دهید و فقط در مرحله ی پنجم به جای خاموش کردن کلید Real-time Protection آن را روشن (On) کنید؛ یا می توانید با راه اندازی مجدد ویندوز این ویژگی را دوباره فعال کنید.

با این حال راه کار بالا برای غیرفعال کردن دائم نیست و فقط هنگامی که می خواهید یک وظیفه ی خاص را توسط ویندوز انجام دهید، مناسب است.

غیرفعال کردن دائم Windows Defender Antivirus به کمک Group Policy

در ویرایش های Pro و Enterprise ویندوز ۱۰ شما می توانید به کمک ویرایشگر Local Group Policy به شکل دائم برنامه ی Windows Defender Antivirus را غیرفعال کنید. برای اینکار لازم است مراحل زیر را انجام دهید:

۱. منوی استارت را باز کنید.

۲. عبارت gpedit.msc را جست وجو کنید و اولین گزینه در بالای صفحه، که ویرایشگر Local Group Policy است را باز کنید.

۳. در ویرایشگر Local Group Policy به مسیر Computer Configuration > Administrative Templates > Windows Components > Windows Defender Antivirus بروید.

۴. روی فایل Turn Off Windows Defender Antivirus دابل کلیک کنید.

۵. در پنجره ی باز شده گزینه ی Enabled را کلیک کنید تا Windows Defender غیرفعال شود.

۶. سپس روی کلید Apply کلیک کنید تا تغییرات اعمال شود و بعد می توانید دکمه OK را بزنید.

۷. با ریستارت کردن دستگاه ویندوز را دوباره راه اندازی کنید.

بعد از اتمام مراحل بالا و راه اندازی دوباره، آنتی ویروس پیش فرض ویندوز ۱۰ به صورت دائم روی دستگاهتان غیرفعال شده است. احتمالا بعد از انجام این عمل همچنان آیکون سپر در نوار وظایف شما وجود داشته باشد. باید بدانید این آیکون برنامه ی Windows Security است؛ نه خود آنتی ویروس ویندوز. پس اگر مراحل بالا را کامل انجام داده باشید، می توانید مطمئن باشید آنتی ویروس ویندوز شما غیرفعال شده است.

با این حال می توانید در صورت تمایل دوباره برنامه ی Windows Defender را فعال کنید؛ تنها کافی است مراحل قبل را انجام دهید، ولی در مرحله ی ۵ که گزینه ی Enabled را انتخاب کردید این بار باید گزینه Not Configured را انتخاب کنید و پس از اعمال تغییرات دستگاهتان را دوباره راه اندازی کنید.

نحوه غیرفعال کردن Windows Defender Antivirus ازطریق رجیستری

در حالتی که به ویرایشگر Local Group Policy دسترسی نداشتید یا ویندوز ۱۰ نسخه Home را روی دستگاهتان نصب کرده اید، باز هم می توانید ازطریق ویرایش بعضی گزینه ها در Registry ویندوز  برنامه آنتی ویروس Windows Defender را به صورت کامل غیرفعال کنید.

نکته: دستکاری رجیستری ویندوز خطرناک است و در صورت اشتباه در کار ممکن است صدمات جبران ناپذیری به سیستم عامل شما وارد شود. توصیه می شود قبل از انجام کار مورد نظر یک نسخه پشتیبانی کامل از کامپیوتر خود بگیرید.

برای غیرفعال کردن Windows Defender Antivirus به طور کامل باید بخش هایی از رجیستری ویندوز را به صورتی که در زیر تشریح شده است ویرایش کنید:

۱. منوی استارت را باز کنید.

۲. Regedit را در منو استارت جست وجو کنید و گزینه Registry Editor را باز کنید.

۳. به مسیر HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Policies\Microsoft\Windows Defender در ویرایشگر رجیستری بروید.

نکته: می توانید با کپی و چسباندن Copy/Paste مسیر بالا در نوار آدرس Registry سریع تر به مسیر مورد نظر دسترسی پیدا کنید.

۴. روی پوشه Windows Defender کلیک راست کنید و New را انتخاب کنید سپس DWORD (32-bit) Value ایجاد کنید.

۵. نام فایل را DisableAntiSpyware قرار دهید و کلید Enter را فشار دهید.

۶. روی فایل جدیدی که ساخته اید دابل کلیک کنید و مقداری که در Value Data قرار دارد را از صفر به یک تغییر دهید.

۷. روی دکمه OK کلیک کنید.

۸. ویندوز را دوباره راه اندازی کنید.

مانند قبل با انجام این مراحل برنامه ی آنتی ویروس Windows Defender غیرفعال می شود و از سیستم شما دیگر محافظت نمی کند.

اگر خواستید دوباره آنتی ویروس ویندوز فعال شود، مراحل قبل را دنبال کنید؛ فقط در مرحله ی ۶ روی فایلی که ساختیم به نام DisableAntiSpyware راست کلیک کرده و گزینه ی Delete را انتخاب کنید. سپس بعد از راه اندازی مجدد سیستم عامل برنامه ی آنتی ویروس ویندوز دوباره فعال می شود.

توصیه

با اینکه روش های متعددی برای غیرفعال کردن Windows Defender وجود دارد؛ توصیه ی ما به شما این است که حتما روی سیستم خود یک نرم افزار آنتی ویروس داشته باشید.

با این حال ممکن است در شرایطی قرار بگیرید که غیرفعال کردن این ویژگی تنها گزینه باشد. اگر از نرم افزار آنتی ویروس دیگری استفاده می کنید، لازم نیست Windows Defender را غیرفعال کنید و در هنگام نصب آنتی ویروس جدید این کار به صورت خودکار برای شما انجام می شود.

اگر به هر دلیلی Windows Defender Antivirus را نمی پسندید، می توانید گزینه های دیگر مانند Bitdefender، Kaspersky یا Norton و خیلی گزینه های دیگر را در نظر بگیرید.

در صورت فراموشی رمز عبور آیفون و آیپد باید چه کرد؟

اگر رمز عبور آیفون یا آیپد خود را فراموش کردید، چه اقداماتی باید انجام دهید؟ آیا امکان بازیابی رمز عبور یا پاک کردن اطلاعات موجود در دستگاه وجود دارد؟

به نقل از زومیت، برای باز شدن قفل  گوشی  های هوشمند و تبلت های امروزی از فناوری هایی نظیر حسگر اثر انگشت و تشخیص چهره استفاده می شود. آیفون ها و آیپدهای اپل به دو فناوری Touch ID و Face ID مجهز شده اند و کاربر از طریق این دو روش احراز هویت، قفل گوشی را باز می کند. تداوم استفاده از این روش ها ممکن است بعضا باعث شود، کاربر رمز عبور تعیین شده برای دستگاه را از یاد ببرد.

در چنین مواقعی چه باید کرد؟ خوشبختانه اگر رمز عبور آیفون یا آیپد خود را فراموش کنید، باز هم روشی برای دسترسی به محتوای دستگاه وجود دارد؛ البته فراموش نکنید که در این روش به رمز عبور اپل ID خود نیاز پیدا خواهید کرد.

روش اول: بازیابی اطلاعات از طریق آی کلاود

اگر در گوشی اپل آیفون یا آیپد شما، قابلیت Find My iPhone را فعال کرده اید، می توانید به سادگی از طریق یک مرورگر وب، اطلاعات روی دستگاه را پاک کنید. توجه داشته باشید که این کار تمامی آنچه روی گوشی یا تبلت وجود دارد را پاک می کند؛ البته بعدا می توانید از طریق نسخه ی پشتیبانی که پیش تر تهیه و در آی کلاود ذخیره کرده اید، اطلاعات را بازگردانید.

در ادامه به شما آموزش می دهیم که چگونه می توانید از طریق Find My iPhone اطلاعات روی آیفون یا آیپد خود را بازیابی کنید:

۱. وارد وب سایت iCloud.com شوید.

۲. از طریق نام کاربری و رمز عبور Apple ID در سایت آی کلاود لاگین کنید.

۳. روی گزینه ی Find iPhone کلیک کنید.

۴. در نقشه به دنبال آیفون خود بگردید و روی آن کلیک کنید.

۵. در انتها گزینه ی Erase iPhone را انتخاب کنید.

با گذراندن مراحل بالا، اطلاعات آیفون یا آیپد شما به طور کامل پاک می شود و دستگاه به حالت تنظیمات کارخانه برمی گردد. سپس می توانید از طریق نسخه ی پشتیبان ذخیره شده در آی کلاود، اطلاعات را برگردانید.

روش دوم: بازیابی اطلاعات از طریق آیتونز

اگر روی دستگاه خود قابلیت Find My iPhone را فعال نکرده اید یا نتوانسته اید اطلاعات گوشی را با موفقیت از طریق سایت آی کلاود پاک کنید، نگران نباشید؛ چرا که امکان انجام این کارها از طریق اپلیکیشن آیتونز نیز وجود دارد.

در قدم نخست، باید آیفون یا آیپد خود را در حالت ریکاوری (Recovery Mode) قرار دهید. روند انجام این کار بسته به نوع دستگاه تان، متفاوت خواهد بود:

در آیفون ۸، آیفون ۸ پلاس، آیفون ۱۰ و مدل های جدیدتر باید کلید کناری را به همراه یکی از کلیدهای مربوط به ولوم صدا فشار دهید و نگه دارید تا اسلایدر مربوط به خاموش کردن گوشی روی صفحه ظاهر شود. در این مرحله باید اسلایدر را به سمت راست بکشید تا گوشی خاموش شود. سپس باید در حالی که کلید کناری گوشی را فشار داده اید، آن را به رایانه ی خودتان متصل کنید. آنقدر کلید کناری را نگه دارید تا روی صفحه، حالت ریکاوری گوشی ظاهر شود.

در آیفون ۷، آیفون ۷ پلاس و آیپاد تاچ (نسل هفتم) باید ابتدا دستگاه را به شکل معمول خاموش کنید. سپس در حالی که کلید مربوط به پایین آوردن ولوم صدا را فشار داده اید، دستگاه را به رایانه متصل کنید. آنقدر کلید پایین آوردن ولوم صدا را فشار دهید تا حالت ریکاوری روی صفحه ی دستگاه تان ظاهر شود.

در آیفون ۶ اس و مدل های قدیمی تر، آیپاد تاچ نسل ششم و مدل های قدیمی تر و همچنین آیپدهای دارای دکمه ی هوم باید دستگاه را به شکل معمول خاموش کنید. سپس درحالی که کلید هوم را فشار داده  اید، دستگاه را به رایانه ی خود متصل کنید. آنقدر کلید هوم را فشار دهید تا حالت ریکاوری روی صفحه ی دستگاه ظاهر شود.

وقتی که دستگاه را وارد حالت ریکاوری کردید، وارد مرحله ی بعد می شویم. در این مرحله اپلیکیشن iTunes (یا اگر از سیستم عامل مک OS کاتالینا استفاده می کنید، اپلیکیشن Finder) پیامی این چنینی روی صفحه ظاهر خواهد کرد «There is a problem with the iPhone that requires it to be updated or restored». در این مرحله روی گزینه ی Restore کلیک کنید تا تمامی اطلاعات و تنظیمات روی آیفون، آیپد یا آیپاد تاچ به طور کامل پاک شود.

وقتی که دستگاه تان مجددا روشن شد، می توانید مراحل نصب اولیه ی iOS را یکی پس از دیگری بگذرانید. سپس خواهید توانست اطلاعات دستگاه را از طریق نسخه ی پشتیبان تهیه شده در آی کلاود، بازیابی کنید. در هر صورت دستگاه شما بالا خواهد آمد و خواهید توانست مجددا برای آن رمز عبور تهیه کنید.

Activation Lock

پس از اینکه اطلاعات دستگاه تان را بازیابی کردید و آیفون یا آیپد مجددا روشن شد،  احتمالا با صفحه ی موسوم به Activation Lock رو به رو خواهید شد. این صفحه یا روی خود آیفون و آیپد ظاهر می شود یا روی آن دستگاه مبتنی بر ویندوز یا مک که اطلاعات آیفون یا آیپدتان را با آن بازیابی کرده اید. در این مرحله برای دسترسی کامل به دستگاه، لازم است نام کاربری و رمز عبور اپل ID را وارد کنید.

آموزش نصب اپلیکیشن ها و سرویس های گوگل روی هواوی میت 30 پرو

میت 30 و میت 30 پرو به صورت پیش فرض اپلیکیشن های گوگل را ندارند اما با روشی خاص می توان این اپلیکیشن ها را روی پرچمداران جدید هواوی نصب کرد.

به نقل از زومیت، هواوی میت ۳۰ پرو پس از مدت  ها انتظار، سر انجام به صورت رسمی رونمایی شد. یکی از مهم ترین نکات مرتبط به پرچم دار جدید هواوی، عدم بهره مندی آن از اپلیکیشن ها و سرویس های گوگل به دلیل تحریم های اخیر ایالات متحده ی آمریکا است. عدم بهره مندی گوشی های خانواده ی میت ۳۰ از اپلیکیشن ها و سرویس های گوگل به این معنی نیست که امکان استفاده از آن ها به طور کلی وجود ندارد.

با بهره گیری از روشی خاص می توان اکثر اپلیکیشن ها و سرویس های گوگل (نه همه ی آن ها) را بازیابی کرد و در هواوی میت ۳۰ مورد استفاده قرار داد. به عبارتی دیگر، فرقی ندارد که نسخه ی چینی هواوی میت ۳۰ را تهیه کنید یا منتظر عرضه ی آن در بازار غرب باشید؛ در هر صورت می توانید تجربه ی مشابهی را از این دستگاه کسب کنید.

یک نکته ی مهم

پیش از هر چیز، ذکر یک نکته ضروری است: از آن جایی که در آموزش پیش رو قصد داریم تغییرات نرم افزاری عمده ای را در گوشی اعمال کنیم، باید بدانید که در هر صورت ریسک بالایی وجود دارد. از همین رو هرگونه عواقب این کار به عهده ی خود کاربر خواهد بود و ما هیچ گونه مسئولیتی را نخواهیم پذیرفت. بنابراین پیشنهاد می کنیم که مراحل را با دقت و حوصله ی زیاد به انجام برسانید تا خطر هرگونه مشکل نرم افزاری به پایین ترین حد ممکن برسد، خصوصا اگر جزو کسانی هستید که چندان با اعمال تغییرات نرم افزاری در گوشی ها آشنا نیستند.

حال بهتر است مراحل آموزش را شروع کنیم تا بتوانیم اپلیکیشن ها و سرویس های مختلف گوگل را به روشی خاص، به گوشی های خانواده ی میت ۳۰ بیاوریم:

آشنایی با Google Service Assistant

دستیار خدمت رسانی گوگل (Google Service Assistant یا به زبان چینی 谷歌服务助手)  به صورت ویژه برای به روزرسانی نرم افزاری گوشی های چینی هواوی از طریق گوگل پلی استور طراحی شده است؛ این دستیار کارهای مهم دیگری را نیز در پشت صحنه انجام می دهد و نهایتا باعث می شود تا تمامی اپلیکیشن های اندرویدی و سرویس های گوگل به خوبی کار کنند.

نام ترجمه شده ی این سرویس ممکن است نشانگر ارتباط آن با گوگل باشد، اما نباید فراموش کنید که Google Service Assistant هیچ ارتباطی به خود گوگل ندارد و تحت پشتیبانی این شرکت نیست. اپلیکیشن یادشده را می توان از طریق وب سایت lzplay.net دانلود کرد. هیچ گونه اطلاعات رسمی درمورد سازنده ی این اپلیکیشن وجود ندارد. در صفحه ی وب یادشده هیچ سرنخی از سازنده ی آن دیده نمی شود.

در ضمن بررسی ها نشان می دهد که هیچ اثری از سازنده ی آن در فایل خود اپلیکیشن نیز وجود ندارد. به طور کلی ما پیشنهاد می کنیم که برای حفظ امنیت، اپلیکیشن های ناشناس را از منابع غیررسمی دانلود نکنید؛ اما اگر به نصب اپلیکیشن های گوگل علاقه مند هستید، باید برخی خطرات را به جان بخرید. در هر صورت هرگونه عواقب نصب این اپلیکیشن به عهده ی خود کاربر خواهد بود.

حال بهتر است مراحل نصب را به دقت دنبال کنید:

۱. قدم نخست این است که اپلیکیشن Google Service Assistant را از طریق لینک یادشده دانلود کنید. بدین منظور، در گوشی هوشمند خود اپلیکیشن مرورگر را باز کنید، وارد وب سایت lzplay.net شوید و روی گزینه ی دانلود ضربه بزنید. با ضربه زدن روی گزینه ی دانلود، به ترتیب به چند صفحه ی دیگر نیز منتقل خواهید شد؛ از آن جایی که اپلیکیشن را از فروشگاهی رسمی دانلود نمی کنید، چندمرحله ای بودن دانلود، امری معمولی است. در ضمن هنگام باز شدن اولیه ی اپلیکیشن، لازم است مجوز دسترسی به حافظه ی داخلی گوشی را به آن بدهید.

۲. در مرحله ی دوم، به محیط داخلی خود اپلیکیشن می رسیم؛ جایی که دستورالعمل های آن به  زبان چینی بیان شده اند، اما کل فرایند  کار با Google Service Assistant ساده و سرراست است. به منظور درست کار کردن این اپلیکیشن، نیاز است که آن به ادمین دستگاه تبدیل شود و برای این کار به اجازه ی شما نیاز دارد. تنها کافی است روی گزینه ی آبی رنگ ضربه بزنید تا وارد مرحله ی بعد شوید. سپس درحالی که Google Service Assistant قصد دارد اپلیکیشن های گوگل را نصب کند، خواهید دید که این اپلیکیشن از پس انجام چه کارهایی بر می آید. اگر قصد نصب اپلیکیشن ها را دارید، روی گزینه ی Activate ضربه بزنید.

۳. در این مرحله باید منتظر بمانید تا Google Service Assistant، اپلیکیشن خدمات موبایلی گوگل (Google Mobile Services) را دانلود کند. Google Service Assistant در پس زمینه تمامی پیش نیازهای لازم را دانلود خواهد کرد و در نهایت نوبت به پلی استور خواهد رسید. وقتی فرایند  نصب آن ها به پایان برسد، دکمه ی قسمت پایینی نمایشگر به رنگ آبی در می آید و شما باید روی آن ضربه بزنید تا به مرحله ی بعد بروید.

۴. پس از نصب شدن اپلیکیشن های گوگل، تقریبا تمامی کارهای لازم را انجام داده اید. Google Play Protect و دیگر سرویس ها در پس زمینه شروع به کار خواهند کرد و پس از گذر مدتی کار آن ها به پایان خواهد رسید. در این مرحله خواهید توانست، از طریق حساب گوگل خود در پلی استور وارد شوید و به دانلود اپلیکیشن های دیگر گوگل نظیر کروم، مپس و جی میل بپردازید. پیشنهاد می کنیم پیش از اجرای این اپلیکیشن ها، یک بار گوشی خود را خاموش و روشن کنید.

۵. وقتی کارتان به اتمام رسید، بهتر است اپلیکیشن Google Service Assistant را حذف کنید، زیرا دلیلی برای نگه داشتن آن وجود ندارد. به این منظور باید به مسیر Settings > Security > More Settings > Device Administrators بروید و آن را از فهرست ادمین های گوشی حذف کنید. پس از انجام این کار، می توانید به سادگی مثل دیگر اپلیکیشن ها، آن را از گوشی خود پاک کنید. کافی است انگشت تان را روی آن نگه دارید و روی گزینه ی Uninstall ضربه بزنید.

نکات پایانی

به طور کلی با طی کردن مراحل بالا، باید همه چیز در میت ۳۰ پرو عادی باشد و اپلیکیشن ها و سرویس های مختلف به خوبی کار کنند. همان طور که بالاتر گفتیم، بهتر است پیش از شروع کار با اپلیکیشن های گوگل، گوشی را ری استارت کنید؛  زیرا برخی از آن ها تا پیش از انجام این کار، اجازه ی ورود به حساب گوگل را به شما نمی دهند. از طرفی گرچه دستیار صوتی گوگل (گوگل اسیستنت) کار می کند، اما امکان فعال سازی آن از طریق میان بر دکمه ی پاور یا بیان عبارت «هی گوگل» وجود ندارد (راه حل هایی برای فعال سازی این قابلیت ها در گوشی های قدیمی هواوی وجود دارند، اما روی میت ۳۰ جوابگو نیستند).

افزون بر این موارد، از آن جایی که نرم افزار میت ۳۰ پرو مجوز رسمی گوگل را ندارد، امکان استفاده از گوگل پِی (Google Pay) را ندارید؛ همچنین برخی اپلیکیشن هایی که از DRM (مدیریت حقوق دیجیتال) استفاده می کنند، ممکن است روی دستگاه اجرا نشوند. بد نیست بدانید که نسخه ی فعلی اپلیکیشن نتفلیکس در پلی استور از DRM استفاده می کند و به همین دلیل روی میت ۳۰ پرو اجرا نمی شود. البته نسخه های قدیمی تر این اپلیکیشن را می توان از طریق منابعی دیگر دریافت و از آن استفاده کرد.

روشی که در این مقاله معرفی کردیم، به طور کامل تمامی اپلیکیشن ها و سرویس هایی را که به طور معمول در گوشی های اندرویدی وجود دارند بر نمی گرداند؛ زیرا همان طور که گفتیم، نرم افزار میت ۳۰ پرو به صورت رسمی مورد تأیید گوگل نیست. در هر صورت روش بالا، فعلا بهترین روش برای بهره گیری از اپلیکیشن های گوگل روی میت ۳۰ پرو به شمار می آید.

سیم کارت الکترونیکی (eSIM) چیست و چه مزایایی در برابر سیم کارت سنتی دارد؟

سیم کارت الکترونیکی فناوری مدرن حوزه ی سیم کارت است که در جدیدترین گوشی های هوشمند استفاده می شود و به مرور، انواع سنتی سیم کارت را منسوخ خواهد کرد.

به نقل از زومیت، اگر برخی از گوشی های هوشمند جدید بازار همچون آیفون ۱۱ یا گوگل پیکسل 4 را بخرید، قطعا قابلیت جدیدی به نام eSIM در آن می بینید که شاید اطلاعات زیادی درباره ی آن نداشته باشید. سیم کارت الکترونیکی یا eSIM نسخه ای کوچک تر از سیم کارت محسوب می شود که به صورت داخلی در گوشی های هوشمند وجود دارد. جدیدترین گجت های هوشمند دنیای فناوری به این قابلیت مجهز هستند و کم کم در دستگاه های بیشتری شاهد آن هستیم.

این فناوری سیم کارت الکترونیکی از سال ها پیش در برخی از محصولات دیده می شد و اکنون تقریبا به گزینه ای الزامی، به ویژه در گوشی های هوشمند تبدیل شده است. بسیاری از کاربران از خود می پرسند eSIM چیست و آیا استفاده از آن مزیت هایی دارد؟ در این مطلب، قصد داریم به سؤال های متداول مطرح شده درباره ی eSIM پاسخ دهیم.

سیم کارت الکترونیکی eSIM چیست؟

در تعریف ساده، eSIM نوعی سیم کارت داخلی (Embedded) در دستگاه هوشمند است. این سیم کارت جدید به نوعی جایگزین سیم کارت های فیزیکی می شود و گوشی موبایل را به شبکه های مخابراتی متصل می کند. eSIM ابعادی بسیار کوچک تر از سیم کارت معمولی دارد.

سیم کارت الکترونیکی برخلاف سیم کارت فیزیکی در مادربورد گوشی موبایل یا هر دستگاه دیگر ثابت شده است. درواقع، کاربر امکان نصب یا باز کردن eSIM را ندارد. البته تغییر شماره ی تلفن یا اپراتور با این نوع از سیم کارت هم امکان پذیر خواهد بود؛ چراکه اطلاعات موجود روی eSIM بازنویسی شدنی هستند.

تغییر شماره  تلفن یا اپراتور در سیم کارت الکترونیکی سریع تر انجام می شود. کاربر برای تغییر نیازی به دریافت سیم کارت فیزیکی و منتظر ماندن برای ارسال آن ندارد. درواقع، تنها با یک تماس تلفنی می توان به راحتی اطلاعات لازم برای استفاده از شماره  تلفن جدید را دریافت کرد. سیم کارت الکترونیکی قابلیت استفاده از فناوری یکسان با سیم کارت معمولی و اتصال به شبکه ی یکسان را دارد. درواقع در تعریفی خلاصه، استفاده از این نوع سیم کارت جدید هیچ تداخلی با ارتباطات مخابراتی قبلی کاربر ندارد.

برای استفاده از eSIM ابتدا باید از خدمات اپراتوری استفاده کنید که این نوع سیم کارت را عرضه کند. قطعا گوشی تلفن همراه شما هم باید مجهز به سخت افزار داخلی مورد نیاز باشد. از اپراتورهای بین المللی می توان به AT&T و T-Mobile اشاره کرد و اپراتورهای ایرانی هم در سال های اخیر، آزمایش هایی برای پشتیبانی از این فناوری انجام داده اند.

سیم کارت الکترونیکی اغلب برای اضافه کردن قابلیت دو سیم کارت به گوشی های هوشمند جدید همچون آیفون ۱۱ استفاده می شوند. به علاوه، گجت های هوشمند دیگر همچون ساعت های هوشمند، مانند اپل واچ، از این قابلیت برای پشتیبانی از امکانات مخابراتی استفاده می کنند.

کارشناسان پیش بینی می کنند در آینده ی نه چندان دور، همه ی گوشی های هوشمند و تبلت ها از eSIM پشتیبانی خواهند کرد. ابعاد بسیار کوچک تر این سیم کارت ظرفیت استفاده از آن در دستگاه های اکوسیستم اینترنت اشیاء را هم محتمل می کند. البته فناوری جدیدتری هم در این حوزه به نام iSIM وجود دارد که شاید انقلاب بعدی را در حوزه ی سیم کارت ایجاد کند.

چگونه eSIM را نصب کنیم؟

گوشی های موبایل معمولی با واردکردن کارت سیم کارت به شبکه ی مخابراتی متصل می شوند. همان طور که گفته شد، eSIM هیچ گونه کارت فیزیکی ندارد و درنتیجه، فرایند نصب آن هم متفاوت خواهد بود. پس از خرید گوشی با قابلیت استفاده از eSIM و ثبت نام سرویس مذکور در اپراتور، کاربر کارت فعال سازی سیم کارت شامل یک کد QR دریافت می کند که باید آن را با گوشی اسکن کند. ناگفته نماند فرایند نصب در سیستم عامل های گوناگون باهم تفاوت دارد.

  • در گوشی های آیفون باید وارد بخش Settings > Cellular > Add Cellular Plan شوید و طبق دستورالعمل، کد را اسکن کنید.
  • در گوشی های اندرویدی به مسیر Settings > Network & internet > Add بروید. دستورالعمل های موجود را اجرا و در منو نهایی، Use 2 Numbers را انتخاب کنید. البته شاید مراحل فعال سازی در نسخه های گوناگون اندروید باهم تفاوت داشته باشند.

گوگل برنامه ای به نام Fi برای سرویس های مخابراتی و سیم کارت الکترونیکی دارد که در برخی کشورها ارائه می شود. کاربران با ثبت نام در این سرویس، تنظیمات eSIM را به صورت خودکار در حساب کاربری خود دریافت می کنند. از نمونه های دیگر استفاده از eSIM می توان به اپل واچ اشاره کرد که تنظیمات سیم کارت آن ازطریق اپلیکیشن Apple Watch در گوشی هوشمند فعال می شود. برای تنظیم سیم کارت الکترونیکی در ساعت های هوشمند دیگر همچون گلکسی واچ نیز اپلیکیشن های اختصاصی وجود دارد.

دستگاه های مجهز به دو سیم کارت برای ارائه ی خدمات کامل به کاربر باید قابلیت DSDS یا Dual Sim, Dual Standby داشته باشند. این قابلیت در آیفون و گوشی های مجهز به اندروید ۱۰ وجود دارد. DSDS امکان اتصال هم زمان دو سیم کارت به شبکه را ممکن می کند. پس از فعال سازی اولیه ی این قابلیت، باید یکی از سیم کارت ها به عنوان خط پیش فرض انتخاب شود.

مزایای eSIM

مزیت اصلی سیم کارت های الکترونیکی در ابعاد کوچک آن ها دیده می شود. سیم کارت های نانو امروز به عنوان کوچک ترین سیم کارت های فیزیکی شناخته می شوند که مساحتش ۱۰۸/۲۴ میلی متر مربع است. در مقام مقایسه، eSIM تقریبا ۳۰ میلی متر مربع مساحت دارد که حدود یک سوم نانوسیم است. علاوه بر ابعاد سیم کارت اصلی، استفاده از سیم کارت فیزیکی به معنای استفاده از سخت افزار بیشتر همچون محل قرارگیری سیم کارت و کارت خوان در دستگاه خواهد بود. چنین قطعات و فضاهایی درصورت استفاده از سیم کارت الکترونیکی حذف می شوند.

کاهش ابعاد نه تنها فضای گجت هوشمند را برای قطعات دیگر همچون باتری بزرگ تر افزایش می دهد؛ بلکه امکان بازطراحی و تغییر جانمایی ها را هم به شرکت سازنده خواهد داد. به عنوان مثال، هیچ الزامی برای نصب eSIM در لبه ی گوشی هوشمند وجود ندارد و همچنین ضد آب کردن آن نیز آسان تر انجام خواهد شد.

کاربران نیز با استفاده از سیم کارت الکترونیکی مزایایی کسب خواهند کرد. آن ها دیگر نیازی به همراه داشتن سیم های فیزیکی ندارند و دردسر باز و  بسته کردن خشاب سیم کارت نیز از بین می رود. همان طور که گفته شد، امکانات دو سیم کارته نیز با استفاده از eSIM راحت تر عرضه می شوند.

معایب eSIM

مشکل اصلی سیم کارت الکترونیکی در زمان جابه جایی گوشی تلفن همراه دیده می شود. درواقع، کاربر نمی تواند به راحتی سیم کارت را از دستگاهی به دستگاه دیگر انتقال دهد. به علاوه، آزمایش کردن مشکلات ارتباطی دستگاه هم دشوارتر می شود. کاربران اکنون درصورت بروز مشکل در گوشی می توانند سیم کارت را در دستگاه دیگر امتحان کنند. با این کار، می  توان متوجه شد آیا مشکل پیش آمده از سمت سیم کارت یا گوشی بوده است؛ ولی چنین امکانی درصورت استفاده از eSIM وجود نخواهد داشت.

فناوری های جدید برای ورود به بدنه ی جامعه به زمان نیاز دارند. این مسئله برای سیم کارت های الکترونیکی هم وجود دارد و در سال ۲۰۱۹، هنوز پشتیبانی محدودی برای آن ها ارائه می شود.

دستگاه های مجهز به پشتیبانی eSIM

سری گوشی های آیفون ۱۱ و مدل های قدیمی تر همچون آیفون XS و آیفون XR از eSIM درکنار سیم کارت نانو پشتیبانی می کنند. گوشی های گوگل هم از پیکسل 2 به بعد به این فناوری مجهز هستند. به جز این محصولات، گوشی های هوشمند محدودی از eSIM پشتیبانی می کنند. به عنوان مثال، سامسونگ در مقام شرکتی که همیشه از فناوری های جدید استقبال می کند، هنوز حضور چشمگیری در این بخش ندارد.

در دسته بندی گجت های هوشمند دستگاه های دیگر همچون اپل واچ و گلکسی واچ و هواوی واچ ۲ از مهم ترین ها هستند. شایان ذکر است ویندوز ۱۰ هم از eSIM پشتیبانی می کند و احتمالا در آینده ای نه چندان دور، لپ تاپ های متعددی با قابلیت اتصال همیشگی به شبکه به بازار راه پیدا خواهند کرد.

هر آنچه باید درباره برتری کوانتومی گوگل بدانید

گوگل با خبر برتری کوانتومی، اکثر اخبار دنیای فناوری را به خود اختصاص داد و اکنون بسیاری از کاربران به دنبال مفهوم و کاربردهای آن هستند.

به نقل از زومیت، فایننشال تایمز گزارشی با موضوع برتری کوانتومی گوگل منتشر کرد. در آن مقاله ادعا شد گوگل پیش نویس مقاله ای مرتبط با رایانش کوانتومی را به صورت موقت در وب سایت ناسا منتشر کرده است. محققان در مقاله ی مذکور ادعا کرده بودند با کامپیوتر کوانتومی خود، قوی ترین ابرکامپیوتر موجود در جهان یعنی سامیت (Summit) شرکت IBM را شکست داده اند.

ادعای مذکور تعریف ساده ی برتری کوانتومی است. درواقع، برتری کوانتومی به موقعیتی گفته می شود که کامپیوتر کوانتومی در وظیفه ای مشخص، عملکرد بهتری از کامپیوتر سنتی از خود نشان دهد. طبق گزارش منتشرشده، کامپیوتر ۵۳ کیوبیتی گوگل یک وظیفه ی پردازشی را در سه دقیقه و ۲۰ ثانیه انجام داد؛ درحالی که ابرکامپیوتر سامیت برای انجام دادن وظیفه ی مذکور به ۱۰ هزار سال زمان نیاز داشت.

کارشناسان ابتدا دستیابی به برتری کوانتومی را برای پایان سال ۲۰۱۷ پیش بینی کرده بودند. به هرحال، گوگل با کامپیوتر ۷۲ کیوبیتی موسوم به Bristlecone نتوانست به این برتری دست یابد؛ چراکه کنترل آن قدرت پردازشی با دقت کافی ممکن نبود. به هرحال، کامپیوتر Sycamore با ۵۳ کیوبیت، موفق شد به برتری کوانتومی دست یابد.

مزیت های کامپیوتر کوانتومی

کامپیوتر کوانتومی برخلاف کامپیوترهای سنتی که برمبنای بیت های یک یا صفر کار می کنند، مفهوم کیوبیت را برای ذخیره سازی داده به کار می گیرد. هر کیوبیت یا بیت کوانتومی یک سیستم مکانیکی کوانتومی دوفازی است. این سیستم خصوصیت منحصر به فرد سوپر پوزیشن (برهم نهی) دارد که توانایی اتخاذ هم زمان حالت های صفر و یک را به آن می دهد. البته این فاز به محض اندازه گیری از بین می رود.

کامپیوترهای کوانتومی با سخت افزارهای دروازه ای مشابه کامپیوترهای کلاسیک ساخته می شوند. درواقع، در این سیستم ها نیز برای پیاده سازی توابع ریاضی از دروازه های NOT و AND استفاده می شود. خروجی  های کوانتومی به صورت ذاتی احتمالی هستند؛ درنتیجه، برای افزایش دقت باید آن ها را بررسی و همچنین خطاها را نیز در خروجی ها اصلاح کرد. به علاوه، خاصیت سوپر پوزیشن به صورتی است که برای مشاهده ی کلی خروجی پردازش کوانتوم باید به نوعی آن را از بین برد.

سوپر پوزیشن و احتمال، کلیدهایی هستند که کامپیوتر کوانتومی را برای برخی وظایف ریاضی خاص کاربردی می کنند. با افزایش تعداد کیوبیت ها، می توان میلیون ها حالت احتمالی را در زمان بسیار کوتاه پردازش کرد. از کاربردهای واقعی می توان به تجزیه ی اعداد بسیار بزرگ و محاسبه ی تبدیل فوریه و حل معادلات خطی اشاره کرد. به هرحال، کامپیوترهای کوانتومی در ذات خود برای مقاصد بسیار ویژه طراحی می شوند و درواقع، نمی توان آن ها را برای بسیاری از کاربردهای روزمره ی پردازش استفاده کرد.

تأثیر برتری کوانتومی بر امنیت

کامپیوترهای کوانتومی با تعریف و کارایی عجیب وغریب خود، کاربردهای جذابی در برخی از حوزه های پردازش دارند؛ خصوصا بخش هایی که به عملیات ریاضی پیچیده و تکراری نیاز داشته باشند، از مزیت های رایانش کوانتومی بهره خواهند برد. به عنوان مثال، مواردی همچون هواشناسی و مدل سازی فیزیکی و شیمیایی و رمزنگاری از حوزه های کاربردی رایانش کوانتومی هستند.

کاربرد رمزنگاری کامپیوترهای کوانتومی اغلب مردم را می ترساند. کامپیوترهای کوانتومی می توانند جایگشت های ریاضیاتی بسیار زیادی را در لحظه مرور کنند؛ درنتیجه، چنین رایانشی توانایی شکستن استانداردهای مرسوم رمزنگاری را در کسری از زمان در مقایسه با کامپیوترهای سنتی خواهد داشت. کامپیوتر کوانتومی در طول چند ساعت یا حداکثر چند روز، عملیات چندین ساله ی رمزگشایی را انجام می دهد؛ از این رو، احتمالا برای حفظ اطلاعات بسیار حساس، باید در آینده ی نزدیک به دنبال پروتکل های رمزنگاری جدید و پیچیده تر باشیم که درمقابل کامپیوترهای کوانتومی مقاوم باشند.

الگوریتم  های رمزنگاری امروز در بازار رمز ارزها هم کاربرد دارند و برای حفاظت از کیف پول ها و تأیید تراکنش ها استفاده می شوند. هنوز مشخص نیست آیا کامپیوتر گوگل توانایی شکستن الگوریتم های کنونی را دارد؟ به هرحال، ظرفیت رشد سریع رایانش کوانتومی احتمال شکسته شدن پروتکل ها را در سال های پیش  رو تقویت می کند.

خوشبختانه کامپیوترهای کوانتومی هنوز فاصله ی زیادی تا تجاری شدن دارند. آن ها هنوز در مرحله ی توسعه قرار دارند و بیشتر برای تحقیقات عملی و نه شکستن رمزهای امنیتی کاربران استفاده می شوند. درنهایت، استانداردهای رمزنگاری خواه ناخواه باید بهبود پیدا کنند تا از هرگونه سوءاستفاده در آینده جلوگیری شود.

بررسی ادعای برتری کوانتومی گوگل

اگرچه گوگل دسترسی به برتری کوانتومی را به عنوان دستاوردی بزرگ مطرح می کند، بسیاری از رقبا اعتقاد زیادی به موفقیت نهایی آن ها ندارند. همان طور که گفته شد، برتری کوانتومی، یعنی کامپیوترهای کوانتومی از نمونه های سنتی قدرت و کارایی بیشتری داشته باشند؛ تعریفی که در ذات خود محل مشاجره است.

گوگل مسئله ای مناسب کامپیوترهای کوانتومی را در آزمایش وارد کرده است

داریو گیل، مدیر تحقیقات IBM و از فعالان جدی بازار رایانش کوانتومی، ادعای گوگل را از اساس اشتباه می داند. او تحقیق گوگل را تجربه ای آزمایشگاهی می خواند که از ابتدا و با هدف مشخص برای پیاده سازی روند کوانتومی طراحی شد و کاربرد واقعی ندارد. به  بیان دیگر، تحقیق گوگل روی حوزه ی بسیار محدودی از رایانش متمرکز بود که اطلاعات زیادی از ظرفیت های بیشتر کامپیوتر به دست نمی دهد.

چاد ریگتی، از مدیران اجرایی سابق IBM، درمقابل اظهارنظر پیشین می گوید خبر جدید لحظه ای مهم و تاریخی برای بشر و علم محسوب می شود. دنیل لیدار، استاد مهندسی دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، هم به اهمیت دستاورد گوگل اذعان می کند. گوگل در فرایند آزمایش خود تداخل کیوبیت (crosstalk) را کاهش داد که درنتیجه، نرخ خطای کامپیوتر را در مقایسه با رقبا به میزان چشمگیری کاهش می دهد. همین رویکرد صرف نظر از کاربردی بودن دستاورد، قدم رو به جلو مهمی در رایانش کوانتومی محسوب می شود.

پیامد موفقیت گوگل در آزمایش اخیر و دستیابی به نرخ خطای کمتر، در مرحله ی اول به صورت توانایی آن ها در افزایش ابعاد کامپیوترهای کوانتومی دیده می شود. کیوبیت های بیشتر با نرخ خطای کمتر به معنای افزایش قدرت پردازش کامپیوترهای کوانتومی خواهد بود که آن ها را برای حل مسائل بسیار پیچیده آماده می کند. درنهایت، فعالیت های بیشتری هم باید در آینده در بخش قابلیت برنامه ریزی کامپیوترها انجام شود.

درپایان، فراموش نکنید کامپیوترهای کوانتومی برای برخی وظایف محدود مناسب هستند؛ چراکه هزینه ی ساخت و به کارگیری و برنامه نویسی آن ها بسیار زیاد است. پیچیدگی اینچنینی، یعنی رایانش کوانتومی احتمالا تنها در وظایف بسیار خاص کاربرد خواهد داشت؛ البته هیچ یک از این موارد، باعث کاهش اهمیت برتری کوانتومی گوگل نمی شوند. ناگفته نماند با توجه به خبر منتشر شده، امروز می دانیم کامپیوترهای کوانتومی بیش از همیشه به واقعیت نزدیک شده اند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

1 × 5 =

لطفا پاسخ عبارت امنیتی را در کادر بنویسید. *