موسیقی از هنرهای مورد توجه نابینایان در همه نقاط دنیا بوده است. قدیمیترین موسیقیدانان نابینا در چین شناسایی شده اند. ژاپن، اکراین و ایرلند هم از سرزمینهایی هستند که در تاریخ موسیقی خود، نامی از موزیسینهای نابینا را ثبت شده دارند. در گذشته بسیاری از موسیقیدانان نابینا به شغل کوک کردن پیانو اشتغال داشتند و اتفاقاً در این حوزه مورد اعتماد موسیقیدانان دیگر هم بودند. در عصر حاضر هم چیزی از علاقه نابینایان به موسیقی و استقبال مردم از موسیقیدانان نابینا کم نشده است.
به طوری که رکورد بیشترین فروش آواز کلاسیک در اختیار آندره بوچلی، خواننده نابینای ایتالیایی است. همینطور پرفروشترین پیانیست کلاسیک هم یک نوازنده نابینای 25 ساله اهل ژاپن است به نام Nobuyuki Tsujii. اما نامی که بهتر است آن را به خاطر بسپاریم چرا که یقیناً در سالهای آینده بسیار شنیده خواهد شد، Jose Andre Montanho است. خوزه ۱۵ سال دارد و اهل بولیوی است.
او توانسته در این سن کم، با رقص انگشتانش بر روی کلاویه های پیانو و با اجرای ریتمهای آرام و سیال موسیقی جَز، سالنهای کنسرت را در آمریکای لاتین به تسخیر خود درآورد. او که موسیقی را به وسیله پیانو اسباب بازی که مادرش به مناسبت تولد دو سالگیش به او هدیه داده بود شناخته، در 4 سالگی به سراغ درامز رفته است. تا 5 سالگی با درامز مشغول بوده و این ساز را فرا گرفته است. در پنج سالگی آموزش پیانو را شروع کرده و بعد از یک سال، تا جایی پیشرفت کرده که توانسته اولین قطعه موسیقایی خود را بسازد. یک آهنگ به سبک جَز برای سه نوازنده. اثری که خوزه در شش سالگی خلق کرده، شاید برای نوازنده ای که سه برابر سن او را دارد هم کار دشواری باشد.
حالا او در ۱۵ سالگی به طور منظم در بولیوی و سایر کشورهای آمریکای جنوبی کنسرت برگزار میکند. خوزه چند ساعت قبل از یکی از اجراهایش در جشنواره سالیانه جَز در شهر لاپاز میگوید: «من تا به حال در کشورهای برزیل و پرو اجرا کرده ام. تا به حال در شهرهای بزرگی مثل لاپاز، سانتاکروز و کوچابامبا کنسرت برگزار کرده ام. من معروف شده ام چون زیاد سفر میکنم و در جاهای مختلف کنسرت میدهم. اجرا در جشنواره جَز خیلی چیزها به من یاد میدهد. من عاشق این سبک هستم و موسیقیهای تولید شده در این سبک را دقیق دنبال میکنم.» Vero Perez، یکی از خوانندگان شناخته شده جَز که با همراهی پیانو خوزه آواز خوانده است، در خصوص سبک نوازندگی او میگوید: او جَز را برای نوازندگان این سبک معنا میکند. ویژگی موسیقی جَز، آزاد و رها بودن آن است.
خوزه به معنای واقعی بداهه نوازی میکند. خواننده هر نتی که اجرا میکند، خوزه با هوشیاری تمام به شکل غیر قابل انتظاری پاسخش را میدهد و این، خواننده را وادار میکند که همیشه حواسش نسبت به خلاقیتهایی که او در نوازندگیش اعمال میکند جمع باشد.
منبع: ایران سپید
pactos.net