یادداشت ایران سپید پیرامون صحبت های مدیر شبکه ی کودک تلویزیون: سنگ بزرگ، علامت نزدن است

محمد سرشار، مدیر شبکه ی کودک تلویزیون در نشست خبری خود با اصحاب رسانه، در بخشی از پاسخ به پرسش ایران سپید مبنی بر رویکرد های این شبکه پیرامون تولید برنامه با موضوع معلول و معلولیت، به مناسب سازی های فنی اشاره کرد: «در زمینه ی تولید و تأمین برنامه با موضوع معلول و معلولیت، باید به سه حوزه ی مهم توجه کرد: اول مناسبسازی فنی. در بحث مناسب سازی فنی نکاتی مثل امکان زیر نویس کردن برنامه ها و ضرورت راهنمای تصویری یا زبان اشاره برای ناشنوایان و همچنین افزودن سیستم توضیح تصاویر برای نابینایان به صورت باند صوتی را باید در نظر گرفت. طبعاً این امکانات در بستر دیجیتال و فضای براتکستینگ می تواند فراهم شود.»
این بخش از صحبت های مدیر شبکه ی کودک را می توان از چند منظر بررسی کرد. یکم: مثبت اندیشی یکی از مدیران تلویزیون در نگرش به تولید برنامه ها با موضوع معلول و معلولیت، مبتنی بر فنآوری های پیشرفته. قطعاً افزودن امکان توضیح صوتی تصاویر برای نابینایان در سیستم براتکستی، امکان پذیر است؛ اما نکته ی قابل تأمل و مهم، وجود یک اراده ی قاطع برای اجرای این امر از سوی مدیران ارشد تلویزیون و شخص رئیس سازمان صدا و سیماست. متأسفانه تجربه نشان داده که در کنفرانس های خبری یا مصاحبه های تلویزیونی، هنگام پرسش پیرامون اقشار مختلف جامعه مثل شهروندان معلول، مدیران بلند پایه ی سازمان عریض و طویل رسانه ی ملی با پاسخ های مالامال از واژه های دهان پر کن، سعی در متقاعد ساختن شخص پرسشگر و جامعه ی هدف او می کنند. بعد از پایان آن کنفرانس و مصاحبه، همه چیز به ورته ی فراموشی سپرده می شود. انگار که از اول هم نبود.
دوم: انجام محاسبات دقیق فنی و برنامه ریزی های صحیح در اجرای این امر. طبیعیست وجود امکان «توضیح صدادار» یا audio discription در پخش برنامه های مختلف تلویزیون –مخصوصاً فیلم های سینمایی و مستند-، میزان استقبال نابینایان از برنامه های تلویزیون را چند برابر می کند. مخصوصاً که از نظر حقوقی –حد اقل در برنامه های تولیدی و تأمینی- مشکل خاصی بر سر راه مدیران وجود ندارد. بنا بر این فی نفسه انجام این اقدام مثبت و پسندیده است. اما موضوع مشکلساز، عملکرد احساسی و بدور از محاسبات فنی و برنامه ریزی های صحیح است. خوشبختانه در اکثر شهر ها و روستا ها، مردم به گیرنده های دیجیتال مجهز شده اند. بنا بر این باید محاسبات فنی چنان دقیق باشد که اکثر نابینایان بتوانند از این امکان در سراسر کشور استفاده کنند. ذکر این نکته هم لازم است که طی سال های اخیر، به صورت شفاهی و در ملاقات های مختلف با مدیران سازمان سینمایی کشور، لزوم استفاده از سیستم «توضیح صدادار» تصاویر در سالن های سینما، از سوی تشکل های نابینایان و فعالان حوزه ی فرهنگ و هنر مطرح شده، اما هنوز اراده ای برای اجرای آن مشاهده نمی شود. چه بهتر که رسانه ی ملی بدور از احساسات و هیاهو و با بهره گیری از کارشناسان و متخصصان فنی، پیشگام در اجرای این امر شود.
در این صورت است که سنگ بزرگ برداشته نمی شود و طی یک برنامه ریزی مدون و چشم انداز مشخص، طرحی اساسی با طی مراحل پیشبینی شده، قابل اجرا خواهد بود.
منبع: ایران سپید