بی تردید شطرنجبازان نابینا و کمبینا کاری کردند کارستان! کسب 4 مدال طلا، 6 نقره، 4 برنز و مجموع 14 مدال رنگارنگ، نتیجه ای بود که کمتر کسی انتظار آن را داشت.
به گفته علی اکبر هدهدی، رئیس انجمن شطرنج نابینایان، پیش از برگزاری مسابقات پارا آسیایی، شطرنج را در رده ورزشکاران برنزی قرار داده بودند و انتظار نمیرفت 4 نشان خوشرنگ طلا، دستآورد شطرنج نابینایان در اندونزی باشد. مسابقات شطرنج نابینایان در سومین دوره بازیهای پارا آسیایی که برای اولین بار در این رویداد بزرگ حضور مییافت، در دو بخش استاندارد و سریع، در دو گروه آقایان و بانوان و در دو کلاس (b1 نابینایان مطلق) و (b2-b3 کمبینایان) برگزار شد. در این مسابقات که هر بخش آن در هفت دور به روش سوئیسی برگزار میشد، به طور کلی کشورها شانس کسب 32 مدال را داشتند که تیم 12 نفره مردان و زنان ایران، 14 تای آن را صید کردند. در این بین، بانوان شطرنجباز با هدایت استاد بنام شطرنج ایران، شادی پریدر، خوش درخشیدند و 11 مدال از 14 نشان کسب شده را از آن خود کردند. در ادامه، به مدالهای تیمی و انفرادی شطرنجبازان نابینا و کمبینا نگاهی می اندازیم: مسابقات استاندارد: نقره تیمی در b1 بانوان، طلای تیمی در b2-b3 بانوان، برنز تیمی در b1 آقایان، نقره تیمی در b2-b3 آقایان، برنز لیلا زارعزاده در b1 بانوان، طلای عاطفه نقوی در b2-b3 بانوان، نقره فریبا زنده بودی در b2-b3 بانوان، برنز فاطمه برقول در b2-b3 بانوان و طلای امید کریمی در b2-b3 آقایان. به عبارت دیگر، در رقابتهای بخش استاندارد که به گفته علی اکبر هدهدی تمام تمرکز شطرنجبازان ایران بر روی آن قرار گرفته بود، توانستیم در مجموع سه مدال طلا، سه نقره و سه برنز به دست آوریم. اما در مسابقات بخش سریع که برخی کشورها مانند هندوستان حتی نفرات جداگانه ای را نسبت به بازیهای استاندارد در آن شرکت داده بودند، پنج مدال نصیب شگفتی سازان جاکارتا شد. نقره تیمی و نقره ملیحه صفایی در b1 بانوان، طلای تیمی، نقره فاطمه برقول و برنز فریبا زنده بودی در b2-b3 بانوان، از جمله مدالهایی بود که در روز آخر مسابقات شطرنج به دست آمد. آنچه بیش از همه نابینایان شطرنجباز بر آن تأکید داشتند، این بود که در مسابقات پارا آسیایی از صفحات و مهره های غیر استاندارد استفاده شده بود. به گفته ملیحه صفایی، اگر اجازه استفاده از صفحات خودمان را میدادند، قطعاً نتایج بهتری به دست میآوردیم. فاطمه برقول نیز معتقد است: برای آینده از همین الان باید برنامه ریزی کرد و از مسئولین خواهش میکنم بیشتر به رشته شطرنج بها دهند؛ چرا که این رشته در سالهای اخیر مظلوم واقع شده و شطرنجبازان نابینا به حق و حقوق خود نرسیده اند. فکر میکنم کسب این 14 مدال، تلنگری باشد تا توجه بیشتری به رشته شطرنج شود. شادی پریدر نیز آرزو دارد در سالهای آینده، تیم ایران بتواند در مسابقات بخش فیزیکال شطرنج (معلولین جسمی-حرکتی) شرکت کند که حضور در این بخش نیز میتواند مدالهای بیشتری را نصیب کاروان ایران کند. بهروز مرادی، سرمربی تیم ملی شطرنج آقایان نیز گفت: از معدود دفعاتی است که تمام اعضای تیم با دست پر به میهن باز گشتند. آنچه تجربه کار چند ساله با شطرنجبازان عادی و نابینا به من یاد داده، آن است که شور و نشاط حاکم بر شطرنجبازان نابینا بینظیر است و این مهم انگیزه ای برای هر مربی محسوب میشود. اما در حاشیه این مسابقات، یک اتفاق جالب برای علیرضا قورچیبیگی از شطرنجبازان کمبینا افتاد. وی که خبر تولد پسرش در حین برگزاری رقابتها بیش از هر چیز دیگری او را خوشحال کرده بود گفت: در این دوره مدال گرفتم، اما زمانی که خبر تولد امیرعلی به من رسید، دنیایی از خوشحالی بر من مستولی شد. این دو اتفاق مبارک در زندگیم را به نوعی هدیه خداوند در ماه مهربانی میدانم.
منبع: ایران سپید
pactos.net