نویسنده: حسین آگاهی
منبع: سی و پنجمین شماره ی ماهنامه ی نسل مانا
در ادامه سفرمان به دنیای کتاب، این بار به سراغ اثری از نودار دومبادزه، نویسنده اهل گرجستان می رویم. «من خورشید را می بینم»، دومین داستان بلند دومبادزه، داستانی است درباره جوانی و عشق و دوستی. این داستان در مدت کوتاهی در چند بنگاه مطبوعاتی مسکو و تفلیس با تیراژ بالا به چاپ رسید. در مقدمه کتاب آمده است که فیلمی نیز از روی این اثر ساخته شده که در شوروی توانسته بینندگان زیادی را به خود جلب کند. مترجم این داستان، ف. حبیبی معرفی شده که متأسفانه از نام دقیق و سایر مشخصاتش نه در خود کتاب و نه منابع اینترنتی هیچ اطلاعاتی در دست نیست. ترجمه این کتاب در ایران توسط انتشارات روزبه و در سال 1356 به چاپ رسیده است.
متن کتاب بسیار روان و شاعرانه است و مترجم به اندازه ای از خود ذوق و سلیقه به خرج داده که حتی اشعاری که به مناسبت های مختلف از زبان اشخاص داستان گفته می شود را نیز به صورت موزون و دارای قافیه فارسی برگردانده است. زمان و حال و هوای حاکم بر این کتاب که می توان آن را از جمله آثار کودک و نوجوان در حوزه ادبیات پایداری و جنگ به شمار آورد از آغاز تا پایان جنگ جهانی دوم را در برمی گیرد.
تمام ماجراها در روستای کوچک و خوش آب و هوایی از گرجستان روایت می شود. دو شخصیتی که به نسبت دیگران حضور فعال تری در وقایع دارند پسری به نام سوسویا و دختری به اسم خاتیا هستند. خاتیا نابیناست و با آن که خودش هم می تواند به مدرسه برود هر روز به همراه سوسویا دست در دست یکدیگر راهی کلاس درس می شوند.
برخلاف تمام دانش آموزان، خاتیا هیچ نمی نویسد و تمام مطالب را به حافظه می سپارد. به جز این که همه کسانی که خاتیا را می شناسند آرزو دارند او روزی بینا شود هیچ رفتار حاکی از ترحمی نسبت به این دختر از آنان سر نمی زند.
خاتیا در آن جامعه کوچک پا به پای دیگران کار می کند و کسی مانعش نمی شود. به جز سوسویا که صمیمی ترین دوست خاتیاست او دوستان دیگری هم دارد و توانسته در آن روستا جایگاهی برای خود پیدا کند؛ البته نه مقامی افسانه ای و عجیب و غریب که به عنوان مثال همه در کارهایشان به او رجوع کنند و از او التماس دعا داشته باشند و خلاصه تا مُهر تأیید خاتیا بر انجام امری خورده نشود آن کار هرگز انجام نگیرد؛ بلکه خاتیا صرفاً دختر نوجوانی است مثل بقیه هم سن و سال هایش.
اگر تمام مطالبی که در بالا ذکر شد هنوز باعث نشده اند که این کتاب را در اولین فرصت مطالعه کنید، علاوه بر نثر روان و شاعرانه اثر که خود می تواند بالاترین مشوقتان برای مطالعه این کتاب باشد، نکات دیگری که قادر خواهند بود شما را به خواندن این کتاب زیبا ترغیب نمایند به قرار زیر است:
یکی اینکه از همان اول ماجرا، احتمال بینا شدن خاتیا توسط پزشکی در شهر به صورت جدی مطرح می شود و فقط باید کتاب را بخوانید که بتوانید به محقق شدن یا نشدن این اتفاق پی ببرید.
دیگری هم روایت زندگی و شور حیات که در هر شرایطی در رگ های انسان جاری است و نیز جنگ و ماجراهای عاشقانه ایست که بین مردم روستا در خلال مبارزات شوروی و آلمان روی می دهد.