با اینکه تنها 6 سال از ملی پوش شدنش میگذرد، عناوین افتخار را یکی پس از دیگری در آسیا و جهان درو کرده و خودش معتقد است دوران اوج او به عنوان وسطگیر تیم ملی گلبال اقایان تازه در حال شکلگیری است. با محمد منصوری عضو تیم ملی گلبال به گفتگو نشستم، کسی که در سال 1386 در سن 14 سالگی به رشته گلبال، محبوبترین رشته ورزشی نابینایان روی آورد. اولین تمریناتش را زیر نظر ابراهیم کربلایی و در سالن یاس سپید تهران آغاز کرد. قهرمانی در مسابقات پاراآسیایی جوانان در سال 2013، پنجمی جهان در اسپو فنلاند در سال 2014، قهرمانی بازیهای پاراآسیایی 2014 اینچئون کره جنوبی، هفتمی جهان در مسابقات جهانی نابینایان سئول در سال 2015، نایب قهرمانی بازیهای آسیا پاسیفیک 2015 هانگژو چین، نایب قهرمانی مسابقات آسیا پاسفیک 2017 بانکوک تایلند، ششمی مسابقات جهانی مالمو سوئد در سال 2018 و قهرمانی بازیهای پارااسیایی 2018 جاکارتا اندونزی، تنها گوشه ای از کلکسیون افتخارات وی است. محمد در خصوص تمرینات ورزشی اش همزمان با ایام نوروز میگوید: در سالهای اخیر، چهار سال از تعطیلات عید را در اردوی تیم ملی بودم. ابتدا این مسئله برایم سخت بود و دوست داشتم مثل همیشه در کنار خانواده باشم. اما کم کم پذیرفتم که این جزئی از زندگی حرفه ای من است و سعی میکردیم با شوخی در کنار سایر بچه ها این فضا را تلطیف کنیم. بهترین خاطره من در ایام عید، به روزی بر میگردد که به بهانه آوردن پاسپورت، اردو را پیچاندم و با دوستانم به دربند رفتیم و جوجه زدیم. در حال حاضر نگاه اطرافیان در فامیل به من مانند یک قهرمان ملی است و با احترام برخورد میکنند، اما خانواده خودم تأکید دارند که به جای ورزش حرفه ای، به درسم برسم. حتی با وجود عضویت در تیم ملی، خانواده میگویند تو که نیاز مالی نداری، چرا به سمت ورزش میروی. واقعیت آن است که ورزش برای من، صرفاً یک تفریح است و برای کسب افتخارات ملی و شهرت بیشتر آن را ادامه میدهم. از حق نگذریم که ورزش علاوه بر اینها، از نظر اقتصادی هم بسیار به من کمک کرده است. برای مثال، پاداش مسابقات پاراآسیایی 2014 اینچئون که 70 سکه طلا بود و در آن زمان در حدود 70 میلیون تومان میشد، کمک خیلی خوبی برای من بود. از آن زمان به بعد، هزینه تمام تمریناتم بر عهده خودم است. البته هزینه تمریناتم بسیار بالاست. مثلاً سالانه 15 میلیون تومان خرج مکملهای من است. اجاره سالن تمرین خصوصی، داشتن دکتر روانشناس، پزشک تغذیه و بدنساز اختصاصی، از جمله دیگر هزینه های شخصی من در سال است. حرفه ای زندگی میکنم و از جمله معدود ورزشکارانی در حوزه ورزش نابینایان هستم که به این مسائل اهمیت میدهم. منصوری در ادامه از خاطرات خود در تورنمنت های بین المللی میگوید: بهترین خاطره من از مسابقات برونمرزی، به مسابقات پاراآسیایی 2014 اینچئون بر میگردد. جایی که آقای بیدگلی، سرمربی وقت تیم ملی در اولین بازی رو به من کرد و گفت: محمد بلند شو گرم کن و به زمین برو. باور نمیکردم در سن 20 سالگی، فیکس تیم ملی بزرگسالان شوم. بدترین خاطره من هم به مسابقات کسب سهمیه برای پارالمپیک 2016 ریو بر میگردد جایی که در بازی با چین نتیجه را واگذار کردیم و پارالمپیک را از دست دادیم. محمد منصوری که در مسابقات داخلی نیز افتخارات فراوانی از جمله چهار قهرمانی و سه نایب قهرمانی در سوپر لیگ گلبال را دارد، این روزها خود را برای مسابقات کسب سهمیه پارالمپیک 2020 توکیو آماده میکند. در روزهایی که همه ورزشکاران به فکر دید و بازدیدهای نوروزی هستند، او به فکر اسکان در همدان و شروع تمرینات پر فشار ورزشی است، تا با دوری از شهر و خانواده، بتواند با آسودگی خود را برای مسابقات پیشرو آماده کند. به راستی که زندگی حرفه ای، کلید موفقیت و پیشرفت او در عرصه ورزش قهرمانی است.
منبع: ایران سپید