نویسنده: Lyn Petro
منبع نسخه ی انگلیسی: Future Reflection
مترجم: محسن غلامی
منبع نسخه ی ترجمه شده: محله ی نابینایان
یادداشت سردبیر
هیچ کس مخالف این نیست که مهارت خواندن و نوشتن، سنگ بنای موفقیت در جامعه امروز را شکل می دهد. سواد خواندن و نوشتن برای دانش‌آموزان بینا، به معنای توانایی خواندن و نوشتن حروف چاپیست. معنای سواد خواندن و نوشتن برای دانش‌آموزان نابینا، مهارت در خواندن و نوشتن به خط بریل می باشد. همانطور که لین پترو “Lyn Petro” در این مقاله شرح می دهد، متأسفانه برخی از مناطق آموزش و پرورش در ارائه ابزار های لازم به دانش‌آموزان نابینایشان جهت یادگیری خط بریل، از خود مقاومت نشان می دهند. این مقاله از سخنرانی ای برگرفته شده است که لین پترو در سال 2017، در اجلاس فدراسیون ملی نابینایان واقع در شهر کانزاس “Kansas” ارائه داده است.”
مبارزه ما در جهت سواد خواندن و نوشتن
به خاطر این که ازم درخواست کردین تا ماجرا های خانواده مون رو با شما به اشتراک بذارم، ازتون سپاسگزارم. دخترمون بروک “Brooke”، کودکی زیبا و باهوشه که یازده سال سن داره و همچنین بر حسب اتفاق نابیناست. اگرچه اون از بینایی محدودش استفاده می کنه، ولی یه فرد بریل‌خوان به حساب میاد. من و همسرم از این که به عنوان پدر و مادرش انتخاب شدیم، احساس خوشبختی می کنیم.
با این که خوشبختانه خانواده ما تونسته تا حقوق تحصیلی بروک رو تأمین کنه و برای به دست آوردنشون مبارزه کنه، خانواده های دیگه به اندازه ما خوش‌شانس نبودن. به همین خاطره که ما تا تونستیم، مبارزه مون جهت دستیابی به سواد بریل رو در سطح عموم مطرح کردیم. این مسأله فقط مختص بروک نیست. واقعاً بحران خط بریل در ایالت کانزاس وجود داره.
شش دانشآموز رو در سه منطقه مختلف آموزشی در سطح کانزاس می شناسیم که در طول دو سال گذشته، دریافت خدمات بریل براشون متوقف شده. چهار نفر از این شش کودک در همین منطقه آموزشی در حال دریافت خدمات آموزشی هستن که ما به دولت مالیات میدیم. از دو دانشآموز دیگه در محدوده مرزی ایالت میزوری “Missouri” که چنین اتفاقی براشون رقم خورده نیز اطلاع داریم. برای بعضی از این دانش‌آموزان، تا زمانی که والدینشون به پیگیری قانونی تهدید نکردن، موقتاً این شرایط برقرار بود. در خصوص باقیشون اونا به صورت دائم از خط بریل محروم شدن.
کمتر از ده درصد از افراد دارای آسیب بینایی قادر به خواندن بریل هستن. گاهی علتش اینه که اشخاص در سنین بالاتر بیناییشون رو از دست می دن. اما با احتمال قوی تر، دلیل این مسأله اینه که فرصت یادگیری بریل به اندازه کافی توسط معلمی آموزش دیده ویژه نابینایان، در اختیارشون قرار نگرفته. یا این که آموزش و پرورش منطقه از پرداخت هزینه تهیه محتوای بریل خودداری کرده. اگرچه بعضی مربیان اعلام می کنن کتاب های گویا یا کمک معلم ها، میتونن تفاوت ناشی از نداشتن محتوای بریل رو جبران کنن, این قضیه صحیح نیست. [کمک معلم، شخصیست که در امور مدرسه به کودک نابینا یاری می رسونه. ] تو نمیتونی به طور صحیح نحوه نگارش کلمات یا استفاده از علائم نگارشی رو از طریق کتاب های گویا یاد بگیری. کتاب های صوتی برای مطالعات تفریحی فوقالعاده هستن، نه به عنوان وسیله ای با کارایی آموزشی. اگه یاد نگیری چطوری از فناوری استفاده کنی، نمی تونی تکلیف های مَدرِسَت رو انجام بدی. اگه منشیت پاسخ های تکالیفت رو بعد از این که براش به صورت شفاهی گفتی، برات به صورت کتبی وارد کنه، به یکی دیگه وابسته شدی. خلاصه بگم، دیگه با سواد نیستی. دیگه توی مدرسه و زندگیت مستقل نخواهی شد.
وقتی رفتیم تا بروک رو توی مهد کودک ثبت نام کنیم، از طرف اداره آموزش و پرورش محل بلو ولی “Blue Valley School District”، به ما گفته شد اون به آموزش بریل احتیاج نداره. بروک دچار بیماری چشمی تباهی لکه زرده. با توجه به شناخت قبلی میدونستیم که این بیماری بهش اجازه نمیده تا برای مدت طولانی قادر به خوندن متون چاپی باشه. اداره بلو ولی از کمک مالی برای هرگونه برنامه آموزشی اختصاصی امتناع کرد. به همین خاطر برای این که بروک بتونه از سن سه سالگی بریل رو یاد بگیره، شخصاً هزینه شرکتش در مرکز خدمات ویژه کودکان نابینا “Children’s Center for the Visually Impaired” رو پرداخت کردیم. سابقه من به عنوان کارشناس کار درمانی، باعث شد تا به این موضوع پی ببرم برای این که به رشد مهارت های اعصاب حسی و لمسی اش کمک کنیم، بهترین زمان از همین سنین پایینه. مغز مثل پلاستیکه. وقتی تو سنین کودکی هستی، خیلی راحت تر می تونی قابلیت های عصبی ات رو شکل بدی یا در اون ها تغییر ایجاد کنی. این موضوع شامل یادگیری یه زبان دیگه یا مجموعه ای از قواعد نوشتاری لمسی مثل خط بریل هم میشه.
قبل از این که تصمیم بگیریم بروک رو برای دوران دبستان به کجا بفرستیم، چندین بار با آموزش و پرورش منطقه جلسه گذاشتیم. توی اون جلسات در بلو ولی، برای تعامل بروک با معلم ویژه افراد دارای آسیب بیناییش(TVI)، حد اقل زمان ممکن تعیین شد. اما به ما اطمینان دادن اون از طرف یک کمک معلم حمایت خواهد شد. کمک معلمی که از قرار معلوم بریل بلد نبود. همانطور که در ادامه از وبسایت مدرسه ویژه نابینایان و کمبینایان تگزاس (TSBVI) نقل قول خواهم کرد، “اگر کمک معلم ها بدون آمادگی های لازم، صرفا برای یک دانشآموز اختصاص پیدا کنند، آنها ممکن است به عنوان دیواری میان ارتباط آن دانشآموز با همسالانش یا مانعی بر سر راه دریافت مناسب آموزش های معلمین عمل کنند یا این که باعث کاهش مهارت‌آموزی مستقل شوند. اتکای بیش از اندازه به کمک معلم در طول زمان، میتواند منجر به بی کنشی و وابستگی به راهنمایی های دیگران در دانش‌آموزان شود.” وابستگی به افراد، اصلاً چیزی نبود که ما برای بروک می خواستیم.
از اونجایی که آموزش عمومی متناسب و رایگان برای بروک در نظر گرفته نشد، تصمیم گرفتیم با آموزش و پرورش منطقه به توافقی دو طرفه برسیم. اونا موافقت کردن تا هزینه های محتوای بریلش رو در مدرسه ای خصوصی پرداخت کنن و همچنین آموزش بریل، آموزش فناوری های کمکی و کار درمانی رو به مدت 4 ساعت در هفته در یه مدرسه دولتی بهش اختصاص دادن. در مقابل چون اونا با خروجش از محوطه مدرسه دولتی موافقت نکردن، هزینه های آموزش تحرک و جهتیابی هفتگیش رو خودمون به عهده گرفتیم. همچنین تدریس توسط معلم ویژه نابینایان رو به مدت سه تا پنج ساعت در هفته براش تو همون مدرسه خصوصی تدارک دیدیم. باور کنید این موارد بدون هیچ اغراقی، هزینه سنگینی به بار آورد. اما از همون اولش به خودمون گفتیم، بروک لیاقت این فرصت رو داره که توی زندگی اش مستقل باشه. نداشتن سواد خواندن و نوشتن باعث عدم استقلال نمیشه.
این توافق تا 7 ژانویه 2016 برقرار بود. در این تاریخ بود که از طرف مسؤولین بلو ولی به ما گفته شد، اونا دیگه سال بعد محتوای بریل رو برای بروک فراهم نخواهن کرد. مدیر آموزش استثنایی بهمون گفت: “مطمینم این احساس رو دارین که زمین زیر پاتون خالی شده.” واقعا این جمله بخش کوچکی از شرایطمون رو بیان نمی کرد. شما هم اینطور فکر نمی کنین؟ یه مشاور حقوقی توی واحد آموزش کانزاس به اونا مشاوره داد که اونا میتونن برنامه آموزش فردی (IEP) بروک رو بدون رضایت ما تغییر بدن. برنامه آموزش فردی بروک با اعلام قبلی مکتوب دچار تغییر شد. توی کانزاس تغییر 25 درصدی در مفاد برنامه آموزش فردی به رضایت والدین نیاز داره. بلو ولی اعلام کرد چون اونا محتوای بریل ویژه برنامه درسی بلو ولی رو تأمین کردن، در خدمات بروک تغییری نداده اند. اونا اسم این کارشون رو تغییر مکان گذاشتن.
تنها تغییر مکانی که اتفاق افتاد زمانی بود که بروک رو از یه مدرسه ابتدایی به مدرسه ای دیگه برای دریافت خدمات منتقل کردن. طبق مقررات فدرال، مدرسه جدید تخلفات بسیاری در ارتباط با قانون حمایت از حقوق معلولین آمریکا (ADA) مرتکب شد. همچنین پیش از ورود به این ساختمان جدید، هیچگونه آموزش های تحرک و جهتیابی (O&M) برای بروک در نظر گرفته نشد. برای دستیابی به این حق مجبور شدیم تا از فرستادنش به مدرسه جدید بدون آموزش های ایمنی ویژه راه های خروج اضطراری خود داری کنیم. برای انجام اینکار به ناچار از آموزش و پرورش منطقه شکایت کردیم.
همچنین به خاطر این که آموزش و پرورش منطقه، برنامه آموزش فردی فرزندمون رو بدون رضایتمون تغییر داد، مجبور شدیم دوباره برای پیگیری قانونی اقدام کنیم. اگرچه آموزش و پرورش منطقه بلو ولی ادعا میکنه که چون کودکمون به مدرسه خصوصی میره، ملزم نیستن محتوای بریل رو براش فراهم کنن و به همین خاطر هم ما دلیلی برای شکایت نداریم. اما این موضوع حتی بخشی از شکایت ما هم محسوب نمیشه. ما دادخواست ندادیم تا برای بروک محتوای بریل تهیه کنن. این بحثش کاملا جداست. مسأله ای که نباید ادامه داشته باشه اینه که مناطق آموزش و پرورش اجازه داشته باشن تا قوانین کانزاس رو دور بزنن. درست همین هفته پیش متوجه شدیم بلو ولی نرم افزار های صفحه خوان، درشت کننده صفحه و مترجم بریل رو از روی کامپیوتری که دخترمون توی مدرسه اش ازش استفاده می کنه، حذف کرده. علیرغم این واقعیت که مطابق برنامه آموزشیش، اونا به حکم قانون موظفند تا این امکانات رو در اختیارش بذارن. تا زمانی که این برنامه ها مجدداً روی کامپیوتر نصب نشد، بروک نتونست تکلیفش رو تکمیل کنه. خانواده ها نباید دائماً مثل سگ نگهبان مراقب مسؤولین مدرسه ای باشن که ما برای حمایت از اونا مالیات پرداخت می کنیم.
بلو ولی به ما گفت اونا 72،000 دلار صرف تولید محتوای بریل بروک در کلاس سوم کرده اند. سال گذشته تونستیم مطالب درسی بریل رو براش به قیمت حدوداً 24،000 دلار تهیه کنیم. این مبلغ شامل هزینه یه کامپیوتر، چاپگر بریل، نرم افزار بروز شده Duxbury [نرم افزار تبدیل متون عادی به خط بریل] و کاغذ و لوازم اداری مورد نیاز برای تولید محتوا های
درسی می شد. چند تا کتاب درسی رو از مرکز منابع آموزشی کانزاس یا سایر کتابخونه های ویژه نابینایان، به امانت گرفتیم. باقی مطالب مورد نیاز بروک رو خودم تایپ کردم. کتاب کاری رو برای درس ریاضیش جهت استفاده به کمک دستگاه درشت‌نمای بِهدید مناسبسازی کردم. معلم ویژه نابینایانی که خصوصی بهش درس میده، نقوش برجسته رو براش فراهم می کنه. سال گذشته تقریباً 4،000 دلار به پروژه ای مخصوص تهیه متون بریل ویژه زندانیان دادیم، تا مطالب درسی ریاضیش رو براش تولید کنن. علتش این بود که خودمون نمیتونستیم انجامش بدیم. نقشه هاش رو هم چون ساختشون توسط خودمون میتونس دشوار باشه، اغلب از بیرون تهیه کردیم.
درسته اینا محتوا های زیادی هستن که با 24،000 دلار بشه پوششش داد. ولی من می دونم که قابل انجامه. آموزش و پرورش منطقه بلو ولی به جای این که از پول مالیات دهندگان برای تهیه مفاد درسی بریل برای کودکان استفاده کنه، آمار میگه به احتمال بسیار بالاتری اونا مجبور شدن دنبال استخدام مشاور حقوقی بگردن. آموزش و پرورش منطقه بلو ولی ادعا می کنه، 130،000 دلار از پول مالیات دهندگان رو خرج کرده تا از پرداخت هزینه کتاب های دخترمون شونه خالی کنه. این 130،000 دلار تنها مبلغیه که اونا میگن صرف هزینه های حقوقی کردن. باقی ادعا می کنن این عدد به مبلغی که واقعاً هزینه شده، حتی نزدیک هم نیست.
آیا تهیه مواردی که بروک برای کلاس هاش احتیاج داره به ما فشار وارد نمی کنه؟ بله. چون باید مواد درسی رو برای بروک تایپ کنم، قادر نیستم تا بیرون از خونه کار کنم. این موضوع از نظر مالی قدرت مالیمون رو کاهش میده. آیا این شرایط به دلیل دور زدن قوانین از طرف آموزش و پرورش منطقه به وجود نیومده؟ چرا. آیا این همه کار ارزشش رو داره؟ البته که داره. بروک دانش‌آموزیه که تو همه زمینه ها مستعده و آرزو داره تا توی ناسا کار کنه. همچنین برای سومین باره که از عنوان قهرمانی در رقابت های ملی بریل دفاع می کنه. از سال سوم، بروک یه بار بالاترین امتیاز رو در رو‌خوانی متن به دست آورده و دو بار هم برنده بالاترین امتیاز در بخش هجی کردن لغات در آزمون ویژه چالش ملی بریل شده. ممکنه مردم بگن این افتخارات به دلیل اینه که بروک با استعداده. اما تنها آموزش های سخت توسط معلم ویژه نابینایان، علتیه که باعث میشه این امر محقق بشه.
بعضی مناطق آموزش و پرورش، آسیب‌پذیر ترین دانش‌آموزان رو مورد هدف مانع تراشی های خود قرار میدن. اگه کتب درسی در اختیار کودکی که کتاب ها رو به صورت چاپی می خونه قرار نگیره، فریاد اعتراض عموم مردم بلند میشه. معلم هایی که مدرک نداشته باشند، اجازه ندارن به دانش‌آموزان بینا درس بدن. قوانین از این کودکان دفاع می کنه. اما بچه های نابینا می تونن بدون کتاب و محتوا های درسی تحصیل کنن و همچنین معلم هایی داشته باشند که مدرک لازم رو ندارند. چون دخترم هر روز داره باهاش دست و پنجه نرم می کنه، میدونم این موضوع حقیقت داره. این بچه ها به اندازه کافی درگیر نابیناییشون هستن. چرا باید علاوه بر معلولیت، وقتی بحث آموزش و تحصیلشون مطرح میشه، از این حقوق هم محرومشون کنیم؟ وقتی قوانین کانزاس راجع به آموزش بریل رو بررسی می کردم، در مجموع هفت جمله درباره این موضوع وجود داشت. وبسایت مدرسه نابینایان و کمبینایان تگزاس (TSBVI) مطلبی 32 صفحه ای در این خصوص داره. باید یه تحولی در ایالتمون شکل بگیره. آموزش بریل حیاتیه.
نرخ بیکاری برای افراد دارای آسیب بینایی 74 درصده. وقتی ادارات آموزش و پرورش و آموزشگاه ها در کانزاس، بچه ها رو به صورت تصادفی و بدون حمایت، محتوا های درسی و آموزش های مناسب وارد نظام آموزشیشون می کنن، به صورت مستقیم در این نرخ بالای بیکاری مشارکت دارن. اجازه بدین تا از سایت
فدراسیون ملی نابینایان آمریکا
راجع به نابینایان و کمبینایان ایالات متحده آمار شکه کننده ای رو با هاتون به اشتراک بذارم.
23.7 درصد تحصیلاتی پایین تر از دوران دبیرستان دارند.
31 درصد دارای مدرک دیپلم یا (GED [نوعی مدرک مشابه دیپلم]) هستن.
30 درصد تحصیلات محدود دانشگاهی یا مدرک کاردانی دارند.
تنها 13 درصد مدرک لیسانس یا بالاتر از این دارن.
با این چنین آماری میتونی سرنوشت بسیاری از کودکان نابینا رو در نیازمند شدن به کمک های دولتی تضمین کنی. چرا بریل رو رواج ندیم و اطمینان حاصل نکنیم از این که این کودکان بتونن شهروندان مفیدی باشن و بتونن شاغل بشن؟ ادارات آموزش و پرورش کانزاس در تلاش برای توجیه شکستشون در خصوص این بچه ها، خودشون رو پشت راه های فرار از قانون و ترفند های نازل حقوقی پنهان می کنن. به عنوان یه خانواده ما ثابت کردیم این کار شدنیه. انجام این کار ممکنه اما با کمک یه معلم سختگیر ویژه کودکان دارای آسیب بینایی و مدرسه ای که به ما اجازه داد تا برای بروک تمامی چیز هایی رو که یه کودک نابینا باید دریافت کنه، فراهم کنیم. فقط یه بار دیگه میخوام تأکید کنم آموزش و پرورش منطقه بلو ولی تصمیم گرفت تا به جای صرف 24،000 دلاری که برای تهیه متون بریل برای بروک کافی بود، 130،000 دلار از پول مالیات دهندگان رو هزینه کنه. این وضعیت حد اقل تعریفی از بی کفایتیه و بدون شک قصورشون رو می رسونه و دلیلی بر اینه که حقیقتاً توی کانزاس بحران بریل بیداد می کنه. ما نه فقط به خاطر بروک، بلکه به خاطر تمامی دانش‌آموزان دارای آسیب بینایی در کانزاس، به مبارزه مون ادامه خواهیم داد. اگه بگم ما نقطه به نقطه داریم دنیا رو متحول می کنیم، بلوف نزدم.