حالا که نوشدارو رسیده وقت آن نیست که رنج نامه کرونایی معلولان به پایان برسد؟! چرا معلولان با این حجم از مشکلات جسمی هنوز در اولویت واکسیناسیون قرار نگرفتند؟ مسئولان سازمان بهزیستی می گویند وزارت بهداشت کم لطفی کرده و زمان بندی مشخصی را برای واکسیناسیون معلولان مقیم منازل اعلام نکرده اما امید ما به مرحله دوم فاز دوم واکسیناسیون است.
در این یک سال و چند ماهی که از ورود کرونا به ایران گذشت، هزاران معلول در سکوت رنج کشیدند و کسی صدایشان را نشنید. بیم ابتلا به کرونا و از دست دادن جان برای معلولان جسمی-حرکتی، معلولان ذهنی، معلولان ضایعه نخاعی و قطع نخاعی با انواع بیماری های زمینه ای بیشتر از دیگران بود، چون می دانستند جسم ناکوک آن ها تاب تحمل این ویروس مرموز را ندارد. آیا حالا وقت آن نرسیده معلولانی که خارج از مراکز توان بخشی و در کنار خانواده هایشان زندگی می کنند واکسینه شوند؟امروز که نوشدارو رسیده وقت آن نیست که رنج نامه یک سال و اندی معلولان تمام شود؟ چرا معلولان با این حجم از مشکلات جسمی هنوز در اولویت واکسیناسیون قرار نگرفتند؟
واکسیناسیون معلولان مراکز توان بخشی از دو ماه قبل آغازشده و هنوز ادامه دارد، اما تکلیف معلولی که سرپرست خانوار است و صبح که می شود باید با دستانش چرخ های ویلچر را در خیابان به حرکت بیندازد و چاره ای ندارد جز آنکه بی خیال هشدار آلودگی سطوح شود، چه می شود؟ یک معلول عقب مانده ذهنی که خانواده اش از او نگهداری می کنند چه می داند فاصله گزاری اجتماعی یعنی چه! نمی توان قفل و زنجیر به پایش بست و او را در چهاردیواری خانه حبس کرد مبادا بیرون برود و کرونا بگیرد!
همین دغدغه ها بود که معلولان و خانواده های آن ها را بر آن داشت تا کمپینی با بیش از یک هزار امضا با تیتر«معلولین در اولویت تزریق واکسن کرونا قرار گیرند»در سامانه فارس من ثبت کنند و از مسئولان بخواهند هرچه زودتر معلولان را در اولویت تزریق واکسن قرار دهند تا مبادا آن ها هم مصداق دیگری از ضرب المثل نوشدارو بعد از مرگ سهراب شوند.
برای پیگیری این ماجرا سراغ چند معلول و خانواده هایشان رفتیم و حرف هایشان را شنیدیم تا شاید صدایشان به گوش مسئولان وزارت بهداشت هم برسد. ماجرا را از مسئولان بهزیستی هم جویا شدیم.
«من مادر یک معلول قطع نخاعی گردنی هستم. می دانید که معلول قطع نخاعی گردنی چه تعریفی دارد؟ یعنی برای انجام ساده ترین کارها هم نیاز به کمک دارد و وابسته به دیگران است. برای جابه جا کردن باید در آغوش کشیده شود، پس حفظ فاصله اجتماعی برای این دسته از معلولان معنایی ندارد. بیشتر معلولان قطع نخاعی گردنی زخم بستر دارند. پسر ۳۰ ساله من هم سال هاست از زخم بستر رنج می برد، عکس های زخم بسترش را برایتان می فرستم ببینید اصلاً می توانید به این عکس ها نگاه کنید؟ عفونت مجاری ادراری هم که دیگر جزئی از زندگی این معلولان است. با این حجم از مشکلات معلولان قطع نخاعی گردنی هنوز در اولویت تزریق واکسن قرار نگرفته اند.» «طیبه رضایی» از مسئولان خواهش می کند برای واکسینه کردن معلولان امروز را به فردا نیندازند.
«الهی هیچ خانواده ای هیچ معلولی نداشته باشد! آقای وزیر! آقای مسئول!خوب نیست من معلول بخواهم آرزو کنم ای کاش در خانه هایتان معلول داشته باشید تا درد ما را حس کنید، لطفاً درک کنید.ۤ»
این جمله های دردناک یکی از معلولان آسیب نخاعی است که سرپرست خانوار است و سه فرزند دارد. دست فروش است و کرونا زندگی اش را مختل کرده است. نامش رضا است و ۴۸ سال سن دارد. می گوید: «یک پسر دانشجو دارم، یک دختر دانش آموز و یک پسر کوچک ۷ ساله. چند سال قبل در اثر تصادف معلول شدم. زندگی ام را با هر بدبختی بوده سرپا نگهداشتم. از سرکارم اخراج شدم. حالا چند سالی هست که با دست فروشی زندگی ام را می گذرانم اما این کرونا امانمان را بریده است. نمی خواهم از مشکلاتم برایتان بگویم اما شما بگویید من که باید چرخ ویلچرم را در خیابان هل بدهم و سروکارم با سطوح ٖآلوده است، می توانم هر دقیقه دستم را ضدعفونی کنم؟ پس نوبت واکسیناسیون ما کی می رسد؟»
«دخترم چند معلولیتی است، هم نابیناست، هم کم شنوا. معلول جسمی حرکتی هم هست و سیستم ایمنی اش فوق العاده ضعیف است. خواهش می کنم بچه های ما را واکسینه کنید.»
«من اهل تالش هستم. یک پسربچه معلول مادر زادی و همچنین دو برادر و یک عروس معلول دارم، خواهشا هرچه زودتر به داد ما برسید. قرار نیست معلولانی که خارج از مراکز زندگی می کنند در فاز دوم واکسیناسیون کرونا واکسینه شوند؟»
این ها فقط بخشی از درخواست های هزاران معلول و خانواده هایشان است که به کمپین فارس من پیوسته اند.
انجمن های معلولان هم برای در اولویت قرار گرفتن معلولان در واکسینه شدن در برابر کرونا دست به کار شده و گویا دست به دامان سازمان های بین المللی هم شدند.
مدیر انجمن دفاع از حقوق معلولان ایران می گوید: «در نامه ای از دبیر کل سازمان ملل، درخواست کردم که انتظار ما به عنوان سازمانی مدنی در کشورمان برای تمام معلولان دنیا این است که باید به دور از تشریفات و خارج از نوبت و به صورت رایگان واکسینه شوند.»
«علی همت محمود نژاد» ادامه می دهد: «معلولانی که در مراکز نگهداری می شوند از سوی سازمان بهزیستی در حال واکسینه شدن هستند، اما در خصوص معلولانی که در خانه و توسط خانواده ها نگهداری می شوند هنوز هیچ دستورالعمل خاصی ارائه نشده است.»
اما سراغ مسئولان سازمان بهزیستی کشور می رویم تا ببینیم آن ها برای تحقق مطالبه بر حق جامعه میلیونی معلولان ایران چه کرده اند؟ و با روند فعلی واکسیناسیون در کشور چه زمانی نوبت به واکسینه کردن معلولان خارج از مراکز نگهداری می رسد؟
مدیرکل امور مراقبتی و مراکز توان بخشی سازمان بهزیستی کشور می گوید: «بیش از یک میلیون وچهارصدو پنجاه هزار معلول تحت پوشش بهزیستی مقیم منزل هستند که از این تعداد بیش از ۷۵۰ هزار نفر دارای معلولیت شدید و خیلی شدید هستند با مشکلات خاص و متعدد جسمی و بیماری های زمینه ای که این موضوع، اهمیت واکسیناسیون را برای آن ها بیشتر می کند.
گروه های دیگر معلولان هم مشکلات خاص خودشان را دارند. برای مثال افراد دارای اختلالات روانی یا هوشی رشدی در مقایسه با دیگر معلولان جسمی حرکتی در رعایت شیوه نامه های بهداشتی ضعیف هستند. یا فرد نابینا برای شناسایی نشانه های محیطی در سطح جامعه باید سطوح را لمس کند. فرد ناشنوا اگر بخواهد از فردی سؤال کند هم او و هم مخاطبش باید به ناچار ماسک را بردارند. به دلیل این مشکلات بسیاری از افراد دارای معلولیت در یک سال گذشته خانه نشین شده اند.»
«مصطفی سراجۤ» ادامه می دهد: «بهزیستی درخواست در اولویت قرار دادن واکسیناسیون معلولان مقیم منازل را بارها برای وزارت بهداشت ارسال کرده . اما متأسفانه وزارت بهداشت هنوز زمان مشخصی را برای واکسیناسیون این گروه اعلام نکرده اند.
البته بر اساس برنامه ریزی های وزارت بهداشت با توجه به اینکه فاز سوم مربوط به مراکز تجمعی هست و فاز چهارم عمومی است و قرار است در مرحله دوم فاز دوم تزریق واکسن، افراد دارای بیماری زمینه ای بین ۱۶ تا ۶۰ سال واکسینه شوند، با این حساب معلولان هم در این گروه قرار می گیرند. اما شاید کم لطفی باشد که هنوز تاریخ مشخصی برای واکسینه شدن گروه پرخطر معلولان با این حجم از دغدغه ها و نگرانی ها از طرف وزارت بهداشت اعلام نشده است.»
مدیر مراکز توان بخشی و مراقبتی سازمان بهزیستی درخصوص پیگیری انجمن های معلولان سندروم داون، معلولان اوتیسم و آسیب نخاعی برای واکسیناسیون این گروه از معلولان می گوید: «پیگیری انجمن ها برای واکسینه شدن برخی گروه ها نتیجه بخش بوده است و گروهی از بزرگ سالان طیف اوتیسم یا مثلاً اعضای انجمن بیماری ام اس به ترتیب اولویت در حال دریافت دوز اول واکسن هستند. البته سؤال اینجاست که اگر معلول طیف اوتیسم عضو انجمن نبوده باشد تکلیف چه می شود؟»
سراج در خصوص آمار ابتلای معلولان خارج از مراکز توان بخشی می گوید: «بر اساس گزارش های رسیده به ما تاکنون ۲۴۱۹ نفر به کرونا مبتلا شدند و ۲۰۰ معلول در اثر ابتلا به کرونا جانشان را از دست دادند. البته ممکن است این عدد رقم بالاتری باشد و فوت برخی از معلولان در اثر کرونا به سازمان بهزیستی گزارش نشده باشد.»
سراج می گوید: «معلولان جزو آسیب پذیرترین گروه ها در زمان کرونا بودند. اما کسی صدایشان را نشنید. سازمان بهزیستی در این یک سال و چند ماه در حد بضاعت خودش سعی کرد باری از مشکلات آن ها کم کند. ازجمله چند مرحله کمک های مالی و توزیع بسته های معیشتی،پرداخت تسهیلات بانکی و تهیه ملزومات آموزشی برای فرزندان معلولان داشتیم. گروه های مراقبتی در این یک سال به منازل بسیاری از خانواده های دارای معلول که بستر گرا بودند اعزام شدند. افزایش پرداختی های مستمری و حق پرستاری را داشتیم. اما می دانیم که این کمک ها نتوانست هم پای افزایش مشکلات معلولان پیش برود. امیدوارم سازوکار واکسینه شدن همه معلولان و زمان مشخص آن به زودی اعلام شود تا خانواده میلیونی افراد دارای معلولیت بتوانند نفس راحتی بکشند و رنج نامه کرونایی شان به پایان برسد.»
منبع: فارس.