همراه ما باشید تا نحوه پارتیشن بندی ویندوز 10 و پی بردن به ساختار قالب بندی داده ای و تبدیل ساختار قالب بندی داده ای MBR و GPT به همدیگر را به شما آموزش دهیم.
همه ی دیسک های سخت موجود برای پارتیشن بندی از ساختار قالب بندی داده ای MBR (مخفف Master Boot Record) یا GPT (مخفف GUID Partition Table) استفاده می کنند. درحقیقت، MBR سکتور بسیار کوچکی است که در ابتدای دیسک سخت قرار می گیرد و اطلاعاتی درباره ی پارتیشن بوت سیستم عامل، ساختار پارتیشن ها، جدول پارتیشن (Partition Table) و… را برای راه اندازی رایانه در اختیار سیستم می گذارد. GPT هم تقریبا نسخه ی پیشرفته ی MBR محسوب می شود و قابلیت های بیشتری از آن دارد.
در قالب بندی داده ای GPT، اطلاعات مربوط به پارتیشن ها روی خود پارتیشن ذخیره می شود؛ به همین دلیل، از اطمینان پذیری بیشتری برخوردار است. به دلیل قدیمی بودن MBR، جای تعجبی نیست که از دیسک های سخت بیشتر از دو ترابایت پشتیبانی نمی کند؛ ولی درمقابل، GPT حداکثر از حافظه های ذخیره سازی ۹/۴ زتابایتی پشتیبانی می کند. همچنین، نمی توان از روی دیسک های سخت MBR سیستم عامل را در حالت UEFI بوت کرد و این کار فقط از عهده ی GPT برمی آید.
همه ی سیستم عامل های برپایه ی UNIX شامل نسخه های ۳۲ و ۶۴ بیتی مانند OS X شرکت اپل کاملا از GPT پشتیبانی می کنند؛ اما فقط نسخه های ۶۴ بیتی سیستم عامل ویندوز و تعداد معدودی از نسخه های ۳۲ بیتی آن شامل ویندوز ۸ و ۸.۱ و ۱۰ به شرط استفاده از UEFI تقریبا از GPT کاملا پشتیبانی می کنند.
در ادامه ی مقاله، به نحوه ی پی بردن به ساختار قالب بندی داده ای پارتیشن (partition scheme) استفاده شده در دیسک و تبدیل آن ها به همدیگر اشاره خواهیم کرد.
پی بردن به ساختار قالب بندی داده ای پارتیشن در دیسک سخت
به منظور پی بردن به ساختار قالب بندی داده ای استفاده شده در پارتیشن، دو گزینه برای انتخاب دارید: ۱. استفاده از ابزار گرافیکی مدیریت دیسک (Disk Management) ویندوز؛ ۲. استفاده از خط فرمان (Command Line).
۱. استفاده از ابزار مدیریت دیسک
برای دسترسی به اطلاعات مربوط به دیسک سخت و پارتیشن های آن ازطریق ابزار مدیریت دیسک، روی منو شروع راست کلیک کنید یا کلیدهای ترکیبی ویندوز + X را از صفحه کلید بفشارید و در ادامه، Disk Management را برگزینید. به علاوه، می توانید کلیدهای ترکیبی ویندوز + R را برای بازکردن کادر محاوره ای Run بفشارید و دستور diskmgmt.msc را در آن تایپ کنید و اینتر را بزنید تا ابزار مدیریت دیسک فراخوانی شود. در پنجره ی Disk Management، روی دیسک سخت مدنظر خود (در صورت داشتن بیش از یک هارد دیسک) راست کلیک کنید و Properties را برگزینید.
در پنجره ی جاری، روی سربرگ Volumes کلیک کنید تا ساختار قالب بندی داده ای استفاده شده در دیسک را درمقابل عبارت Partition style مشاهده کنید.
۲. استفاده از دستور Diskpart
گزینه ی دیگر برای دستیابی به اطلاعات دیسک سخت، استفاده از فرمان استاندارد Diskpart در محیط خط فرمان است. برای این منظور، ابتدا با راست کلیک روی منو شروع یا فشردن کلیدهای ترکیبی ویندوز + X، خط فرمان را تحت ادمین ((Command Prompt (Admin) اجرا کنید. همچنین، می توانید آیکون میان بر خط فرمان را در منو شروع قرار دهید و روی آن راست کلیک کنید و Run as Administrator را بزنید.
دو دستور diskpart و list disk را به ترتیب در پنجره ی خط فرمان تایپ کنید و پس از هرکدام، کلید اینتر را بفشارید. با این کار، جدولی شامل دیسک های متصل شده به رایانه و اطلاعات آن ها نمایان خواهد شد. اگر دیسک های موجود از ساختار قالب بندی داده ای GPT استفاده کرده باشند، در ستونی با عنوان Gpt و درمقابل دیسک مرتبط، کاراکتر ستاره (*) وجود خواهد داشت؛ در غیر این صورت، ستون Gpt خالی خواهد بود که نشانگر بهره مندی دیسک سخت از MBR است.
تبدیل MBR و GPT به هم و پشتیبان گیری و پاک سازی کامل دیسک
برای تبدیل ساختار قالب بندی داده ای پارتیشن دیسک از MBR به GPT یا برعکس، ابتدا باید کل محتویات دیسک را کاملا پاک کنید که در اصطلاح فرنگی وایپ (Wipe) نامیده می شود. وایپ کردن دیسک به منزله ی حذف بدون بازگشت داده ها و جداول پارتیشن دیسک است؛ پس قبل از ادامه ی کار، از همه ی داده های موجود در دیسک نسخه ی پشتیبان تهیه کنید. پس از پاک سازی کامل دیسک، می توانید ساختار قالب بندی داده ای را به همدیگر تبدیل و برای نوشتن دوباره ی داده ها روی دیسک آماده کنید.
ازلحاظ فنی، روش یادشده تنها راه ممکن برای تبدیل MBR و GPT به هم نیست؛ چراکه تعدادی از نرم افزارهای مدیریت پارتیشن سوم شخص، وعده ی تبدیل MBR و GPT به یکدیگر را بدون پاک سازی کامل و از دست دادن داده ها، به کاربران می دهند. با این حال، مایکروسافت رسما از این روش پشتیبانی نکرده و بهتر است قبل از انجام هر کاری، از داده های خود نسخه ی پشتیبان تهیه کنید؛ زیرا خطر از دست دادن داده ها دور از انتظار نیست!
پیشنهاد ما این است که ابتدا از داده ها نسخه ی پشتیبان تهیه و سپس آن ها را وایپ کنید. پس از اتمام فرایند تبدیل، داده های خود را به درون دیسک وایپ شده جابه جا کنید. با اینکه فرایند تبدیل طولانی تر خواهد شد، ارزش این را دارد که از روش رسمی و تضمین شده ای استفاده کنید که درصد خطا و بروز مشکل نزدیک به صفر دارد.
۱. استفاده از ابزار مدیریت دیسک
دوباره تأکید می کنیم که قبل از انجام مراحل گفته شده در ادامه ی مقاله، از داده های دیسک سخت خود پشتیبان گیری کنید؛ زیرا همه ی داده های موجود پاک خواهند شد.
برای تبدیل ساختار قالب بندی داده ای دیسک به همدیگر، روی هریک از پارتیشن های دیسک سخت مدنظر راست کلیک کنید و گزینه ی Delete Volume یا Delete Partition را برای حذف کردن آن بزنید.
هنگامی که همه ی پارتیشن ها از دیسک مدنظر حذف شدند، می توانید روی دیسک موجود در ابزار Disk Management راست کلیک و یکی از گزینه های Convert to GPT Disk یا Convert to MBR Disk را انتخاب کنید. این گزینه ها فقط وقتی دردسترس خواهند بود که همه ی پارتیشن های دیسک وایپ شده باشد.
بعد از انجام این کار، می توانید با راست کلیک درون فضای کلی تخصیص نیافته ی دیسک (Unallocated)، یک یا چند پارتیشن جدید ایجاد و درصورت تمایل، داده های پشتیبان گیری شده را به درون پارتیشن جدید منتقل کنید.
۲. استفاده از فرمان Diskpart
روش دوم برای تبدیل MBR و GPT به هم، بهره مندی از دستور Diskpart در پنجره ی خط فرمان ویندوز است. این روش علاوه بر تبدیل ساختار قالب بندی داده ای پارتیشن ها به یکدیگر، برای اصلاح کردن پارتیشن و دیسک های آسیب دیده و قفل شده و نیز دیسک هایی کاربرد دارد که نمی توان با استفاده از ابزار مدیریت دیسک گرافیکی ویندوز ۱۰ مشکل آن ها را رفع کرد.
پس از پشتیبان گیری از داده های ضروری، پنجره ی خط فرمان را تحت ادمین اجرا کنید. دستورهای Diskpart و List Disk را یکی پس از دیگری در آن تایپ کنید و کلید اینتر را از صفحه کلید بفشارید. هم اکنون، فهرستی از دیسک های موجود در رایانه را می توانید مشاهده کنید و دیسک مدنظر را با استفاده از ظرفیت آن تشخیص دهید.
حال، دستورهای # Select Disk و Clean را یکی پس از دیگری تایپ و پس از هرکدام، اینتر کنید. کاراکتر # موجود در دستور یادشده را با شماره ی دیسکی جایگزین کنید که قصد دارید آن را تبدیل کنید. دستور Clean محتویات دیسک و سوابق پارتیشن ها را وایپ خواهد کرد؛ پس در انتخاب شماره ی دیسک مدنظر نهایت دقت را به خرج دهید.
حالا می توانید یکی از دستورهای زیر را بسته به میل خود، برای تبدیل سیستم پارتیشن دیسک به یکی از انواع MBR یا GPT انتخاب کنید. برای تبدیل دیسک از MBR به GPT، باید از دستور Convert GPT و برای تبدیل دیسک از GPT به MBR، باید از Convert MBR استفاده کنید.
کار تمام است! حال می توانید با استفاده از ابزار مدیریت دیسک یا دستورهای دیگر Diskpart، پارتیشن ایجاد کنید و داده های خود را به درون آن انتقال دهید. حداقل در تئوری، راه هایی برای تبدیل MBR و GPT بدون وایپ کردن دیسک وجود دارد؛ اما نمی توانیم در هر وضعیتی به استفاده از این روش اطمینان کنیم؛ بنابراین، بهتر است از روش رسمی و تضمین شده ی گفته شده در این مقاله استفاده کنید.
آموزش پارتیشن بندی هارد درایو در ویندوز ۱۰
اصولا به تمامی کاربران پلتفرم ویندوز پیشنهاد می شود که هارددرایو خود را پارتیشن بندی و اطلاعاتشان را در درایوی ذخیره کنند که سیستم عامل ویندوز استفاده شده در آن درایو نصب نشده باشد. دلیل چنین تذکری نیز کاملا منطقی است؛ زیرا با ایجاد هرگونه مشکلی برای سیستم عامل، ممکن است داده های کاربران نیز از دسترس خارج و در زمان نصب ویندوز جدید، اطلاعاتشان حذف شود. به همین دلیل، آموزش نحوه ی پارتیشن بندی هارد درایو در ویندوز ۱۰ را به زبانی ساده در اختیارتان قرار داده ایم.
روش های مختلفی برای پارتیشن بندی هارد ازجمله استفاده از اپلیکیشن ها و نرم افزارهای شرکت های شخص ثالث وجود دارد؛ ولی برای روشی که ارائه داده خواهد شد، از ابزار موجود در ویندوز ۱۰ استفاده می کنیم.
۱. از کیبورد، دو دکمه ی ویندوز + R را هم زمان بفشارید تا صفحه ی اجرا یا Run باز شود.
۲. در صفحه ی اجرا، دستور diskmgmt.msc را وارد می کنیم و دکمه ی OK را انتخاب می کنیم.
۳. منویی برایمان باز خواهد شد که درواقع، مدیریت حافظه یا Disk Management نامیده می شود. در این صفحه، می توانید درایوهای موجود در هارد را مشاهده کنید. حال روی درایوی که می خواهید ظرفیت آن کاهش یافته و درایو جدیدی ایجاد شود، راست کلیک و گزینه ی Shrink Volume را انتخاب کنید.
۴. با انتخاب گزینه ی Shrink Volume، صفحه ای برایتان باز خواهد شد که اطلاعاتی ازجمله ظرفیت درایو انتخاب شده را نشان می دهد. در این صفحه، گزینه ای به نام Enter the amount of space to shrink in MB وجود دارد. با استفاده از این گزینه، می توانید ظرفیتی از درایو انتخاب شده را کاهش دهید و درایو جدیدی بسازید. میزان ظرفیت مدنظر برای درایو جدید را در گزینه ی مقابل عبارت ذکرشده وارد کنید. در مثالی ساده، فرض کنید درایوی ۱۰۰ گیگابایتی دارید. با استفاده از روش آموزش داده شده، می توانید دو درایو به ظرفیت های دلخواه (مثلا دو درایو ۵۰ گیگابایتی) ایجاد کنید.
۵. با استفاده از روش مذکور، میزانی از ظرفیت درایو دلخواه برای مثال ۵۰ گیگابایت آزاد شده است. حال باید درایو جدید را بسازید. در انتهای صفحه ی مدیریت حافظه یا Disk Management، جعبه ای به نمایش درآمده است که میزان حافظه ی آزاد را نشان می دهد. روی قسمتی که حافظه ی آزاد را با عبارت Unallocated نشان می دهد، راست کلیک و گزینه ی New Simple Volume را انتخاب کنید.
۶. در صفحه ای که برایتان باز شده است، مراحل ایجاد درایو جدید را طی کنید. در قسمتی از شما پرسیده می شود که چه میزان از حافظه ی آزاد شده را به درایو جدید اختصاص می دهید. اگر میزان خاصی مدنظر دارید، برای مثال می خواهید دو درایو با ظرفیت ۲۵ گیگابایت بسازید، گزینه های مدنظر را وارد کنید؛ وگرنه به صورت پیش فرض تمامی ظرفیت حافظه آزاد به درایو جدید اختصاص می یابد. همچنین می توانید نام درایو جدید را انتخاب کنید که به صورت حروف بزرگ انگلیسی است.
۷. در صورتی که از شما پرسیده شد فرمت درایو چه باشد، بهترین گزینه انتخاب درایوی با فرمت NTFS خواهد بود.
منبع: زومیت.