هفته گذشته بودجه سال آینده کشور از سوی دولت به مجلس تقدیم شد. طبعاً کلیات و جزئیات این بودجه با توجه به شرایط ویژه کشور بسیار مورد بررسی کارشناسان قرار گرفته و میگیرد. اما جدا از دغدغه های عمومی در خصوص بودجه سال 99، شهروندان معلول دغدغه های ویژه خود را نیز دارند. پرسشهایی مانند میزان بودجه تخصیصی به قانون حمایت از حقوق معلولان، بودجه تخصیص به آموزش و پرورش استثنایی و سایر سرفصلهایی بودجه ای که به نوعی با نیازهای افراد معلول مرتبط است، از جمله دغدغه های شهروندان معلول است. بر اساس اطلاعات اعلام شده، بودجه پیشبینی شده برای قانون حمایت از حقوق معلولان یک هزار و 300 میلیارد تومان است که حدود 18 درصد نسبت به بودجه یک هزار و صد میلیارد تومانی سال 98 رشد دارد و بودجه بهزیستی نیز با 7 درصد رشد به سه هزار و 100 میلیارد تومان رسیده است.
اما سخن بر سر این ارقام نیست. به عبارتی تناسب این بودجه ها با نیاز گروههای هدف همچنان به طرز ناجوانمردانه ای به نفع کسری بودجه، سنگینی میکند؛ اما ای کاش مشکل این بود! مسئله اصلی عدم تخصیص عملی همین ارقام است. به عنوان مثال در سال جاری حدود 50 درصد از بودجه اعلامی به قانون حمایت از حقوق معلولان اختصاص دارد و اگر قرار باشد روال به همین شکل پیش رود، سال آینده نیز وضعیت تخصیصی بودجه بهتر نخواهد بود که البته امیدوارم این پیشبینی کاملاً غلط از آب درآید و بودجه پیشبینی شده در عمل تخصیص یابد؛ اما مشکل دیگر، عدم پیشبینی بودجه های عملیاتی احکام قانون در حوزه هر وزارتخانه و دستگاه اجرایی است که عملاً گویا در پیشبینی بودجه قانون حمایت از حقوق معلولان دیده نمیشود. به عبارتی بودجه قانون متمرکز نیست و هر دستگاه باید برای احکام تکلیفی خود در قانون حمایت، بودجه خود را در قالب بودجه سالانه اش پیشبینی کند که متأسفانه چنین نشده است و شواهدی دال بر تغییر این روند برای بودجه سال 99 نیز دیده نمیشود.
منبع: ایران سپید