آموزش غیر فعال کردن کورتانا و حذف اطلاعات خصوصی از سرورهای مایکروسافت و آشنایی با چگونگی آلوده شدن گوشیهای هوشمند به بد افزارها در دهمین شماره ی هفته نامه ی دنیای موبایل و کامپیوتر صفحه ی آموزش

با سلام و احترام به همراهان وبسايت ويژه ی نابينايان شرکت دانش بنیان پکتوس. در دهمین شماره ی هفته نامه ی دنیای موبایل و کامپیوتر و در صفحه ی آموزش، پنج آموزش در زمینه ی موبایل و کامپیوتر تقدیم شما گرامیان میگردد.

گوشی های هوشمند چطور به بد افزار آلوده می شوند

با نگاهی به کارکردهای مختلف گوشی های هوشمند می توان اینطور نتیجه گرفت که این گجت ها همان کامپیوترهای رومیزی هستند اما با ابعادی کوچکتر.

به نقل از زومیت، درست مانند هر ابزاری که قابلیت اتصال به اینترنت را دارد گوشی ها هم ممکن است هدف حمله بد افزارها قرار بگیرند.

خبر خوب اما اینکه بد افزارهای موبایلی همچنان نامتداول هستند و تنها ۸ درصد از کل آلودگی های صورت گرفته با بد افزار به این گجت ها مربوط می شود، با این حال چندی است که شمار بد افزارهای موبایلی با نرخی هشدار دهنده رو به افزایش است. بد افزار چیست و کدام پلتفرم موبایلی دربرابر آن آسیب پذیرتر است؟

انواع بد افزارهای موبایل

کاربران ممکن است در معرض بد افزارهای موبایلی متعددی قرار بگیرند که در ادامه هرکدام را با ذکر مثال به شما معرفی می کنیم.

جاسوس افزارهای موبایل: این شکل از نرم افزارهای مخرب می توانند به اپلیکیشن ها نفوذ کرده و به صورت پنهانی فعالیت های شما را تحت نظر بگیرند، موقعیت مکانی شما را ضبط کنند و پسوردهای حساس شما را به سرقت ببرند. حتی ممکن است در زمان دانلود یک برنامه به صورت ناخواسته دسترسی به اطلاعات حساس خود را در اختیار آن ها قرار بدهید.

بد افزارهای دارای دسترسی به روت: شکل خاصی از بد افزارها در دستگاه های تضعیف شده دسترسی به روت دارند و می توانند امتیازهای مدیریتی را در اختیار هکرها بگذارند. این برنامه ها همچنین به فایل های کاربر نیز دسترسی دارند و برخی از آن ها نظیر Ztorg می توانند خود را درون فولدرهای سیستمی پنهان کنند به نحوی که حتی با ریست فکتوری هم قادر به حذف کردنشان نباشید.

تروجان های بانکداری موبایل: با بیشتر شدن محبوبیت بانکداری موبایل یکی از عمده نگرانی های دنیای امنیت سایبری ویروس های بانکداری موبایل هستند. در سال ۲۰۱۷ میلادی تروجان ها به حدود ۲۶۰ هزار کاربر در ۱۶۴ کشور دنیا حمله کردند. هکرها در این حمله در قالب یک اپلیکیشن موجه بانکداری به سیستم قربانیان نفوذ کردند و موفق شدند کاربران را به نصب این اپ مجاب نمایند و در ادامه به اطلاعات شناسایی حساس آن ها دسترسی پیدا کنند.

بد افزارهای SMS: این شکل از بد افزارها گوشی های موبایل را طوری دستکاری می کنند که پیام های متنی انبوه را غالبا بدون اطلاع مالک موبایل ارسال کنند و درنهایت کاربر می ماند و قبض سنگین هزینه ارسال این پیامک ها.

گوشی شما چطور آلوده می شود؟

چهار روش مختلف برای آلوده شدن گوشی های هوشمند به بد افزار شناسایی شده اند که در ادامه مشاهده خواهید کرد:

• اپلیکیشن آلوده: در این روش مجرمان سایبری با قرار دادن بد افزار مد نظرشان درون یک اپلیکیشن خاص آن را روی اپ استورهای ثالث برای دانلود قرار می دهند. در ادامه کاربران نیز آن را دانلود کرده و بد افزار نرم افزاری مورد نظر را به داخل گوشی خود راه می دهند.
• آسیب پذیری سیستم عامل: توصیه این است که برای جلوگیری از آلوده شدن گوشی خود توسط این روش سیستم عامل آن را همیشه به روز نگه دارید و مرتبا به روزرسانی کنید.
• ارسال ویروس ازطریق ایمیل یا پیامک ساختگی: اگر روی لینکی که در یک ایمیل یا پیامک ساختگی قرار دارد کلیک کنید، احتمالا وبسایتی جعلی برایتان باز می شود که به صورت خودکار می تواند بد افزار را روی موبایل شما نصب کند.
• متصل کردن گوشی به هات اسپات های وای فای عمومی: از آنجایی که وای فای های عمومی معمولا رمزگذاری شده نیستند هکرها می توانند استریم دیتا میان کاربران و اکسس پوینت های آن ها را رهگیری کنند.

اندروید در مقایسه با iOS

اندروید گوگل اصلی ترین هدف بد افزارهاست و تاکنون ۱۹ میلیون بد افزار اندرویدی برای آن توسعه داده شده است. علت این موضوع هم سه جنبه دارد: نخست سلطه اندروید بر بازار جهانی گوشی هوشمند؛ بی ثباتی به روزرسانی های نرم افزاری برای سیستم عامل اندروید و درنهایت سیستم نسبتا باز آن برای توزیع اپلیکیشن ها.

• گوشی های بیشتری برای حمله وجود دارند

گرچه محصولات اپل در سال های اخیر فراگیرتر از هر زمان دیگری شده اند اما ۸۵ درصد از کاربران گوشی های هوشمند در سراسر دنیا را اندرویدی ها تشکیل می دهند.

• تناوب به روزرسانی های نرم افزاری

به روزرسانی های ارائه شده برای اندروید معمولا شکلی منشعب دارند. وقتی گوگل آپدیتی برای اندروید ارائه می دهد اندکی طول می کشد تا همه کاربران آن را دریافت نمایند مگر اینکه یکی از گوشی های گوگل نظیر پیکسل را داشته باشند.

گوشی های اندرویدی غیر گوگلی اما بسته به تولید کننده خود، اپلیکیشن ها و سرویس های سفارشی سازی شده مختص به خود را دارند و در نتیجه هر کدام از این شرکت ها نسخه های سفارشی از اندروید را با فواصل زمانی مختلف در اختیار کاربرانشان قرار می دهند.

• باز بودن پلتفرم

اندروید پلتفرمی باز و انطباق پذیر دارد که آن را بیشتر از iOS اپل دربرابر حملات سایبری آسیب پذیر می کند. کاربران می توانند اپلیکیشن ها را از منابع شخص ثالثی که معمولا نظارتی از سوی گوگل روی آن ها نیست دانلود نمایند.

چگونه کورتانا را غیر فعال و اطلاعات خصوصی را از سرورهای مایکروسافت حذف کنیم

کورتانا، یکی از پرکاربردترین برنامه های ویندوز ۱۰ است که با جمع آوری روزانه اطلاعات کاربر، سعی در بهبود کارایی دارد؛ روشی که شاید به مذاق بسیاری از کاربران خوش نیاید.

به نقل از زومیت، مایکروسافت با معرفی دستیار صوتی خود با نام کورتانا (Cortana) شیپور جنگ را علیه دستیارهای صوتی گوگل و اپل و آمازون به صدا درآورد. در ویندوز ۱۰ شما می توانید بعد گفتن «Hey, Cortana» به سادگی از کورتانا سوالاتی مانند پیش بینی آب و هوا بپرسید، در فایل های خود یا وب جست وجو کنید یا ایمیل ها و تقویم تان را بررسی کنید. حتی اگر یک روز حوصله نداشتید، می توانید از کورتانا بخواهید برای شما جوک بگوید!

با تمام ویژگی های مثبت، موضوع مهمی که در تمام دستیارهای دیجیتال وجود دارد، بحث حریم خصوصی است. برای مثال کورتانا برای اینکه با رفتار شما آشنا شود و بتواند خود را برای اجرای دستورها ی شما بهینه کند، به اطلاعات شخصی نیاز دارد و هر روزه در حال جمع آوری اطلاعات شخصی از کاربران است. اطلاعاتی که دستیار دیجیتال مایکروسافت جمع آوری می کند، شامل تماس ها، تقویم، ایمیل، مکان، تاریخچه ی وبگردی، موارد مورد علاقه، متن هایی که تایپ می کنید و چیزهایی از این دست است. گرچه کورتانا دستیار صوتی بسیار عالی است و با گذشت زمان و دسترسی به موارد گفته شده، می تواند هر روز بهتر از روز قبل کار کند؛ ولی باید درک کرد که برای بسیاری از کاربران، حریم خصوصی اهمیت بیشتری دارد و چنین افرادی علاقه ای به جمع آوری داده های شان توسط دستیارهای دیجیتال ندارند. در این مطلب، غیرفعال کردن کورتانا و حذف داده های جمع آوری شده در سرورهای مایکروسافت را آموزش می دهیم.

غیرفعال کردن کورتانا

غیرفعال کردن کورتانا کار بسیار ساده ای است و پیچیدگی خاصی ندارد. برای غیرفعال کردن کورتانا به مسیر زیر بروید.

Settings -> Privacy -> Speech

در این صفحه، گزینه ی Online Speech recognition را خاموش کنید.

حذف اطلاعات شخصی از سرور مایکروسافت

برای حذف تمام اطلاعات شخصی که در سرورهای مایکروسافت ذخیره  شده است، باید به بخش Privacy در اکانت مایکروسافت بروید.

بعد از اینکه وارد اکانت خود شدید، صفحه ای نمایان می شود. حالا می توانید تمام تاریخچه خود را از سرور مایکروسافت پاک کنید.

جلوگیری از جمع آوری اطلاعات شخصی توسط مایکروسافت

اگر می خواهید اطلاعات شخصی شما دیگر به مایکروسافت ارسال نشود، باید مراحل زیر را انجام دهید.

وارد Settings -> Privacy شوید.

بخش اول: General

• گزینه ی اول: اجازه دادن به اپلیکیشن ها برای تبلیغات هدفمند است.
• گزینه ی دوم: این اجازه را به سایت ها می دهد تا محتوایی را براساس فهرست زبان های انتخابی به شما نمایش دهند.
• گزینه ی سوم: با تحلیل رفتار شما در استفاده از برنامه ها در منوی استارت و جست وجو، نزدیک ترین برنامه ها را پیشنهاد می کند.
• گزینه ی چهارم: برای نمایش یک سری پیشنهاد از طرف مایکروسافت در بخش تنظیمات است.

بخش دوم: Speech

این گزینه را در مرحله ی اول خاموش کردیم. کاربرد این گزینه دسترسی سرورهای مایکروسافت به صداهای ضبط شده توسط کورتانا و سایر اپلیکیشن هایی است که از سرورهای تشخیص صدای مایکروسافت استفاده می کنند.

بخش سوم: Inking & Typing Personalization

کاربرد این بخش، بررسی و ذخیره ی دست نوشته ها و مطالب تایپ شده است. درواقع اگر این گزینه خاموش شود، ویندوز دیگر نمی تواند در آینده مطلبی نزدیک به مطلب شما را پیشنهاد دهد (این قابلیت بیشتر در حالت لمسی کاربرد دارد).

بخش چهارم: Diagnostic & feedback

کاربرد این بخش، بررسی اشکالات ویندوز است. درواقع این بخش، مشکلات ویندوز را به مایکروسافت گزارش می کند و به آن ها اجازه می دهد که در به روزرسانی های بعدی مشکلات گزارش شده توسط این بخش را حل کنند.

این بخش سه قسمت مهم دارد:

• گزینه ی Basic: این گزینه اطلاعات جزئی مانند اطلاعات کامپیوتر و تنظیمات را به مایکروسافت ارسال می کند.
• گزینه ی Full: این گزینه جدا از اطلاعات گفته شده در بالا، اطلاعاتی مانند اپلیکیشن ها، وب سایت ها، اطلاعات سلامتی کامپیوتر و خطاهای ویندوز و کامپیوتر را برای مایکروسافت ارسال می کند.
• گزینه ی Improve inking & typing: این گزینه داده های تایپی و دست نویس را برای بهبود عملکرد ویندوز برای مایکروسافت ارسال می کند.

بخش پنجم: Activity history

کاربرد این بخش، همگام سازی بخش تایم لاین ویندوز با دیگر کامپیوترهایی است که از یک اکانت مشترک استفاده می کنند.

• گزینه ی Store my activity history on this device: تمام فعالیت های شما را در حافظه ی داخلی کامپیوتر ذخیره می کند.
• گزینه ی Store my activity history to Microsoft: تمام داده های شما را در سرور مایکروسافت ذخیره می کند.

آموزش نصب مک او اس در ویندوز 10 روی ماشین مجازی

در این مطلب آموزشی یاد می گیرید که چگونه مک او اس (macOS) اپل را در ویندوز روی ماشین مجازی نصب و یک هکینتاش (Hackintosh) مجازی ایجاد کنید.

به نقل از زومیت، ویندوز ۱۰ سیستم عاملی عالی است؛ اما مشکلات و معایب خود را دارد. حتی اگر به مایکروسافت و ویندوز ۱۰ علاقه مند باشید، باز هم می توانید نسخه های دیگر سیستم عامل از شرکت های مختلف را تهیه و امتحان کنید. اما چه راهی امن تر و ارزان تر از استفاده سیستم عامل دلخواه در ماشین مجازی؟ با این روش شما می توانید macOS را درون ویندوز ۱۰ اجرا کنید.

به چه فایل هایی برای نصب مکینتاش مجازی در ویندوز 10 نیاز داریم؟

قبل از پرداختن به نحوه کار باید ابزارهای ضروری را دانلود و نصب کنید.

آخرین نسخه ی VirtualBox

آخرین نسخه ی VMware Player

این راهنمای آموزشی در مورد چگونگی ایجاد ماشین های مجازی macOS با استفاده از هر دو برنامه ی ویرچوال باکس (VirtualBox) و وی ام ویر پلیر (VMware player) است.

شما همچنین به یک نسخه از macOS هم نیاز دارید. در این آموزش ما از نسخه ی موهاوی استفاده کرده ایم. توجه داشته باشید که این آموزش در حال حاضر فقط روی کامپیوترهایی که پردازنده ی اینتل دارند قابل اجرا است. پس این آموزش بر نصب macOS ها در یک ماشین مجازی روی سخت افزار اینتل تمرکز خواهد کرد.

(فرق Intel HFS و Intel APFS در نوع فایل سیستم ها است. APFS جدیدترین فایل سیستم است که در سال ۲۰۱۷ معرفی شد)

بعد از دانلود فایل های مورد نظر روی آن ها راست کلیک کرده و آن ها را از حالت فشرده خارج کنید. برای مثال، می توانید با استفاده از برنامه ی رایگان سون زیپ (7Zip) فایل ها را از حالت فشرده خارج کنید، تا به فایل مورد نظر با پسوند VMDK برسید. فایل اصلی که برای ساخت ماشین مجازی از آن استفاده می کنیم.

چگونه با VirtualBox یک ماشین مجازی macOS بسازیم?

بعد از باز کردن VirtualBox گزینه NEW را انتخاب کنید. در قسمت نام macos را تایپ کنید تا VirtualBox به صورت خودکار دیگر مشخصات مورد نظر را شناسایی کند. فقط توجه داشته باشید در قسمت version آخرین نسخه موجود از سیستم عامل اپل را انتخاب کنید.

سپس، مقدار RAM ماشین مجازی macOS را تعیین کنید. حداقل میزان رم انتخابی چهار گیگابایت پیشنهاد می شود، اما تا جایی که امکان دارد می توانید مقدار رم را بیشتر تعیین کنید. به یاد داشته باشید، شما نمی توانید حافظه ی RAM بیشتری نسبت به سیستم اصلی خود به ماشین مجازی  اختصاص دهید، و حتما باید تقسیم RAM به نوعی باشد که سیستم اصلی که در حال اجرای ماشین مجازی است به مشکلی بر نخورد.

و درنهایت باید از قسمت hard disk گزینه ی Use an existing virtual hard disk file را انتخاب کنید، و سپس  پوشه ای را که فایل VMDK را در مرحله ی قبل از حالت فشرده خارج کرده اید را در این قسمت وارد کنید.

تنظیمات ماشین مجازی برای اجرای macOS Mojave

قبل از شروع به کار ماشین مجازی شما باید چند تنظیم مختلف روی آن انجام دهید.

برای شروع تنظیمات، روی ماشین مجازی ساخته شده راست کلیک کنید و سپس گزینه Settings را انتخاب کنید.

وارد قسمت System شده و سپس از بخش boot order گزینه ی Floppy را غیرفعال کنید. سپس بررسی کنید که تنظیمات قسمت Chipset روی گزینه ی ICH9 باشد.

حالا وارد قسمت Processor شوید و دو هسته را به ماشین مجازی اختصاص دهید. اگر از پردازنده ی قدرتمندی مانند core i7 استفاده می کنید، می توانید تعداد هسته ی بیشتری به ماشین مجازی اختصاص دهید. در انتها فراموش نکنید که گزینه ی Enable PAE/NX فعال باشد.

در بخش Display تنظیمات Video Memory را روی ۱۲۸ مگابایت قرار دهید، و درنهایت در قسمت Storage حتما گزینه ی Use Host I/O Cache را فعال کنید.

دستورهای خط فرمان برای اجرای macos روی ماشین مجازی

متأسفانه VirtualBox در پیکربندی فعلی نمی تواند فایل ایمیج macOS را اجرا کند. البته جایی برای نگرانی وجود ندارد؛ چراکه می توان با چند خط کد این مشکل را حل کرد. برای شروع اول VirtualBox را کاملا ببندید. سپس در بخش جستجوی ویندوز ۱۰ cmd را جست وجو کنید و به صورت Run as Administrator آن را اجرا کنید.

اولین کدی که باید بعد از بالا آمدن cmd وارد کنید به ترتیب زیر است.

cd “C:\Program Files\Oracle\VirtualBox\”

سپس دستورها ی زیر را به صورت خط به خط وارد کنید.

VBoxManage.exe modifyvm “macos” –cpuidset 00000001 000106e5 00100800 0098e3fd bfebfbff

VBoxManage setextradata “macos” “VBoxInternal/Devices/efi/0/Config/DmiSystemProduct” “iMac11,3”

VBoxManage setextradata “macos” “VBoxInternal/Devices/efi/0/Config/DmiSystemVersion” “1.0”

VBoxManage setextradata “macos” “VBoxInternal/Devices/efi/0/Config/DmiBoardProduct” “Iloveapple”

VBoxManage setextradata “macos” “VBoxInternal/Devices/smc/0/Config/DeviceKey” “ourhardworkbythesewordsguardedpleasedontsteal(c)AppleComputerInc”

VBoxManage setextradata “macos” “VBoxInternal/Devices/smc/0/Config/GetKeyFromRealSMC” 1

و درنهایت بعد از دیدن نتیجه می توانید cmd را ببندید.

بوت کردن macOS Mojave در ماشین مجازی

حالا دوباره VirtualBox را اجرا کنید و ماشین مجازی که از قبل ساختید را start کنید.

بعد از start نوشته های طولانی در صفحه دیده می شوند و سپس به مدت یک یا دو دقیقه، صفحه ای خاکستری نمایان می شود. سپس صفحه ی خوش آمد گویی macOS را خواهید دید.

حالا می توانید تنظیمات مورد نظر خود را برای بالا آمدن سیستم عامل انجام دهید.

توضیح مهم: بعد از اینکه به صفحه ی خوش آمد گویی رسیدید، بهتر است از این صفحه یک snapshot بگیرید تا در صورت مشکل در اجرای سیستم عامل یا تنظیمات اشتباه دوباره به صفحه خاکستری برنگردید. و بعد از نصب و بالا آمدن سیستم عامل یک snapshot دیگر بگیرید که با استفاده از آن مستقیم به همان بخش بروید. برای گرفتن snapshot در ماشین مجازی، از مسیر زیر وارد شوید:

Machine > Take Snapshot

ماوس و صفحه کلید کار نمی کنند؟

اگر بعد از انجام مراحل بالا ماوس و صفحه کلید برای شما کار نکرد باید افزونه مخصوص ماشین مجازی را دانلود کنید.

پس از نصب افزونه، ماشین مجازی را بازکنید. از بخش Settings گزینه ی USB را انتخاب کرده و سپس گزینه ی USB 3.0 (xHCI) Controller را انتخاب کنید و دکمه ok را بزنید. حالا بدون مشکل از موس و صفحه کلید استفاده کنید.

ساخت ماشین مجازی macOS Mojave در VMware Workstation Player

اگر VMware را به VirtualBox ترجیح می دهید، می توانید ماشین مجازی را با کمی تغییرات در VMware اجرا کنید. قبل از اینکه ماشین مجازی مورد نظر را بسازیم اول باید فایل های مربوط به پچ کردن آن را اجرا کنیم.

برای شروع پچ کردن فایل VMware Player Patch Tool را دانلود کنید. سپس به محل دانلود فایل رفته و فایل را از حالت فشرده خارج کنید. سپس فایل پچ را به پوشه ای که VMware در آن نصب شده منتقل کنید. نرم افزار VMware را کاملا ببندید و روی فایل پچ راست کلیک کرده و گزینه ی Run as Administrator را انتخاب کنید. سپس یک پنجره بازخواهد شد و عملیات پچ شروع می شود. وقتی پچ کامل شد VMware را بازکنید.

توجه داشته باشید اگر با پیغام File not Found رو به رو شده اید به این دلیل است که پوشه ای که فایل پچ را در آن کپی کردید ربطی به پوشه اصلی VMware ندارد. (VMware به صورت پیشفرض در درایو C نصب می شود)

ساخت ماشین مجازی macOS Mojave در VMware

بعد از اینکه VMware را باز کردید، گزینه ی Create a New Virtual Machine را انتخاب کنید و سپس I will install the operating system later را انتخاب کنید. حالا از قسمت version گزینه ی Apple Mac OS X را انتخاب کنید. بعد از انتخاب این گزینه باید نسخه ی Version to macOS 10.14 برای شما نشان داده شود. اگر نسخه ای به غیر از نسخه ی بالا در ماشین مجازی دیدید به این معنی است که پچ به خوبی انجام نشده است.

حالا باید نامی برای ماشین مجازی انتخاب کنید. پیشنهاد ما macOS است. پس از انتخاب نام، یک کپی از مسیر نصب ماشین مجازی را درجایی ذخیره کنید چون در مراحل بعد باید کمی ویرایش روی آن انجام دهیم.

در مرحله ی بعد از تعیین هارددیسک مجازی گزینه ی Store virtual disk as a single file را حتما فعال کنید. توجه داشته باشید بعد از تمام شدن تنظیمات این مرحله، ماشین مجازی را هنوز اجرا نکنید.

ویرایش تنظیمات macOS در ماشین مجازی

قبل از راه اندازی ماشین مجازی باید مشخصات سخت افزاری را تنظیم و همچنین مسیر فایل macOS VMDK را هم مشخص کنید.

در صفحه اصلی VMware روی اسم ماشین مجازی ساخته شده راست کلیک کرده و تنظیمات سخت افزاری را مانند تنظیماتی که در VirtualBox آموزش دادیم تنظیم کنید. بهتر است برای دست یافتن به نتیجه ی بهتر حداقل میزان رم روی چهار گیگابایت باشد. در بخش Processors تنظیمات هسته های پردازشی را روی دو تنظیم کنید. حالا وارد بخش (Hard Disk (SATA شوید و هاردی را که ماشین مجازی ساخته است پاک کنید. سپس از قسمت Add > Hard Disk > SATA (Recommended) > Use an existing disk فایل مجازی سیستم عامل macOS که با پسوند VMDK مشخص شده است را انتخاب کنید.

ویرایش فایل VMX

قبل از اجرای مرحله ی آخر باید مسیری را که از قبل ذخیره کرده اید را بازکنید و تغییراتی روی آن انجام دهید.

مسیر پیش فرض به صورت زیر است (برای راحتی کار می توانید به مسیری که در مرحله قبل  ذخیره کردید مراجعه کنید)

C:\Users\YOURNAME\Documents\Virtual Machines\YOUR MAC OS X FOLDER

وقتی وارد پوشه ی مورد نظر شدید باید فایل macOS.vmx را پیدا و آن را به وسیله ی نوت پد بازکنید. به انتهای فایل رفته و دستور زیر را در آخر صفحه تایپ و سپس فایل را ذخیره کنید.

smc.version = “0

نصب Install VMware Tools در ماشین مجازی

اگر یادتان باشد در فهرست دانلود فایل های مورد نیاز فایلی به نام VMware patch tool وجود داشت که افزونه ای برای عملکرد صحیح ماوس و صفحه کلید و تنظیمات گرافیکی است. برای فعال کردن این افزونه مراحل زیر را دنبال کنید:

Player > Removable Devices >  CD/DVD (SATA) > Settings

حالا از قسمت Use ISO image file فایل VM Tool New.ISO را که قبلا دانلود کردید، انتخاب و سپس گزینه ی OK را بزنید.

حالا روی دسک تاب شما آیکونی به نام VMware Tools drive اضافه می شود. روی آن دوبار کلیک و سپس گزینه ی Install VMware Tools را انتخاب کنید. احتمالا در زمان نصب چند پیغام امنیتی هم دریافت خواهید کرد؛ که باید برای حذف این پیغام ها باید به مسیر زیر بروید:

Open Security Preferences > Allow

حالا تمام تغییرات را ذخیره و ماشین مجازی را اجرا کنید.

مشکلات احتمالی

احتمالا در نصب و راه اندازی مک او اس روی ماشین مجازی به مشکلاتی برخواهید خورد.

• اگر ماشین مجازی اجرا نشد، شاید نیاز است تا دوباره تنظیمات و فایل های پچ را بازبینی کنید.
• اگر با پیغام «Mac OS X is not supported with binary translation» رو به رو شده اید. باید از بخش تنظیمات BIOS/UEFI گزینه ی virtualization را فعال کنید.
• اگر در زمان اجرا با اخطار «(VMware Player unrecoverable error: (vcpu-0» مواجه شدید باید بررسی کنید که آیا ویرایش فایل macOS.vmx به خوبی صورت گرفته است یا خیر.

در انتها باید به این نکته ی مهم توجه کرد که استفاده از هر سیستم عاملی در ماشین مجازی تحت هیچ شرایطی نمی تواند تجربه ی واقعی از کار با آن سیستم عامل در سخت افزار واقعی را به کاربر منتقل کند.

فورک در برنامه‌ نویسی به چه معنا است و گیت هاب چگونه مفهوم آن را تغییر داد؟

فورک در برنامه نویسی و دنیای متن باز به معنای در اختیار گرفتن یک کپی از برنامه ی اصلی و ایجاد تغییرات دلخواه در آن است.

به گزارش زومیت، عملکرد دکمه ی فورک (Fork) در گیت هاب کمی با مفهوم اصلی آن در دنیای برنامه نویسی تفاوت دارد. درواقع گیت هاب از عبارت فورک استفاده می کند تا فعالیت کاربران را در پلتفرم خود افزایش دهد. آن ها با تمرکز روی قابلیت پول ریکوئست پلتفرم خود، کارایی دکمه ی فورک را کمی تغییر دادند، اما به هرحال طراحی جدید تنها به نفع گیت هاب می شود و کاربران به محض خارج شدن از آن و کار در پروژه های دیگر در دنیای واقعی، به مشکلاتی در مفهوم شناسی بر می خورند. در این مطلب به بررسی مفهوم اصلی فرایند فورک و تفاوت آن با دکمه ی مشهور گیت هاب می پردازیم. با درک همین تفاوت ها، به مفهوم اصلی توزیع شده بودن سیستم گیت هم پی خواهیم برد.

در گیت هاب، فورک به معنای یک کپی از مخزن کد خواهد بود که یک مشارکت کننده، تغییرات مورد نظر را پیش از انتشار عمومی در آن اعمال می کند. پیش از گیت هاب، مخزن کپی شده با این روش را یک شاخه ی شخصی از مخزن می نامیدند. شاخه ی شخصی لزوما برای کاربردی بودن نیاز به انتشار عمومی ندارد. با استفاده از دستورهای گیت می توان شاخه ی شخصی را به صورت محلی و بدون نیاز به انتشار عمومی ایجاد کرد.

کاربران سیستم گیت (و نه گیت هاب) با استفاده از ایمیل می توانند تغییرات اعمال شده در مخزن شخصی و خصوصی خود را برای بررسی اعمال در کدهای اصلی به توسعه دهنده ها ارسال کنند. درواقع در خارج از اکوسیستم گیت هاب و سرویس های مشابه، اکثر مشارکت کننده ها در یک پروژه نیازی به ارائه ی آنلاین و عمومی نسخه ی مخزن کد خود ندارند. آن ها از این مرحله عبور می کنند و زمان قابل توجهی هم در روند توسعه ی پروژه  صرفه جویی می شود.

در برخی مواقع، انتشار آنلاین شاخه ی خصوصی کد مفید خواهد بود. چنین رویکردی، اغلب، مواقعی اجرا می شود که گروهی از افراد روی شاخه ای با عمر بالا کار می کنند تا بعدا به عنوان پروژه ی اصلی منتشر شود. به عنوان نمونه ای از این رویکرد می توان به شاخه های لینوکس توسعه یافته توسط گِرگ کورا هارتمن اشاره کرد که برای بررسی تغییرات آتی کرنل لینوکس از سوی کاربران عمومی در دسترس هستند. به جز کرنل های گرگ، صدها شاخه ی لینوکسی دیگر نیز طبق همین روند به صورت آنلاین منتشر می شوند.

شاخه های لینوکسی که به صورت عمومی منتشر می شوند، عموما فرصت های پیاده سازی تغییرات را فراهم می کنند که برای کارهای طولانی مدت استفاده می شود. به علاوه مسئولان نگه داری زیرسیستم  های کرنل نیز از آن ها استفاده می کنند. تغییرات در مخازن مذکور، پس از اعمال به سمت مخزن اصلی یعنی torvalds/linux می روند. به بیان ساده تر، روند تغییرات در شاخه های شخصی به صورت مستقل انجام می شود، اما می توان از آن ها برای همکاری بیشتر با هدف توسعه ی پروژه ی اصلی نیز استفاده کرد.

فورک در دنیای خارج از گیت هاب با هدف همکاری هرچه بیشتر جامعه طراحی شد

با نگاهی به تعریف بالا، به مفهوم اصلی توزیع شده بودن گیت پی می بریم. مفهومی که براساس فعالیت های همه جانبه انجام می شود و همکاری را به عنوان ماهیت اصلی خود نشان می دهد. در مفهوم اصلی گیت، هر شاخه اهمیت خاص خود را دارد و هیچ جریانی، اولویت آن ها را تأیید یا رد نمی کند. درواقع مخازن خصوصی همگی در تلاش برای رفع مشکلات مخزن اصلی عمل می کنند و در مجموع، به بهبود پروژه کمک خواهند کرد.

کلیسای جامع و بازار

دو اصطلاح «کلیسای جامع» (Cathedral) و «بازار» (Bazaar) برای اشاره به دو مدل کاملا متفاوت توسعه ی پروژه های متن باز، اولین بار در سال ۱۹۹۹ توسط اریک ریموند، در کتاب «کلیسای جامع و بازار» معرفی شدند.

بنا به تعریف ریموند، کلیسای جامع مدلی مرکزگرا است که در آن گروه مشخصی از توسعه دهنده ها (یا حتی یک توسعه دهنده) نرم افزاری را بدون کمک خارجی توسعه می دهند. در این مدل ایده ها، پیشنهادها و پچ های ارائه شده از خارج گروه مرکزی نادیده گرفته می شود. اگرچه معمولا نرم افزارهای تجاری از این مدل توسعه استفاده می کنند؛ اما می توان نمونه هایی از پروژه های متن باز غیر تجاری که با مدل کلیسای جامع توسعه داده شده و می شوند را نیز یافت.

از سوی دیگر در مدل بازار فرایند توسعه کاملا باز است و افراد متعددی آزادانه و بدون دخالت قدرتی مرکزی، کد منبع را تغییر می دهند. در عمل در بسیاری از پروژه های متن باز از ترکیبی از این دو مدل توسعه استفاده می شود و نمی توان آن ها را به صورت کامل در یکی از این دو دسته بندی قرار داد.

مدل گیت هاب

مفهوم فورک در دنیای خارج از گیت هاب، منجر به توسعه ی بزرگ ترین پروژه های جهان شده است. گیت نیز با تمرکز روی همین رویکرد و ایده شکل گرفت. برخی افراد، مدل مذکور را به «بازار» تشریح می کنند، درحالی که مدل گیت هاب بیشتر به سازمانی با کنترل روی همه ی زیرمجموعه ها شباهت پیدا می کند. در مدل گیت هاب، هر پروژه یک مرکز اصلی با مدیریت متمرکز دارد که توسط چند نفر اداره می شود. مرکز اصلی هیچ نیاز یا وابستگی به مفاهیم فورک و پول ریکوئست در گیت هاب ندارد. درواقع می توان مخزن اصلی را با روش ایمیلی یا هر روش دیگری بدون دخالت دیگران ساخت و توسعه داد. درنتیجه می توان گفت که مفهوم مشترکی بازار در گیت هاب وجود ندارد. مدل گیت هاب را بیشتر می توان به کلیسای جامع تشبیه کرد.

برای درک بهتر مفهوم فورک در گیت هاب، مثالی با درنظرگرفتن سیستم کلیسای جامع در مدیریت پروژه ها بررسی می کنیم. در پروژه ای که به این صورت مدیریت می شود، برخی مشارکت کننده ها می توانند کد را کپی کرده و شعبه ای جدید در جای دیگر تأسیس کنند. آن ها پرچم جدیدی برای شعبه ی خود نصب می کنند و نام آن را نیز تغییر می دهند. در ادامه توسعه دهنده های قدیمی و جدید به مشارکت در شعبه ی جدید تشویق شده و از پروژه ی اولیه خارج می شوند.

در مثال بالا پروژه  ای کاملا مستقل ایجاد می شود و در اصطلاح گیت هاب، فورک رخ می دهد. چنین روندی یک رخداد فاجعه بار برای پروژه محسوب می شود و عواقب آن شاید تا سال ها ادامه داشته باشد. به هرحال گیت هاب با هدف متمرکزتر کردن قدرت، معنای فورک را تغییر داد. گیت هاب سرویسی با اهداف درآمدزایی محسوب می شود و قطعا هدف نهایی آن ها، کسب سود حداکثری است.

ساختار مدل فورک و پول ریکوئست در گیت هاب، بیشتر شبیه به مدل کلیسای جامعی است که کاربران را در پلتفرم نگه می دارد؛ کاری که گیت هاب با استفاده از مدل بازار قادر به انجام آن نبود. اما ازطرفی سیستم غیر متمرکزی همچون گیت که روی پروتکل های غیرمتمرکزی چون ایمیل ساخته شده است را نمی توان با سرویسی متمرکز و مدل کلیسای جامع مدیریت کرد؛ بنابراین گیت هاب مجبور شد مدل خاص خودش را (که نه می توان آن را به مدل کلیسای جامع تشبیه کرد و نه به مدل بازار شباهت دارد) طراحی کند.

هدف از آنچه در این مقاله گفته شد محکوم کردن سرویسی خاص و ستایش از سرویس دیگر نیست؛ چرا که گیت هاب نقش بسیار مهمی در به شهرت رساندن پروژه های متن باز داشته است. هدف اصلی این مقاله آشنایی با ساختار و ماهیت گیت هاب و دست یافتن به درکی بهتر از انگیزه های اصلی پشت این سرویس تجاری است.

آیا شبکه ی اینترنت پرسرعت 5G تاثیر منفی بر سلامتی دارد؟

این روزها موج گسترده ای از اخبار به شبکه ی اینترنت پرسرعت 5G مربوط می شود. اما سؤال اصلی این است که آیا شبکه ی نسل پنجم برای انسان و محیط زیست خطرناک است؟

به نقل از زومیت،  در سال ۲۰۱۸، اخبار مختلفی در مورد توجه اپراتورهای مخابراتی به شبکه های پرسرعت اینترنت 5G و توسعه ی زیرساخت  برای پشتیبانی از این شبکه مطرح شد. درکنار اپراتورهای مخابراتی، شرکت های سازنده ی گوشی های هوشمند و سایر دستگاه های الکترونیکی نیز درصدد عرضه ی محصولاتی با پشتیبانی از شبکه ی 5G برآمدند.

اما در میان موجی از اخبار هیجان انگیز در مورد شبکه ی اینترنت نسل جدید، اخبار نگران کننده ی دیگری در مورد خطرات 5G مطرح می شود. حتی برخی از این گزارش های نگران کننده در مورد شبکه ی 5G به تأیید محققان، دانشمندان و پزشکان نیز رسیده است و همین مسئله موضوع را بیش از پیش جدی می  کند.

آیا واقعا شبکه ی 5G می تواند برای سلامت انسان و سایر موجودات زنده خطرناک باشد؟ چرا باوجودی که هنوز شبکه ی 5G عملیاتی نشده، چنین جنجال هایی در مورد آن به پا شده است؟ و از همه مهم تر اینکه آیا چنین نگرانی هایی به جا است یا نباید نگران چیزی بود؟

شبکه اینترنت پرسرعت 5G

پیش از پاسخگویی به این سوالات ابتدا قصد داریم به موضوعات دیگری بپردازیم. ابتدا باید بدانیم شبکه ی 5G چیست و استانداردهای آن چه تفاوتی با شبکه های فعلی دارد.

سرعت: بی شک وقتی کاربران با مرورگر گوشی های هوشمند خود کار می کنند، سرعت نقش مهمی برای آن ها دارد. کاربران می توانند با شبکه ی 3G به راحتی ویدئوهایی با فرمت HD مشاهده کنند. این در حالی است که با شبکه ی اینترنت 4G می توان به راحتی ویدئوهای ۱۰۸۰ پیکسل را مشاهده کرد. از نظر تئوری، سرعت شبکه ی 5G درحدود ۱۰۰۰ برابر بیشتر از سرعت شبکه ی 4G است. کاربران در شبکه ی 5G می توانند ویدئوهای 4K را به راحتی مشاهده کنند یا پهنای باند ۱۰۰ گیگابایت بر ثانیه در اختیار داشته باشند.

تداخل: شبکه ی 5G از فرکانس هایی استفاده می کند که با فرکانس های مورد استفاده ی در دستگاه های موجود دچار تداخل فرکانسی نمی شود. شبکه های اینترنت 4G و 3G چنین وضعیتی ندارند و به  همین دلیل در این شبکه ها شاهد تداخل فرکانسی یا نویز هستیم. در شبکه ی 5G با استفاده از فرکانس متفاوتی که هنوز مورد استفاده قرار نگرفته است، از بروز تداخل و نویز جلوگیری می شود. همین مسئله منجر به دسترسی کاربران به سرعت بهتر، اعوجاج و نویز بسیار کمتر خواهد شد.

از سوی دیگر، برخلاف برج های مخابراتی شبکه ی 4G که امواج را به صورت ۳۶۰ درجه ساطع می کنند، آنتن های 5G دارای جهت هستند. مجددا همین موضوع باعث کاهش تداخل با سایر سیگنال های موجود در منطقه می شود.

تأخیر: به مدت زمانی که سیگنال فاصله ی بین منبع تا هدف را طی کند، زمان تأخیر گفته می شود. در شبکه ی 5G سیگنال با تأخیر زمانی پایین درحدود یک میلی ثانیه این مسیر را طی می کند، درحالی که در شبکه ی 4G زمان تأخیر درحدود ۵۰ میلی ثانیه محاسبه شده است. تأخیر پایین مزایای متعددی برای صنایع مختلفی همچون صنعت مراقبت های بهداشتی، حمل و نقل هوایی و صنایعی دارد که پاسخ سریع از اهمیت خاصی در آن ها برخوردار است. به نظر می رسد که شبکه ی 5G تأخیر پایین تری نسبت به شبکه ی 4G دارد. با وجود این باید منتظر باشیم و ببینیم میزان تأخیر شبکه ی 5G در عمل به چه صورت خواهد بود.

پهنای باند: شبکه ی 5G پهنای باند بیشتری نسبت به شبکه ی 4G دارد. به همین دلیل، کاربران می توانند دستگاه های بیشتری را به پورت روتر اینترنت 5G متصل کنند و مشکل اضافه  بار ایجاد نخواهد شد.

پهنای باند بیشتر خصوصا برای خانه های هوشمند که دستگاه های متعددی به اینترنت متصل می شوند، می تواند بسیار مفید باشد.

آیا شبکه ی اینترنت پرسرعت 5G انقلابی در ارتباطات ایجاد خواهد کرد؟

شبکه ی 5G ویژگی های قابل توجهی درمقابل شبکه ی اینترنت 4G دارد. کاربران با بهره مندی از اینترنت با سرعت بالاتر می توانند کاربردهای متعددی از این سرعت بالاتر در اختیار داشته باشند. مثلا همان طور که گفته شد، در خانه های هوشمند امکان اتصال چندین دستگاه و لوازم خانگی هوشمند به صورت هم زمان به اینترنت با سرعت بالا وجود دارد که می تواند مزایای خاص خودش را داشته باشد.

بی شک، گوشی های هوشمند جزو اولین دستگاه هایی هستند که از مزایای شبکه ی اینترنت 5G بهره مند می شوند و کاربران می توانند از مزایای آن برخوردار شوند. اما گوشی های هوشمند 5G همانند گوشی های 4G هنوز به صورت گسترده در بازار عرضه نشده اند. به علاوه، در حال حاضر گوشی های هوشمند بالارده از شبکه ی 5G پشتیبانی می کنند. و درواقع قیمت گوشی های هوشمندی که به 5G متصل می شوند، به مراتب بالاتر از گوشی های هوشمند 4G است. ممکن است مدت زمانی طول بکشد تا گوشی های هوشمند میان رده و پایین رده ی بازار با قابلیت پشتیبانی از شبکه ی 5G به بازار عرضه شوند.

5G و شهرهای هوشمند

ضریب تداخل فرکانسی پایین شبکه ی 5G بدین معنی است که این شبکه ی اینترنت پرسرعت می تواند سرویس خوبی در اختیار کاربران قرار دهد. چنین ویژگی برای دستگاه های متعددی که در شهرهای هوشمند مورد استفاده قرار می گیرند، بسیار حائز اهمیت خواهد بود. شبکه ی 5G می تواند بین دستگاه های مختلف ارتباط خوبی را با تأخیر پایین ایجاد کند.

بی شک با توسعه ی زیرساخت های شبکه ی 5G شاهد استفاده ی روز افزون از این شبکه ی پرسرعت در سراسر شهرهای هوشمند خواهیم بود. انتظار می رود 5G به عنوان پلتفرم ارتباطی برای انتقال سیگنال از یک شهر به شهری دیگری با سرعت بالا و تأخیر کم بتواند نیازهای شهرهای هوشمند را مرتفع سازد. ویژگی های شبکه ی 5G منجر به توسعه ی بخش ارتباطات، مدیریت ریسک بهتر و موثرتر و مدیریت بهتر منابع خواهد شد.

آیا 5G برای شهروندان و محیط زیست خطراتی را در پی خواهد داشت؟

با آغاز به کار توسعه ی شبکه ی 5G، پذیرش عمومی نسبت به آن مثبت به نظر می رسید. اما در بین موجی از پذیرش شبکه ی نسل جدید، نگرانی هایی نیز در مورد آن مطرح شده بود. برخی از این نگرانی ها غیر قابل اغماض بودند. مثلا برخی اعلام کرده بودند که آزمایش های مربوط به شبکه ی 5G باعث مرگ صدها پرنده در هلند شده است. اما برخی دیگر چنین اخباری را دروغ می پندارند و چنین نگرانی هایی را رد می کنند.

آیا شبکه ی اینترنت 5G درکنار تمام مزایایی که به دنبال خواهد داشت، می تواند برای سلامت انسان و سایر موجودات زنده خطرآفرین باشد؟ برخی افرادی که در مورد 5G اظهار نگرانی می کنند، فرکانس بسیار بالای (موج میلی متری یا mmWave) آن را که بین ۳۰ گیگاهرتز تا ۳۰۰ گیگاهرتز است، علت اصلی نگرانی های خود مطرح می کنند.

به دلیل ویژگی های مربوط به فرکانس های بالا، امواج 5G نمی توانند مسافت زیادی را مانند امواج 4G طی کنند. به همین دلیل، آنتن های 5G باید با فاصله ی نزدیک تری نسبت به  یکدیگر قرار داده شوند. در شبکه ی 5G صحبت از اضافه شدن تنها چند آنتن بیشتر نیست، بلکه منظور تعداد آنتن های بسیار بیشتری است. البته باید درنظر داشته باشیم که آنتن های 5G فضای کمتری را نسبت به برج های مخابراتی برای شبکه های تلفن همراه اشغال خواهند کرد. اما مسئله ی اصلی، بحث فضا و ابعاد آنتن ها نیست. موضوع نگران کننده این است که آیا شبکه ی 5G برای سلامت شهروندان و محیط زیست خطرآفرین خواهد بود یا خیر؟

برای پاسخ به این سؤال دو نظر کاملا متفاوت وجود دارد. شرکت هایی که در زمینه ی شبکه ی بی سیم فعالیت دارند و حتی برخی وب سایت های دولتی مانند CDC و EPA، به کاربران اطمینان می دهند که تشعشعات شبکه های 5G کاملا بی خطر هستند. اما بیش از ۲۱۵ دانشمند از ۴۰ کشور مختلف، درخواست رسیدگی فوری خود را برای رسیدگی به موضوع خطرات تشعشعات الکترومغناطیسی شبکه ی پرسرعت اینترنت تقدیم سازمان ملل متحد کرده اند.

همچنین، این دانشمندان طی نامه ای به FCC، درخواست کرده اند که به موضوع خطرات ناشی از تشعشعات شبکه ی اینترنت پرسرعت برای شهروندان و سایر موجودات زنده و محیط زیست رسیدگی کند. مطالعات بسیاری در زمینه ی تاثیر امواج الکترومناطیسی 5G بر سلامت انسان و موجودات زنده توسط دانشمندان سراسر جهان در طی این مدت انجام شده و نتایج تحقیقات آن ها در مجلات بسیاری نیز منتشر شده است. تمامی این دستاوردها و تحقیقات بر اثرات نامطلوب بیولوژیکی و بهداشتی ناشی از امواج الکترومغناطیسی شبکه های پرسرعت اینترنت تأکید می کنند.

دکتر مارتین پال، استاد بیوشیمی دانشگاه ایالتی واشنگتن، در نامه ای دیگر به تأثیرات شدید بیولوژیکی و بهداشتی ناشی از تشعشعات شبکه ی 5G اشاره کرده  و ضمن ارسال آن به FCC، خواستار رسیدگی به این موضوع شده  است. دکتر پال معتقد است که تشعشعات 5G در دراز مدت می تواند مشکلاتی همچون نابینایی، کاهش شنوایی، سرطان پوست، ناباروری مردان و مشکلات تیروئید ایجاد کند.

اما باید گفت که به صورت شگفت انگیزی ،FCC دیدگاه متفاوتی نسبت به شبکه ی 5G دارد و معتقد است که این فناوری مراحل اولیه ی توسعه ی خود را طی می کند. FCC به جای تدوین دستورالعمل های مؤثر، در تلاش است تا از تصویب قوانین محدودکننده  برای شبکه ی 5G توسط دولت های محلی جلوگیری کند.

همان طور که گفته شد، تاکنون مطالعات تحقیقاتی مختلفی در مورد اثرات مخرب 5G بر انسان ها و حیوانات انجام شده است؛ که در ادامه به تعدادی از آن ها اشاره خواهیم کرد.

سازمان FDA و شبکه  اینترنت 5G

در شبکه ی 5G برای سرعت بخشیدن به انتقال داده ها از طیف امواج میلی متری موسوم به mmWave استفاده می شود که یکی از بزرگ ترین پیشرفت های شبکه ی نسل پنجم نسبت به فناوری های مربوط به شبکه ی 4G LTE محسوب می شود. باتوجه به اینکه این طیف فرکانس بسیار بالایی دارد، نگرانی هایی در مورد تاثیر نامطلوب آن بر سلامتی انسان مطرح می شود.

آیا چنین امواج رادیویی می توانند خطر ابتلا به تومورهای سرطانی را تشدید کنند؟ سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA)، یکی از سازمان دولتی آمریکایی است که مسئولیت حفاظت از سلامت عمومی را برعهده دارد و نه تنها مسئول کنترل و نظارت بر مواد غذایی و مواد مخدر است، بلکه انتشار تابش الکترومغناطیسی ازطریق دستگاه های مختلف را مورد توجه و بررسی قرار می دهد. انتظار می رود که سازمان FDA درکنار انجمن سرطان آمریکا و آژانس بین المللی تحقیقات سرطان، بتوانند پاسخگوی سوالات بسیاری در مورد تاثیر شبکه ی 5G بر سلامت انسان ها باشند.

تشعشات امواج رادیویی (RF) یا فرکانس رادیویی چیست؟

تشعشات امواج رادیویی که با تشعشعات RF یا فرکانس رادیویی هم شناخته می شود، در سطح اولیه تشعشعاتی تهدیدآمیز نیستند. به هر نوع انتشار انرژی از منبع، تشعشع گفته می شود. حتی گرمای بدن انسان نیز نوعی تابش و تشعشع گرما محسوب می شود.

سازمان FDA معتقد است که تشعشعات فرکانس رادیویی یکی از شکل های انرژی الکترومغناطیسی است که شامل امواج انرژی الکتریکی و انرژی مغناطیسی می شود که ازطریق فضا عبور می کنند.

آیا امواج رادیویی برای سلامت انسان خطر محسوب می شوند؟

تشعشعات ساطع شده از گوشی های هوشمند پایین ترین سطح انرژی را در طیف الکترومغناطیس به خود اختصاص می دهند. به همین نسبت، تشعشعات با سطح انرژی بالاتر همچون تشعشعات اشعه ی ایکس و اشعه ی گاما نیاز به توجه بیشتری دارند. تشعشعات اشعه ی گاما می تواند باعث یونیزه شدن یک اتم یا مولکول شوند و در نتیجه چنین تشعشعاتی به سلول  DNA آسیب می رسانند. اما تشعشعات امواج رادیویی بدین شکل نیستند و باعث نابود شدن سلول های DNA و درنهایت عاملی برای سرطان نخواهند بود. همان طور که گفته شد، تاکنون مطالعات بسیاری در زمینه ی تاثیرتشعشعات غیر یونیزه به انجام رسیده است. FDA در سال ۲۰۱۸ اعلام کرد:

در حال حاضر، محدوده ای که برای غیرمضر بودن امواج رادیویی گوشی های هوشمند تعیین شده است، محدوده ی پذیرفته شده و قابل قبولی برای حفاظت و سلامت عمومی کاربران دارد.

آژانس حفاظت محیط زیست ایالات متحده (EPA) و برنامه ی ملی سم شناسی ایالات متحده (NTP) نیز هنوز به صورت رسمی امواج رادیویی را به عنوان عوامل سرطان زا طبقه بندی نکرده اند. آژانس بین المللی تحقیقات سرطان در سازمان بهداشت جهانی (IARC)، باتوجه به ارتباط بین یکی از انواع تومورهای مغزی و استفاده از گوشی های هوشمند، تشعشعات امواج رادیویی را به عنوان یکی از عوامل احتمالی بروز سرطان در انسان ها طبقه بندی کرده است. با این وجود، IARC مدارک و شواهد محدودی در این زمینه در دست دارد. درنظرداشته باشید که IARC، قهوه و پودر تالک را نیز در دسته ی موادی که احتمالا سرطان زا هستند قرار داده است.

تشعشعات شبکه ی 5G به صورت چشمگیری با تشعشعات 2G و 3G متفاوت است

در یکی از جدیدترین مطالعات انجام شده توسط NTP، موش های نر که بیش از حد در معرض تشعشعات 2G و 3G قرار گرفته بودند، دچار نوعی تومور سرطانی شدند. البته، جان بچر، یکی از محققان ارشد NTP، خاطر نشان کرد که میزان و مدت زمان قرار گرفتن موش های نر در معرض تشعشعات امواج رادیویی بیشتر از حدی بود که مردم عادی ممکن است در بدترین حالت تجربه کنند. درنتیجه انتظار نمی رود که چنین وضعیتی به همین شکل برای کاربران انسانی در معرض چنین پدیده هایی رخ بدهد. به علاوه، جان بچر هشدار داد که تشعشعات شبکه ی 5G به صورت چشمگیری با تشعشعات 2G و 3G متفاوت است و باید مطالعات بیشتری در این زمینه انجام شود.

FDA فهرستی از تحقیقات انجام شده در موضوع امواج رادیویی را در وب سایت خود منتشر کرده است.

درنهایت آیا شبکه ی 5G و امواج mmWave برای سلامت ما مضر هستند؟

براساس بررسی های انجام شده از سوی مؤسسه های تخصصی و مطالعاتی، هنوز به صورت قطعی نمی توان گفت که امواج mmWave شبکه ی 5G تهدیدی خطرناک برای سلامتی محسوب می شوند. اما مسلم است که باید تحقیقات بیشتری در این زمینه صورت گیرد تا بتوان به صورت قطعی در مورد آن اظهارنظر کرد. در این حین، افرادی که محتاط تر هستند می توانند میزان امواج رادیویی اطراف خود را با روش های مختلفی کاهش دهند.

مثلا یکی از راهکارهای مؤثر آن است که حداقل شب ها، گوشی هوشمند خود را در حالت روشن کنار تخت خواب قرار ندهید. چنین رویکردهایی باعث می شود در آرامش ذهنی بیشتری استراحت کنید. اگر به فکر سلامت خودتان هستید، چنین راهکارهایی می تواند بسیار کمک کننده باشد.

راهکار چیست؟

مطمئنا شبکه ی اینترنت 5G می تواند در آینده ی نزدیک به سرعت در صنعت گوشی های هوشمند توسعه یابد و انتظار می رود تا سال ۲۰۲۰ شاهد رشد و توسعه ی روز افزون شبکه ی 5G در صنعت گوشی های هوشمند باشیم که منجر به بهبود ارتباطات خواهد شد. اما آیا 5G می تواند در طولانی مدت مشکلاتی را برای سلامتی مان نیز ایجاد کند؟

فناوری پیشرفته اما کاملا تست نشده ی 5G به سرعت وارد زندگی ما خواهد شد. به نظر می رسد ممانعت از توسعه ی این فناوری کار ساده ای نباشد و 5G همین حالا هم مسیر توسعه ی خود را طی می کند. اما کاربران چه گزینه ای پیش رو دارند و چگونه باید از خود محافظت کنند؟ آیا انتخاب درست دستگاه هایی که با آن ها کار می کنیم، می توانند تاثیری بر وضعیت سلامتی ما داشته باشند؟

کاربران می توانند با محدودکردن استفاده از گوشی های هوشمند یا دستگاه هایی که از شبکه ی 5G پشتیبانی می کنند، میزان مواجهه ی خود را با امواج EMF به حداقل برسانند. اگر از گوشی های 5G و دستگاه هایی با قابلیت اتصال به این شبکه استفاده نکنید، کمتر در معرض چنین امواجی خواهید بود. البته آشکارسازهای مخصوص تشعشعات هم می  توانند میزان امواج EMF را نشان بدهند.

طومارهایی برای درخواست توقف توسعه ی شبکه ی بی سیم به امضا برخی کاربران رسیده است. درخواست اصلی امضاکنندگان طومار آن است که تا زمانی که چارچوب و دستورالعمل های مناسب برای توسعه ی 5G برمبنای توجه به خطرات بهداشتی و اثرات زیست محیطی مهیا نشده است، از توسعه ی آن ممانعت به عمل بیاید.

بی شک پیش از آنکه بخواهیم در خانه هایی هوشمند زندگی کنیم و کسب وکار خود را به روش های هوشمند مدیریت کنیم، باید از سلامتی برخوردار باشیم.