Charls Miller کهنه سرباز دیروز، ماجراجوی امروز

کهنه سربازی 58 ساله است که از قضای روزگار بیناییش را از دست داده اما معتقد است نقصان ایجاد شده نباید بتواند خللی در پویایی زندگی او ایجاد کند.
جمله ای هست که «Charls Miller» آن را به عنوان سرمشق و سرلوحه تفکرات خود در زندگی برگزیده است. او میگوید: «اگر کسی به من بگوید تو نمیتوانی کاری را انجام بدهی، من از او میخواهم که یک فرصت به من بدهد و به هر قیمتی آن کار را به سر انجام میرسانم.» این کهنه سربازِ نابینای اهل فلوریدا توانسته هفته ها در کوههای آپالاچ در آمریکای شمالی کوهپیمایی کند، در مسابقات ماراتن کالیفورنیا شرکت کرده، دو بار طول ایالت آیووای آمریکا را با دوچرخه پیموده و حالا هم در حال آماده شدن برای طی کردن مسیر بین شارلوت تا واشنگتن با یک دوچرخه دو نفره است. پیش از نابینا شدنش افسر پیاده نظام بوده اما به دلیل ابتلا به آرپی کم کم بیناییش را از دست داده است. میلر در باره روزهای اول درگیر شدنش با مسأله آرپی میگوید: «اوایل سعی میکردم مشکلم را از دوستان و خانواده ام مخفی کنم. آنها هم چیزهایی متوجه شده بودند اما تصور نمیکردند این مسأله برای من به یک مشکل جدی تبدیل شود. آنها مرا فردی محکم و استوار به حساب میآوردند». میلر در 4 ایالت آمریکا خدمت کرده بود اما قوای بیناییش که رو به افول گذاشت فهمید که دیگر نمیتواند وظایفش را به درستی انجام دهد. او در سال 2009 بازنشسته شد. پس از آن، دوستانش از وی خواستند در یکی از مراکز ویژه توانبخشی سربازان آسیب دیده ثبت نام کند. میلر در این خصوص میگوید: «فهمیدم دو انتخاب بیشتر پیش روی من نیست؛ در گوشه ای بنشینم و گذر زمان را نظاره کنم یا این که حرکت کنم و به پیش بروم.» او ادامه میدهد: «من یاد گرفتم حتی اگر با چالشی بزرگ هم دست به گریبان باشی، جایگاه تو به عنوان یک انسان تنزل نکرده است.» یکی از فعالیتهایی که میلر در ابتدای کار برگزید پرداختن به ورزشهای ویژه نابینایان بود. میلر تلاش کرد با شرکت در مسابقات ورزشی با محوریت فعالیتهای داوطلبانه خیرخواهانه، تأثیر مثبتی بر زندگی و افکار نابینایان اطرافش بگذارد. او در باره نحوه برخورد اطرافیانش میگوید: «من همیشه سعی کرده ام به گونه ای رفتار کنم که اطرافیانم فکر نکنند من موجودی ناتوانم. من این تفکر را در آنها نهادینه کرده ام که انسانی هستم مثل بقیه. نه بیشتر و نه کمتر. تنها تفاوتم با آنها در این است که آنها از ابزاری بهره میبرند که من آن ابزار را در اختیار ندارم.» میلر پسری 16 ساله دارد که در بیشتر ماجراجوییهایش او را همراهی میکند. او قصد دارد این ماجراجوییها را تا سالها ادامه دهد. اسکی و اسنوبورد هم از ورزشهای دیگری هستند که میلر دوست دارد به آنها بپردازد. اما حالا او ورزش موجسواری را به عنوان فعالیت آینده خود برگزیده است.
منبع: ایران سپید